เสพติดความรัก
amerrors
13) ยิ้ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ ไง สบายใจขึ้นหรือเปล่า ” ภาณุถามธนันต์ธรญ์ในขณะที่ยืนให้อาหารปลาที่วัดอยู่
“ ก็โอเค ” ธนันต์ธรญ์ตอบสีหน้าเคร่งเครียด
“ เครียดอะไร ตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วนะ ” ภาณุที่จับสังเกตได้ก็ถามขึ้น
“ เปล่า ” ธนันต์ธรญ์ตอบแล้วมองไปที่แม่น้ำ ฝูงปลามากมายยื้อแย่งอาหารกัน ดูมันมีความสุขดี
นะ ไม่เหมือนเธอ
“ ไม่เนียนเลยนะ ” ภาณุโยกศีรษะธนันต์ธรญ์ไปมา
“ อะไรเล่า ” ธนันต์ธรญ์ยกมือเขาออก ผมเธอจะเสียทรงน่า
“บอกมาได้ยัง เป็นอะไร ” ภาณุยังถามต่อ เมื่อเธอไม่ยอมตอบคำถามเขา
“ ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันจัดการได้ ” ธนันต์ธรญ์มองบนฟ้า ดูพระอาทิตย์ยามบ่าย
“ เก่งจริงนะ ถ้ามันหนักหนาเกินไปก็ระบายออกมาบ้าง ฉันยังอยู่ตรงนี้ รับฟังเธอเสมอ ” ภาณุพูด
ธนันต์ธรญ์จึงหันไปยิ้มบางๆให้เขา
“ อยู่กับนายไม่มีอะไรให้ฉันเครียดหรอก ” ธนันต์ธรญ์พูดตามตรง เธอสบายใจที่ได้อยู่กับเขา
“ อยากไม่เครียดตลอดไปหรือเปล่าล่ะ ” ภาณุถามหยอดๆ
“ อยาก แต่ทำไม่ได้หรอกนะ เพราะฉะนั้น เลิกชอบฉันได้แล้ว ” ธนันต์ธรญ์พูดออกมาด้วยท่าทาง
ไม่จริงจังนัก
“ มันไม่ง่ายนะนั่น ” ภาณุตอบแล้วมองหน้าเธอ บทสนาทนาที่ดูจะเคร่งเครียดและจริงจัง แต่ทั้ง
สองคนกลับทำให้มันดูสนุกพิลึก
“ ยากหรอ ” ธนันต์ธรญ์ถามติดตลก
“ ก็ยากพอๆกับที่เธอจะเลิกเสพมัน แต่เธอก็ทำไม่ได้ ” ภาณุพูดจี้จุดธนันต์ธรญ์
“ แต่ฉันก็พยายามอยู่ ไม่เหมือนนาย ไม่เห็นพยายามอะไรเลย ” ธนันต์ธรญ์เบ้ปากให้กับความช่าง
เปรียบเทียบของเขา
“ ถูก ฉันไม่พยายามเพราะฉันไม่คิดจะเลิก ” ภาณุพูดกวนๆ
“ เอางี้ไหม ถ้านายอยากให้ฉันเลิกยา นายก็ต้องเลิกชอบฉันแล้วหันไปสนใจจินนี่แทน ” ธนันต์
ธรญ์ยื่นข้อเสนอ
“ โหว พูดซะง่ายเลย ” ภาณุหัวเราะให้กับข้อเสนอของธนันต์ธรญ์
“ อะไรเล่า ฉันว่ามันแฟร์ออกนะ ” ธนันต์ธรญ์เงยหน้าขึ้นสบตาเขา
“ บ้าบออะไรของเธอ แฟร์กับเธอคนเดียวล่ะสิ ไม่ยุติธรรมเลยกับฉัน เธอน่ะใจร้าย ” ภาณุบ่น
อุบอิบพร้อมทำหน้าน่าสงสาร
“ อี๋ หมั่นไส้ ” ธนันต์ธรญ์ที่เห็นภาณุทำท่าทางเหมือนแมวน้อยแบบนั้นก็อดขำไม่ได้ ขอหยิกทีนึง
เถอะ
“ โอ้ยๆ พอแล้ว ยิ้มได้แล้วล่ะสิ ” ภาณุถามเมื่อเห็นใบหน้าสวยเปื้อนยิ้ม
“ อย่าขัดได้ม่ะ เดี๋ยวก็ร้องไห้โชว์ซะเลย ” ธนันต์ธรญ์เบ้ปากเมื่อโดนเขาแซว
“ ไม่ต้องเลย หน้าของเธอมันไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ มันเหมาะกับแบบนี้ ” ภาณุพูดแล้วดึง
แก้มนวลของธนันต์ธรญ์เพื่อให้เธอยิ้ม
“ โอ้ย เจ็บนะ ” ธนันต์ธรญ์ตีมือเขา แล้วย่นจมูกใส่
