รักสุดฤทธิ์

8.7

เขียนโดย chadaapp

วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 09.05 น.

  46 ตอน
  0 วิจารณ์
  45.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 09.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) แค่รัก(เก่า) 10

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แค่รัก(เก่า) 10

.................กัปตัน............

วันนี้ผมวุ่นอยู่กับเรื่องเอกสารทั้งวันเนื่องจาก...ผมหาตัวไอ้ไวท์ไม่เจอ...ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมันรึเปล่า...ผมเป็นห่วงมันมาก...ยิ่งคิดถึงสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว...ผมยิ่งโมโหตัวเองที่ดูแลมันไม่ดี...

“ อ่อ..กัป..จะไปตามหาไวท์ก็ได้นะ...เดี๋ยวเอกสารนี้...ปายเอาไปแจกที่ตึกคณะเอง....”

“ไม่ต้อง...เดี๋ยวกูไปกับมึง...แต่กูขอเข้าไปถามพวกเพื่อน ๆไอ้ไวท์หน่อยว่ามันเห็นไอ้ไวท์บ้างเปล่า...มึงรอกูตรงนี้.....”

“ครับ”

กัปตันเดินมุ่งหน้าหายไปในห้องเรียน....ไปถามเพื่อน ๆ ของไวท์..เมื่อเช้าผมตกใจตื่นเมื่อได้ยินกัปตันบ่นว่าหาตัวไวท์ไม่เจอ...เพราะวันนี้มีงานที่จะต้องช่วย....ผมจึงอาสาไปช่วยงานนั้นเอง...แต่กัปบอกว่าจะไปกับผม...ระหว่างที่นั่งรอกัป...เสียงโทรศัพย์ผมก็ดังขึ้น....เป็นเบอร์ตู้....ผมจึงกดรับ

“ฮัลโหล...อ่อ..ใครพูดครับ”

“ปาย...ไวท์เอง....”

“ไวท์!!!”

“ปาย...ไวท์รุ้ว่าตอนนี้กัปกำลังวุ่นเรื่องของไวท์อยู่...ไวท์แค่อยากจะโทรมาบอกว่าตอนนี้ไวท์อยู่กับกริช”

“ห๊ะ!!!....”

“ปาย...ไวท์อยากให้ปายไปช่วยเดินเอกสารที่คระได้ไหม...อ่อ...ไวท์ไม่สะดวกจะไป...นะ...ปายช่วยไวท์หน่อย...นะ...นะ..ปาย”

“ปาย..ไม่เห็นด้วยที่ไวท์ทำแบบนี้นะ...ขอปายคุยกับกริชหน่อย”

“กริช...อ่อ..ปายจะคุยด้วย...”

“ว่าไงปาย.....”

“กริช…พาไวท์กลับมาที่ห้องเลย...กริชอย่าให้เรื่องมันยุ่งไปกว่านี้เลยนะ....”

“กริชรุ้ว่าทำผิด...แต่กริชขอแค่วันนี้วันเดียวนะ...ปาย...ขอแค่ให้กริชใช้เวลาตอนนี้อยู่กับไวท์…แล้วพรุ่งนี้...กริชจะพาไวท์ไปส่งที่ห้องเองนะ...นะ...ปาย”

“อ่อ...แค่วันนี้วันเดียวนะ....พรุ่งนี้...กริชต้องมาส่งไวท์...ปายจะช่วยกริช...แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ.....แล้...” ผมตกใจเมื่อหันหลังไปเห็นกัปยืนมองผมอยู่...กัปส่งยิ้มเย็น ๆ มาให้ผม...พร้อมกับเดินมาหยิบโทรศัพท์ผม.แล้ว....

 “มึงอยู่ไหน...ไอ้กริช!!!”

“กัปตัน!!!” เสียงที่ตอบกลับมา...เป็นเสียงของกัปตัน...ที่มันดังก้องอยู่ในหัวผม...จนผมต้องรีบตัดสายทิ้ง...

“ไอ้เหี้ยกริชมันโทรมาจากไหน...มันบอกรึเปล่าปาย...”

“กัป...ใจเย็น ๆ นะ....อ่อ...ปายไม่รู้หรอกว่ากริชโทรมาจากไหนรุ้แต่ว่ามันเป็นเบอร์ในห้องอะไรสักอย่าง”

“ถ้ากูมาช้า...มึงคงช่วยไอ้กริชมันใช่ไหม...ห๊ะ!!!”

“อ่อ...คือ...ปาย....” กัปกำโทรศัพท์ผมแน่น...ผมรุ้ว่ากัปคงโกระผม...แต่ผมก็ไม่อยากให้ความโกรธเหล่านี้มันเป็นต้นเหตุให้กัป...กลายเป็นคนไร้เหตุผลแบบนี้...ผมจึง..

