Music love final chapter

 
 
 
 
 
 
          "อ้าว!เฟย์ มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"เขื่อนที่กำลังตรวจงานอยู๋ก็พบกับเฟย์ที่เดินมาแปลกๆ
"เฟย์เห็นพี่เขื่อนทำงานตากแดดมาตั้งนาน ก็เลยเอาน้ำเย็นมาให้ค่ะ"เฟย์พุดพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้
 
          "ขอบใจนะ"เขื่อนรับน้ำมาพร้อมยิ้มให้เฟย์ทำให้เธอแอบใจสั่นเล็กน้อย "เย็นนี้พี่เขื่อน
ว่างมั้ยคะ"เธอเริ่มเปิดประเด็น
 
          "ทำไมล่ะ เฟย์จะให้พี่ช่วยอะไรหรอ"เขื่อนนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเธอพร้อมกับวางเอกสาร
ลงบนโต๊ะแล้วคว้าแก้วน้ำมาดื่ม
 
          "คือ...เฟย์กะว่าวันนี้จะทำอาหารให้พี่ป๊อปทานน่ะค่ะ เห็นว่าช่วงนี้พี่ป๊อปเค้าเหนื่อยเอา
มากๆเลย เฟย์เลยอยากได้ติวเตอร์นะค่ะ"เฟย์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยเพื่อรอคำตอบที่เธออยากฟัง
 
          "เฟย์หมายถึง...อยากให้พี่ช่วยสอนเฟย์ทำอาหารงั้นหรอ"เขื่อนถาม "ก็คงในทำนองนั้น
น่ะค่ะ พี่เขื่อนไม่วางก็ไม่เป็นไรค่ะ ไว้วันหลังก็ได้"เฟย์รีบบ่ายเบี่ยงไม่ให้เขื่อนมองเธอในทางไม่ดี
 
          "ว่างสิ เย็นนี้ไม่มีงานเลย ฟางกับคนอื่นๆต้องไปกรุงเทพเพื่อทำพิธีฝังศพแฟนของแก้ว
เค้าที่สุสานน่ะ เดี๋ยวพี่ช่วยสอนให้ก็ได้นะ"เขื่อนรับคำ
 
          "จริงหรอคะ"เฟย์ดีใจเกินลิมิตทำเอาเขื่อนแอบงงๆ "ว่าแต่...พี่เขื่อนไม่ไปกับเค้าหรอคะ"
เฟย์ถาม "ไปไม่ได้หรอก ถ้าพี่ไปคุณภาณุเค้าต้องหาว่าพวกเราหนีงานกันทั้งแก๊งแน่ๆ"เขื่อน
หัวเราะ
 
          "แล้วเฟย์จะทำอาหารประเภทไหนล่ะ"เขื่อนถามแล้วหยิบโน้ตขึ้นมาทำท่าทางเหมือนจะ
จดอะไรบางสิ่ง "เฟย์คิดว่าพี่ป๊อปคงจะชอบทานพวกสปาเก็ตตี้นะคะ แต่ว่าเฟย์อยากจะทำอาหาร
ทะเลมากกว่า"เฟย์คุ่นคิดอยู่พักใหญ่
 
          "พี่เขื่อนคิดว่าไงคะ"เฟย์ยิ้มเพราะตัวเองไม่ค่อยรู้เรื่องการทำอาหารเลย "งั้นเฟย์ก็ลอง
เอาทั้งสองแบบมามิกซ์กันสิ"เขื่อนตอบทำให้เฟย์แอบงง
 
          "พี่เขื่อนหมายถึง...สปาเก็ตตี้ ซีฟู๊ด...หรอคะ"เฟย์ยิ้ม และเหมือนกับว่าเธอจะเดาถูก
เพราะได้รับการพยักหน้าของเขื่อนเป็นเครื่องหมายการันต์ตรี
 
 
 
 
 
 
          "ไม่ต้องกังวลนะแก้ว ชั้นคิดว่าพี่จองเบเค้าน่าจะไปสบายแล้วล่ะ"ฟางกอดปลอบเพื่อน
"ชั้นผิดเอง ชั้นผิดเองที่ซุ่มซ่ามแบบนั้นน่ะ"แก้วร้องไห้โทษตัวเองพลางมองหลุมที่ผนึกชื่อจองเบ
แฟนหนุ่มของเธอ
 
