ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

     หลังจากผมร้องไห้(และตัดพ้อต่อว่าชินโด)อย่างพอใจแล้วผมก็หยิบโทรศัพมาโทรหาชินโด

(ไง คิริโนะ นายอยู่ไหนน่ะ)

"เอ่อ...ฉันอยู่ตรงบันไดหนีไฟน่ะ"

(งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะ)

"ไม่เป็นไร"ผมลุกยืนขึ้น"นายอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปหาดีกว่า"

(เอ่อ...)

"หือ มีอะไรรึปล่าว"

(อยู่...อยู่หน้าร้านไอศกรีมน่ะ ร้านไอซ์เรนโบว์(เอาร้านที่อยู่ใกล้ที่สุดพร้อมกับรีบเดินไปให้ทัน))

"อ๋อ งั้นรอแปปนึงเดี๋ยวฉันเดินไปหา"

(อื้อ)

     เมื่อผมไปถึงร้านก็เห็นชินโดยืนหอบอยู่ เขาคงวิ่งตามหาผมซะทั่ว(รีบมาให้ถึงต่างหาก) ผมทำบ้าๆลงไปสินะ

"ขอโทษนะชินโด ที่วิ่งหนีนายออกมาแบบนั้น" ผมโค้งลงตรงหน้าเขา

"ไม่เป็นไรหรอก นายมีเหตุผลสินะ"เขายิ้มให้"เข้าไปกินไอศกรีมกับฉันเป็นการไถ่โทษแล้วกัน"

"เอ๋...เอาสิ"

     แล้วผมกับชินโดก็เดินเข้าร้านไป พวกเราสั่งบานาน่าโบ๊ทมากินด้วยกันเหมือนทุกที แต่ตอนนี้เหมือนชินโดจะทำท่าเหมือนคิดอะไรสักอย่างอยู่

"นายเป็นอะไรรึปล่าว ชินโด"

"ปล่าวนี่"เขารีบพูดออกมา"ฉันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"

"งั้นหรอ"ผมยิ้มแห้งๆ คิดถึงยัยกระโปรงแดงเมื่อกี้นั่นสินะ-3-

     พอไอศกรีมมาเสริฟเขากับผมก็แย่งเชอร์รี่กันอีกเหมือนเดิม-.,- มาทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกทีสินะ มันสนุกดีพวกเราก็เลยไม่เคยสั่งเชอร์รี่เพิ่มมาให้เป็นสองสักที

"วันนี้ฉันไม่ให้นายแน่" ผมปัดช้อนของเขาออกไป

"นายเคยแย่งฉันได้แค่สองครั้งเองนะ"เขาจิ้มช้อนเข้ามาอีก

"พูดมากน่า-3-"

"555"

     พวกเราแย่งกันไปมาอย่างสนุกสนานจนโต๊ะข้างๆหันมามองอย่างตำหนิ พอผมหันไปขอโทษชินโดก็หยิบเชอร์รี่ไปจูบยั่วทันที

"โอ้ย นายได้อีกแล้ว"ผมทำท่าเซ็งๆ

"555 บอกแล้วว่านายไม่ชนะฉันหรอก"เขาแกว่งมันไปมา

"จะกินก็รีบๆรีบกินไปเลย! สักวันฉันจะต้อง อุ้ปส์"

     ชินโดยัดเชอร์รี่ในมือเข้าปากผมทันที

"นะ...นาย"

"ก็นายอยากกินนี่ เอาไปสิ"

"0///0" ไม่ได้นะ หน้าแดงเกินไปแล้ว

"ฉันให้แค่คราวนี้เท่านั้นแหละน่า ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้น"เขาตักครีมเข้าปาก

"หึ งั้นครั้งนี้ก็ถือว่านายแพ้"ผมหัวเราะขณะที่เอามือปิดหน้าไปด้วย ไม่เคยกินเชอร์รี่ครั้งไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลยแฮะ

"อะไรกันเล่า รู้งี้ไม่ให้แต่แรกก็ดีหรอก"

"ฮิ" เขาทำตัวน่ารักจังเลยนะ...ผมจะทนได้อีกสักกี่น้ำกัน ถ้าวันไหนเขารู้ความจริงเข้า ผมคงไม่กล้าสู้หน้ากับเขาแน่ๆ

"ฉันไม่โทรหาคนๆนั้นหรอกนะ"

"ก็ดีนี่ แล้วนายบอกฉันทำไม" ผมตีหน้านิ่งแต่ในใจนี่กระโดดไปถึงกาแลคซี่ล้ะ

"ก็...ไม่รู้สิ"เขาเบือนหน้าหนี"เบอร์ที่หล่อนให้มาก็เหมือนจูบการกุศลที่ไม่มีความหมาย ฉันน่ะ จะมอบจูบให้กับคนที่ฉันรักเท่านั้นแหละ"

"มาซะเสี่ยวเลยนะนายน่ะ"ผมเผลอหัวเราะออกมา จูบงั้นหรอ...

