ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

ร้านjust you

ฟาง:แก้ววันนี้ว่างป่าว

แก้ว:ก็ว่างนะ

ฟาง:เย็นนี้ไปร้านป๊อปกันนะ

แก้ว:ได้สิ

ฟาง:งั้นปิดร้านเสร็จเราไปกันนะ

แก้ว:อื้ม 

ผับp-pop

ป๊อปปี้:ไม่ไปทำงานหรอ

โทโมะ:อยากร้องเพลงว่ะ

ป๊อปปี้:ห๊ะ 

โทโมะ:ทำอย่างกับกูไม่เคยร้องเพลงที่นี่งั้นแหละ

ป๊อปปี้:กูรู้แต่ตอนนี้มึงต้องไปทำงานไม่ใช่หรอวะมาร้องอะไรตอนนี้

โทโมะ:กูลางานแล้ว

ป๊อปปี้:ลางาน แล้วใส่ชุดทำงานทำไมวะ

โทโมะ:จะถามอะไรนักหนาวะ

โทโมะตะคอกใส่ป๊อปปี้แล้วเดินขึ้นเวทีไปนั่งร้องเพลงกับพวกนักดนตรีประจำร้านทุกคนในร้านรู้จักโทโมะดีแล้วโทโมะก็อยู่ผับp-popทั้งวันจนช่วงเย็น

ป๊อปปี้:นี่มันไม่คิดจะลงจากเวทีเลยหรือไงเนี่ย

ฟาง:ป๊อปบ่นไรอยู่

ป๊อปปี้:อ้าวมาแล้วหรอ

ฟาง:รอนานมั้ย

ป๊อปปี้:ไม่ๆ หวัดดีแก้ว

แก้ว:หวัดดี ร้านใหม่สวยดีนะ

ป๊อปปี้:ขอบคุณนะ

ฟาง:แล้วเมื่อกี๊ยืนบ่นไรอยู่

ป๊อปปี้:ก็ไอ้โทโมะน่ะสิไม่รู้มันเป็นอะไรร้องเพลงมาทั้งวันละยังไม่ยอมลงมาเลย

ฟาง:แก้วนั่นคุณโทโมะร้องเพลงอยู่บนเวทีน่ะ น่ารักจังเลย

แก้ว:อืม

ป๊อปปี้:ไปนั่งหน้าเวทีกันเถอะ

ฟาง:ดีเลยจะได้ดูคุณโทโมะร้องเพลงด้วย

ป๊อปปี้พาฟางและแก้วมานั่งดูโทโมะร้องเพลงแล้วพูดคุยกัน

ฟาง:แก้วคุณโทโมะเค้าน่ารักดีเนอะว่ามั้ย

แก้ว:งั้นมั้ง

ป๊อปปี้:ไม่เจอกันนานพูน้อยเหมือนเดิมเลยนะครับ

แก้ว:ก็ปกติหนิคะ

ป๊อปปี้:คุณแก้วสนใจโทโมะมั้ยครับ

แก้ว:ถามทำไมคะ

ป๊อปปี้:ผมอยากให้มันมีใครสักคนน่ะครับ

แก้ว:เขาก็มีผู้หญิงตั้งมากมายแล้วไม่ใช่หรอคะ

ป๊อปปี้:มันก็แค่ข่าว จริงๆมันไม่มีใครหรอกครับ

แก้ว:ค่ะ

ฟาง:ป๊อปแล้วทำไมคุณโทโมะถึงมาร้องเพลงล่ะ

ป๊อปปี้:มันคงเครียดมากมั้ง เวลามันเครียดมันก็จะมาร้องเพลงที่นี่แหละ

ฟาง:แก้วรู้มั้ยคุณโทโมะเครียดเรื่องอะไร

แก้ว:แก้วจะรู้ได้ไงล่ะ

ฟาง:ก็เห็นคุณโทโมะเขาไปหาแก้วที่ร้านทุกวันมีวันนี้แหละที่ไม่เห็นที่ร้าน

แก้ว:แก้วไม่รู้หรอก

ป๊อปปี้:คุณแก้วรู้จักไอ้โทโมะด้วยหรอครับ

แก้ว:ก็แค่รู้จักค่ะ

ป๊อปปี้:ครับ

(เพราะผู้หญิงคนนี้สินะ)