Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

หลังจากที่ฉันแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เดินลงบันไดมาข้างล่าง ฉันเห็นป๊อปปี้นั่งจิบกาแฟและอ่านหนังสือพิมพ์ พอเขาเห็นฉันก็เรียกให้ไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ

 

“มานั่งนี่สิคุณ”เขาพูดแล้วชี้ไปเก้าอี้ข้างๆ ฉันที่กำลังจะนั่งเก้าอี้ก็โดนป๊อปปี้กระชากไปหาตัวเขาซะก่อน

 

“ว๊ายยย” ฉันร้องด้วยความตกใจ “นี่คุณจะอะไรอ่ะ” ฉันถามชายหนุ่มที่สภาพตอนนี้คือ ฉันนั่งตักเขาอยู่

 

“ก็ทานข้าวไง”เขาบอกอย่างน่าตาเฉย

 

“งั้นก็ปล่อยฉันสิ”

 

“ม่ายยย ปล่อย”

 

“ถ้ามีใครมาเห็นเข้ามนจะไม่ได้นะ”

 

“ไม่ต้องห่วง ฉันบอกให้พวกเขาออกไปเที่ยวแล้วล่ะ”

 

“ร้ายกาจที่สุด”

 

“แน่นอน” เขายิ้มหน้าระรื่น

 

“แล้วฉันจะทานได้ไงล่ะ”

 

“ก็ทานมันซะแบบนี้แหล่ะ” เขาไม่ยอมปล่อยมิหนำซ้ำยังกอดเอวฉันแน่ขึ้นไปอีก

 

“นี่คุณจะไม่ปล่อยฉันจริงๆใช่ไหม” เขายิ้มและพยักหน้า

 

“โอเค งั้นก็ทานทั้งแบบนี้แหล่ะ” ฉันหยิบจานข้าวของตัวเองเอามาวางไว้ข้างหน้า และก็กินทั้งแบบนั้นแหล่ะ

 

“คุณป้อนผมหน่อยสิ” ป๊อปปี้อ้อนฉัน

 

“กินเองสิ”

 

“ป้อนผมหน่อย มือผมไม่ว่างอ่ะ”

 

“งั้นนายก็ปล่อยฉันสิจะได้ว่าง” ฉันพูดแล้วตักอาหารเข้าปากต่อ

 

“ยัยผู้หญิงใจร้าย” เขาว่าฉัน

 

“ได้! อ้าปากสิ” ฉันบอกให้ป๊อปปี้อ้าปากรอ ฉันตักผัดที่มีพริกสองสามเม็ดและตักข้าวแล้วป้อนเข้าปากของเขา (เจ้าตัวหลับตาอยู่เลยไม่เห็นสิ่งที่ฉันตักให้) เขาเคี้ยวไปได้สักพักก่อนจะร้องหาน้ำ

 

“น้ำ! น้ำคุณ ของน้ำหน่อย”

 

“อ่ะๆ น้ำ” ฉันยื่นน้ำให้เขา เขาหยิบไปแล้วดื่มจนหมดแก้ว และโวยวายใส่ฉัน

 

“นี่คุณ แกล้งผมเหรอ”

 

“ป่าวสักหน่อย ก็นายไม่บอกเองนิว่าอยากได้อะไร” ฉันพูดหน้าตาเฉยและยักคิ้วให้เขา

 

“ฝากไว้ก่อนนะยัยผู้หญิงใจร้าย”

 

ฉันหันมาแสยะยิ้มให้เขา “แล้วมาเอาคืนล่ะ”

 

พอพวกเราทานอาหารเสร็จเรียบร้อย  “นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้วมั้ง”

 

“ไม่เอา ผมไม่ปล่อย คุณจะไปไหน”

 

“ฉันจะไปล้างจาน”

 

“ไม่ต้องล้างหรอก เดี๋ยวให้แม่บ้านมาล้าง”

 

“ไม่ได้ ฉันกินฉันก็ต้องล้างสิ” ฉันบอกป๊อปปี้ที่ตอนนี้เขาทำตัวงอแงเหมือนเด็ก

 

“ม่ายยยเอา ผมไม่ปล่อยคุณหรอก”

 

“นายอย่าดื้อได้ไหม”

 

“ก็ได้ ผมไม่ดิ้อล่ะ” เขาปล่อยมือออกจากเอวฉัน ฉันลุกขึ้นเก็บจานที่อยู่บนโต๊ะอาหารแล้วเดินไปตรงครัวเพื่อเอาจานไปล้าง ฉันนี้กำลังยืนล้างจาน อยู่ดีๆก็มีใครมาบางคนเข้ามาโอบกอดฉันจากข้างหลัง

 

“นาย มากอดฉันทำไมฉันอีก ฉันจะล้างจาน”

 

“ก็ผมคิดถึงคุณนิ  ผมห่างจากคุณนานๆไม่ได้ เหมือนขาดลมหายใจอ่ะ”

 

“แหวะ” ฉันทำเหมือนอยากอ้วก

 

“คุณ! คุณเป็นอะไร ท้องเหรอ?”

