พี่ชายน้องสาวกับเด็กหลงทาง

           วันต่อมาโทโมะกำลังทำงานอยู่กับว่าที่ภรรยาอย่างฟางจนกระทังมีลูกค้าคนหนึ่งเจ้ามา
 
 
 
เกล//เกลมาคุยงานน่ะค่ะ//ฟางรีบตอบดักเอาไว้ก่อนว่า
 
 
 
 
ฟาง//คุยงานนะค่ะห้ามทำอย่างอื่น//เกลยิ้มก่อนที่จะบอกกับฟางว่า
 
 
 
เกล//ฟาง..เกลขอโทษนะที่ทำให้ฟางเจ้าใจผิดกับโทโมะเกลผิดเอง
 
 
 
ฟาง//ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่โมะแล้วก็ดีค่ะ//เกลก็นั่งคุยงานกับโทโมะมีฟางที่คอยจับผิดตลอดเวลาแต่ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าลูกค้า
 
 
 
จนการคุยงานก็เสร็จลงไปเกลเดินออกไปจากห้อง
 
 
 
โทโมะ//เกลเขาสงสัยจะเลิกชอบพี่ไปแล้วละดีแล้วละตัวเล็กจะได้ไม่ต้องโกรธพี่ไง//ฟางก็พูดว่า
 
 
 
ฟาง//ไม่แน่นิค่ะพี่โมะอาจจะซ่อนสาวที่ไหนไว้ก็ได้//โทโมะเข้ากอดฟางพร้อมกับบอกว่า
 
 
 
โทโมะ//พี่ไม่มีหรอกครับตัวเล็กพี่มีตัวเล็กคนเดียวนะ//ฟางก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า
 
 
 
ฟาง//ฟางจะเชื่อใจพี่ได้ยังไง//โทโมะเงียบคิดสักพักก่อนจะหอมแก้มฟางสองข้าง ฟอดด ฟอดด  และหันร่างของฟางมาประจันหน้าก่อนจะ
 
 
 
จุ๊บ
 
 
ประกบริมฝีปากอย่างร้อนแรง
 
 
 
ฟาง//อือ..อือ..//ฟางให้สัญญาณว่ากำลังขาดอากาศหายใจโทโมะจึงถอนจูบออกแล้วพูดกับฟางว่า
 
 
 
โทโมะ//คราวนี้เชื่อพี่รึยังละครับ//ฟางก็ยิ้มก่อนจะตอบว่า
 
 
 
ฟาง//ค่ะเชื่อแล้วค่ะ//และทั้งคู่ก็ช่วยกันทำงานกันอยู่ในห้องจนเสร็จและกลับบ้านกัน
 
 
 
ณ บ้าน
 
 
 
แม่//ตาโมะพรุ่งนี้พาฟางไปลองชุดแต่งงานเลยนะลูก//โทโมะรับคำออกไป
 
 
 
โทโมะ//ได้สิครับ//ก่อนที่จะพาฟางขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าลงมาทานข้าวเย็นกันเรียบร้อยเวลาผ่านไปจนถึงกลางคืน
 
 
 
ณห้องโทโมะวันนี้ฟางมานอนกับโทโมะ
 
 
 
โทโมะ//ฝันดีนะครับตัวเล็กของพี่//พูดเสร็จก็กอดฟางทันที
 
 
 
ฟาง//ฝันดีเหมือนกันค่ะ//แล้วทั้งคู่ก็หลับไหลไปกับอีกหนึ่งวัน
 
 
 
-----------------
จบไปอีกตอนแล้วสินะ
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะเม้นให้หน่อยนะ
แล้วเจอกันนะ