ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

-

เขียนโดย wipawiwi

วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.24 น.

  15 ตอน
  136 วิจารณ์
  20.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฟาง:แก้วฟางไปก่อนนะ

แก้ว:จ้าๆ

โทโมะ:บายครับ

แก้ว:เมื่อไหร่นายจะไปสักที

โทโมะ:ก็รอไปกินข้าวกับเธอไง

แก้ว:จะไปให้ได้ใช่มั้ย

โทโมะ:ใช่

แก้ว:งั้นก็ไปฉันจะได้กลับบ้านสักที

บนรถ

โทโมะ:ร้านไหนดี

แก้ว:ไปไหนก็ไปเถอะ

โทโมะ:งั้นร้านเพื่อนฉันดีกว่า

แก้ว:อืม

 

ร้านอาหาร

โทโมะ:ไงไอ้เขื่อนหายหน้าไปเลยนะ

เขื่อน:อ้าววนนี้นึกไงมาเนี่ย มีสาวคนใหม่มาอีกแล้วหรอวะ

โทโมะ:แก้วนี่เพื่อนฉันชื่อเขื่อนเป็นเจ้าของร้าน

แก้ว:สวัสดีค่ะ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะฉํนกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน

โทโมะ:เดี๋ยวก็เป็น

แก้ว:ไม่มีทาง

เขื่อน:อย่าเพิ่งทะเลาะกันครับ สั่งอะไรดี

โทโมะ:ของฉันเหมือนเดิม

เขื่อน:คุณแก้วล่ะครับ

แก้ว:ฉันเอาน้ำปล่าวแก้วนึงค่ะ

เขื่อน:เอ่อ....

โทโมะ:เอาเหมือนฉันอีกที่ว่ะ

แก้ว:ฉันไม่กิน

โทโมะ:ฉันสั่งให้เธอต้องกิน

-เสี่ยงกับฉันมั้ยเธอเสี่ยงกับฉันได้หรือป่าว-

แก้ว:ทำไมไม่รับสักที

โทโมะ:ไม่อยากรับน่ะ

แก้วมองไปทีโทรศัพท์ก็เห็นคำว่าพ่อบนหน้าจอ

แก้ว:นั่นมันพ่อนายนะ ฉันสั่งให้นายรับโทรศัพท์ถ้านายไม่รับฉํนจะไปจากที่นี่ทันที

แก้วนั่งรอโทโมะให้รับโทรศัพท์แต่เขาก็ไม่ยอมรับแก้วทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะ

โทโมะ:นี่ๆฉันรับก็ได้เธอนั่งลงสิ

แก้วนั่งลงตามที่โทโมะบอก

แก้ว:รออะไรรับสิ

โทโมะรับโทรศัพท์

โทโมะ:ครับ

(แกอยู่ไหน)

โทโมะ:ร้านอาหารครับ

(กลับบ้านได้แล้ว)

โทโมะ:ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่กลับผมไม่อยากอยู่ที่บ้าน

(แต่ฉันอยากให้แกกลับมาบ้านบ้าง)

โทโมะ:ผมบอกพ่อไปแล้วว่าถ้าผมจะกลับเดี๋ยวผมกลับเอง

(แล้วแกจะรอให้ฉันตายก่อนหรือไงแกถึงจะกลับ)

โทโมะ:ผมว่าพ่อเลิกคิดเถอะครับ แค่นี้นะครับ

โทโมะตัดสายทิ้งทันที

แก้ว:ทำไมไม่พูดกับพ่อนายดีๆล่ะ

โทโมะ:..........

แก้ว:เขาอยากให้นาายกลับบ้านนายก็กลับไปสิ

โทโมะ:ฉันไม่อยากกลับไปเจอกับอะไรที่แย่ๆหรอกนะ

แก้ว:ไอ้ที่ว่าแย่น่ะมันคืออะไร

โทโมะ:เธอไม่เข้าใจหรอก

แก้ว:ใช่ฉันไม่เข้าใจหรอกแต่ไม่ว่าจะยังไงนายควรกลับบ้าน

โทโมะ:..........

แก้ว:กินข้าวเสร็จนายก็กลับบ้านไปซะ

โทโมะ:ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อเธอไปกับฉันด้วย

แก้ว:ว่าไงนะ

โทโมะ:เธอต้องไปกับฉันชัดมั้ย

แก้วมองหน้าโทโมะอยู่นาาน

แก้ว:ตกลงฉันจะไป

โทโมะกับแก้วกินข้าวกันพักใหญ่ๆ

(ทำไมครั้งนี้เธอยอมไปกับฉันง่ายจังที่ฉันพูดนึกว่าเธอจะไม่ไปกับฉันซะอีก)

(ที่ฉันไม่เข้าใจเพราะฉันยังไม่รู้เลยว่าพ่อแม่ฉันเป็นใครฉันคงไม่มีวันเข้าใจเรื่องแบบนี้หรอก)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา