วุ่นรักหัวใจนายเพลย์บอย

โอ๊ยย พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับฉันนะ อยู่ดีๆป๊อปก็พรวดพราดเข้ามาเนี่ย ทำใจไม่ทันนะรู้ไหมT^T

"ไง ไม่เจอกันนานยิ่งโตยิ่งสวยนะ"ป๊อปปี้จับแขนฉัน ตอนนี้ฉันไม่สามารถบอกได้เลยว่าฉันรู้สึกยังไง

"คงจะสวยไม่เท่าสาวๆของนายหรอกมั้ง ปล่อยแขนฉันนะ"ฉันสะบัดแขนออก แต่มือหนาๆก็ไม่ปล่อยฉันเลย

"ฉันรู้นะ ว่าตอนนั้นฉันทำไม่ดีกับเธอ แล้วเธอก็ยังรักฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ ไม่งั้นคงไม่หลบหน้าหลบตา พูดไม่ดีกับฉันหรอก"ป๊อปปี้จ้องตาฉัน ฉันหลบหน้าไม่ให้เขารู้ความรู้สึกของฉัน

"นายทำไม่ดี แล้วนายสำนึกบ้างไหมป๊อปปี้ ผู้หญิงอีกหลายคนต้องมาเจ็บเพราะนาย และที่สำคัญ ฉันไม่อยากเป็นคนโง่อย่างที่ฉันเคยเป็น ฉัน-ไม่-ได้-รัก-นาย" ฉันรีบเดินออกมาก่อนที่น้ำตาฉันจะไหลต่อหน้าเขา เขาคงจะหัวเราะเยอะที่ฉันต้องเป็นยัยโง่สินะ เจ็บ...

"พี่ฟาง เป็นอะไรหรือป่าว หน้าซีดเชียว พี่ป๊อปทำอะไรพี่บอกเฟย์มา"เฟย์วิ่งมาประคองฉัน

"พี่ปวดหัวน่ะเฟย์ แล้วนี่แก้วไปไหนล่ะ"

"พี่แก้วไปซื้อของเพิ่มกับพี่โทโมะน่ะ พี่ฟางนั่งพักก่อนนะ"เฟย์ประคองฉันมานั่งที่โซฟา

"พี่ป๊อปอยู่ไหนหรอฟาง เขาพูดไรไม่ดีกับเธอรึป่าว"เขื่อนเข้ามาถามฉัน

"เราก็แค่คุยกันตามประสาเพื่อนเก่านะไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งข้างเขื่อน

"แล้วพี่ป๊อปจะอยู่กินอะไรกับพวกเราก่อนมั้ยคะ"เฟย์ถามขึ้น

"อืม จะว่าไปพี่ก็หิวเหมือนกันนะ ฟางคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย?"

"ฉันไม่ว่า แต่ไม่ยินดี!!!''ฉันพูดอย่างไม่สบอารมณ์

" แบบนี้ค่อยอยากอยู่หน่อย ท้าทายดีชะมัด"ป๊อปปี้ทำหน้ากวนประสาท ถ้าเขาจะหน้าด้านขนาดนี้นะ

"นายก็คงจะรู้ว่าเจ้าของบ้านเขาไม่ต้อนรับ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่หน้าด้านกินของเขาหรอก"ฉันพูดด้วยความหมั่นไส้ แต่ไม่อยากให้อยู่เพราะกลัวห้ามใจไม่ไหวน่ะสิ เฮ้อ..

"พี่ป๊อป ผมว่าพี่กลับบ้านเหอะ ทำให้ฟางเขาไม่สบายใจป่าวๆ"เขื่อนรีบลุกขึ้นกลัวเรื่องจะบานปลาย

"ผู้หญิงของฉัน ไม่มีคนไหนที่ฉันไปกินข้าวที่บ้านเลยนะ เธอพลาดแล้วฟาง"ป๊อปปี้กระตุกยิ้มอย่างเจ้าเลห์

"แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย และฉันดีใจที่ฉันพลาด! เฟย์ไปช่วยพี่ทำอาหาร เดี๋ยวแก้วกลับมาจะได้เส็ดเร็วๆ" ฉันลุกนำหน้าเฟย์ไป

"ค่ะ พี่ฟางไหวแน่นะ"เฟย์สายตาเป็นห่วงฉันมาก

"จ้ะ พี่ไม่เป็นไร"

"โธ่เว้ยยย!!!"ป๊อปปี้สบถออกมา เขาคงเสียฟรอมล่ะมั้งที่ฉันไม่เล่นด้วย

ตอนนี้สั้นหน่อยน้าา ไม่มีเวลาง่าาา เด๋วตอนหน้าจัดเลิฟซีนแจ่มๆเย้ยยย><