ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) POPPY-FANG II
 
 
 
"ฟาง..."ป๊อปปี้เอ่ยชื่อภรรยาสาวแผ่วเบา แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับเขา
 
 
ป๊อปปี้เหมือนถูกแช่แข็งเมื่อเห็นใบหน้าหวานของภรรยาสาวเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาหยดใส
 
 
"มีความสุขมากไหมค่ะ? นี่ใช่ไหม? เหตุผลที่ไม่อยากให้ฉันมา... เลวเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน อุตส่าห์พยายามลืม ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่คุณก็ยังทำมัน!!!"ฟางเอ่ยเสียงดัง ก่อนจะตวัดสายตามองเข้าไปในห้องทำงานของสามี นัยน์ตาหวานที่เคยอ่อนโยน อ่อนหวาน แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เย็นชา อาบไปด้วยยาพิษ
 
 
พิมสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นสายตาของฟาง ก่อนจะเหยียดยิ้มให้ฟางอย่างเย้ยหยัน สะใจที่เห็นฟางต้องเจ็บ แต่เธอคงไม่รู้ตัวหรอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอ
 
 
"หน้าตาก็ดี แต่ชอบทำตัวกินในที่ลับ ไม่มีปัญญามีสามีเองสินะ ถึงชอบทำตัวเป็นน้อยชาวบ้าน"เสียงราบเรียบที่เต็มไปด้วยความดูถูก ทำให้ป๊อปปี้กับพิมอึ้งไปตามๆ เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงที่อ่อนหวาน อ่อนโยน ดูอ่อนต่อโลกจะพูดจาเชือดเฉือนได้ขนาดนี้
 
 
"อยากได้มากใช่ไหม? ผู้ชายคนนี้น่ะ ถ้าอยากได้ก็เอาไปเลย ฉันยกให้ฟรีๆ ไม่ต้องเสียตังซื้อหรอก แค่เธอเดินมากราบเท้าฉันงามๆ แล้วฉันจะยกเขาให้เธอ"ฟางยังคงเอ่ยเสียงราบเรียบ นัยน์ตาหวานที่เคลือบไปด้วยยาพิษมองสบตากับพิมตรงๆ ไม่หลบสายตา กลีบปากบางเหยียดยิ้มอย่างจงใจ เมื่อเห็นสีหน้าอึ้งของพิม
 
 
"ฟางมันจะมากเกินไปแล้วนะ! พี่ว่าเรากลับบ้านกันเถอะ"ป๊อปปี้เอ่ย มือหนายื่นไปจับแขนเรียว แต่กลับถูกหญิงสาวสะบัดทิ้งราวกับรังเกียจ ทำให้ป๊อปปี้อึ้งไปทันที เพราะไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้กับเขา
 
 
ตั้งแต่คบกันมาจนถึงตอนนี้ที่แต่งงานอยู่ด้วยกันมาหลายปี เขาไม่เคยเห็นหญิงสาวทำแบบนี้กับเขาเลยสักครั้ง แล้วทำไม...
 
 
"ไม่ต้องเอามือสกปรกของคุณมาจับแขนฉัน ว่าไงล่ะ? อยากได้เขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ทำอย่างที่ฉันบอกล่ะ? แค่กราบเท้าฉันสวยๆ เธอก็จะได้เขาไปแล้วนะ"ฟางว่า พลางเหยียดยิ้มมองสีหน้าของพิมที่เหมือนจะโกรธเธออย่างหนัก
 
 
พนักงานเริ่มมุ่งดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจ ก่อนจะพากันอึ้งไปตามๆ กัน เมื่อเห็นภรรยาสาวของเจ้านายแสดงท่าทีที่ไม่ต่างจากนางร้ายในละครหลังข่าว
 
 
ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่อ่อนโยน อ่อนหวาน ใจดีอย่างฟาง เวลาร้ายจะร้ายได้มากขนาดนี้ ยิ่งเห็นนัยน์ตาหวานที่เคลือบยาพิษนั้นยิ่งขนลุกไปตามๆ กัน
 
 
"พอเถอะฟาง ดูสิว่าพนักงานมองกันเต็มไปหมดแล้ว"ป๊อปปี้เอ่ย แล้วจับแขนเรียวของภรรยาสาว แต่ก็ถูกเธอสะบัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
 
 
ฟางตวัดสายตากลับมามองป๊อปปี้ ที่หน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะเหยียดยิ้มที่ทำให้พนักงานที่มุ่งดูขนลุกไปตามๆ กัน
 
 
"หน้าด้านแบบพวกคุณ ฉันว่าไม่น่าอายสายตาของพนักงานที่มองอยู่หรอกมั้งค่ะ? ฉันยังไม่อายเลย แล้วพวกคุณที่เล่นชู้ในห้องทำงานจะอายไม่ทำไมกัน?"ฟางถาม พลางเหยียดยิ้มดูถูกให้ชายหนุ่ม
 
 
เสียงซุบซิบของพนักงานดังขึ้นเมื่อฟางพูดจบ เพราะไม่คิดว่าเจ้านายของพวกเขาจะทำแบบนี้กับภรรยาสาวที่ทั้งสวย ดีใจ อ่อนโยน อ่อนหวานแบบนี้ได้ ทุกคนต่างรู้กันว่าเจ้านายรักและหวงภรรยาสาวมาก แต่ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้กับภรรยาสาว
 
 
พิมกำมือแน่น จิกเล็บเข้าเนื้อจนรู้สึกแสบไปหมด ไม่คิดว่าฟางจะกล้าประจานเธอกับป๊อปปี้ต่อหน้าพนักงานทุกหมดที่มุ่งดูเหตุการณ์มากมายขนาดนี้
 
 
"หึ! ไม่กล้าหรือไง? หรือว่าอาย... แต่ฉันว่าอย่างเธอคงไม่อายหรอก เพราะถ้าอายจริง คงไม่กล้าเล่นในห้องทำงานกลางวันแสกๆ แบบนี้แน่"ฟางว่า เหยียดยิ้มเย้ยหยันให้พิม ก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินแหวกพนักงานที่ยืนซุบซิบกันอยู่ไป ไม่สนใจป๊อปปี้ที่กำลังเดินตามหลังเธอมาแต่อย่างใด
 
 
ต่อไปนี้ ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงที่แสนดีหน้าโง่คนนั้น... นับจากวันนี้ไป จะมีแต่ผู้หญิงที่เปรียบเสมือนนางร้ายคนนี้!!!
 
 
 
--------------------------------------------
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ว้าว*o* ชอบไหม??? ถ้านางเอกของเราจะเป็นนางร้ายบ้าง
 
 
ถูกใจก็เม้นกันเยอะๆ น๊า.........