นี่คือความรักใช่ไหม ? ( This is love ? )

     - ณ บ้านหวาย -

   ขนมจีนกดกริ่งหน้าบ้านด้วยความร้อนใจ "ออกมาซะทีสิหวาย" ขนมจีนสบถกับตัวเองนี่มันก็ผ่านมานานแล้วแต่ก็ไม่มีใครเปิดประตูให้เธอสักที ก่อนที่เธอจะเงยหน้าไปเห็นว่า หวายยืนมองเธออยู่ทางหน้าต่างชั้นบนของบ้าน แต่เมื่อหวายเห็นว่าเธอเห็นจึงรีบปลีกตัวไปทางอื่น

   หวายนั่งลงบนเตียงครุ่นคิดอยู่ในใจว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี "เดี๋ยวหนมจีนก็คงกลับไปเองแหละ" หวายพึมพำกับตัวเองก่อนจะล้มตัวลงนอน

                                       --------------------

     - 3 ชั่วโมงผ่านไป -

   'ซ่าาา ซ่าาาา' 

   "อ..อืม นี่เราหลับไปนานขนาดนี้เลยหรอ" ร่างเล็กที่ตื่นขึ้นเพราะเสียงฝน ยันตัวลุกขึ้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อให้แน่ใจว่าขนมจีนกลับไปแล้ว แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น....

    ร่างเล็กรีบวิ่งไปคว้าร่มทันทีเมื่อเห็นว่าขนมจีนยังยืนอยู่หน้าประตูรั้วบ้านเธอ

   "ขนมจีน !!!" 

   "หวาย...หนมจีนขอโทษนะ หวายหายโกรธหนมจีนแล้วใช่มั้ย ?" ขนมจีนฝืนยิ้มทั้งๆ ที่ตอนนี้เธอหนาวไปทั้งตัว

   "เรื่องนั้นค่อยคุยกันก็ได้ รีบเข้าบ้านก่อนเถอะ ! "

                                   -------------------

    - ห้องนอนของหวาย -

   หวายยื่นผ้าให้ขนมจีนเช็ดร่างกายที่เปียกโชก 

   "ขอบใจนะ หายโกรธแล้วใช่ป่าว" ขนมจีนเช็ดตัวพร้อมพูดยิ้มๆ 

   "ใครบอกว่าโกรธล่ะก็แค่...น้อยใจ น้อยใจที่หนมจีนไม่เชื่อใจกันบ้างเลย...." หวายพูดเสียงแผ่วๆ แสดงให้เห็นถึงความน้อยใจของเธอ

   "หนมจีนขอโทษษษษษษษ" ขนมจีนเข้าไปสวมกอดหวายจากข้างหลังแน่น จนอีกฝ่ายหน้าแดงเพราะความเขิน

   "ปล่อยน่า...ตัวหนมจีนเปียกอยู่อะเดี๋ยวเสื้อผ้าหวายเปียกไปด้วย" หวายพูดแก้เขิน

   "ถ้าไม่อยากให้ชุดเปียกก็ถอดซะสิ" ขนมจีนพูดหยอก ๆ จนอีกฝ่ายหน้าแดงฉ่า

   "จะบ้าหรอหนมจีน...." 

   "หรือจะให้หนมจีนถอดให้ดีน้าา" ขนมจีนพูดยิ้มๆ พร้อมกอดรัดแน่นขึ้นก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ตรงซอกคอเนียนของอีกฝ่าย

   "พอแล้วหนมจีนนนน" หวายหันหน้ามาปรามขนมจีนเขิน ๆ "มันเขิ..." คำพูดของหวายต้องหยุดเอาไว้แค่นั้น เมื่อเรียวปากของเธอถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากบางของขนมจีน ก่อนที่ขนมจีนจะถอดจูบออก

   "หนมจีนรักหวายนะ" ขนมจีนพูดยิ้มกริ่ม

   "หวายก็รักหนมจีนเหมือนกันนะ -////-" หวายพูดเขินๆ ใบหน้าเนียนแดงขึ้นเรื่อยๆ

                                          ------------------