โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

"ROY-2 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 "ผม karry  ครับยินดีที่ได้รู้จัก"
 
"อ่า ชื่อKarry สิน่ะนายคงจะเหนื่อยจากการเดินทางแล้วไปพักเถอะ"
 
"ไม่หรอกครับ บ้านผมอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่"
 
"งั่นเรอะ  งั่นบ้านนายอยู่ไหนละ"
 
"ปูซานครับ "
 
"โห้ ปูซานก็ไกลอยู่น่ะ"
 
"ครับ"
 
"เอ่อนี้เพื่อน ที่กำลังฝึกเหมือนกัน กับเธอ ROY~  อ่าว"
 
"ใครเรอะครับROY~"
 
"หายไปไหนละนิ"
 
"ใครเรอะครับ"
 
"อ๋อช่างเถอะเดี๋ยวก็เจอกันเองนั้นแหละ"
 
"อ๋อครับ"
 
 
 
 
 
(อีกด้านหนึ่ง)
 
 
 
 
ตายแน่ๆเลย  ทำไหมถึงมาอยู่ที่นี้ละเนี๊ย  ตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกันมาก  เป๊ะทุกส่วน  แม้แต้ทรงผม TT  
 
 
 
อะไนกันเนี๊ย   ทำไหมถึงเป็นแบบนี้ละ    นี้แค่20ปีก็เกิดใหม่แล้วเรอะ   ไม่สิ  แค่5ปี  ก็เกิดใหม่แล้ว
 
 
 
พระเจ้าช่วย   แต่  ถึงอยากจะเจอสักแค่ไหน แต่เราไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว  กลัวการจากลา  กลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม
 
 
ถ้าเราไม่เจอกันตั้งแต่แรก  จุนไคคงจะยังมีชีวิตอยู่  เขาคงจะไม่ตาย เป็นเพราะ เราทั้งหมด   ตัวโชคร้าย   อย่างเรา ไม่เหมาะกับเขาหรอก     
 
 
 
ผมเดินเข้าไปในลิฟ  กะว่าจะกลับห้อง  ห้องของผมอยู่ชั้น 5 กำลังจะกด  แต่มีคนกดไว้แล้ว
แต่พอหันไปดูว่าใคร  
 
 
เฮือก!!!!~    
 
 
 
.
.
 จุนไค!!!!!!!!!!!!!!~   
ผมขยับตัวไปติด ผนังลิฟ   
มาตั้งแต่ตอนไหนเนี๊ย   โอ้ย อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนี้ TT
 
 
อยู่ๆ   ลิฟก็  ค้าง   ห่ะ  มันจะมาค้างอะไรตอนนี้  
 
 
 
"เปิดสิ เปิดๆ"   ผมกดที่ปุ่มเปิดลิฟไม่ยั้ง   และเคาะประตูด้วย
 
"นี้นายน่ะ"    เขาจับมือผมไว้     ผมพยายามไม่สบสายตา
 
"หืม"
 
"ถ้ายังอยากรอดออกไป  ผมว่าอย่าไปยุ่งกับประตูจะดีกว่าน่ะ"
 
 
 
เขากดที่ ปุ่มฉุกเฉิน   
 
 "ขอโทษครับเราติดอยู่ในลิฟ"
 
"ครับ คุณอยู่ชั้นไหนครับ "
 
"ชั้น5!  ชั้น5  5  5  5"   ผมตะโกน  ออกเต็มเสียง
 
 
 
 
อยู่ๆ ผมก็หายใจไม่ออก   ไม่ได้เป็นเพราะอะไร  แต่พอเห็นหน้าจุนไค  แล้วมันหายใจไม่ออก
 
"ฮาๆ  ฮาๆ"   
"คุณเป็นอะไรรึปล่าวครับ"
 
 
ผมทรุดลงกับพื้น 
 
"คุณเป็นโรคกลัว ที่แคบใช่ไหมครับ"
 
กลัวที่แคบที่ไหนกันละ   ก็กลัวนายนั้นแหละ  อยากจะพูดออกไปดังๆจริงๆเลย
 
"ฮาๆ  ฮาๆ"
 
อยู่ๆเขาก็เอา  เพลงที่คุยหูมากมาให้ฟัง   ผมหันหน้าไปมองหน้าเขา  ใบหน้าที่เรียว และ เนียนเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน
 
 
"ไม่รู้เป๋นเพราะอะไรเวลาผมฟังเพลงนี้แล้ว รู้สึกสบายใจทุกครั้ง '
"ฮาๆ  ฮาๆ"
 
 
นี้เป็นเพลง   ของผม   หาเจอได้ไงเนี๊ย
 
 
สักพักประตูก็เปิดออก   เขาดึงหูฟังออกแล้วก็เดินออกไป     
 
 
อะไรของเขา จะพาออกไปหน่อยก็ไม่ได้     ผมเดินกลับห้อง อาบน้ำ แล้วก็นอน หลับไป .......