พี่ชายน้องสาวกับเด็กหลงทาง

           วันต่อมาโทโมะกำลังทำงานอยู่กับว่าที่ภรรยาอย่างฟางจนกระทังมีลูกค้าคนหนึ่งเจ้ามา

เกล//เกลมาคุยงานน่ะค่ะ//ฟางรีบตอบดักเอาไว้ก่อนว่า

ฟาง//คุยงานนะค่ะห้ามทำอย่างอื่น//เกลยิ้มก่อนที่จะบอกกับฟางว่า

เกล//ฟาง..เกลขอโทษนะที่ทำให้ฟางเจ้าใจผิดกับโทโมะเกลผิดเอง

ฟาง//ถ้าคุณไม่ได้ชอบพี่โมะแล้วก็ดีค่ะ//เกลก็นั่งคุยงานกับโทโมะมีฟางที่คอยจับผิดตลอดเวลาแต่ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าลูกค้า

จนการคุยงานก็เสร็จลงไปเกลเดินออกไปจากห้อง

โทโมะ//เกลเขาสงสัยจะเลิกชอบพี่ไปแล้วละดีแล้วละตัวเล็กจะได้ไม่ต้องโกรธพี่ไง//ฟางก็พูดว่า

ฟาง//ไม่แน่นิค่ะพี่โมะอาจจะซ่อนสาวที่ไหนไว้ก็ได้//โทโมะเข้ากอดฟางพร้อมกับบอกว่า

โทโมะ//พี่ไม่มีหรอกครับตัวเล็กพี่มีตัวเล็กคนเดียวนะ//ฟางก็แทรกขึ้นมาทันทีว่า

ฟาง//ฟางจะเชื่อใจพี่ได้ยังไง//โทโมะเงียบคิดสักพักก่อนจะหอมแก้มฟางสองข้าง ฟอดด ฟอดด  และหันร่างของฟางมาประจันหน้าก่อนจะ

จุ๊บ

ประกบริมฝีปากอย่างร้อนแรง

ฟาง//อือ..อือ..//ฟางให้สัญญาณว่ากำลังขาดอากาศหายใจโทโมะจึงถอนจูบออกแล้วพูดกับฟางว่า

โทโมะ//คราวนี้เชื่อพี่รึยังละครับ//ฟางก็ยิ้มก่อนจะตอบว่า

ฟาง//ค่ะเชื่อแล้วค่ะ//และทั้งคู่ก็ช่วยกันทำงานกันอยู่ในห้องจนเสร็จและกลับบ้านกัน

ณ บ้าน

แม่//ตาโมะพรุ่งนี้พาฟางไปลองชุดแต่งงานเลยนะลูก//โทโมะรับคำออกไป

โทโมะ//ได้สิครับ//ก่อนที่จะพาฟางขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าลงมาทานข้าวเย็นกันเรียบร้อยเวลาผ่านไปจนถึงกลางคืน

ณห้องโทโมะวันนี้ฟางมานอนกับโทโมะ

โทโมะ//ฝันดีนะครับตัวเล็กของพี่//พูดเสร็จก็กอดฟางทันที

ฟาง//ฝันดีเหมือนกันค่ะ//แล้วทั้งคู่ก็หลับไหลไปกับอีกหนึ่งวัน

-----------------

จบไปอีกตอนแล้วสินะ

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะเม้นให้หน่อยนะ

แล้วเจอกันนะ