          "แกไม่ผิดนะ แกทำดีที่สุดแล้วนะแก้ว"ฟางเริ่มน้ำตาซึมพลางเหล่ตาไปมองโทโมะที่
ทำท่าเหมือนกับเริ่มสงสัยสิ่งที่แก้วเอ่ยออกมา
 
          "เรากลับกันเถอะพี่ฟาง นี่ก้เริ่มมืดมากแล้วนะ"ธามไทเดินมากระซิบฟางเบาๆ ทำให้ฟาง
พยักหน้าตอบรับคำ "กลับเถอะแก้ว..."ฟางบอกแก้วที่ทำท่าเหมือนไม่ยอม
 
          "แก้ว...กลับกันเถอะ อย่าทำให้พี่เค้ากังวลสิ แกสัญญาแล้วนะ"ฟางเริ่มดุ "เอาดอกไม้
ไปวางซะ เดี๋ยวจะค่ำแล้ว"โทโมะเดินมาบอกแก้วทำให้แก้วเริ่มใจอ่อน
 
 
          "แก้วสัญญาค่ะ..."แก้วเอ่ยออกมาพร้อมกับวางดอกกุหลาบสีแดงสดช่อเล็กๆวางลงช้าๆ
ก่อนจะมองหลุมนั้นเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินจากไปอย่างอาวร
 
       
 
          "ขี้แงจริงนะเรา"จองเบลูบผมแก้วเบาๆแล้วเดินจูงมือเธอไป "ต่อไปนี้เลิกร้องไห้ง่ายๆได้
แล้วนะเข้าใจมั้ย"จองเบยิ้มบางๆให้กับแก้ว
 
          "พี่จองเบจะอยู่ดูแลแล้วก็ปกป้องแก้วมั้ยล่ะ ถ้าอยู่แก้วก็จะสัญญา"แก้วเมินหน้าเล็กน้อย
ก่อนจะยิ้มอย่างสุขใจ
 
          "งั้นก็บอกมาเลยว่าสัญญ เพราะพี่จะต้องอยู่ข้างแก้วอยู๋แล้ว"จองเบยิ้ม "จริงนะคะ"แก้ว
ยิ้มตอบพร้อมหยุดเดินแล้วมองหน้าชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก
 
 
                      เอี๊ยดดดดดดด
                เสียงรถยนต์พุ่งเข้ามาเฉียดทั้งคู่ก่อนที่จองเบจะกรระชากแก้วหลบจนตัวเองโดนรถ
คันนั้นพุ่งเข้าชนอย่างจัง
 
          "พี่จองเบ!!!!"แก้วพุ่งเข้ามากอชยคนนั้นทันทีที่เริ่มมีสติ "ไม่นะพี่จองเบ"แก้วลูบใบหน้า
ของเขาทันที่ที่เห็นว่าตาของเขาเริ่มจะหลับลง
 
          "อย่าร้องไห้สิคนดี แก้วสัญญากับพี่แล้วนะ"จองเบลูบใบหน้าของเธอแล้วหมดสติไป
"ไม่ พี่จองเบต้องอยู๋ปกป้องแก้วสิ ไม่!!"แก้วกอดร่างไร้สตินั่นแน่นมันที่
 
 
 
          "แก้ว!!"ฟางเขย่าตัวเพื่อนสาวที่นั่งร้องไห้อยู่บนรถอย่างเหม่อลอย "แกอย่าไปนึกถึงมัน
สิ อะไรที่ทำให้แกเจ็บปวดก็อย่าพยายามนึก"ฟางเตือนด้วยความเห็นใจ
 
          "ชั้นทำไม่ได้"แก้วตอบโดยที่ไม่สนใจโทโมะที่แอบห่วงเธอที่มีอาการแบบนี้ตั้งแต่โทร
มารายงานฟางว่าแฟนของเธฮสิ้นใจไปแล้ว