เสพติดความรัก

 
 
 
“ กลับมาแล้วครับ ” ภาณุเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะตะโกนเรียกคนข้างใน มีเพียงความเงียบเท่านั้น
 
 
 
“ ไปไหนกันหมดนะ ไปนอนพักเอาแรงก่อนล่ะกัน ” ภาณุพูดกับตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆอีกครั้ง
และขึ้นไปบนห้องตัวเองเพื่อไปงีบสักพัก เขามีเวรถึงแค่เที่ยง ธนันต์ธรญ์บอกว่าจะว่ายน้ำกันตอน
เย็น นั่นก็แสดงว่าเขามีเวลานอนเอาแรงเพื่อรับมือกับเธออีกหลายชั่วโมง
 
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! เสียงเคาะประตูห้องภาณุดังขึ้น เขางัวเงียตื่นขึ้นมา หยิบนาฬิกาบนหัวเตียงมา
ดู ตอนนี้สี่โมงเย็น เขานอนนานขนาดนี้เลยหรือนี่
 
 
 
“ อ้าว คุณจินนี่ ” เมื่อภาณุเปิดประตู เขาก็พบกับเขริกาที่อยู่ในชุดคลุม คงเตรียมตัวจะไปว่ายน้ำ
สินะ นี่เธอก็คงจะมาชวนเขา
 
 
 
“ ค่ะ คือจินนี่มีเรื่องรบกวนคุณป๊อปหน่อยนะคะ ” เขริกาพูดแล้วทำหน้าเกรงใจเขาสุดๆ
 
 
 
“ อะไรครับ ” ภาณุยิ้มและถามเธอ
 
 
 
“ เอ่อ นี่ค่ะ ” เขริกาหันหลังให้เขา แล้วค่อยๆเอาเสื้อคลุมลง เผยให้เห็นหลังเนียนของเธอ และ
บิกินี่สีส้มแสบตาแบบผูกที่คอและหลัง ที่คอผูกแล้ว แต่ที่กลางหลัง ยัง
 
 
 
“ คุณจินนี่ ! ” ภาณุเอ่ยเรียกชื่อเธออย่างตกใจ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าจินนี่คิดยังไงกับเขา แต่ไม่คิดว่า
เธอจะกล้าขนาดนี้
 
 
 
 
“ นะคะ จินไปหายัยฟาง ยัยฟางก็เข้าห้องน้ำอยู่ ทั้งบ้านก็เหลือแต่คุณป๊อปนี่แหละค่ะ ” เขริกาพูด
พร้อมหันเพียงหน้ามาหาเขา
 
 
 
“ เอ่อ ผมผูกไม่เป็นครับ ขอโทษนะครับ ขอแต่งตัวก่อนแล้วเดี๋ยวลงตามไปนะครับ ” ภาณุพูดขึ้น
พร้อมปิดประตูใส่เธอทันที ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบ ผู้ชายทุกคนชอบแบบนี้อยู่แล้ว แต่ที่เขาไม่ชอบคือ
ผู้หญิงที่ไม่หวงเนื้อหวงตัวเลยต่างหาก
 
 
 
“ อ้าวคุณจินนี่ ฟางล่ะครับ ” ภาณุที่เดินลงมาและตรงไปที่สระว่ายน้ำของบ้าน เขาเลือกที่จะไม่ใส่
เสื้อ ใส่เพียงกางเกงสั้นเท่าเข่าสีฟ้าเท่านั้น ภาณุเห็นเขริกานั่งหย่อนขาลงไปในน้ำ เขายอมรับว่า
เธอสวย บิกินี่สีส้มนั่นเมื่ออยู่บนตัวของเธอ มันขับผิวขาวๆของเธอให้สว่างขึ้น ผมลอนสีน้ำตาลถูก
เซ็ทมาอย่างดี แว่นกันแดดที่เขาไม่รู้เธอจะใส่มันทำไมในเมื่อพระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้าแบบ
นี้ เขาคงไม่เข้าใจผู้หญิงเองมั้ง
 
 
 
