รักสุดฤทธิ์

 
“เห้ย!!!...ไอ้ไวท์....แม่งนอนหลับลึกนะมึง...” ผมลืมตาขึ้นเห็นปอยินอยู่ตรงหน้า...แล้วที่ผมไปน้ำตกเมื่อกี้....ผมฝันไปงั้นเหรอ...
“ปอ...”
“เอ่อ..กูเอง....เมื่อกี้กูเจอกริชที่หน้ามอ...มันฝากเอาไอ้นี่มาให้มึง”ปอว่างข้างและองุ่นไว้บนโต๊ะ...
“ขะ..ขอบใจนะ...”
“กู....ถามไรหน่อย....มึงเลิกกับกริชแล้วเหรอว่ะ…เมื้อกี้กูเห็นมันเดินไปกับแนนแฟนเก่ามัน”
“ไอ้ไวท์…,มึงโอเคป่ะ”
“กู...โอเค้...อ่อ..ขอบใจปอมากนะ...รีบไปเถอะ...ลมรออยู่หน้าห้องไม่ใช่เหรอ...”
“งะ...งั้นกูไปล่ะนะ...”
“อืม...”
“อ่อ...พรุ่งนี้มีอบรมของคณะ...รุ่นพี่ฝากกูมาบอกให้มึงเข้าด้วย...สิบโมงนะเว้ย!!”
หลังจาก...ปอกลับไปแล้ว....ผมนั่งมองข้าวและองุ่นที่กริชฝากมา....ผมยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บปวด...นึกถึงเหตุการณ์ในห้องคหกรรมเมื่อวันนั้น....ผมจึงเอามันทิ้งลงถังขยะ...ต่อไปนี้เรื่องราวเก่า ๆ สิ่งเก่า ความรู้สึกเก่า ๆ พวกนี้...ผมจะไม่มีทางกลับไปนึกถึงมันอีก....ผมรอความรักเพื่อคนอื่นมาเยอะ....คงไม่แปลกใช่ไหมที่ผมจะทำมันเพื่อตัวเองบ้าง....ผมเหนื่อยที่จะต้องคอยวิ่งตามเงาของคนอื่น...ผมควรหยุดแล้วเดินตามเงาของตัวเองได้แล้ว....ผมจึง.....
“พี่ครับ....ช่วยออกแบบทรงผมใหม่ให้ผมหน่อย....ไม่เอาแบบเดิมนะครับ”
“ได้เลยค่ะคุณน้อง....เชื่อใจเจ๊ได้เลย…..ว่าแต่ทำไมคุณน้องถึงอยากตัดละ...เจ๊ว่าทรงเดิมมันก็ดีและหล่ออยู่แล้ว...”
“เบื่อทรงเก่า....อยากลองเปลี่ยนดูบ้างอะครับ”
“เจ๊นึกว่า...คุณน้องจะอกหัก...รักคุด...อิอิ”
“โหเจ๊....ระดับน้องเค้า....ไม่มีอกหักเหรอ....มีแต่คนมารุมรัก…..ใช่ไหมค่ะ”
“ครับ…” ผมตอบแบบผ่าน ๆ ไป ...ความเชื่อที่ว่าอกหัก...จึงตัดผม...มันไม่มีอยู่ในความคิดผมเลย...ผมตัดผมเพื่ออยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง...อยากทำอะไรดี ๆ เพื่อตัวเองบ้าง...แค่นั้น...
ไวท์!!!!!!...ต้นหอมคิดถึงที่สุดเลย....นึกว่าพี่ไวท์จะลืมต้นหอมไปแล้ว...” เสียงต้นหอมเอ่ยทักผมเมื่อ...ผมเดินผ่านร้าน....
“ลืมน้องสาวที่น่ารัก ๆ แบบนี้ไม่ลงหรอกครับ...”
“พี่ไวท์…อ่อ...วันนี้ต้นหอมไปหาพี่ไวท์ที่ห้องได้ไหม….ต้นหอมพร้อมแล้วนะ”
“ได้สิ...พี่กะว่าจะมาชวนต้อนหอมอยู่พอดี”
“เดี๋ยว ๆๆๆ….พี่ตัดผมเหรอ......” ต้นหอมยื่นหน้ามาที่ผมแล้วมองอย่างสำรวจ....
“ก็เบื่อ ๆ ทรงเดิม...อยากจะเปลี่ยนบ้าง...ไม่หล่อเหรอ”
“หล่อ...ดูดีขึ้นกว่าเดิมด้วย”
“พี่ไวท์…ต้นหอมมีเรื่องรบกวนหน่อย”
“อืม...มีไรเหรอ”
“อ่อ...คือ..อีกสองวันเพื่อนต้นหอมชวนไปงานวันเกิดมัน...แม่ต้อนหอมคงไม่ให้ไปแน่เลย...ถ้าต้นหอมไปคนเดียว....พี่ไวท์ไปเป็นเพื่อนต้นหอมหน่อยนะค่ะ”
“อ่อ....พี่ต้องดูก่อนนะว่าติดธุระอะไรรึเปล่า...”
“ถ้าไม่ติด...พี่ไวท์ไปกับต้นหอมนะค่ะ”
“ได้สิ…”
“ปะ...งั้นเราไปห้องพี่ไวท์กัน…..”
