Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

รุ่งเช้า

ฉันลืมตาขึ้นเมื่อถึงเวลารุ่งเช้า ฉันมองไปรอบๆห้อง และพลิกตัวหันไปด้านซ้าย เพราะฉันนอนฝั่งขวา เอ้าทำไมฉันรู้สึกมีคนมานอนอยู่ข้างๆนะ ฉันไม่แน่ใจเลยลืมตาดูอีกครั้ง

“นาย!” ฉันอุทานขึ้นก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากที่นอน

“อรุณสวัสดิ์ ใส่ชุดนอนเป็นสายเดี่ยวซะด้วย” ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อฉันตื่น

“นายเข้ามาห้องนี้ได้ไง ฉันจำได้ว่าล็อกห้องแล้วนิ” ฉันพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้

“คุณ บ้านหลังนี้เป็นบ้านผมนะ ผมจะเข้าออกห้องไหนก็ได้”แล้วเขาก็ชูกุณแจขึ้น

“แล้วคุณเข้ามานานหรือยัง?”

“ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว”

“แล้วคุณเข้ามาทำไม” ฉันถาม

“ก็ผมเหงาอ่ะ อยากมีคนนอนข้างๆ คุณรู้ไหมผมนอนไม่หลับเลยนะ คิดถึงแต่คุณ”

“หรา” ฉันตอบคนข้างแล้วจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ต้องกลับไปนั่งตรงเตียงเหมือนเดิม เพราะถูกป๊อปปี้ดึงกลับไปแล้วเขาก็กอดฉัน

“ปล่อย ฉันจะไปอาบน้ำ” ฉันบอกและพยายามผลักเอาออก แต่ป๊อปปี้ก็ไม่ปล่อย

“ไม่เอาอ่ะ”

“คุณอย่างอแงได้ไหม”ฉันหันไปดุเขา

“ผมไม่อยากห่างจากคุณนิ เอางี้ไหม เราเข้าปาน้ำด้วยกันเลย”

“จะบ้าเหรอปล่อยได้แล้ว วันนี้เราต้องกลับแล้วนะ”  อยู่ๆป๊อปปี้ก็ช้อนตัวฉันให้ไปนั่งบนตักเขาแล้วตอนนี้ฉันหันหน้าไปหาป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

“ผมไม่อยากปล่อยคุณเลย อยากอยู่แบบนี้ไปตลอด” เขาพูดแล้วเอาหน้าซบที่หน้าอกฉันแล้วเขาก็พูดต่อ “อย่าไปจากผมเลยนะ ผมยอมทำทุกอย่าง ผมยอมจะบอกเลิกพิมเพื่อให้เราอยู่ด้วยกัน” พอฉันได้ยิน อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา

“คุณอย่าเห็นแกตัวสิ”

“ผมยอมเป็นคนที่เห็นแกตัว ฟาง ผมรักคุณมากนะ” ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมองฉัน ฉันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เขาร้องไห้ เขาเลื่อนหน้าเขามาหาฉันและเราสองคนก็จูบกัน

ชายหนุ่มค่อยๆจูบริมฝีปากของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างทะนุถนอม และเลือนลงมาที่ซอกคอ เขาทำตราประทับแสดงความเป็นเจ้าของแล้วมือของชายหนุ่มลูบสายชุดนอนของหญิงสาวลง จูบไล่ลงมาเรื่อยๆ ฟางที่ได้สติกลัวป๊อปปี้จะทำเกินเลยไปมากกว่านี้ ก็ผลักป๊อปปี้ออก

“ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว คุณก็ไปอาบน้ำซะเราจะได้กลับกรุงเทพกัน” ฟางพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำ

ป๊อปปี้ที่มองหญิงสาวเดินเข้าห้องน้ำก็พูดขึ้นอย่างเบา “จะมีสักวันไหมที่คุณเปิดใจให้กับผม ให้เราได้อยู่ด้วยกัน”

(โปรดติดตามตอนต่อไป) อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