โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)
9.7
หวายอายุ14ค่ะ
แชร์นิยายฟิคชั่น
6) มุมใหม่ที่ฉันได้เห็นจากเธอ เซียนXหง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
<Jackson>
วันนี้ผมได้ข่าวว่าน้องของจื่อหง เข้าโรงพยาบาล ผมเลยกระว่าจะไปให้กำลังใจเขาสักหน่อย พร้อมกับขอโทษเขาไปด้วย
พอเลิกเรียนผมเลยไปดักรอเขา ที่หน้าห้อง
"!เซียนซี มีอะไรเรอะ?"
"เอ่อ......."
"มีอะไรรีบพูดมาสิ ฉันรีบน่ะ"
"พอวางไปกับฉันไหม"
"ก็ได้อยู่หรอก แต่นานรึปล่าว"
"ไม่นานหรอก"
"อืม"
หลังจากนั่นผมชวนเขาไปร้านกาแฟ
"รับอะไรดีค่ะ"
"ผมขอกาแฟปั่นครับ"
"แล้วคุณละค่ะ"
"เอ่อ ผมเอานมสดปั่นครับ"
"ค่ะรอสักครู่น่ะค่ะ"
"นายพาฉันมาทำไม"
"อันที่จริงฉันจะพานายมา ผ่อนคลายน่ะ แล้วก็จะมาขอโทษเรื่องตอนนั่นด้วย"
"เอิ่ม=/////= ฉันขอต้องขอโทษเหมือนกันน่ะที่ว่านายแบบนั่น"
"เรามาดีกันน่ะ^^"
"อืมดีกัน=/////="
"เรื่องน้องนาย เป็นยังไงบางอะ"
"ไม่เป็นไรแล้วละ"
"งั่นก็ดี ฉันก็นึกว่าจะเป็นอะไรมาก"
"อืม ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง"
หลังจากที่พวกเราเข้าใจกันแล้วก็เดินจับมือ>< กันไปเรื่อยๆตามทาง
"จื่อหง ฉันมีความคิดอย่างนึ่งน่ะ"
"อะไรเรอะ"
"ฉันว่าจะจัด เซอร์ไพรท์น้องนายน่ะ"
"หืม?"
"เพื่อน้องนายตื้นมาจะได้ดีใจยังไงละ^^"
"แล้ว?"
"นายต้องมาช่วยเตรียมของน่ะ ไปเร็วๆ"
"เห้ยเดียวสิ "
ผมไม่ฟังที่จื่อหงพูดแล้วลากเขาไปในห้่างเพื่อซื้อของที่จำเป็นต่อการจัดเซอร์ไพรท์ครั่งนี้
ผมเดินจับมือจื่อหงไป นูนนี้นั่น จน 19.00 น. แล้ว
"โห้เพ้อแบบเดียว 1ทุ่มแล้วเรอะเนี๊ย"
"นั่นสิ "
"รีบไปกันเถอะ"
"นั่นสิ"
พอไปถึงห้องของน้องฉวินผมกับจื่อหงเลย เข้าไปจัดห้องใหม่ เพื่อจะเซอร์ไพรท์น้องฉวิน
"จื่อหงหยิบกรรไกรให้หน่อย"
"เอ้านี้ ขอบใจน่ะ^^" ผมพูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก
"บ้า นี้แหละ"
"โอ๊ยเจ็บน่ะ"
"แบร์ๆ"
"มาให้จับเดียวนี้เลย"
"โอ๊ย"
ขณะที่ผมกับจื่อหงไล่จับกันอยู่ จื่อหงก็ล้มแล้วผมก็ล้มตาม รอบนี้ล้มไม่เหมือนเดิม
ผมรู้สึกได้ถึงลิ้ม ฝีปากหวานๆของจื่อหง นั่นทำให้ผมตอนนี้ หัวใจเต้นแรงมากๆ
"จะออกไปได้ยัง" ผมเรียกสติกลับมาได้ก่อนจะออกจากตัวเค้าตามที่เจ้าตัวบอก
"ขอโทษน่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"
พอจัดห้องเสร็จพวกเราทำการเก็บกวาดให้เรียบร้อย และผมก็ชวนจื่อหงไปโรงพยาบาลเพื่อไปหาน้องฉวินกระว่าจะเอาดอกไม้ไปให้
แต่ผมกลัวว่าไปคนเดี่ยวอาจเสียมารยาทไปหน่อย
พอผมไปถึงก็เลยรีบเอาดอกไม้ไปวางให้และรีบกลับบ้านไปนอน เหนื่อยแล้ววันนี้
<หลิว จื่อหง>
วันนี้หลังเลิกเรียนผมกระว่าจะรีบไปเยียมน้องที่โรงพยาบาล แต่ก็ถูกเซียนซีรังไว้ก่อนเขามาขอโทษผม
เรื่องวันนั่นทั่งที่ผมต่างหากที่ควรขอโทษเขา
เซียนซีบอกว่าจะจัดเซอร์ไพรท์ให้น้องของผม แอบน้อยใจน่ะนิ แต่ก็รู้สึกดีที่เขาจับมือผมไปที่นูนที่นั่น
ถึงผมจะไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกไปก็เถอะ พอพวกเราซื้อของเสร็จก็รีบกลับไปแต่งห้องของน้องผม
พอตกแต่งไปได้สักพักก็เกิดเหตุการณ์ อุบัติเหตุรัก รอบสอง เซียนซีล้มทับผมและมีก็เสียจูบแรกไปให้เขา
ตอนแรกผมพูดไม่ออก และหัวใจเต้นรั่วมาก แต่สักพักผมก็ตั่งสติได้ก่อนเขา และบอกให้เขาออกไป อันที่จริงอยากให้
อยู่นานกว่านี้ก็เถอะ และพอเราเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว เซียนซีก็ขอให้ผมพาเขาไปโรงพยาบาลเพื่อจะได้เอาดอกไม้ไปให้นี้
ชอบน้องหรือพีกันแน่นิ พอเสร็จผมก็ขอเฝ้าน้องต่อจากแม่เพราะแม่เฝ้ามานานแล้ว
ขอโทษน่ะคร้า ตอนนี้อาจจะไม่สนุกคือหวายตอนนี้ ปวดหัวอย่างแรงเลยละแต่พยายามแต่งแล้วได้แค่นี้ละค่ะ ตอนต่อไปรับลองว่าสนุกค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ^^
ขอโทษน่ะคร้า ตอนนี้อาจจะไม่สนุกคือหวายตอนนี้ ปวดหัวอย่างแรงเลยละแต่พยายามแต่งแล้วได้แค่นี้ละค่ะ ตอนต่อไปรับลองว่าสนุกค่ะ
เม้นเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