“พี่ว่าจะไปซื้อของที่ ด้านหน้ามอหน่อย....ต้นหอมไปด้วยไหม”
“ไป ๆๆๆๆๆ ….ต้นหอมก้อยากไปซื้อของเหมือนกัน”
“งั้นไปซื้อของก่อนแล้วค่อยแวะไปที่ห้องพี่นะค่ะ”
................ตลาดหน้ามอ............
“แก...ดูนั่นดิ....ผู้ชายโครตหล่อ...ผู้หญิงก็น่ารักดี...ฉันว่าเค้าต้องเป็นแฟนกันแน่เลย….”
“นี่ ๆๆๆๆ เห็นคู่นั้นป่ะ...หวานเวอร์...อิจฉาว่ะ”
“อ่อ...พี่ค่ะ...ขอถ่ายรูปคู่หน่อยได้ไหมค่ะ”
“ได้ค่ะ...มาเร็ว ๆ สิพี่ไวท์...ถ่ายรูปคู่กัน...”
“จะดีเหรอต้นหอม....”
“ดีสิ...พี่ไวท์หล่อจะตาย...ใครไม่ชอบก็ตาถั่วล่ะ”
ผมไม่ชอบให้คนอื่นถ่ายรูปผมเลย...ยิ่งมารุมถ่ายกันอย่างกับผมเป็นดาราแบบนี้...ผมยิ่งอึดอัด…แต่ต้นหอมลากผมไปถ่ายจนได้...
“ขอบคุณมากนะค่ะ...อ่อ...พี่ชื่อพี่ไวท์เหรอ...พี่อยู่มอเชียงใหม่...คณะอะไร...เอกอะไรค่ะ...”
“อ่อ...คือ...พี่...”
“พี่ไวท์จะมั่วอ้ำอึ้งทำไมเนี่ยยย...มา ๆๆ ค่ะ เดี๋ยวต้นหอมตอบให้เอง...”
หลังจากนั้นต้นหอมก็บอกประวัติ...บอกรายละเอียดต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับผมชะละเอียดยิบ…จนเวลาล่วงเลยมาเกือบจะชั่วโมงหนึ่ง...ผมจึงรั้งแขนต้นหอม...พร้อมกับ...
“พอดีเดี๋ยวเราต้องไปธุระที่อื่นต่อ...ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ”
“พี่ไวท์อะ...รีบไปไหน...ต้นหอมไม่ได้รับไปห้องพี่ไวท์ชะหน่อย...”
“เห้ย!!!...ต้นหอมพูดอะไรน่าเกลียดแบบนั้น...เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดเหรอ…” ผมอดดุต้นหอมไม่ได้เมื่อต้นหอมเผลอพูดออกไปแบบนั้น...ผมทั้งรั้งและลากต้นหอมมาที่รถมอไชต์ของผม...
“พี่ไวท์โกรธต้นหอมเหรอ....ต้นหอมขอโทษนะค่ะ…”
“พี่ไม่ได้โกรธต้นหอมนะครับ...เพียงแต่พี่ไม่อยากให้คนอื่นมองต้นหอมไม่ดี...ต้นหอมเข้าใจพี่ไหมครับ”
“ต้นหอมก็แค่อยากให้มีคนรู้จักพี่ไวท์เยอะๆ ...เหมือนที่ต้นหอมรู้จัก...”
“เอาน่า...ก็วันนี้มีคนรู้จักพี่แล้วไง....อย่าคิดมากเลยนะครับ...”
“ต้นหอม..รักพี่นะ...”
“ต้นหอม!!!.....”
“ต้นหอมเห็นพี่มาตั้งแต่ปีหนึ่ง...ต้นหอมแอบถ่ายรูปพี่เก็บไว้...พี่เป็นแรงบันดาลใจให้ต้นหอมอยากถ่ายรูป...อยากวาดรูป...เพราะยิ่งพี่สอนให้ต้นหอมถ่ายรูป...วาดรูปพี่เท่าไหร่...ต้นหอมก็ยิ่งหลงรักพี่จนถอนตัวไม่ขึ้น...รูปพี่ที่ต้นหอมวาด...รูปพี่ที่ต้นหอมถ่าย....มันคือทุกอย่างที่ต้นหอมทำมันเพื่อนพี่นะ...
“พี่ชาย…”
“โห..ต้นหอม...ทำเอาพี่ใจหาย...นึกว่าเราจะคิดกับพี่ไม่ดะชะละ”
“พี่ก็รักต้นหอมนะครับ….รักน้องสาวที่น่ารักคนนี่ที่สุด..จุ๊บ!!!”
“พี่ไวท์...”
“พี่แค่หอมแก้มน้องสาวเอง...เขิลเหรอครับ….อืมมม”
“พี่ไวท์…บ้า!!!....แก้มนี้ต้นหอมจะเก็บเอาไว้..ให้เจ้าชายของต้นหอม...คนเดียว...ชิ”
“แหมมมม....ที่งี้แล้วโวยวายเลยนะ...เจ้าหญิง….” ผมรักต้นหอมแบบน้องสาว....เพราะความที่ต้นหอมมีความน่ารัก  สดใส...และช่างพูด...มันทำให้ผมพลอยสดใสไปด้วย...จนลืมเรื่องของใครบางคนไปได้บ้าง....
“หึ....หึ....เปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้วเนื้อหอมนะมึง....ได้สติช…!!!!”
 
 ........จบตอนแล้วค่ะ.......เรื่องราวน่าลุ้นใช่ไหมค่ะ....งั้นอย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ^^....