"555ก็แค่คิดขึ้นมาได้น่ะ "เขาหัวเราะก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้"นายล่ะ เมื่อไรจะมีคนที่อยากจูบจริงๆสักที"

"ก็...-///-"

"ว่าไง"

"..."จูบที่อยากมอบให้ใครสักคน คนๆนั้นก็คงจะเป็นนายนั่นแหละ ชินโด

"ไม่ตอบอีก"เขากอดอก"ไม่มีรึไง ผู้หญิงแบบนั้นน่ะ"

"อะ...อืม ไม่มีหรอก"หมายถึงผู้หญิงน่ะนะ

"แย่จังน้านายเนี่ย"

"..." ผมคงต้องคิดอะไรอีกมากมายเลยล่ะ ก่อนอื่นก็คงต้องลืมนายให้ได้ก่อนซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานเท่าไร...

     บ้านของคิริโนะ

"ลูกรัก><"คุณแม่เข้ามากอดผมไว้หลวมๆ"รู้มั้ยจ้ะว่าวันนี้แม่รู้อะไรมา"

"ครับ?" ทำไมผมเสียวสันหลังชอบกล

"ก็แบบว่า...วันนี้ลูกไปอยู่ไหนจ้ะ" แม่เปลี่ยนเป็นเสียงคมเฉียบเหมือนมีด ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึปล่าว แต่แม่เหมือนจะตัวโตขึ้น

"เอ่อ..."

"ฮึ่่ม! เมื่อวานกับเมื่อคืนก็หายไป ทั้งๆที่แม่อุตส่าห์สบายใจที่โทรมาบอกเมื่อเช้าว่าไปค้างบ้านชินโดคุงแล้ว แต่วันนี้อาจารย์กลับโทรมาบอกแม่ว่าลูกไม่เข้าเรียน!!"

"แหะๆ"

"อธิบายเหตุผลดีๆมาเลยนะ"

"คือว่า..."

"คือว่าอะไร" แม่ยิ้มแบบนางมาร

"ผมป่วยนิดหน่อย ชินโดเลยพาไปโรงพยาบาลน่ะครับ"ผมโกหกไปส่งๆ "ก็เลยไม่ได้เข้าโรงเรียน"

"อะไรกัน"แม่เริ่มเปลี่ยนกลับไปเป็นคนเดิม"เป็นยังไงบ้างจ้ะคิริโนะ"

"ตอนนี้ปกติดีแล้วครับ ก็ได้พักทั้งวัน"ผมเริ่มขยับไปหาประตูห้อง"แม่ไม่ต้องห่วง"

"คิริโนะะะ..."

ผมรีบเข้าห้องปิดประตูทันที โหยยย ถ้าแม่จับได้ผมซวยแน่ๆ เฮ้อออออ

กรี้งงงง กรี้งงงงง กรี้งงงง

"ฮัลโหล" ผมกดรับสาย

(คิริโนะ!!!)

"ซันโกคุ มีอะไรหรอ"

(วันนี้ฉันโดนพี่สาวนายจูบทางอ้อมTT)

"หา จูบทางอ้อม"

(รุ่นพี่มิคาอิจูบใส่ดังโงะแล้วเอามาให้ชมรมเรา แล้วฉันดันซวยได้อันนั้นพอดี)

"เดี๋ยวนะ แล้วนายรู้ได้ไง"ผมกลั้นขำเอาไว้

(ก็มันเป็นอันเดียวที่มีรอยลิปสติกน่ะสิ ฉันไม่รู้เลยกินเข้าไป)

"อาห้ะ แล้วนายมาบอกฉันทำไมเนี่ย"

(อยากให้ไปจัดการพี่สาวตัวแสบของนายให้ด้วย แค่นี้แหละ)

     แล้วเขาก็ตัดสายไป จูบทางอ้อมหรอ...ถ้างั้นเชอร์รี่วันนี้ก็-///- อ่าาา ทำไมผมพึ่งคิดได้นะ...ชินโด ทาคุโตะ ไม่ว่านายจะตั้งใจรึปล่าวฉันก็มีความสุขสุดๆไปเลยล่ะ!