เสพติดความรัก
amerrors
1) ความต่าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
' แรง !! ไฮโซสาวฟางเหวี่ยงกระจายในห้างดัง ฉุนรองเท้าเปื้อนเพราะแม่บ้านถูพื้น มาดามซูว่า
งานนี้ สาวฟาง โดนประชาชนคนรากหญ้าโมตีอีกแน่นอนค่าาา ! อ่านต่อหน้า 13 '
" ยัยฟาง แกจะเอาไงต่ออ่ะ " เขริกาหรือจินนี่ เพื่อของธนันต์ธรญ์ เอ่ยถามเพื่อนสาวของเธอ นี่
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนเธอวีนแบบนี้ แต่ธนันต์ธรญ์เป็นพวกบ้าของแพง ใช้ของหรู และทุกครั้งธนันต์
ธรญ์จะทำทีเป็นเรื่องล้อเล่น ครั้งนี้ก็คงจะเป็นเช่นกัน
" เอาไงอะไร มาดามซูนี่ใครกัน " ธนันต์ธรญ์เอ่ยอย่างติดตลก เธอชักจะชินกับข่าวพวกนี้แล้วล่ะซิ
เธอเดินไปรินไวน์สองแก้ว แล้วยื่นให้เขริกาแก้วหนึ่ง
" ไม่ใช่ป่ะ แกควรเครียดเรื่องข่าวสิ " เขริกาเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี ธนันต์ธรญ์ก็เป็นซะอย่างนี้
" แกจะซีเรียสทำไม ยังไม่ชินอีกหรอ ไม่ต้องอะไรมากหรอก ขนาดคุณพ่อคุณแม่ฉันยังไม่ว่าอะไร
สักคำ หึ ก็งี้แหละ ลูกที่ถูกเลี้ยงมาจากเงินทองไม่ใช่ความรัก " ธนันต์ธรญ์เบ้ปากให้กับชีวิตตัวเอง
ก่อนจะกระดกไวน์เข้าปาก
" จินว่าบางทีคุณท่านทั้งสองอาจจะรักแกมากก็ได้นะ แต่แกไม่รู้ " เขริกาพูดปลอบเพื่อนเธอ ทุก
ครั้งที่เธอมาหาธนันต์ธรญ์ที่บ้าน ธนันต์ธรญ์จะเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ฟังทุกครั้ง ถึงแม้ธนันต์
ธรญ์จะเศร้าแค่ไหน ในใจร้องไห้มากเท่าไหร่ ก็ไม่เคยให้เธอเห็นน้ำตาสักหยด
" ไม่หรอก บางทีฟางก็อิจฉาจินนะ ที่กลับบ้านแล้วเจอบ้านจริงๆ มีพ่อมีแม่ ไม่เหมือนฟาง บ้านคง
เป็นแค่สิ่งก่อสร้างไว้ประดับหน้าประดับตาให้คุณพ่อคุณแม่ ในชีวิตฟางไม่เคยรู้ซึ้งถึงคำว่าบ้านสัก
ครั้ง " ธนันต์ธรญ์เอ่ยออกมาอย่างเศร้าๆ
" ฟาง ไม่เอาอย่าเศร้าแบบนี้สิ " เขริกาเอื้มมือมากุมมือเพื่อนเธอ แล้วกระชับมือเบาๆ เพื่อส่งกำลัง
ใจ
" เหอะ ถ้าฟางเสเพล ถ้าฟางอยากตายขึ้นมา แกว่าคุณพ่อคุณแม่จะมาสนใจฟางมั้ย ไม่หรอก
เขาสนแต่ธุรกิจของเขา ไม่มีเวลามาดูฟางหรอก " ธนันต์ธรญ์สูดหายใจเขาลึกๆ ก่อนจะลุกขึ้น
" ออกไปข้างนอกกันมั้ย จินจะพาฟางไปลืมความทุกข์ " เขริกายืนขึ้นบ้าง พร้อมมองหน้าธนันต์
ธรญ์เพื่อรอคำตอบ
" ไปลืมความทุกข์งั้นหรอ ไปที่ไหน " ธนันต์ธรญ์ถามเพื่อนเธอ
" ผับเสี่ยเล็ก " เขริกาเอ่ยขึ้น
" ผับเสี่ยเล็กหรอ " ธนันต์ธรญ์ทวนชื่อเบาๆ นั่นมันแค่ผับบังหน้า ข้างบนมันแหล่งมั่วสุมเด็กติดยา
ทั้งนั้น
" ใช่ ไปมั้ย " เขริกาถามซ้ำ
" อืม ไปสิ " ธนันต์ธรญ์ตอบ บางทีไปลองอะไรใหม่ๆดู อาจจะลืมเรื่องราวปัญหาครอบครัวที่เธอ
เผชิญอยู่ก็ได้
" พี่ป๊อป พี่ป๊อปปปป " พิมประภาหรือพิม โบกมือไปมาหน้าใบหน้าหล่อของภาณุ ก็เขาเล่นนั่ง
เหม่อ ทั้งๆที่เขาเป็นคนชวนเธอออกมาดื่มกาแฟหน้าวัดนี่หน่า
" ห้ะ พิมว่าไงนะ " ภาณุสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะถามพิมประภาที่นั่งหน้างอหน้าเขา
" เปล่า พิมเห็นพี่ป๊อปนั่งเหม่อ คิดอะไรอยู่ค่ะ " พิมประภาถาม เธอหลงรักเขามาตั้งนานแล้ว
แต่คงเป็นเพราะเธอและเขาเติบโตมาพร้อมๆกัน เธออยู่ใกล้เขามากเกินไป เขาเลยมองข้าม
แต่เธอไม่หวั่นหรอกนะ เธอต้องครอบครองเขาให้ได้
" อ่อ พี่คิดเรื่องเคสคนไข้หน่ะ ไม่มีอะไรหรอก กาแฟอร่อยมั้ย " ภาณุตอบคำถามพิมประภาแบบ
ปัดๆ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
" ก็เหมือนเดิมค่ะ กินบ่อยจะตาย " พิมประภาตอบ
" ครับ " เขามองหน้าพิมประภา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพิมประภาคิดกับเขาเกินคำว่าพี่ชาย แต่เขาให้
ความรักกับเธอเกินคำว่าน้องสาวไม่ได้
" พี่ป๊อปงานหนักมั้ย ไหนจะที่โรงพยาบาล ไหนจะที่วัดอีก เหนื่อยมั้ยค่ะ " พิมประภาถามแล้วยิ้ม
หวานให้ แบบที่ใครเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของเธอต้องละลาย แต่ไม่ใช่เขา
" เหนื่อยมั้ง ไม่รู้สิ มันเหนื่อยชินแล้วล่ะ " ภาณุตอบก่อนจะเสมองทีวีที่ร้าน
' อีกแล้วเจ้าค่าาา คุณหนูฟาง งานนี้เหวี่ยงแม่บ้านในห้าง เจ้าตัวจะออกมาขอโทษหรือปล่อยให้
สังคมตัดสินเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา ก็ต้องรอติดตามนะเจ้าค่ะ '
" ขี้เหวี่ยง ขี้วีนแบบนั้น ใครได้เป็นแฟนคงโชคร้ายตายเลยเนอะ " พิมประภาพูดขึ้นเมื่อฟังข่าวจบ
" คงงั้นมั้ง " ภาณุมองธนันต์ธรญ์ในจอทีวีนิ่ง ๆ ไม่แสดงอะไรออกมา
__________________________________________________________
ตอนแรกจ้า สนุกมั้ย ? ถ้าไม่ บอกได้เลยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
