ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

ผับ P-POP

....:เฮ้ยโทโมะทางนี้

โทโมะ:ไงไม่เจอกันนานร้านสวยนะ ว่าแต่ไอ้เขื่อนไม่มาหรอวะไอ้ป๊อป

ป๊อปปี้:มันไม่ว่างว่ะ

โทโมะ:ช่วงนี้กูก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกันว่ะ

ป๊อปปี้:แน่สิออกหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับขนาดนั้นใครๆก็อยากร่วมงาน

โทโมะ:ก็ให้มันได้อย่างนี้ไปตลอดเหอะ

ป๊อปปี้:แต่เรื่องสาวๆนี่ก็ไม่เบานะ

โทโมะ:ก็คนมันโสดหนิ

ป๊อปปี้:ก็หาตัวจริงสักทีดิวะ

โทโมะ:ยังไม่พร้อมว่ะผู้หญิงสมัยนี้แม่งก็เหมือนกันหมดอะ

ป๊อปปี้:ก็จริงว่ะ ดื่มไรดี

โทโมะ:อะไรก็ได้ว่ะ

ป๊อปปี้:ได้เดี๋ยวกูมา

ป๊อปปี้เดินออกไปให้โทโมะนั่งอยู่คนเดียว

ป๊อปปี้:อะของมึง

โทโมะ:ขอบใจว่ะ

ป๊อปปี้:เออ แล้วพ่อมึงเป็นไงบ้างวะ

โทโมะ:ก็เหมือนเดิมบ้างาน ไม่มีเวลาให้ใคร

ป๊อปปี้:เค้าคงอยากให้มึงสบายแหละ

โทโมะ:กูก็พยายามคิดแบบนั่นแต่ก็ช่างแม่งเหอะ

ป๊อปปี้:ตอนนี้มึงก็อยู่คอนโดคนเดียวหรอ

โทโมะ:แล้วมึงจะให้กูอยู่กับใครวะ

ป๊อปปี้:เออเนอะ

....:ป๊อปรอนานมั้ย

ป๊อปปี้:ไม่นานหรอกมานั่งนี่สิ

.....:โทษทีนะที่มาช้า

ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรครับ นี่โทโมะเพื่อนป๊อป

โทโมะ:สวัสดีครับ

....:สวัสดีค่ะ

ป๊อปปี้:นี่ฟางแฟนฉัน

โทโมะ:ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ป๊อปปี้:ฟางไปไหนมาครับถึงมาช้า

ฟาง:ฟางไปรับยัยแก้วที่สนามบินน่ะ

ป๊อปปี้:อ๋อ แล้วแก้วเป็นไงบ้าง

ฟาง:ก็...ไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยพูดเหมือนเดิม

โทโมะ:แก้วนี่ใครหรอ

ฟาง:เพื่อนฟางน่ะค่ะ ตั้งแต่เด็กเขาก็ไม่ค่อยสนใจใครสักเท่าไหร่

โทโมะ:ขนาดนั้นเลยหรอครับ

ป๊อปปี้:ตั้งแต่กูเจอกับแก้วนะเว้ยพูดกันแค่ไม่กี่คำเอง

ฟาง:ยัยแก้วก็มีแค่ฟางกับเฟย์นี่แหละค่ะในชีวิต

โทโมะ:แล้วพ่อแม่เขาล่ะครับ

ฟาง:แก้วไม่เคยพูเรื่องพ่อแม่ให้เราฟังเลยน่ะค่ะเรื่องนี้เราก็ไม่รู้

โทโมะ:ครับ

ทั้งสามคนนั่งคุยกันจนดึกแล้วโทโมะจึงขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า

คอนโดโทโมะ

ตุบ 

โทโมะ:ขอโทษครับ

....:..........

โทโมะ:เป็นอะไรหรือป่าวครับ เดี๋ยวผมช่วย

.....:ไม่ต้องยุ่ง

โทโมะ:.........

โทโมะยืนดูผู้หญิงคนนั้นและแอบเดินตามาจนถึงห้องเพราะเห็นผู้หญิงคนนั้นเจ็บขาก็กลัวจะเป็นอะไรแต่ห้องของเธอกับโทโมะอยู่ข้างๆกันโทโมะแอบดูแล้วปล่อยให้เะอเข้าห้องไปก่อนแล้วค่อยเข้าห้องตัวเอง

โทโมะ:ผู้หญิงอะไรแปลกจริง