ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

     หลังจากผมร้องไห้(และตัดพ้อต่อว่าชินโด)อย่างพอใจแล้วผมก็หยิบโทรศัพมาโทรหาชินโด
(ไง คิริโนะ นายอยู่ไหนน่ะ)
"เอ่อ...ฉันอยู่ตรงบันไดหนีไฟน่ะ"
(งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะ)
"ไม่เป็นไร"ผมลุกยืนขึ้น"นายอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปหาดีกว่า"
(เอ่อ...)
"หือ มีอะไรรึปล่าว"
(อยู่...อยู่หน้าร้านไอศกรีมน่ะ ร้านไอซ์เรนโบว์(เอาร้านที่อยู่ใกล้ที่สุดพร้อมกับรีบเดินไปให้ทัน))
"อ๋อ งั้นรอแปปนึงเดี๋ยวฉันเดินไปหา"
(อื้อ)
     เมื่อผมไปถึงร้านก็เห็นชินโดยืนหอบอยู่ เขาคงวิ่งตามหาผมซะทั่ว(รีบมาให้ถึงต่างหาก) ผมทำบ้าๆลงไปสินะ
"ขอโทษนะชินโด ที่วิ่งหนีนายออกมาแบบนั้น" ผมโค้งลงตรงหน้าเขา
"ไม่เป็นไรหรอก นายมีเหตุผลสินะ"เขายิ้มให้"เข้าไปกินไอศกรีมกับฉันเป็นการไถ่โทษแล้วกัน"
"เอ๋...เอาสิ"
     แล้วผมกับชินโดก็เดินเข้าร้านไป พวกเราสั่งบานาน่าโบ๊ทมากินด้วยกันเหมือนทุกที แต่ตอนนี้เหมือนชินโดจะทำท่าเหมือนคิดอะไรสักอย่างอยู่
"นายเป็นอะไรรึปล่าว ชินโด"
"ปล่าวนี่"เขารีบพูดออกมา"ฉันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"
"งั้นหรอ"ผมยิ้มแห้งๆ คิดถึงยัยกระโปรงแดงเมื่อกี้นั่นสินะ-3-
     พอไอศกรีมมาเสริฟเขากับผมก็แย่งเชอร์รี่กันอีกเหมือนเดิม-.,- มาทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกทีสินะ มันสนุกดีพวกเราก็เลยไม่เคยสั่งเชอร์รี่เพิ่มมาให้เป็นสองสักที
"วันนี้ฉันไม่ให้นายแน่" ผมปัดช้อนของเขาออกไป
"นายเคยแย่งฉันได้แค่สองครั้งเองนะ"เขาจิ้มช้อนเข้ามาอีก
"พูดมากน่า-3-"
"555"
     พวกเราแย่งกันไปมาอย่างสนุกสนานจนโต๊ะข้างๆหันมามองอย่างตำหนิ พอผมหันไปขอโทษชินโดก็หยิบเชอร์รี่ไปจูบยั่วทันที
"โอ้ย นายได้อีกแล้ว"ผมทำท่าเซ็งๆ
"555 บอกแล้วว่านายไม่ชนะฉันหรอก"เขาแกว่งมันไปมา
"จะกินก็รีบๆรีบกินไปเลย! สักวันฉันจะต้อง อุ้ปส์"
     ชินโดยัดเชอร์รี่ในมือเข้าปากผมทันที
"นะ...นาย"
"ก็นายอยากกินนี่ เอาไปสิ"
"0///0" ไม่ได้นะ หน้าแดงเกินไปแล้ว
"ฉันให้แค่คราวนี้เท่านั้นแหละน่า ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้น"เขาตักครีมเข้าปาก
"หึ งั้นครั้งนี้ก็ถือว่านายแพ้"ผมหัวเราะขณะที่เอามือปิดหน้าไปด้วย ไม่เคยกินเชอร์รี่ครั้งไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลยแฮะ
"อะไรกันเล่า รู้งี้ไม่ให้แต่แรกก็ดีหรอก"
"ฮิ" เขาทำตัวน่ารักจังเลยนะ...ผมจะทนได้อีกสักกี่น้ำกัน ถ้าวันไหนเขารู้ความจริงเข้า ผมคงไม่กล้าสู้หน้ากับเขาแน่ๆ
"ฉันไม่โทรหาคนๆนั้นหรอกนะ"
"ก็ดีนี่ แล้วนายบอกฉันทำไม" ผมตีหน้านิ่งแต่ในใจนี่กระโดดไปถึงกาแลคซี่ล้ะ
"ก็...ไม่รู้สิ"เขาเบือนหน้าหนี"เบอร์ที่หล่อนให้มาก็เหมือนจูบการกุศลที่ไม่มีความหมาย ฉันน่ะ จะมอบจูบให้กับคนที่ฉันรักเท่านั้นแหละ"
"มาซะเสี่ยวเลยนะนายน่ะ"ผมเผลอหัวเราะออกมา จูบงั้นหรอ...
"555ก็แค่คิดขึ้นมาได้น่ะ "เขาหัวเราะก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้"นายล่ะ เมื่อไรจะมีคนที่อยากจูบจริงๆสักที"
"ก็...-///-"
"ว่าไง"
"..."จูบที่อยากมอบให้ใครสักคน คนๆนั้นก็คงจะเป็นนายนั่นแหละ ชินโด
"ไม่ตอบอีก"เขากอดอก"ไม่มีรึไง ผู้หญิงแบบนั้นน่ะ"
"อะ...อืม ไม่มีหรอก"หมายถึงผู้หญิงน่ะนะ
"แย่จังน้านายเนี่ย"
"..." ผมคงต้องคิดอะไรอีกมากมายเลยล่ะ ก่อนอื่นก็คงต้องลืมนายให้ได้ก่อนซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานเท่าไร...
 