“ กัป...กัปฟังปายนะ...เรื่องที่กริชทำอาจจะผิด...แต่ถ้าเรามองในอีกมุมหนึ่ง...มันคือเรื่องดี ไม่ใช่เหรอ...ไวท์เองก็ยอมไปกัปกริชด้วยดี...อ่อ...ทางที่ดี...เรื่องนี้เราไม่ควรเข้าไปยุ่งนะ...กัปเข้าใจใช่ไหม”

“กู...รุ้และเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคน...แต่กูเมินเฉยกับเรื่องนี้ไม่ได้ว่ะ...ไอ้ไวท์มันเพื่อนกู...กูไม่อยากให้มันทำผิด...แบบนี้...

“บางครั้งความรักมันก็ไม่มีคำว่าผิดหรือถุกหรอกนะกัป...มันมีแต่ความรู้สึก...ที่เป็นตัวตัดสินว่ามันควรจะเป็นยังไงต่อไป...ถ้ากัปไม้เข้าใจว่าทำไมไวท์ถึงยอมไปกับกริช...ก็ขอให้กัปถามใจตัวเองได้ไหมว่า...ทำไมเมื่อคืน...ปายถึงยอมให้กัปไปหาไวท์....อ่อ...มันคือคำตอบเดียวกันนะกัป...และปายก็เชื่อว่ากัปรู้ตำตอบ...

“ปาย…มันนละเรื่องกันนะ...ความรักของเรากับของไอ้ไวท์มันไม่เหมือนกัน.....ไอ้กริชมันทำแบบนี้ไม่ได้...เพราะมันมีคนอื่นแล้ว...กูบอกแล้วไงว่า...ไม่อยากให้ไอ้ไวท์มันทำผิด.”

“แล้วถ้าไวท์...ยอมทำผิดล่ะ...กัปยังจะห้ามไหม”

“ปาย!!!”

“ไวท์...ยอมทำผิดเพื่อแลกกับความสุขของความรัก...ยอมเป็นคนไม่ดี...เพราะกริช...แค่นี้กัปยังไม่เข้าใจเหรอ..ว่ามันคืออะไร....”

“ปาย...มึงไม่เข้าใจกู....ว่ากูรุ้สึกยังไง...มึงไม่อยุ่ข้างกู...ทำไมว่ะ..ไหนมึงบอกว่ารักกูไง”

“ก็เพราะรักไง...ปายถึงอยากให้กัปมีสติและมีเหตุผลบ้าง...กัป...ลองคิดดูสิว่า...ถ้าปายทำผิดแบบไวท์...เพราะปายรักกัป...กัปจะทำกับปายเหมือนกับที่กริชทำไหม....กัปจะยอมทำผิดเพื่อปายไหม....”

“อ่อ...กู...อ่อ....” ผมเองก็ไม่สามารถตอบคำถามปายได้ว่าถ้าผมเป็นกริชผมจะทำได้อย่างที่กริชทำไหม...แต่ผมคิดว่าผมทำได้...และอาจจะทำได้มากกว่าที่กริชทำด้วยซ้ำ...ผมกำลังจะตอบปาย...แต่

“ไอ้กัปตัน!!!...มังยังอยากรู้ไหมว่ะ...ว่าตอนนี้ไอ้เหี้ยกริช...มันกกอยู่ที่ไหน”

“ไอ้ลม!!!”

“ว่าไง...มึงอยากรู้ป่ะ...ถ้ามึงอยากรู้...มึงตามกูมาเลย...” ไอ้ลมเอ่ยบอกผมแล้วเดินนำหน้าผมไป...วินาทีที่ผมสบตาปาย...ผมเห็นน้ำตาของปายที่มันไหลนองหน้าไปหมด...ผมเองก็อยากจะตอบนะ...แต่ผมทำไม่ได้...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...จนกระทั่ง...

“กัปไม่ต้องตอบคำถามปายแล้ว...ปายรู้คำตอบแล้ว...ว่ากัปคงอยากจะกลับไปหาไวท์...รักแรกของกัป....”

“ปาย!!!” ปายเดินผ่านหน้าผมไป...หลังจากที่พุดจบ...ผมพยายามจะคว้ามือปายแล้ว...แต่มันไม่ทัน...

“เร็ว ๆ ดิว่ะ...ไอ้กัป...กูจะพามึงไปชัดหน้าไอ้กริช...กูหมั่นไส้มัน...ไป!!!”

………จบตอนแล้วนะค่ะ........เรื่องราวกำลังสนุกเลย...ยังไงอย่าลืมตามกันต่อนะค่ะ......^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา