เสพติดความรัก

 
 
 
“ ให้ฉันขึ้นไปด้วยหรือเปล่า ” ภาณุถามธนันต์ธรญ์เมื่อขับเขารถมาจอดในลานจอดรถของที่พักนิติ
 
 
 
“ รออยู่นี่แหละ ฉันไปแปบเดียว ” ธนันต์ธรญ์บอกแล้วเตรียมตัวจะก้าวลงจากรถ
 
 
 
“ มีอะไรโทรมานะ ไม่ดีกว่า ” ภาณุพูดก่อนที่จะแบมือยื่นไปข้างหน้าของธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ อะไร ” ธนันต์ธรญ์ทำหน้าสงสัย จะไม่ให้เธอสงสัยได้ยังไงกัน ก็จู่ๆเขาก็ยื่นมือมาแบบนี้
 
 
 
“ โทรศัพท์มา ” ภาณุตอบห้วนๆ เหมือนมันไม่ได้มีอะไรผิดแผกไปจากปกติ
 
 
 
“ ของฉัน ” ธนันต์ธรญ์เลิกคิ้วถามเสียงสูง นับวันภาณุดูจะแปลกไปเรื่อยๆ
 
 
 
“ อืม เอามา ป้องกันไว้ก่อนอ่ะดี ” ภาณุตอบแล้วบอกเหตุผล แต่ถึงอย่างงั้นเธอก็ไม่เข้าใจเขาอยู่ดี
 
 
 
“ เอาไป ” ธนันต์ธรญ์ควักมือถือเครื่องสวยของเธอวางบนมือเขา
 
 
 
“ ทำไมง่ายนักล่ะ ปกติปัญหาเยอะจะตาย ” ภาณุรับมือถือมาแล้วจิ้มอะไรสักอย่างลงไป
 
 
 
“ ก็ถึงฉันถาม นายก็เอาอยู่ดี ขี้เกียจจะเถียงแล้ว เบื่อนาย ” ธนันต์ธรญ์พูดเสียงงอนๆ แล้วมองขึ้น
ไปข้างบนพลางถอนหายใจ นี่เธอต้องไปเจอหน้าเขาอีกเหรอเนี่ย เธอไม่อยากเจอเขาเลย ให้ตาย
สิ
 
 
 
“ ทำหน้าเบื่อโลกแบบนี้ กลับเถอะ ไม่ต้องไปจงไปเจอมันแหละ ต้นบ้าต้นบออะไรนั่นน่ะ ” ภาณุ
มองเธอที่ถอนหายใจก็พูดขึ้น แล้วเตรียมจะออกรถจนเธอห้ามเกือบจะไม่ทัน
 
 
 
“ เห้ย อะไรของนาย ฉันมาคุยธุระนะ แปบเดียว ” ธนันต์ธรญ์ยึดข้อมือเขาไว้แล้วพูด
 
 
 
“ รู้แล้ว ถึงฉันอยากห้ามก็ห้ามไม่ได้อยู่ดี งั้นนี่ ห้ามวางสาย ” ภาณุยัดโทรศัพท์ของเธอไว้บนมือ
เธอเหมือนเดิม นี่เขาโทรออกเบอร์เธอ เพื่อฟังขนาดนี้เลยหรอ แต่ก็ดีเหมือนกัน เธอเองก็ไม่ได้
ไว้ใจเขาคนนั้นเลย
 
 
 
“ โอเค ฉันไปได้ยัง ”ธนันต์ธรญ์ถามเพื่อรอให้ภาณุอนุญาต
 
 
 
“ ได้ แต่ห้ามวางสายนะ เดินไปก็พูดไปด้วย เหมือนคนบ้าดี ” ภาณุหัวเราะร่าเมื่อแกล้งเธอได้
 
 
 
“ บ้า ” ธนันต์ธรญ์หันไปฟาดแขนใส่เขาทีหนึ่ง แล้วลงจากรถมุ่งหน้าขึ้นไปที่ห้องของนิติ ระหว่าง
ทางเธอก็คอยพูดกับโทรศัพท์ไปด้วย เอ๊ะ นี่เธอบ้าจริงๆแล้วหรอเนี่ย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ต้น อยู่ไหนน่ะ ” ธนันต์ธรญ์ตะโกนถามเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องของนิติ ก็ตอนที่เธอคบกับเขา
เธอเข้าออกห้องนี้ออกบ่อย เธอรู้จักทุกซอกทุกมุมของห้องนี้ดี ดีพอที่จะรู้ว่านิติซ่อนกุญแจห้องไว้
ใต้กระถางดอกไม้หน้าห้อง
 
 
 
“ จะว่าไป ต้นก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยแหะ รวมทั้งเรื่องนั้นด้วยสินะ ” หึ เธอสมเพชตัวเองจังเลย นิติไม่
เคยเปลี่ยนรวมถึงเรื่องของหัวใจที่เขาไม่ได้มีไว้เพื่อรัก แต่มีไว้เพื่อหลอกลวง
 
 
 
“ ต้น ฟางมาแล้วนะ อยู่ไหน ” เธอยังคงเรียกนิติอยู่ แล้วเดินไปรอบๆห้อง
 
 
 
“ อ้าวฟาง ” นิติออกมาจากฝั่งห้องนอน ทำไมเขาอยู่ในชุดหมิ่นเหม่ขนาดนี้นะ
 
 
 
“ ว้าย ทำไมไม่แต่งตัวดีดีก่อนออกมาล่ะ ” ธนันต์ธรญ์มองนิติที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาก็ร้อง
ตกใจ แล้วหันหลังหนีทันที
 
 
 
“ ก็ฟางเรียกไง รีบ เลยออกมาเลย ไม่เป็นไรหรอก คนกันเอง ” นิติเดินมาจับบ่าของธนันต์ธรญ์
แล้วพลิกตัวเธอให้มามองเขา
 
 
 
“ ปะเป็นสิ ฟางว่ามันไม่เหมาะสมนะ ” ธนันต์ธรญ์พูด เธอรู้สึกไม่ดีเลย
 
 
 
“ ไม่มีใครรู้หรอกน่า นั่งก่อนสิ ” นิติพูดแล้วผายมือไปที่โซฟาในห้อง
 
 
 
“ เอ่อ ต้นมีอะไรกับฟางหรอ ถ้าเรื่องเงิน ฟางยังให้ไม่ได้นะ เดือนนี้ คุณพ่อยังไม่ส่งมาให้เลย ”
ธนันต์ธรญ์พูดไปตามความจริง
 
 
 
“ ฟาง เห็นต้นเป็นคนเห็นแก่เงินมากขนาดนั้นเลยหรอ ” นิติพูดแล้วกุมมือเธอที่วางอยู่บนตัก
 
 
 
“ ก็มันจริงไม่ใช่หรอ ต้นเป็นคนทำให้ฟางเห็นแบบนั้นเองนะ อย่าลืมสิ ” ธนันต์ธรญ์ดึงมือกลับ
ทันทีที่เขาเริ่มจะรุ่มร่ามกับเธอ
 
 
 
“ ฟางไม่คิดถึงต้นหรอ ต้นคิดถึงฟางนะ ” นิติพุ่งเข้ามากอดเธอ ให้ตายสิ กอดแบบนี้มันไม่ใช่เรื่อง
ดีสำหรับตัวเธอแน่ๆ
 
 
 
“ ปล่อยนะต้น ฟางอึดอัด ” ธนันต์ธรญ์พยายามผลักร่างสูงให้ออกจากตัวเธอ
 
 
 
“ หึ ทีกับฉันทำเป็นสะดีดสะดิ้ง กับมันไม่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ” นิติยอมออกตามแรงผลักและว่าเธอ
อย่างเจ็บแสบ
 
 
 
“ ฟางไปทำอะไรแบบนั้นกับใครตอนไหน ” ธนันต์ธรญ์ชะงัก เธอไม่เคยกอดกับชายหนุ่มคนใด
ตั้งแต่เลิกรากับนิติมา นอกซะจากเขาคนนั้น
 
 
 
“ ไอ้หมอบ้านั่นไง เธอนี่มันยังไงนะฟาง ของของเพื่อนแท้ๆ ” นิติลุกขึ้นจ้องหน้าธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ ห้ะ มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องของเราต้น ” ธนันต์ธรญ์สงสัย ก็ในเมื่อเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องของเธอ
ภาณุและเขริกา ซึ่งมันก็เหมือนจะไปได้สวยรึเปล่า แต่นี่มันเรื่องของเงินที่เขาไปขู่เธอที่โรง
พยาบาลไม่ใช่หรอ มันไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกันนะ
 
 
 
 
“ มันไม่เกี่ยวกับฉันโดยตรงหรอก เออ ช่างเถอะ มาที่เรื่องของเราดีกว่า ” นิติพูดแล้วนั่งลงที่เดิม
แล้วเอามือลูบไล้แขนของธนันต์ธรญ์
 
 
 
“ ฟางกลับแล้วดีกว่า แล้ววันหลังค่อยนัดกันใหม่ ” ธนันต์ธรญ์เห็นท่าไม่ดีก็ลุกพรวดพราดจะเดิน
ออกจากห้อง
 
 
 
“ จะไปไหน มานี่ ! ” นิติพุ่งไปกอดธนันต์ธรญ์จากด้านหลังแล้วลากเธอเข้าห้องนอน
 
 
 
“ ปล่อยนะ นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ปล่อยสิ ปล่อย ” ธนันต์ธรญ์ร้อง
โวยวายเมื่อเข้าลากเธอมาโยนบนเตียงแล้วขึ้นคร่อม
 
 
 
“ ฟาง ตอนรักกันนี่เป็นเรื่องเดียวที่ต้นไม่ได้ทำให้ฟางนะ ต้นอยากกลับไปแก้ไข ต้นสัญญา ต้นจะ
ไม่ทำให้ฟางผิดหวังเลย ” นิติพูดแล้วมองธนันต์ธรญ์สายตาหวานเยิ้ม
 
 
 
“ ทุเรศ ถ้าเป็นตอนนั้น ฉันคงยอมนาย แต่นี่ นายมันเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจที่สุดเลยรู้ตัวไหม
ปล่อยฉัน ” ธนันต์ธรญ์นิ่งมองหน้าเขาพูดแล้วนึกเจ็บใจตัวเองที่ยอมโดนนิติหลอกใช้เธอมากมาย
ในตอนนั้น
 
 
 
“ เธอมันต่างจากฉันตรงไหนห้ะ แย่งได้แม้กระทั่งของเพื่อน เหมาะกันดีแล้วนี่ ชายร้ายๆกับผู้หญิง
ชั่วๆอย่างเธอ ” นิตบีบแก้มนวลของธนันต์ธรญ์จนเธอทำหน้าเหยเก
 
 
 
“ โอ้ย ปล่อยนะ ฉันเจ็บ ” ธนันต์ธรญ์พูดอย่างยากลำบาก ไม่รู้ว่าเจ็บที่โดนแรงบีบนั่น หรือเจ็บ
เพราะโง่ให้เขาหลอกซ้ำซากแบบนี้
 
 
 
“ ในเมื่อเธอไม่ได้รักฉันแล้ว งั้นช่วยฉันทำมาหากินหน่อยแล้วกัน ” นิติจ้องธนันต์ธรญ์ด้วยสายตา
หื่นกระหาย
 
 
 
“ อะไร ว้าย ปล่อยย ” ธนันต์ธรญ์ร้องเมื่อเขาเริ่มซุกไซร้คอเธอ
 
 
 
“ ช่วยด้วย ป๊อปปี้ ช่วยฉันด้วย ” ธนันต์ธรญ์คิดถึงหน้าชายหนุ่มที่เธอบอกให้เขารออยู่ด้านล่าง
เธอสู้แรงผู้ชายอย่างนิติไม่ไหวหรอกนะ
 
 
 
“ กรี๊ดดดดดด ” ธนันต์ธรญ์กรีดร้องสุดเสียง เมื่อนิติขบเม้มซอกคอเธออย่างหยาบคาย ซึ่งนั่นก็
สร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่น้อย ขอร้องล่ะป๊อปปี้ นายรีบมาช่วยฉัน ฉันไม่ไหวแล้วนะ
 
_______________________________________________________________
 
ฮ้าวววว สวัสดีวันหยุด