 

“จะบ้าเหรอ ฉันยังไม่มีสามีเลยจะท้องได้ไง”

 

“แล้วอยากได้ป่ะล่ะ” เขาพูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

“อีตาบ้า! ออกไปห่างๆเลยนะ ฉันจะล้างจาน” ฉันดุเขาแต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยฉันเลย

 

“อยากล้างก็ล้างไปดิ แต่ผมก็จะกอดคุณแบบนี้แหล่ะ ไม่ปล่อยด้วย” เขาพูดและกอดฉันแน่นกว่าเดิม ฉันเงียบโดยที่ไม่ตอบโต้อะไร ถ้ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุอ่ะ และอยู่ดีๆเขาก็พูดขึ้นอีก

 

“หอมเนาะ”

 

“อะไรหอม น้ำยาล้างจานเหรอ”

 

“ไม่ แก้มคุณเนี้ยะ”เขาพูดแล้วหอมแก้มฉันฟอดใหญ่  

 

“อ่า ชื่นใจจัง” เขาพูดแล้วเอาค้างมาไว้ตรงไหล่ฉัน “พวกเราเหมือนเพิ่งแต่งงานกันเลยเนาะ”  ฉันถึงกับชะงัก

 

 “มันคงไม่มีวันนั้นหรอก”ฉันพูดขึ้น  เราสองคนต่างเงียบโดยไม่พูดอะไร เพราะเราต่างรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้มันคงไม่ง่ายอย่างที่เราคิด เงียบได้สักพักป๊อปปี้ก็เปลี่ยนเรื่องคุย

 

“เอางี้ ถ้าคุณล้างจานเสร็จเราไปเดินเล่นริมหาดกันนะ” ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าแล้วยิ้มให้กับเขา

 

>>Faye<<

 

"นี่เช้าแล้วเหรอ" ฉันพูดขึ้นเมื่อแดดส่องหน้า

 

"คร๊าบบบ เช้าแล้ว" ฉันมองไปตามเสียงที่ตอบฉันแล้วสำรวจไปรอบๆห้อง

 

"ฉันมาอยู่บนเตียงได้ไง" ฉันถามเขื่อนที่นั่งอยู่โซฟาตรงข้ามกับเตียง

 

"ก็ผมอุ้มคุณเข้ามาห้องนี้เอง"

 

"นายอุ้มฉันมา แล้วนายได้ทำอะไรฉันป่ะเนี้ย" ฉันพูดแล้วเอามือปิดตัวเอง

 

"ก็คิดที่จะทำนะ เกือบแล้วล่ะ อีกนิดเดียว แต่ผมก็เป็นสุภาพบุรุษ ผมไม่ทำอะไรผู้หญิงตอนไม่ได้สติหรอก"และเขาก็มองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ตอนจะพูด

 

"แต่ ตอนนี้คุณก็ได้สติแหล่ะ งั้นเรามาทำกิจกรรมยามเช้ากันเลยเนาะ" เขื่อนไม่พูดเปล่า เอาถอดเสื้อคลุมออกแล้วรีบเดินมาหาฉันที่อยู่บนเตียง

 

"หยุดเลยนะ" ฉันเห็นแบบนั้น ฉันจับแจกันที่อยู่ข้างเตียงยกขึ้นเหมือนจะตีใส่เขื่อน "ถ้าขืนนายเข้ามา หน้านายเสียโฉมแน่" ฉันขู่เขา เขื่อนที่ได้ยินอย่างนั้นรีบถอยออกห่างฉัน

 

"แล้วใส่เสื้อคลุมเหมือนเดิมด้วย ไปอาบน้ำ แล้วไปส่งฉัน" ฉันสั่งเขา เขื่อนทำตามสิ่งที่ฉันบอกทุกอย่าง

 

"ใจร้าย ให้ก็ไม่ให้ แล้วยังจะมาสั่งอีก" เขาตีหน้าเศร้า

 

"ไม่ต้องมาพูดเลย รีบไปอาบน้ำ" ฉันพูดแล้วทำหน้าดุเหมือนจะขว้างแจกันใส่เขา เขาเห็นทีท่าว่าฉันจะขว้างรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

 

"เฮ้อออออ" ฉันถอนหายใจเหนื่อยกับความหื่นของเขื่อน แล้วคิดถึงพี่สาว "ตอนนี้พี่ฟางอยู่ไหนกันแน่นะ ป๊อป! นายเอาพี่สาวฉันไปไว้ไหน"

โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ

เป็นไงบ้างเอ่ย สนุกไหม สนุกหรือไม่สนุก คอมเม้นเลยจร้า