โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)
9.7
หวายอายุ14ค่ะ
แชร์นิยายฟิคชั่น
18) นับถ่อยหลัง วันที่ฉันอยู่กับเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ <ROY>
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าซึ่งเป็นเช้าที่ดูวุ่นวายสุดๆ
เพราะนักแสดง เข้าโรงพยาบาลถึง3คน ทำให้ผู้จัดการหัวเสียเลยที่เดียว
เพราะข่าวกระจายเร็วมาก
ตอนนี้ผมต้องไปออกหลายรายการทั่งเรื่องทั่งสามเข้าโรงพยาบาล
และเรื่องภาพ เพื่อความอยู่รอดของวงผมต้องโกหกว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ
และภาพนั่นก็เป็นภาพตัดต่อเอา กว่าจะพ้นวันนี้ไปได้แทบกระอักเลือดตาย
"เฮ้อวันนี้เหนื่อยจริงๆ"
<ทำไงได้ละ ก็เรื่องมันไปเร้ว>
"เหอะ ฉันจะจำไว้เลยว่าจะไม่มีเรื่องอีก"
<ฉันว่ามันคงไม่มีโอกาสให้มีเรื่องแล้วละ>
"ทำไหม??"
<ก็อีกแค่เดือนเดียวมันก็จะหมดกำหนดแล้วนิ>
"ห่ะ อีกแค่เดือนเดียวอะ"
<เตรียมใจสะเถอะ>
"อีกเดือนเดียวฉันก็ต้องกลับไปใช่ชีวิตเดิมๆสิน่ะ"
<ไม่เหมือนเดิมเสมอไปหรอกน่ะ>
"หมายความว่าไง"
<พ่อแม่นายตายไปแหละ>
"อ้าวสะงั่นแต่ช่างเถอะชีวิตฉันอยากจะดีขึ้นถ้าไม่มีพวกเขา"
<นั่นแหละที่ว่าไม่เหมือนเดิม>
ขณะที่ผมกำลัง คุยกับนิสอยู่ก็มีข้อความเข้าที่มือถือ
พอเปิดดูแล้วอยากจะบ้าตาย
<เป็นอะไร?>
"ไอ้ผู้จัดการหน้าเงินอยากให้ฉันร้องเพลงในรายการ อะไรนี้แหละ"
<โห่ทนเอาอีกเดือนเดียว>
"อยากจะบ้าตาย"
พอผมบ่นเสร็จ ผมก็เปิดหาเพลงที่จะร้อง ในตอนเย็นนี้
เฮ้ย เหนื่อยทั่งวันแล้วยังจะให้มาร้องเพลงอีก
แต่พอพูดถึงเพลงผมก็นึกถึงจุนไคขึ้นมา ผมเลยตั่งใจเลือกเพลง ให้เหมาะกับสภาพตอนนี้มากที่สุด
เลือกได้ก็ซ้อมทั่งวัน จนถึงตอนเย็น
พอเย็น ก่อนที่ผมจะขึ้นผมก็บอกให้เซียนซี ไปเปิดโทรทัศน์ดูผมถ่ายทอดสด ในรายการ
บอกเซียนซีให้ไปเปิดโทรทัศน์ที่ห้องของจุนไคละน่ะ
"หยวนอีก1นาทีน่ะ" รุ่นพีเตือนผม
"ครับ"
ทำไหมผมถึงตื่นเต้นจังทั่งที่ขึ้นเวทีมาตั้งมากมายหลายครั่งแต่ครั่งนี้ ผมต้องขึ้นคนเดียว
ระหม่าเล็กน้อยแหะ
321 ถ่ายเลย เสียงดนตรี ดังขึ้น พร้อมเนื้อร้องของผม
เพลง IT'scold
เวลาที่เธอเจ็บปวดจากความรัก น้ำตาจะเป็นยารักษาใจ
เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่ทำไมกลับเอาแต่พูดว่าขอโทษ
เธออย่าทำเหมือนเด็กๆขี้แย หากเธออ่อนโยนกับฉันแบบนี้
ฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไง
ความรักของฉันที่มันแข็งกระด้างหัวใจของฉันมันด้านชาเธอถึงไม่จากไปสักที่
ความทรงจำดีๆกลับกลายเป็นน้ำแข็ง มันลบไม่ออก
ไม่สามารถละลายได้ แล้วฉันจะต้องทำอย่างไรดี
อีกไม่นานความทรงจำของเธอจะละลายเหมือนน้ำแข็งไปเอง
พอร้องจบผมก็กลับบ้าน เพราะผู้จัดการปล่อยแล้ว กว่าจะปล่อยได้
พอกลับมาถึงบ้านผมก็เดินขึ้นห้อง แต่ทำไหมรู้สึกว่าบ้านเงียบๆน่ะ
พอเปิดเข้าไปในห้อง ผมก็ต้องตกใจ เพราะผมเห็นจุนไคนั่งอยู่ในห้อง
"ว่าไงมาแล้วเรอะ"
"ทำไมนายมาอยู่ที่นี้ได้ละ"
"ก็ฉันอยากกลับมีไรป่ะ"
"ตาบ้าเป็นแผลหนักถึงขนาดนั่นก็ต้องอยุ่โรงพยาบาลสิทำไมมาอยู่ที่นี้ถ้าอาการแย่ลงแล้วจะทำยังไงละ
ทำไมนายถึงเป็นคนอย่างงี้ละกลับ ป....."
