ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KENTA-JINNY

 

 

 

จินนี่ลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินเสียงประตูที่อย่างแผ่วเบา ก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงของลูกชายที่หลับไปแล้ว

 

 

"ขอโทษนะค่ะเคน แต่ฉัน... ทนอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้จริงๆ"จินนี่พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลงจากเตียงของลูกชายอย่างแผ่วเบา

 

 

จินนี่เดินกลับมาที่ห้องของเธอกับเขา เพราะแน่ใจว่าชายหนุ่มไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนทุกคืน นับตั้งแต่ที่ผู้หญิงคนนั้นก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้

 

 

เสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ถูกพับเก็บใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทั้งหมด เพราะเธอคิดว่าไม่จำเป็นอะไรที่ต้องเหลือทิ้งไว้ที่นี่

 

 

ซองเอกสารสำคัญถูกวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เพราะเชื่อว่าเขาจะต้องการมัน

 

 

จินนี่มองไปรอบๆ ห้องอย่างใจหาย ความเจ็บปวดแล่นเข้าจู่โจมไปทั่วหัวใจ น้ำตาหยดใสเอ่อคลอ เมื่อเห็นรูปคู่ของเธอกับเขาในชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว รอยยิ้มและดวงตาที่สื่อความรักถึงกัน ในวันนี้ไม่มีอีกแล้ว

 

 

"ฉันรักคุณนะค่ะ... เคนตะ"จินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก่อนจะเดินจากห้องกลับไปที่ห้องของลูกชายอีกครั้งพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบนั้น

 

 

กระเป๋าเดินทางใบเล็กที่มีเสื้อผ้าของเด็กชายถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว มือบางหยิบโทรศัพท์เครื่องบางออกมา ก่อนจะกดโทรออกหาใครบางคน

 

 

[ฮัลโหลครับ...]เสียงงัวเงียปลายสาย บ่งบอกให้รู้ว่าเขานอนแล้ว

 

 

"พี่ป๊อป... ฮึก"จินนี่เอ่ยชื่อของคนปลายสายด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ในเวลานี้เธออ่อนแอเหลือเกิน

 

 

[จินนี่! ร้องไห้ทำไม!?]ป๊อปปี้รีบถามทันที เมื่อได้ยินเสียงสั่นเครือของน้องสาว

 

 

"พี่ป๊อปมารับจินนี่หน่อยได้ไหมค่ะ? ฮึก"จินนี่ถามพลางสะอื้นเบาๆ

 

 

[ตอนนี้เหรอ? เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?]ป๊อปปี้ถาม เพราะเวลานี้มันดึกมากแล้ว

 

 

"ค่ะ ตอนนี้เลย จินนี่ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว... ฮึก พี่ป๊อปมารับจินนี่หน่อยนะค่ะ"จินนี่ว่า

 

 

[ครับๆๆ พี่จะไปรับเราเดี๋ยวนี้แหละ จินนี่ออกมารอเลยนะ]ป๊อปปี้ว่า

 

 

"ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ"จินนี่เอ่ย ก่อนจะกดวางสายของพี่ชายทันที

 

 

"คียะครับ เราจะไปกันแล้วนะครับ"จินนี่ปลุกลูกชายตัวน้อยของเธอเบาๆ ก่อนจะอุ้มเจ้าตัวขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป

 

 

"เราจะไปกันแล้วเหรอฮะ? แล้วป๊าล่ะฮะ? ปมอยากกอดป๊าก่อนไป"เด็กน้อยพูดอย่างงัวเงีย

 

 

"แม่ขอโทษนะคียะ... แต่ป๊าคงมาส่งเราไม่ได้หรอกครับ"จินนี่ตอบลูกชายเสียงสั่นๆ น้ำตาเอ่อคลอ เมื่อคิดได้ว่าลูกของเธอจะไม่ได้พ่อของเขาอีกแล้ว

 

 

"ป๊าอยู่กับน้ามีนเหรอฮะ?"เด็กน้อยเอ่ยถาม ทำให้จินนี่น้ำตาไหลทันที

 

 

"ครับ ต่อไปนี้จะมีแค่เราสองคนนะครับ คียะอยู่ได้ไหม?"จินนี่ถามพลากอดลูกชายแน่น

 

 

"ได้ครับ ปมรักคุงแม่นะฮับ"เด็กน้อยว่าพร้อมกับกอดตอบผู้เป็นแม่

 

 

อ้อมกอดอุ่นๆ ของเด็กชาย ทำให้จินนี่น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย เธอคงอยู่ไม่ได้แน่ หากขาดอ้อมกอดเล็กๆ ของลูกชายไป