“ พี่ป๊อป มากับใครอ่ะ ” พิมประภาเดินผ่านริมแม่น้ำในวัดก็ทักเมื่อเห็นภาณุกับหญิงสาวคนหนึ่ง
กำลังยืนหันหลังให้เธออยู่
“ พิม ” ภาณุหันไปยิ้มให้กับพิมประภา ธนันต์ธรญ์ก็เช่นกันแต่เธอไม่ได้ยิ้ม กลับทำหน้าเซ็งโลกใส่
พิมประภาแทน
“ อ้าว มากับยัยป้านี่เอง ไม่เอาเพื่อนบ้าของป้ามาด้วยหรอค่ะ ” พิมประภาถามกระแทกถึงเขริกา
ซึ่งแน่นอนธนันต์ธรญ์ยอมไม่ได้
“ เฮ้ยๆ ใจเย็นดิเธอ ” ภาณุรั้งแขนของธนันต์ธรญ์ไว้เมื่อเห็นว่าเธอเดินตรงปรี่เข้าหาพิมประภา
“ คนที่ยัยเด็กนี่ว่ามันเพื่อนฉันนะ ” ธนันต์ธรญ์หันไปแกะมือภาณุที่จับเธออยู่ แต่มีเสียงหนึ่งขัดทุก
การกระทำ ณ เวลานั้น
“ ดีค่ะ ” ธนันต์ธรญ์หยิบโทรศัพท์เครื่องสวยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าใครโทรมา เพียงแต่กดรับเพราะ
มันส่งเสียน่ารำคาญอยู่แค่นั้นเอง
“ ฟาง มาหาฉันตอนนี้เลย ” ปลายสายพูด
“ ใครค่ะ ” ธนันต์ธรญ์ถามแล้วขมวดคิ้ว ซึ่งนั่นสร้างความสงสัยให้กับภาณุที่ยืนใกล้ๆเธอ
“ แฟนเก่าเธอนั่นแหละ ” นิติพูดเสียงใจเย็น
“ ต้น ” ธนันต์ธรญ์โพล่งชื่อนิติออกมา
“ เออ มาหาฉันที่นัดไว้ เอาเงินมาด้วยล่ะ ค่าปิดปากฉันไง ” นิติพูดขู่
“ อื้ม ” ธนันต์ธรญ์ขานรับในลำคอ ก่อนจะกดวางสายแล้วรีบเดินจ้ำออกไป
“ เดี๋ยวสิฟาง ” ภาณุรีบเดินตามเธอมาติดๆ
“ ป้ารีบไปขึ้นคานที่ไหนห้ะ ” พิมประภาโวยวายที่ธนันต์ธรญ์เดินกระแทกไหล่เธอ เธอจึงรีบมาเดิน
ขวางหน้า
“ ฉันไม่มีเวลาทะเลาะกับเด็กอย่างเธอหรอก หลีก ” ธนันต์ธรญ์จ้องหน้าพิมประภาอย่างเอาเรื่อง
“ รีบไปไหน ” ภาณุเดินมายืนระหว่าธนันต์ธรญ์กับพิมประภาถามขึ้น
“ ฉันนัดต้นไว้ ” ธนันต์ธรญ์พูดด้วยความเร่งรีบ
“ ทำไมต้องรีบขนาดนั้น ” ภาณุถามความสงสัย
“ ก็เดี๋ยวต้นรอนาน ” ธนันต์ธรญ์พูดแล้วชะเง้อไปที่รถของเธอ
“ อะไรๆก็ ต้น มันเป็นใครกันห้ะ ” ภาณุเริ่มมีน้ำโห เมื่อธนันต์ธรญ์ดูจะไม่สนใจอะไรเลย
“ เรื่องของฉันน่า หลบ ฉันรีบ ” ธนันต์ธรญ์เดินเลี่ยงพิมประภาแล้วตรงไปที่รถ
“ เดี๋ยว ฉันไปส่ง ” ภาณุเรียกธนันต์ธรญ์ไว้แล้วบอกกับเธอ
“ เร็วสิ ” ธนันต์ธรญ์เร่ง
“ พี่ป๊อป แล้วพิมล่ะ วันนี้ตาพี่เลี้ยงกาแฟพิมนะ ” พิมประภายืนโวยวายที่เดิม
“ วันหลังนะพิม ” ภาณุหันมองพิมประภาแล้วตอบก่อนจะเดินไปขึ้นรถกับธนันต์ธรญ์
“ ป้านะป้า ฮึ่ย ” พิมประภามองดูรถที่แล่นออกไปด้วยความเร็ว แล้วคิดโมโหธนันต์ธรญ์ที่มาแย่ง
เวลากินกาแฟของเธอกับภาณุไป
____________________________________________________________
ขอโทษล้านครั้ง เค้าจำรหัสผ่านไม่ได้ TT เพิ่งคิดออกง่าาาา
อย่าหายไปไหนเหมือนไรเตอร์นะรีดเดอร์ เค้าผิดไปแย้วว 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