“ อ้าวคุณป๊อป ฟางหรอค่ะ นั่นไง ” เขริกาชี้ไปข้างหลังเขา เมื่อเขาหันไป ลมหายใจหยุดชะงัก
ทันที เขาไม่เข้าใจทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ หรือเพราะนางมารในคราบนางฟ้าแบบธนันต์ธรญ์ที่
ทำเอาเขาลืมหายใจ แบบที่เขาเองไม่เคยเป็น มันน่านัก เขาเป็นถึงหมอแต่กลับวินิจฉัยโรคที่เขา
กำลังลืมหายใจ ลืมกะพริบตาแบบนี้ได้
 
 
 
“ นาย ” ธนันต์ธรญ์เรียกภาณุ ทำไมเขามองเธอแบบนั้นกัน มันไม่สวยหรอ เธอกำลังประหม่าอยู่
นะ
 
 
 
“ ห้ะ ” ภาณุตอบ
 
 
 
“ มันไม่สวยหรอ ทำไมมองแบบนั้น ” ธนันต์ธรญ์ถามตามที่ใจเธอคิด ก่อนจะก้มมองตัวเอง เธอว่า
มันดูดีอยู่นะ
 
 
 
“ ปะ เปล่า ” ภาณุตอบเธอ ทำไมมันถึงจจะไม่สวยล่ะ บิกินี่สีชมพูหวาน กับร่างแน่งน้อยของเธอ
มันดูสวยมากๆ สวยในแบบที่เขาไม่เคยเห็น ทั้งๆที่เขริกาใส่แบบเดียวกันกับธนันต์ธรญ์เพียงต่าง
สีกันเท่านั้นเขากลับไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมเมื่อมันอยู่บนร่างกายของธนันต์ธรญ์ เขากลับอยากลืม
หายใจมันซะดื้อๆ
 
 
 
“ ว้าว จินนี่ แกสวยจัง จริไหมป๊อปปี้ ” ธนันต์ธรญ์ที่มองสายตาของภาณุสักพักก่อนจะหันมองเข
ริกาที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ก็เอ่ยชมเพื่อนเธอ เธอกลัวว่าเขริกาจะเข้าใจผิดว่าภาณุชอบเธอ เธอจึงรีบ
ชงภาณุให้ชมเขริกาทันที
 
 
 
“ อืม ” ภาณุตอบเพียงเท่านั้น คำตอบแบบนี้มันน่านัก เขริกายิ้มรับคำตอบของภาณุถึงแม้ว่าเธอจะ
ไม่ค่อยพอใจก็เถอะ
 
 
 
“ มาว่ายน้ำกันเถอะค่ะ จินนี่ลงแล้วนะ ” เขริกากระค่อยๆปล่อยตัวเองลงในน้ำ ก่อนจะเรียกคนทั้ง
สองที่อยู่ริมสระให้ลงตาม ภาณุกระโดดลงทันที เหลือแค่เพียงธนันต์ธรญ์ที่มองลงไปในสระว่ายน้ำ
หวาดๆ เธอไม่ชอบเลย
 
 
 
“ ทำไมไม่ลงมาล่ะ ลงมาสิ ” ภาณุมองขึ้นไปที่ธนันต์ธรญ์ที่ยืนอยู่ขอบสระ ไม่ยอมลงมาสักทีก็
ถามขึ้น
 
 
 
“ ฉันเปลี่ยนใจได้ไหม ไม่ลงแล้ว ” ธนันต์ธรญ์มองสักพัก ก่อนจะตัดสินใจหมุนตัวเดินเข้าบ้าน
 
 
 
“ เดี๋ยวสิ ” ภาณุรีบว่ายน้ำไปที่ขอบสระ เตรียมจะขึ้นเพื่อไปหาธนันต์ธรญ์ เขาจะยอมให้เธอไปได้
ไงกัน ในเมื่อเขากำลังบำบัดเธออยู่นะ เขริกาเห็นดังนั้นก็คิดแผนที่เธอคิดไว้ออกทันที
 
 
 
“ โอ้ยย ช่วยด้วยค่ะ จินนี่เป็นตะคริว แค่กๆๆ ชะ ช่วย แค่ก ด้วย ” เขริกาแกล้งจมน้ำเพื่อให้ภาณุที่
กำลังยื้อธนันต์ธรญ์มาหาเธอ
 
 
 
“ จินนี่ ” ธนันต์ธรญ์ด้วยความที่เธอรักเพื่อน จึงกระโดดลงไปทันที เธอเห็นว่าถ้าเธอกระโดดลงไป
ระยะทางมันใกล้กว่าภาณุที่ยืนอยู่ ธนันต์ธรญ์ พยายามว่ายไปช่วยเขริกา เธอพยายามว่ายจนถึงตัว
เขริกา
 
 
 
“ คุณจินนี่ ” ภาณุที่ว่ายน้ำตามมาก็พาตัวเขริกาขึ้นไปบนขอบสระทันที โดยที่ธนันต์ธรญ์ยังอยู่ที่
เดิม
 
 
 
“ ยัยฟาง ” เขริกาที่ขึ้นไปแล้ว มองลงมาในน้ำ เห็นร่างของธนันต์ธรญ์ดิ่งลงสู่ก้นสระ ก็อุทานขึ้น
ด้วยความตกใจ
 
 
 
“ ฟาง ” ภาณุเรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนจะว่ายน้ำไปหาเธอทันที
 
 
 
“ ฟื้นสิ ” ภาณุนำร่างไร้สติของธนันต์ธรญ์วางไว้ แล้วผายปอด เขริกามองด้วยความรู้สึกหลาก
หลาย นี่มันแผนของเธอนะ ทำไมธนันต์ธรญ์ถึงได้ไป ทำไมเธอไม่เคยรู้เลยล่ะว่าธนันต์ธรญ์ว่ายน้ำ
ไม่เป็น มิน่า ธนันต์ธรญ์ถึงไม่มีชุดว่ายน้ำ มันเป็นแบบนี้เองหรอ
 
 
 
“ ยัยบ้า ฟื้นนะ ” ภาณุประกบปากกับธนันต์ธรญ์อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ รู้สึกตัว
 
 
 
“ แค่กๆๆ ฉัน แค่ก ยังไม่ตาย ” ธนันต์ธรญ์พูดอย่างดีใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ภาณุดึงเธอเข้าสู่อ้อม
กอด ลูบหัวเธอเบาๆ
 
 
 
“ ยัยบ้า ” ภาณุถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขริกามองด้วยสายตาไม่เข้าใจ ในขณะที่ธนันต์ธรญ์
เหวอทันที
 
 
 
“ เป็นอะไร ปล่อยนะ ” ธนันต์ธรญ์ดันเขาออกเบาๆ แต่ไม่เป็นผล เขาไม่ยอมปล่อยเธอ ก่อนจะ
มองเขริกาที่อยู่ข้างๆ แล้วส่งสายตาเชิงว่าไม่มีอะไร
 
 
 
“ ว่ายน้ำไม่เป็นทำไมไม่บอก อวดเก่งไปทำไม ” ภาณุดุเธอ อีกแล้วหรอ เขาขยันว่าเธอจังนะ
 
 
 
“ เรื่องของฉันน่า ปล่อยได้แล้ว เอ่อ จินนี่ไม่เป็นไรใช่ไหม ” ธนันต์ธรญ์บอกภาณุที่ไม่ยอมปล่อย
เธอ และหันไปถามเขริกา เขริกาส่ายหน้าน้อยๆ
 
 
 
“ ว่ายน้ำไม่เป็น แกจะลงไปช่วยฉันทำไมฟาง ” เขริกาถาม เธอไม่เข้าใจธนันต์ธรญ์จริงๆ
 
 
 
“ แกเป็นเพื่อนฉันนะ เพื่อนคนเดียวที่ฉันมี อะไรที่เป็นความสุขของแก ฉันยอมให้แกหมดแหละ ”
ธนันต์ธรญ์พูดเป็นนัยๆ ก่อนภาณุจะลดมือที่กอดเธอลง
 
 
 
“ ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องให้ฉันขนาดนั้นหรอก เพราะฉันก็ไม่ยอมเสียสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขไป
เหมือนกัน ” เขริกามองหน้าธนันต์ธรญ์สักพักก่อนพูดออกมา
 
 
 
“ เอ่อ ผมว่าเราเข้าไปข้างในเถอะครับ ตะวันจะตกดินแล้ว ” ภาณุรีบเบี่ยงประเด็น เมื่อเขาเริ่มรู้สึก
เข้าใจว่าหญิงสาวทั้งสองกำลังพูดถึงใคร
 
