รักสุดฤทธิ์

แค่รัก(เก่า)9

“ไอ้หน้ากลัวเมีย….แน่จริงมึงออกมาดิว่ะ...”

เสียงไอ้เหี้ยลม...มันตะโกนเรียกผม...ไอ้ลมมันเป็นเพื่อนสนิทของกัปตัน…และที่สำคัญมันก็ไม่ค่อยถูกกับแก็งของเพื่อนผม…โดยเฉพาะกับไอ้ปอ...เพื่อนรักผม....ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองไหมว่าระหว่างไอ้ปอกับไอ้ลม…มันมีระไรมากไปกว่าคนรู้จักที่ไม่ถูกกันแบบนี้รึเปล่า......แต่ตอนนี้….ไอ้ลมมันมาหาผมถึงห้องนี้....แสดงมันคงได้ยินเพื่อนผมคุยกันเรื่องที่ผมใช้ห้องนี้แน่นอน….

“อ่อ...กริช...ไวท์ว่ารากลับกันดีกว่า...อ้าว!!!...กริช…ดะ...เดี๋ยว…กริช”  กริชจับหัวผมให้ก้มลงต่ำแล้วใช้ตัวกริชบังผมไว้...โดยการกอด….มือที่กริชกระชับแน่น...มันดันให้หูผมได้ยินเสียงหัวใจของกริชที่ตอนนี้มันเต้นระรัวมาก...กริชก้มลงมามองหน้าผมแล้ว...ย่อตัวลงให้ร่างของกริชต่ำลงพร้อมกับขยับตัวเองมาใกล้ ๆ ผม

“ไวท์…กริชขอให้เราอยู่แบบนี้กันสักพักนะ...กริชยังไม่อยากให้ไวท์ไปไหนเลย…นะครับ”.ตอนนี้เรากำลังมุดตัวอยู่ใต้โต๊ะ....โชคดีที่ด้านล่างของตัวโต๊ะมีกล่องลังใหญ่หลายกล่องที่สามารถบดบังร่างของเราไว้ได้....

“กริช….อ่อ...คือ…วะ...ไวท์....อ่อ...”  ตอนนี้เวลาล่วงเลยไปเกือบจะสิบโมงแล้ว....ผมเริ่มปวดท้องหน่วง ๆ อีกแล้ว....ผมหิว….

“ไวท์....หิว...ใช่ไหม…”

“อืม....หะ..หิว....”

“อ่อ...ไวท์ก้มหัวลงหน่อย....กริชจะเอื้อมไปหยิบ...องุ่น....” กริชเอ่ยบอกผมแล้วขยับร่างของตัวเองไปด้านข้าง...ซึ่งมันทำให้ผมต้องขยับไปด้วย...เพราะกริชไม่ยอมปล่อยมืออีกข้างที่กอดผมอยู่....ยิ่งกริชขยับเอื้อมมือจนสุด...มันก็ยิ่งทำให้แก้มผมกับริมฝีปากของกริชสัมผัสกันมากขึ้นเท่านั้น...กริช...เผยยิ้มตรงมุมปากนิดนึงแล้ว...

“อะ...อืมม..อร่อยไหม”  เมื่อกริชเอื้อมมือหยิบองุ่นได้แล้วกริชก็ป้อนมันเข้าปากตัวเองชะงั้น...ผมอดไม่ได้ที่จะมองค้อนคนขี้แกล้ง...แต่สักพักหนึ่งองุ่นที่กริชคาบอยู่มันก็มากระทบตรงริมฝีปากผม...กริชดันองุ่นมาให้ผม...ด้วยปาก...ผมก็รับมันมาด้วยปากเช่นกัน....

.”ไอ้กริช....กูรู้ว่ามึงอยู่ในห้องนี้...มึงรู้ไหมว่าตอนนี้ไก้กัปตันมัน...กำลังวุ่นแค่ไหน...มึงแม่งเหี้ยว่ะ.”

เสียงไอ้ลมตะโกนด่าผมอย่างดังลั่น....และตอนนี้ผมก็รู้สึกว่ามันกำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ…โต๊ะตัวที่ผมกับไวท์หลบอยู่.....

“หมับ!!!....ถึงกับต้องบุกเข้าห้องคหกรรมผมเลยเหรอครับ...ลม” เสียงปอเพื่อนผมเปิดประตู้เข้าในวินาทีที่ไอ้ลมกำลังจะก้มลงดูใต้โต๊ะ....พอดี....