 

 

"จินนี่..."เสียงทุ้มของใครบางคนเอ่ยชื่อของหญิงสาว ทำให้จินนี้รีบเงยหน้าหันไปมองทันที ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าเป็นป๊อปปี้ พี่ชายของเธอ

 

 

"ไปกันเถอะค่ะ"จินนี่เอ่ย ก่อนจะอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินไปที่รถของป๊อปปี้ที่จอดอยู่ไม่ไกล โดยที่ป๊อปปี้ลากกระเป๋าของเธอกับลูกให้แล้วขับรถออกไป

 

 

                    --------------------

 

 

วันต่อมา

 

 

เคนตะเดินเข้ามาในบ้านก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที เมื่อไม่เห็นจินนี่กับลูกชาย ทั้งๆ ที่ปกติจินนี่กับลูกชายตัวน้อยของเขา มักจะลงมารอด้านล่างเสมอ

 

 

"คุณเคนตะค่ะ! ยะ แย่แล้วค่ะแย่แล้ว!"ป้าภรณ์แม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เล็กๆ ตะโกนลั่น พร้อมกับวิ่งมาหยุดยืนตรงหน้าเขา

 

 

"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับนม?"เคนตะรีบถามทันที

 

 

 

"แฮ่กๆๆ คะ คุณจินนี่ค่ะ แฮ่กๆๆ"ป้าภรณ์พูดไปก็หอบไป แต่ชื่อของหญิงสาวก็ทำให้เคนตะร้อนรนขึ้นมาทันที

 

 

"จินนี่ จินนี่เป็นอะไรครับนม?"เคนตะรีบถามทันที

 

 

"คะ คุณจินนี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ ตะ แต่เธอ..."ป้าภรณ์ไม่กล้าพูดต่อ ยิ่งทำให้เคนตะร้อนใจมากขึ้นกว่าเดิม

 

 

เท้าแกร่งรีบวิ่งไปที่ห้องของลูกชายทันที เพราะคิดว่าเธออยู่ในนั้น แต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็พบแต่ความว่างเปล่า ก่อนจะวิ่งไปห้องของเขาแทน

 

 

ปัง

 

 

เสียงประตูกระแทกกับผนังห้องอย่างแรง เท้าแกร่งเดินเข้ามาในห้องของเขา แต่สิ่งที่พบกับเป็นห้องที่ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ ไม่มีจินนี่ ไม่มีคียะ

 

 

สายตาคมสะดุดเข้ากับซองสีน้ำตาลที่วางอยู่บนโต๊ะข้างบนเตียง ก็รีบเดินเข้าไปหยิบขึ้นมาอ่านทันที

 

 

นัยน์ตาคมเบิกกว้าง เมื่อเห็นว่าเป็นเอกสารสำคัญใบหย่าที่มีลายเซ็นของจินนี่ที่เซ็นไว้เรียบร้อย

 

 

"มะ ไม่จริง... จินนี่... คียะ..."เคนตะเอ่ยเสียงสั่น มือหนาทิ้งลงข้างตัวอย่างหมดแรง ซองเอกสารที่ถืออยู่หล่นลงพื้น จนกระดาษในซองแลบออกมา

 

 

                            ใบตรวจครรภ์

 

 

          คุณเขริกา ซึทจิยะ ตั้งครรภ์ได้ 9 สัปดาห์

 

 

เคนตะแทบช็อกเมื่อเห็นใบตรวจครรภ์ของจินนี่ เธอไม่ได้ไปกับคีตะแต่สองคน แต่เธอพาลูกในท้องหนีไปด้วย และเขาไม่มีวันยอมให้เธอหนีเขาไปทั้งแบบนี้แน่นอน

 

 

"ผมจะไปตามคุณกับลูกกลับมาให้ได้จินนี่!"เคนตะเอ่ยอย่างหนักแน่น แต่ก่อนอื่นเขาต้องจัดการมีนให้ได้ซะก่อน เพื่อครอบครัวของเขา

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

คัทททททททททททททททท

 

 

โอ้โห้ พี่จินนี่ไม่เบาแฮะ พาลูกหนีคนเดียวไม่พอ ยังพาในท้องหนีไปอีกด้วย แล้วยังงี้พี่เคนตะจะทำยังไงเนี่ย? จะตามหาพี่จินนี่กับลูกๆ เจอหรือเปล่า? ต้องติดตามรอลุ้นบนสรุปความรักของทั้งคู่ได้นะค่ะ

 

 

ตอนหน้าคู่พี่จองเบกับพี่ขนมจีนนะค่ะ

 

 

ฝากติดตามกันด้วยน๊า^^