ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

9.7

เขียนโดย flame

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.

  31 chapter
  213 วิจารณ์
  49.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) 14. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KENTA-JINNY

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) KENTA-JINNY

 

 

'ผมสัญญา... ว่าผมจะรักคุณตอดไป... จนกว่าจะหมดลมหายใจของผม...'

 

 

จินนี่น้ำตาคลอเมื่อนึกถึงคำสัญญาของคนรักที่เคยให้ไว้กับเธอในวันแต่งงาน

 

 

แต่วันนี้คำสัญญานั้นมันไม่มีอีกแล้ว เมื่อเขาได้ผู้หญิงอีกคนเข้ามาอยู่ในบ้าน ในฐานะคนรัก...

 

 

"แม่ฮะ คุณแม่ร้องไห้ทำไมฮะ?"เด็กชายวัย 3ขวบกว่าๆ เอ่ยถามมารดา ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้มารดาอย่างอ่อนโยน

 

 

สัมผัสเพียงแผ่วเบาของลูกชาย ทำให้จินนี่ดึงร่างตุ้ยนุ้ยเข้ามากอดไว้แนบอก

 

 

"คียะ แม่รักหนูนะลูก อึก แม่เหลือหนูแค่คนเดียวแล้วนะ ฮือ... อย่าทิ้งแม่ไปนะคียะ อึก ฮือ..."จินนี่เอ่ยอย่างสะอึกสะอื้นพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม เพราะกลัวว่าลูกชายที่รักจะทิ้งเธอไป

 

 

"ปมไม่ทิ้งแม่หรอกฮะ ก็ปมรักแม่นี่ฮะ"เสียงใสๆ พูดพร้อมกับกอดตอบมารดา ทำให้จินนี่ยิ้มทั้งน้ำตาที่ลูกชายของเธอ ไม่ทิ้งเธอไป

 

 

"งั้นคียะไปกับแม่นะครับ"จินนี่พูดขึ้น เมื่อหายสะอื้นแล้ว

 

 

"ไปไหนเหรอฮะ?"น้องคียะเอ่ยถาม

 

 

"ไปอยู่ในที่ๆ มีเราสองคนไงครับ"

 

 

"เราสองคน แล้วป๊าล่ะฮะ? ป๊าไม่ไปกะเราเหรอ?"

 

 

จินนี่ยิ้มให้ลูกชายบางๆ ก่อนจะลูบผมนุ่มของลูกชายเบาๆ

 

 

"ป๊าไม่ไปกับเราหรอกครับ ป๊าต้องทำงานและดูแล... น้ามีนไงครับ"จินนี่ตอบลูกชายอย่างขมขื่น

 

 

"ฮะ น้องคีย์จะอยู่กะคุงแม่สองคนฮะ"

 

 

                    --------------------

 

 

"เคนตะขา คืนนี้อยู่กับมีนนะค่ะ"มีนออดอ้อน เมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังจะกลับบ้านใหญ่

 

 

"คงไม่ได้หรอกมีน ผมมาอยู่กับคุณหลายคืนแล้วนะ"เคนตะเอ่ย เพราะตอนกลับมาเมื่อช่วงเย็น เขาเห็นว่าบ้านเงียบผิดปกติ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมักจะได้ยินเสียงของลูกชายเสมอๆ

 

 

"แต่คืนนี้มีนอยากให้คุณอยู่กับมีนนี่ค่ะ นะค่ะเคนตะ"มีนออดอ้อนเสียงหวาน จนชายหนุ่มเริ่มใจอ่อนกับเธออีกครั้ง

 

 

"ก็ได้ครับ แต่ผมขอไปดูลูกกับจินนี่ก่อนได้ไหม?"เคนตะถาม เพราะเขาเริ่มรู้สึกแปลกๆ ในใจ

 

 

มีนหน้างอทันที เมื่อได้ยินชื่อของคนที่เธอไม่อยากได้ยินดังออกมาจากปากของเคนตะ

 

 

"จะไปดูทำไมค่ะเคน? พวกเขาอยู่กันได้ ไม่ต้องไปดูให้เสียเวลาหรอกค่ะ"มีนว่าอย่างหงุดหงิด

 

 

"แต่ถึงยังไงผมก็ต้องไปดูนะ ถ้าคุณไม่พอใจก็กลับไปอยู่ในที่ๆ คุณมา"เคนตะเอ่ยเสียงเข้ม ทำให้มีนรีบหันมากอดชายหนุ่มทันที

 

 

"ไม่เอานะค่ะเคน มีนไม่อยากกลับไปอยู่ในนั้นอีกแล้ว มีนยอมแล้ว คุณจะกลับไปดูลูกกับคุณจินนี่ใช่ไหมค่ะ? ถ้างั้นมีนให้ไปก็ได้ แต่คุณต้องกลับมาอยู่กับมีนนะค่ะ"มีนรีบพูดทันที เรื่องอะไรที่เธอจะต้องกลับไปอยู่ในซ่องแบบนั้น ไม่มีวันที่เธอจะกลับเข้าไปเหยียบที่นั่นอีกแน่น

 

 

"ก็ได้ ผมสัญญาว่าจะกลับมาอยู่กับคุณ"เคนตะว่า ก่อนจะเดินออกจากบ้านไป

 

 

                    --------------------

 

 

"แตง จินนี่กับน้องคีย์ล่ะ?"เคนตะถามสาวใช้ เมื่อเดินเข้าในบ้านแล้วไม่เจอ

 

 

"คุณจินนี่กับคุณคียะนอนหลับไปแล้วค่ะ"แตงตอบเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะเดินออกไป

 

 

เคนตะเดินตรงไปที่ห้องของลูกชายเขาทันที ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง

 

 

ภาพที่จินนี่นอนกอดลูกชายพร้อมหยาดน้ำตาที่เพิ่งแห้งไป ทำให้เขารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย ทั้งๆ ที่คิดว่าจะไม่ทำให้เธอเสียน้ำตา แต่แล้วเขาก็ทำให้เธอเสียน้ำตาจนได้ คนอย่างเขาไม่สมควรได้รับความรักจากเธอเลยจริงๆ

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คัทททททททททททททททททททท

 

 

คู่พี่เคนกับพี่จินเศร้าอะไรเช่นนี้ ตอนหน้ารับรองได้ว่าพี่จินพาลูกหนีพี่เคนแน่ๆ ฝากติดตามด้วยนะค่ะ^^

 

 

เอ๋! ไรท์จะบอกว่าเรื่องนี้เน้นคู่พี่ป๊อปกับพี่ฟางนะ ส่วนคู่อื่นจะอัพน้อยหน่อย แต่รับรองได้ว่าดราม่าทุกคู่แน่นอน

 

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา