เสพติดความรัก

 
 
 
“ เจ้าป๊อป บ้านของหนูฟางอยู่ใกล้ที่ทำงานเอ็งไม่ใช่หรือ ทำไมไม่ไปอยู่คอยดูแลเขาที่บ้านล่ะ ”
หลวงตาบุญถามภาณุที่นั่งเล่นอยู่ใต้ต้นโพธิ์กับพิมประภา
 
 
 
“ ไม่ดีหรอกครับหลวงตา ขนาดป๊อปอยู่เป็นเพื่อนเขาครึ่งวัน ยังเจ็บตัวมาขนาดนี้ ” ภาณุพูดแล้ว
ยกแขนที่เขียวช้ำให้หลวงตาบุญดู
 
 
 
“ โหยพี่ป๊อป ยัยป้านั่นทารุณพี่ขนาดนี้เลยหรอ ไม่เอาแล้วนะ พิมไม่ให้พี่ป๊อปไปยุ่งกับป้าแกแล้ว ”
พิมประภาพูดพร้อมเกาะแขนภาณุ
 
 
 
“ แต่พี่พูดไปแล้วว่าจะช่วยเขา พี่ต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเอง ” ภาณุชักมือของตัวเองออกจากการ
เกาะกุมของพิมประภา เธอโดนแขนที่เจ็บของเขานี่
 
 
 
“ ดีแล้ว เอ็งคิดแบบนี้ได้ก็ดี ตาว่าเอ็งไปอยู่ที่บ้านของนังหนูฟางเถอะ มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเลิก
เอง กำลังใจคือสิ่งสำคัญ ” หลวงตาบุญพูดอย่างเข้าใจธนันต์ธรญ์ดี เพราะก่อนที่ท่านจะตัดสินใจ
บวชไม่สึก ท่านก็เป็นวัยรุ่นทั่วไป อยากรู้อยากลอง และเกือบเอาชีวิตไม่รอดจากเจ้าหนี้ที่ท่านไป
ติดค่ายานรกไว้ โชคดีที่ท่านมีพ่อแม่ พ่อแม่พาท่านไปบำบัดที่สถานบำบัด พอบำบัดเสร็จท่านก็
ตัดสินใจบวชเพื่อตอบแทนบุญคุณ ให้พ่อแม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองเมื่อถึงคราวที่ท่านทั้งสองต้อง
จากไป
 
 
 
“ ถ้าพี่ป๊อปไป พิมจะเล่นกับใครล่ะหลวงตา ไม่เอาหรอก ” พิมประภาค้านขึ้น
 
 
 
“ ไอ้เปี๊ยกก็อยู่ เอ็งเล่นกับมันก็ได้ ” หลวงตาบุญเสนอเด็กวัดอีกคนให้พิมประภาตัดสินใจ
 
 
 
“ ไม่เอาอ่ะ พิมจะเล่นกับพี่ป๊อปคนเดียว ” พิมประภากระพริบตาปริบๆ ให้ภาณุ
 
 
 
“ เอ็งนี่ก็ ! ” หลวงตาบุญเอ็ดพิมประภาน้อย ส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจของเธอ
 
 
 
“ พิม ถ้าพี่ไปอยู่กับฟางเขาจริงๆ พิมก็ไปหาพี่ได้ตลอดเลยนะ ” ภาณุหันมาพูดกับพิมประภา เมื่อ
เห็นพิมประภาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
 
 
 
“ จริงๆนะพี่ป๊อป ” พิมประภาหันมาทันทีเมื่อภาณุพูดแบบนั้น ก็เธอเจอเขาเกือบจะทุกวัน อยู่ก็โดน
ยัยป้านั่นจับแยก เธอก็ต้องคิดถึงเขาเป็นธรรมดา ยิ่งเธอคิดเกินเลย เธอก็คิดถึงเขามากเป็นหลาย
ร้อยเท่าตัว
 
 
 
“ จริงสิ สำหรับน้องสาวคนนี้ ได้เสมอ ” ภาณุที่เห็นพิมประภาส่งสายตาให้เขา ก็รีบพูด
 
 
 
“ น้องสาว ” พิมประภาพูดฐานะที่เขายัดเยียดให้เธอ  เธอไม่ต้องการมันสักนิด ให้ตายเถอะ
 
 
 
“ ไปกินกาแฟกัน วันนี้ตาใครเลี้ยงน้า ” ภาณุเปลี่ยนเรื่องทันทีที่เห็นพิมประภาเงียบไป
 
 
 
“ พิมค่ะ ไปไป ” ภาณุเกี่ยวคอพิมประภาเดินไปอย่างน่ารัก ตราบใดที่เขายังไม่ผลักไสไล่ส่งเธอ
ตราบใดที่เขายังเห็นเธอในสายตา ตราบใดที่เขาไม่ได้พูดว่าเกลียดเธอ และตราบใดที่เขายังไม่ได้
บอกว่าไม่ได้รักเธอ เธอก็ยังมีโอกาสเท่าๆกับคนอื่น ดีไม่ดีมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ ไม่รู้แหละ เธอ
เจอเขาก่อนใคร เขาต้องเป็นของเธอ
 
 
 
“ ฟาง ฉันได้ข่าวมาว่าคุณป๊อปปี้จะมาอยู่ที่นี่หรอ ! ” เขริกาถามธนันต์ธรญ์เสียงดัง
 
 
 
“ ก็น่าจะใช่นะ เมื่อวานพระที่วัดท่านให้เด็กวัดมาบอก เห็นว่าจะมาวันนี้ ทำไมหรอ ” ธนันต์ธรญ์
ถามเขริกาอย่างจับผิด ก็ตั้งแต่พวกเธอรู้จักภาณุ เขริกาก็เปลี่ยนไป จากที่เคยเข้าข้างเธอทุกอย่าง
แต่ตอนนี้ อะไรอะไรก็ภาณุ เพื่อนเธอหลงรักเข้าแล้วงั้นหรือ
 
 
 
“ ฉันขอมาอยู่ด้วยคนสิ ” เขริกาโพล่งขึ้นอย่างลืมตัว โอกาสของเธอมาถึงแล้ว เธอจะได้หาโอกาส
ทำให้เขาเป็นของเธอจริงๆสักที
 
 
 
“ แกเป็นอะไรไปจินนี่ ปกติฉันชวนแกมานอนเป็นเพื่อนเวลาฉันเหงา แกก็ไม่เคยมา บอกว่าติดธุระ
นู่นนี่นั่น แต่พอนายนั่นมา แกกลับมาอยากมาอยู่กับฉัน หรือแกรักเขาจินนี่ แกรักเขางั้นหรอ ”
ธนันต์ธรญ์ถามตรงๆ ก็เธอสงสัย ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม
 
 
 
“ ฟาง เรื่องแบบนี้มันพูดยากนะ แต่ก็เอาเถอะ ฉันจะบอกแกไว้ แกห้ามชอบคุณป๊อปปี้นะ ฉันชอบ
เขาแล้ว ฉันไม่อยากมีปัญหากับแก ” เขริกายกนิ้วชี้ ชี้ไปที่ธนันต์ธรญ์ช้าๆ และส่ายไปมา
 
 
 
“ เอ่อ ” ธนันต์ธรญ์นิ่งและคิดถึงเรื่องเมื่อวันนั้นที่เขาจูบเธอ เขาทำมันไปเพื่ออะไรกัน
 
 
 
“ แกอึกอักแบบนี้ แกชอบเขาแล้วใช่ไหม ” เขริกามองหน้าธนันต์ธรญ์เพื่อจับผิด
 
 
 
“ บ้าน่า ไม่ใช่หรอก ” ธนันต์ธรญ์ตอบเพื่อให้เขริกาสบายใจ เธอจะชอบเขาได้ไง เธอเจอเขาไม่
นานเองนะ มันคงแค่หวั่นๆนั่นแหละ เขาไม่ใช่ผู้ชายในฝันของเธอเลย
 
 
 
“ ให้มันจริงล่ะกัน ไปเก็บของก่อนนะ เตรียมห้องให้ฉันด้วย บายค่ะเพื่อนรัก ” เขริกลุกขึ้นและออก
ไปทันที ธนันต์ธรญ์มองตามด้วยสายตาเหนื่อยใจ เพื่อนเธอคงไม่เห็นภาณุดีกว่าเธอหรอก ใช่ไหม
 
 
 
“ เฮ้ สวัสดียัยเหวี่ยง ” ภาณุที่เดินสวนกับเขริกาที่ออกไป หันไปยิ้มให้เขริกาก่อนจะทักธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ เรียกให้ดีดีหน่อยได้ไหมห้ะ ” ธนันต์ธรญ์มองภาณุอย่างเอาเรื่อง
 
 
 
“ ทีเธอไม่เห็นเคยเรียกฉันดีดีเลย ” ภาณุตอกกลับธนันต์ธรญ์บ้าง
 
 
 
“ เหอะ ก็ได้ นี่ฉันจำเป็นต้องอยู่บ้านเดียวกับนายหรอกนะ ” ธนันต์ธรญ์พูดอย่างจนใจ อย่างน้อย
เป็นมิตรมันก็ดีกว่าเป็นศัตรูไหนๆ
 
 
 
“ ถ้าเธอยอม ฉันก็ยอม ” ภาณุพูด
 
 
 
“ เอ่อ ชื่ออะไรนะ ลืม ” ธนันต์ธรญ์ถามอีกครั้ง เธอไม่ลืมหรอก แต่เธอจะไม่ยอมเรียกเขาดีดีก่อน
เสียฟอร์มแย่เลยสิ
 