 
 
“ ค่ะ ไปค่ะ ” เขริกาลุกขึ้นก่อนเอื้อมมือไปให้ภาณุจับ เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะจับมือเธอ แล้วลุกขึ้น
 
 
 
“ อื้ม ” ธนันต์ธรญ์ลุกขึ้นบ้าง แต่เพราะเธอเพิ่งจมน้ำมา ทำให้เธอรู้สึกโลกมันหมุนๆ ร่างบางเซ
ทันที
 
 
 
“ นี่ ไหวไหม ไม่ไหวหรอก มา ” ภาณุรับร่างเล็กไว้ก่อนที่เธอจะตกไปในน้ำอีกครั้ง คำถามแรกเขา
ถามเธอ แต่แล้วเขาก็ตอบเอง แล้วเขาจะถามเธอทำไมกันเล่า
 
 
 
“ ทำอะไร ปล่อย ” ธนันต์ธรญ์ตกใจรีบเอามือคล้องคอภาณุทันทีที่เขายกร่างเธอขึ้นอุ้ม
 
 
 
“ อุ้มไง ก็เห็นกันอยู่ว่าเธอไม่ไหว ใช่ไหมครับคุณจินนี่ ” ภาณุหันไปถามเขริกา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่า
ธนันต์ธรญ์กลัวเขริกาเข้าใจว่าเขาชอบเธอ เขาเลยต้องถามเพื่อให้คนในวงแขนสบายใจขึ้น
 
 
 
“ คะ ค่ะ นิ่งๆเถอะฟาง ” เขริกาตอบด้วยความไม่พอใจ แต่จำเป็นต้องปรับเสียงให้เหมือนเดิมก่อน
ที่ภาณุจะจับได้
 
 
 
“ อ่ะ ถึงหน้าห้องแล้ว อาบน้ำสระหัวด้วยนะ เดี๋ยวแปบ ” ภาณุอุ้มธนันต์ธรญ์ขึ้นมาก่อนวางเธอลงที่
หน้าห้องของเธอ โดยที่เขริกาแยกเข้าห้องไปก่อน
 
 
 
“ นี่ยา กินมันด้วยเข้าใจไหม ” ภาณุยัดยาลงไปในมือของธนันต์ธรญ์ เธอนิ่งมองยาสักพักก่อนจะ
พูดขึ้น
 
 
 
“ เอายาไปให้จินนี่ด้วยได้ไหม ” ธนันต์ธรญ์ถามเขา เธอไม่ต้องการให้เขริการู้สึกว่าภาณุเป็นห่วง
เธอมากกว่าเขริกาเอง
 
 
 
“ เอ่อ โอเค แต่เธออย่าลืมที่ฉันบอกนะ เชื่อหมอแล้วจะได้ไม่ป่วย ” ภาณุพูดเชิงสั่ง ก่อนจะหมุน
ตัวเตรียมกลับห้อง
 
 
 
“ นาย เอ่อ นายก็ด้วยนะ ดูแลตัวเองดีดีล่ะ คือ ฉันไม่อยากให้ใครมาตายในบ้าน ” ธนันต์ธรญ์พูด
ก่อนจะรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน
 
 
 
“ รับทราบ ” ภาณุยิ้มกว้างให้ธนันต์ธรญ์ ก่อนจะกลับห้องตัวเองไป ส่วนธนันต์ธรญ์ที่อาบน้ำเสร็จก็
ทิ้งตัวนอนบนเตียง เธอบอกภาณุไปแบบนั้นได้ไงกันนะ เธอเป็นห่วงเขาหรอ ไม่ใช่หรอก เธอแค่
ไม่อยากให้ใครตาย จริงๆนะ เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองแล้ว เปลือกตาบางก็ปิดลง เข้าสู่ห้วงนิทรา
 
 
______________________________________________________________________________
 
เค้าเรียกว่ายาวหรือเปล่า ไม่รู้ 55555 อีเมล์เข้า แตแด๊งง ! มาอัพให้จ้าา 
ไก๊นู้ดดด กู้ดไนท์ จุ้บ ๆ