เสียงของผมต้องหายไปก็เพราะจุนไคกดิมฝีปากของเค้าลงมาที่ริมฝีปากของผม จูบทั่งน้ำตา
"ขอโทษที่ทำตัวแบบนี้"
"แล้ว....ทำไหมนายถึงยังทำละ"
"เพราะฉันคิดถึงนายไง"
"อ...."
"ฉันไม่ได้เจ็บปวดเพราะนายหรอกน่ะ"
"อืม" น้ำตาของผมมันยิ่งไหลเมือได้ยินคำๆนี้
"เราจะก้าวไปด้วยกันน่ะ"
"บ้า.."ผมตี้เข้าที่อกของจุนไค ลืมว่าเค้าเป็นแผลนิ
"โอ๊ยเจ็บน่ะ"
"เอ๊ยขอโทษ"
"โห้ฉันไม่อยุ่ด้วยแรงเพิ่มขึ้นน่ะนิ"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลยไปนอนพักเดียวนี้"
"ครับๆที่รัก"
"เอ๊ยใครที่รักนาย"
"ใครก็ไม่รู้"
"ชิส์"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
<Karry>
ขณะที่ผมกำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่เพลินๆ เซียนซีก็เข้ามาเปิดโทรทัศน์ ห้องผมเฉยเลย
เซียนซีบอกว่า จะดูหยวนถ่ายทอดสดกัน
พอหยวนร้องเพลงจบมันทำให้ผมต้องลุกขึ้นแล้วรีบกลับบ้าน ทั่งที่แผลยังไม่หายดี
แน่นอนว่าถูกห้าม แต่ผมก็อยากไปให้ได้ ใช่ทุกวิถีทาง
สุดท้ายก็ออกมาได้ พอมาถึงผมกคุยกับหยวน
โดนที่หยวนจัดเต็มคำสอนให้ผมก็เลยจูบไป ตัดปัญหา แบบง่ายๆ
พอเสร็จผมก็มานอนตามที่หยวนสั่ง
"นี้จุนไค" หยวนทักขึ้น
"หืม"
"ตลอดเวลาที่ฉันร้องเพลงและท่าทางต่างๆนายคิดยังไงเรอะ" โห่คำถามโหด
"เอ่อ..."
"ว่ายังไง"
"นายคิดยังไงฉันก็คิดยังงั่นแหละ"
"ห่ะ?"
"ฮ่าๆนอนแล้ว คร่อกๆ"
"อย่ามาพูดง่ายๆอย่างนี้น่ะ"
แน่นอนว่าผมต้องอดกลั่นอารมณ์สุดชีวิต= =
"นี้ทำไหมนายถึงพูดกับฉันแบบนั่นละ"
"ตอนไหน"
"ตอนที่ฉันไปซื้อโกโก้ร้อนอะ"
"อ๋อ ตอนนั่นฉันเห็นจื่อฉีกำลังแอบมองอยู่น่ะเลยต้องจำใจพูดแบบนั่นออกไป"
"ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรกฉันเจ็บมากน่ะ"
"ฉันก็ไม่ต่างจากนายหรอก"
"อืม"
"เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปน่ะ"
"อืม" หยวนดูเศร้าๆไปน่ะเมื่อผมพูดคำนี้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