 
 
“ ป๊อปปี้ครับฟาง เรียกแค่ป๊อปพอ เรียกยาวกลัวเธอตาย ตัวยิ่งสั้นๆอยู่ ” ภาณุยังคงแหย่ธนันต์
ธรญ์ต่อ
 
 
 
“ มันเกี่ยวอะไรกันไม่ทราบ ”
 
 
 
“ เกี่ยวก็เกี่ยวดิ ฉันเป็นหมอนะ อย่าเถียง ” ภาณุอ้างเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นสักนิด
 
 
 
“ เชอะ ตามฉันมา จะพาไปดูห้องนอน เออใช่ มืดๆวันนี้ ยัยจินนี่ก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยนะ ” ธนันต์
ธรญ์บอกเขาไว้ในขณะที่เธอเดินนำเขาขึ้นบันไดไปชั้นบน
 
 
 
“ อื้ม วันนั้นขอโทษนะ ” อยู่ดีๆภาณุก็พูดขึ้น ธนันต์ธรญ์ที่อยู่บันไดขั้นเหนือกว่าภาณุสองขั้น
ทำให้เธอสูงกว่าเขา หันก้มลงไปมอง  หุหุ ภูมิใจชะมัด
 
 
 
“ อะไร วันไหน อ่อ หยุดเลยนะ ไม่ต้องพูดถึง ยัยจินนี่รู้เข้าฉันเสียเพื่อนแน่ ” ธนันต์ธรญ์ถามอย่าง
สงสัยก่อนจะต้องถึงบางอ้อทันทีที่นึกขึ้นได้
 
 
 
“ เธอพูดเหมือนคุณจินนี่เขาชอบฉันแบบนั้นแหละ ” ภาณุส่ายหน้าให้คำพูดของธนันต์ธรญ์น้อยๆ
 
 
 
“ ก็ใช่ ” ธนันต์ธรญ์พูดเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้ภาณุได้ยินอย่างลึกซึ้ง เขารู้อยู่แล้วล่ะว่าเขริกาคิดกับ
เขาแบบไหน เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอสวย แต่เขากล้าพูดเต็มปากเลยว่าเธอไม่ใช่
 
 
 
“ เหอะ ไหนอ่ะห้อง อยากนอนล่ะ เย็นๆจะไปเข้าเวร ” ภาณุพูดพร้อมเดินขึ้นไปหาธนันต์ธรญ์อีก
ขั้น อีกขั้น และอีกขั้น ทำให้เธอและเขายืนเบียดกันบนบันไดขั้นนั้น
 
 
 
“ ทำบ้าอะไรของนาย ตกลงไปจะว่าไง ” ธนันต์ธรญ์ตกใจก่อนจะดันตัวเองออกห่างจากเขา
 
 
 
“ ไม่ว่าไง ” ถึงภาณุจะพูดแบบนั้น แต่เขากลับเดินเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น ธนันต์ธรญ์หงายหลังจะ
ล้มลงไป แต่ภาณุคว้าเอวบางมาแนบชิดลำตัว
 
 
 
“ ว้ายย ! ทำแบบนี้ทำไม ” ธนันต์ธรญ์ถามขึ้นเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา
 
 
 
“ อะไร ” ภาณุมองหน้าธนันต์ธรญ์ เธอต้องการให้เขาตอบทำถามแบบไหนกันแน่
 
 
 
“ กอดฉันทำไม จูบฉันทำไม ทำไมต้องทำ คิดอะไรหรือเปล่า ” เธอบอกแล้วว่าเธอไม่ชอบ
อ้อมค้อม ถามมันโต่งๆนี่แหละ
 
 
 
“ หึ ” ภาณุยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ กอดจะปล่อยธนันต์ธรญ์ให้เป็นอิสระ และเดินขึ้นไปชั้นบน ทิ้ง
ให้ธนันต์ธรญ์ยืนตบตีกับความคิดของตัวเองตรงบันไดที่เดิม
 
 
 
“ อ้าว ไม่ขึ้นมาล่ะ ฉันตรัสรู้เองไม่ได้หรอกนะว่าไหนห้องฉัน ” เสียงของภาณุเรียกธนันต์ธรญ์ให้
ตื่นจากภวังค์ของเธอ
 
 
 
“ รู้แล้ว กำลังไป ” ธนันต์ธรญ์ตะโกนกลับไป ก่อนจะวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที เรื่องราววุ่นๆกำลังจะ
เกิดขึ้นที่นี่ บ้านของเธอ เธอไม่อยากจะคิดภาพวันพรุ่งนี้เลย
 
 
______________________________________________________________________
 
ความวุ่นวายมาเยือนแล้วววว อัพแล้วนะคะ -3-