โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

                      <ROy>
 
 ผมตื่นมาในห้องเดิมเหมือนอย่างเคย วันนี้ผมรู้สึกว่า มันไม่เหมือนเดิม 
เพราะปกติ จะมีเสียงกวนผมในตอนเช้าเสมอแต่ตอนนี้มันได้หายไปแล้ว  พอคิดได้ว่าเขาคงจากผมไปแล้ว
ก็เลยไปอาบน้ำแต่งตัว และลงไปรอจุนไคเหมือนทุกวัน
 
  สักพักรถของจุนไคก็เข้ามาจอดที่ตรงหน้าผม เจ้าของรถก็ออกมาพร้อมกับ ขนมปังกับนมเหมือนอย่างเคย
คงเหมือนไปแล้วสิน่ะเมื่อคืนแกทำอะไรฉัน = ="
 
 
 "ว่าไง"
 
 
 "สบายดี"
 
 
  "งั่นไปโรงเรียนกัน"
 
 
 
  "อืม"
 
 
  "นายเป็นไรน่ะหยวนดีเหม่อๆน่ะ"
 
 
  "อ๋อปล่าวนิ "
 
 
  "หรือโกรธเรื่องเมื่อคืน"
 
 
  "ไม่นิ" 
 
 
  "แล้วทำไมทำหน้าอย่างงั่นอะ"
 
 
  "ฉันแค่คิดอะไรไปทั่วนั่นแหละ"
 
 
  "อ๋องั่นก็ดี ฉันเป็นห่วงน่ะ"
 
 
  "อืม^^"
 
 
  ไม่นานพวกเราก็มาถึงโรงเรียน
 
 
 
  "ไงจุนไค หยวน"
 
 
   "อ้าวว่าไงเซียนซี"
 
 
   "ว่าไง" 
 
 
   "เอ่อวันนี้หลังเลิกเรียนพวกนายว่างป่ะ"
 
 
   "หืมว่างอยู่ทำไหม?"   ผมพูดพร้อมกันกับจุนไค
 
 
   "ช่วยไปร่วมงานเซอร์ไพรท์หน่อยสิ"
 
 
    "เซอร์ไพรท์อะไร"
 
 
   "ฉันจัดให้น้องจื่อหงน่ะได้ยินว่าจะออกโรงพยาบาลวันนี้เลยว่าจะชวนพวกนายไปร่วมด้วย"
 
 
   "อ่าก็ดีสิ "
 
 
   "งั่นเลิกเรียนเจอกันน่ะ"
 
 
                        พอเซียนซีพูดเสร็จเขาก็รีบ วิ่งไป งานเซอร์ไพรท์เรอะก็ดีเหมือนกันแหะ
 
 
    เลิกเรียน (ผ่านไปไว้เหมือนโกหก)
 
 
 
 พอเลิกเรียนผมกับจุนไคเลยลงมารอเซียนซีที่หน้าโรงเรียน 
 
 
 
  "อ่าเซียนซีมาแหละ"
 
 
  "ว่าไง ไปกันรึยัง"
 
 
  "เดียวน่ะ พวกเราของแวะซื้อของขวัญหน่อยสิ ไปเฉยก็รู้สึกแปลกๆอะ"
 
 
   "อ๋อได้สิ"
 
 
 
  หลังจากนั่นพวกเราก็มาจอดที่ห้างดังในแทบนั่น 
เพราะผมไม่รู้จักน้องเขามากผมเลยซื้อตุ๊กตาหมี ส่วนจุนไคซื้อป้ายสติกเตอร์เขียนว่าสู้ๆ
 
 
พอเสร็จแล้วพวกเราก็พากันไปเตรียมตัวที่บ้านจื่อหง ก็วางแผนกันเรียบร้อย
 
 
   "เห้ย มาแล้วๆ"
 
   "เอ๊ หายไปไหน"
 
   "เซอร์ไพรท์><"
 
    "อ้าวช๊อก"
 
 
   พอเรากินเลี้ยงงานเลี้ยงจบผมกับจุนไคเลยขอตัวกลับ
 
 
 "หยวน นายกินไม่ระวังเลย"
 
 
  "เค้กเลอะหน้า"
 
 
  "ไหนตรงไหน"
 
 
  "มานี้เดียวฉันเอาออกให้"
 
 
 จุ๊บ
 
O_o
 
 
 "ฮ่าๆ โดนหลอกแล้ว"
 
 
 "สองรอบแล้วน่ะ แก้มซ้ายฉันไม่พอนี้เล่นแก้มขวาฉันอีก"
 
 
 "แบร่ๆแน่จริงก็จับให้ได้สิ"
 
 
"หน่อยหยุดเดี่ยวนี้น่ะ"
 
 
 "หยุดก็โง่น่ะสิ><"
 