“มึง...มาช่วยเพื่อนมึง....ทำเลวๆเหรอ...ไอ้สัตว์ปอ” ลมมองหน้าผมด้วยความเกลียดชัง...สายตาของลมที่มองมา...บ่งบอกได้ชัดเจนว่ามันรู้สึกยังไง...แต่หากมันลดความเกลียดลงไปสักนิด...มันจะเห็นความจริงในหัวใจของผม....

“มึง…แม่งเหี้ย....เหมือนเพื่อนมึงไม่มีผิดเลย..ไอ้ปอ....”

“ลม..ใจเย็น ๆ หน่อย...อย่าใจร้อนสิครับ” เหมือนลมไม่ได้ยินเสียงผมเลย...ยิ่งผมพูด...เหมือนยิ่งยุให้ปออารมณ์ร้อนมากขึ้น....

“ไอ้กริช...กูขอประกาศเป็นศัตรูกับมึงเลยละกันว่ะ...มึงแน่จริงออกมาสู้กันตัวต่อตัวดิ...อย่ามัวปอดแหก!!!”

“หยุด!!!...และก็พอได้แล้วนะลม...ลมก็รู้เรื่องระหว่างกัปตันกับกริชดี...มันไม่เกี่ยวอะไรกับลมเลยนะ....”

“แต่กู!!!....ต้องเกี่ยว....เพราะไอ้กัปตันมันเป็นเพื่อนกู…ส่วนมึง...กูไม่นับเป็นเพื่อน...” ภาพที่ไอ้ลมที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปหาไอ้ปอ...มันเหมือนมีอารมณ์ของความโกรธ...ความผิดหวัง...อยู่ในการกระทำนั้น....ผมเป็นห่วง...กลัวว่าไอ้ปอ...จะเจ็บตัวผมจึง...พยายามจะลุก...แต่ไวท์รั้งผมไว้....

“อ่อ...อย่าเพิ่งออกไปเลยนะ...ออกไปตอนนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น...เชื่อไวท์นะ....ครับ” ไวท์กอดกระชับผมแน่นขึ้น...เพื่อให้ผมใจเย็นลง....

“ตะ...แต่....”

“กริช.....ดูไม่ออกเหรอว่า...เพื่อนกริช.....กับผู้ชายคนนั้นมันมีอะไรมากกว่าที่เราเห็น”

“ไวท์ก็เห็นหรอ....”

“เห็นสิ...หึ...หึ...มันเหมือนใครบางคนแถวนี้เวลาหึงมากเลยด้วย”

“หึง....”

“ใช่สิ...กริชเวลาหึง...น่ากลัวแบบนี้เลย...แต่ไวท์ไม่กลัวหรอก...ชิ...” ใบหน้าของไวท์ที่เชิดขึ้น...ตาที่จ้องมองผมนิ่ง..มันตรึงใจผมให้หยุดมอง...แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อ...

“ปึก!!!!.....มึง…มันก็แค่...ของเก่า...สำหรับกู...จำไว้...อย่ามาขึ้นเสียงกับกู!!!” ลมเดินเข้าประชิดตัวมากจนหลังผมชนเข้าให้กับตู้เย็น....ตาที่ลมมองมา...วูบหนึ่งของอารมณ์ผมตอนนี้มันอยาก...ให้ลมจูบผม....  ผมจึง....

“อืออ..ออ...อะ..อืมมม...อะ...ไอ้ปอ...มะ..มึง..ทำเหี้ยไรเนี่ย..ปล่อย..กู!!!” ผมตกใจที่อยู่ ๆ ปอมันก็จูบผมชะหนักเลย....มันช่างเหมือนกันคืนนั้น...จริงๆ ...ผมเกลียดตัวเองที่เผลอไปจูบมันกลับ...

“จูบ...ของผมมันเก่า...จนลมต้องการมัน....เหรอครับ”

“ไอ้สัตว์!!!...เพราะมึงมันร่านอย่างนี้ไง...กูกึงเอามึงไม่ลง…”

“เอาไม่ลง…แต่ลมก็ได้มันไปแล้ว...ขอบคุณนะครับ…ที่ยังจำได้....”

“ไอ้...ไอ้...ร่าน...อะ...ไอ้เลว..กูเกลียดมึง...!!!....จำไว้....กูเกลียดมึง”

ผมตะโกนไล่หลังไอ้ปอที่ตอนนี้มันเดินหนีผมไปจนกือบจะลับตาแล้ว....ผมเกลียดมันแต่ทำไมผมรู้สึกอยากให้มันจูบและกอดผม...เหมือนคืนนั้น....

...............ตอนนี้มีบุคคลเพิ่มมาใหม่สองคนนะค่ะ.........ฝากด้วนะค่ะ.........^^