ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

โทโมะเดินลงมาจากเวทีแล้วมานั่งโต๊ะเดียวกับป๊อปตรงข้ามกับแก้ว
ป๊อปปี้:ลงมาได้แล้วหรอมึง
โทโมะ:มีผู้หญิงในผับแนะนำมั้ย
ป๊อปปี้:ไม่มีว่ะ 
โทโมะ:........
ป๊อปปี้:ไหนมึงบอกว่าไม่สนผู้หญิงพวกนี้ไงวะ
โทโมะ:ก็วันนี้สนหนิ
ป๊อปปี้:อะไรของมึงวะ
ฟาง:ทำไมวันนี้คุณโทโมะไม่เห็นไปที่ร้านล่ะคะ
โทโมะ:ผมก็มีธุระของผมมั่งสิงครับเวลาของผมมีค่ามากกว่าที่จะไปนั่งรอใคร
ฟาง:ทำไมวันนี้คุณพูดแบบนี้ล่ะ คุณดูเปลี่ยนไปนะ
โทโมะ:แบบนี้แหละปกติ ไอ้ที่อยู่ร้านคุณต่างหากที่เรียกเปลี่ยน
ฟาง:งั้นที่เห็นว่าดีทุกวันนี่สร้างภาพหรอคะ
โทโมะ:ผมพูดชัดเจนขนาดนี้ยังต้องให้พูดอีกหรอครับ
ป๊อปปี้:ไอ้โทโมะมึงเป็นบ้าอะไรวะ ทำไมมึงพูดจาเลวแบนี้วะ
โทโมะ:ใช่กูมันเลว แล้วกูก็ไม่เคยบอกว่ากูดีเลยซักครั้ง
แก้ว:หึ โทโมะก็คือโทโมะสินะ
โทโมะ:ฉันก็คือฉันจะให้ไปเป็นใครล่ะ
แก้ว:นั่นมันเรื่องของนาย
โทโมะ:งั้นเธอก็คือเธอสินะคงไม่มีใครเปลี่ยนเธอได้ คนที่มีแต่กำแพงคอยขวางทางที่คนอื่นจะเข้าไปกำแพงของเธอมันใหญ่จริงๆฉันพยายามปีนขึ้นไปแค่ไหนก็ตกลงมาเสมอมันไม่มีทางที่ฉันจะเข้าไปได้เลยงั้นสิ
แก้ว:.........
ป๊อปปี้:พูดบ้าอะไรวะ
แก้ว:ฟางแก้วกลับก่อนนะ
แก้วเดินออกไปแบบไม่พอใจ
ฟาง:ไปก่อนนะป๊อป
ป๊อปปี้:อื้ม
ฟางนีบวิ่งตามแก้วออกไป