 
  "!โอ๊ย"  ขณะที่ผมกำลังวิ่งไล่จุนไค ก็เกิดสะดุดล้ม แต่จุนไครับไว้ได้
พอผมเรียกสติได้อีกที่ผมก็อยู่ใน อ้อมกอดของจุนไคสะแล้ว>///<
 
 
"นายนี้มันซุ่มซามจังน่ะ"
 
 
 "ไม่ต้องมาพูดเลย"  เพราะใครกันห่ะ
 
 
 "ครับๆขอโทษแล้วกัน เรากลับกันเถอะ"
 
 
 "อืม"
 
 
 หลังจากนั่น เขาก็ไปส่งผมที่คอนโด และก็จะมารับผมเหมือนอย่างเคย ผมก็ถามเขาหลายครั่งว่า ทำไหมต้องมารับฉันได้
เขาก็บอกมาแค่ว่า ฉันอย่างทำเฉยๆนี้แหละ= =" เป็นคนดีจริงๆ น่ะ แต่มันจะดีได้นานสักเท่าไหร่กัน
 
 
                         
 
                                <Jackson>
 
 
วันนี้ผมก็มาโรงเรียนตอนเช้าเหมือนอย่างเคย พอมาถึงผมก็มารอ จุนไคกับหยวนเพื่อจะชวนไปงานเซอร์ไพรท์ที่ผมจัดขึ้นกับจื่อหง
พอบอกพวกเขาเสร็จผมก็ขึ้นห้องเรียนตามปกติ
 
พอเลิกเรียน ผมก็ต้องไปห้างกับจุนไคและหยวน พวกเขาบอกว่าอยากซื้อของขวัญให้น้องจื่อหง หลังจากนั่นพวกเราก็ไปบ้านจื่อหงเพื่อจะเตรียมตัว
รอน้องเขากลับมา  พอน้องมาก็จัดเซอร์ไพรท์สะ อลังการงานสร้าง หลังจากงานจบ จื่อหงก็ขอคุยกับผมเป็นการส่วนตัว มีอะไรละนิ= ="
 
 
 "มีอะไรเรอะจื่อหง"
 
 
  "นายชอบน้องฉันเรอะ"
 
 
  "ห่ะ"
 
 
  "ฉันถามว่านายชอบน้องฉันเรอะ"
 
 
  "ก็เปล่านิ"
 
 
  "แล้วทำไมนายถึงทำกับน้องฉันขนาดนี้ละ"
 
 
  "เอ่อ"
 
   
   "อธิบายมาสิ"
 
 
   "ก็ได้ที่ ฉันดีกับน้องนายเพราะน้องนายค่อยส่งข่าวให้ฉัน"
 
 
   "ช่วยส่งข่าว?ข่าวอะไร"
 
 
   "เอ่อคือ"
 
 
  "บอกมาสิ"
 
 
  "เขาช่วยส่งข่าวเกี่ยวกับนายน่ะ"
 
 
  "!ห่ะ เกี่ยวกับฉัน"
 
 
  "ไม่ว่านายจะทำอะไรจะอยู่ที่ไหน เขาก็จะบอกใหก้ฉันรู้เสมอ"
 
 
  "อ......"
 
 
   "นายคิดว่ามันบังเอินเรอะที่พอนายไปที่ไหนจะเห็นฉันอยู่แถวนั่นตลอด"
 
 
  "นายหมายความว่า"
 
 
  "ฉัน....ชอบนายน่ะจื่อหง แล้วนายชอบฉันไหม"
 
 
  
   "ฉัน ... ก็..ชอบนายเหมือนกันละเซียนๆ"
 
 
 
 พอสิ้นเสียงของจื่อหง ผมก็ตรงเข้าไปกดลิ้มฝีปากอย่างเบา เป็นจูบที่หอมหวานที่สุดเท่าที่เคยสัมผัสมา
 
  หลังจากนั่นพวกเราก็คบกันแบบลับๆ ดูๆใจกันไปก่อน ว่าจะเป้นรักแท้รึปล่าว
 
 
 
 
  อร๊ายจบไปแล้วกับคู่นี้น่ะค่ะ  เซียนXหง  คงไม่มีอีกละมั่ง555+หวายก็ไม่แน่ใจว่าจะเขียน อิท่าไหนต่อกับคู่นี้จริงๆ
บอกตรงว่าตอนนี้ใช่คำได้ซ้ำมากๆ T^T SOrry จริงๆน่ะค่ะ อ๋อแล้วนิสของหยวนหายไปไหนละเนี๊ย
ตอนต่อไปเป็นของจุนไคกับหยวน โดยเฉพาะหุๆ หวายลืมจุนไคได้ไงเนี๊ย>< งั่นต่อตอนหน้าละกัน
 
อ๋อ ตอนต่อไปเป็นตอนจบแล้วน่ะค่ะ 
 
เป็นตอนจบ ของ 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
ของภาคแรกค่ะ