     บ้านของคิริโนะ
"ลูกรัก><"คุณแม่เข้ามากอดผมไว้หลวมๆ"รู้มั้ยจ้ะว่าวันนี้แม่รู้อะไรมา"
"ครับ?" ทำไมผมเสียวสันหลังชอบกล
"ก็แบบว่า...วันนี้ลูกไปอยู่ไหนจ้ะ" แม่เปลี่ยนเป็นเสียงคมเฉียบเหมือนมีด ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึปล่าว แต่แม่เหมือนจะตัวโตขึ้น
"เอ่อ..."
"ฮึ่่ม! เมื่อวานกับเมื่อคืนก็หายไป ทั้งๆที่แม่อุตส่าห์สบายใจที่โทรมาบอกเมื่อเช้าว่าไปค้างบ้านชินโดคุงแล้ว แต่วันนี้อาจารย์กลับโทรมาบอกแม่ว่าลูกไม่เข้าเรียน!!"
"แหะๆ"
"อธิบายเหตุผลดีๆมาเลยนะ"
"คือว่า..."
"คือว่าอะไร" แม่ยิ้มแบบนางมาร
"ผมป่วยนิดหน่อย ชินโดเลยพาไปโรงพยาบาลน่ะครับ"ผมโกหกไปส่งๆ "ก็เลยไม่ได้เข้าโรงเรียน"
"อะไรกัน"แม่เริ่มเปลี่ยนกลับไปเป็นคนเดิม"เป็นยังไงบ้างจ้ะคิริโนะ"
"ตอนนี้ปกติดีแล้วครับ ก็ได้พักทั้งวัน"ผมเริ่มขยับไปหาประตูห้อง"แม่ไม่ต้องห่วง"
"คิริโนะะะ..."
ผมรีบเข้าห้องปิดประตูทันที โหยยย ถ้าแม่จับได้ผมซวยแน่ๆ เฮ้อออออ
 
กรี้งงงง กรี้งงงงง กรี้งงงง
"ฮัลโหล" ผมกดรับสาย
(คิริโนะ!!!)
"ซันโกคุ มีอะไรหรอ"
(วันนี้ฉันโดนพี่สาวนายจูบทางอ้อมTT)
"หา จูบทางอ้อม"
(รุ่นพี่มิคาอิจูบใส่ดังโงะแล้วเอามาให้ชมรมเรา แล้วฉันดันซวยได้อันนั้นพอดี)
"เดี๋ยวนะ แล้วนายรู้ได้ไง"ผมกลั้นขำเอาไว้
(ก็มันเป็นอันเดียวที่มีรอยลิปสติกน่ะสิ ฉันไม่รู้เลยกินเข้าไป)
"อาห้ะ แล้วนายมาบอกฉันทำไมเนี่ย"
(อยากให้ไปจัดการพี่สาวตัวแสบของนายให้ด้วย แค่นี้แหละ)
     แล้วเขาก็ตัดสายไป จูบทางอ้อมหรอ...ถ้างั้นเชอร์รี่วันนี้ก็-///- อ่าาา ทำไมผมพึ่งคิดได้นะ...ชินโด ทาคุโตะ ไม่ว่านายจะตั้งใจรึปล่าวฉันก็มีความสุขสุดๆไปเลยล่ะ!