นี่คือความรักใช่ไหม ? ( This is love ? )

 
 
     - ณ คอนโดขนมจีน -
 
 
   พิมยืนเกาะแขนขนมจีนแน่นขณะที่ขนมจีนกำลังจะเปิดประตูห้องโดยที่ไม่ทันได้สังเกตว่าประตูห้องไม่ได้ล็อคอยู่ 
 
 
   ทันทีที่เข้าไปในห้องพิมรีบถลาตัวเข้าหาขนมจีนทันที ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงบดเบียดเสียดสีกันอย่างเร่าร้อนตรงกลางห้อง "เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะหนมจีน . . . " พิมกำลังจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากที่คุ้นเคย แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรมากกว่านั้นก็ต้องหยุดลงซะก่อน
 
 
   "พิมกลับไปเถอะ ! " ขนมจีนผลักพิมออกจนพิมเหวอ
 
 
   "อะไรกันหนมจีน !! หนมจีนไล่พิมกลับทั้งๆ ที่หนมจีนเป็นคนชวนพิมมาเองหรอ !!" พิมค้อนหน้าหงิก
 
 
   "ก็บอกให้กลับไปไง ! " ขนมจีนเริ่มรำคาญ
 
 
   "พิมทำอะไรผิด หนมจีนบอกมาสิทำไมหนมจีนถึงต้องไล่พิมด้วย ! " พิมพูดพร้อมเขย่าแขนขนมจีน
 
 
   "พิมไม่ผิดอะไร หนมจีนผิดเองสิ่งที่เราทำมันไม่ถูกต้อง หนมจีนมีหวายอยู่แล้ว . . และก็รักหวายแค่เพียงคนเดียว ถ้าหวายรู้ว่าหนมจีนทำอะไรกับพิมหวายคงจะเสียใจมาก หนมจีนไม่อยากทำให้หวายเสียใจ " ขนมจีนรู้สึกผิด พิมได้ยินก็หน้าชาก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยความเจ็บปวดและแค้นใจ
 
 
   "เฮ้อ . . . เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ" ขนมจีนถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะโดนกอดจากข้างหลังจนเธอตกใจ "หวาย !!! ''
 
 
   "ฮึก ฮึก ขอบใจนะหนมจีนที่ไม่ทำอะไรกับพิมเกินเลยไปมากกว่านั้น ขอบใจที่รักและยังคิดถึงความรู้สึกของหวาย ฮึก ฮึก " หวายพูดพลางร้องไห้สะอื้น "หวายนึกว่าหนมจีนจะทิ้งหวายกลับไปหาพิมแล้วซะอีก หวายขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้หนมจีนเลย" หวายร่ำไห้
 
 
   ขนมจีนแกะมือของหวาย แล้วเข้าไปสวมกอดเอง "ไม่ต้องขอโทษอะไรทั้งนั้นนะหวาย หนมจีนผิดเอง หนมจีนขอโทษ ต่อจากนี้จะไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วนะ สัญญา" ขนมจีนพูดพลางลูบหัวหวาย ก่อนจะเชยคางหวายขึ้นมาจูบเบาๆ เป็นคำสัญญา หวายจูบตอบอย่างดูดดื่ม
 
 
                                       ---------------------