Racing out รักครั้งนี้ขอเดิมพันด้วยรัก
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.58 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 3
"ป๊อปนายจะพาฉันมาขังไว้ที่นี้ไม่ได้นะ" ฟางเดินเข้าไปหาร่างสูงที่นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง
"แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง"
"พาฉันไปส่งเดี๋ยวนี้"
"ฉันไม่ว่าง"
"ป๊อป!!" ฟางเดินไปจับแขนป๊อปปี้ที่พลิกตัวหนีเขา แต่กลับกลายเป็นว่าฟางเสียหลักลงไปนอนทับเขาซะเอง
"อยากจะปล้ำฉันก็ไม่บอกฉันจะได้ถอดเสื้อผ้ารอ"
"หยาบคาย!" ฟางว่าพลางลุกขึ้น แต่ป๊อปปี้กลับดึงร่างเธอลงไปกอดแน่น "ปล่อยนะป๊อป"
"เธอทิ้งฉัน"
"นายพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ"
"กลับมะ..."
เพี๊ยะ!!
หน้าของป๊อปปี้หันไปตามแรงตบของฟาง ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขาถึงทำแบบนี้แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ยิ่งเธอเห็นป๊อปปี้พยายามเรื่องเธอมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอยากไปให้พ้นจากเขามากเท่านั้น
"เลิกบ้าสักทีป๊อป ฉันบอกนายไปแล้วไงว่าฉันเกลียดนายเราสองคนเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกกันเท่านั้น"
"เธอใจร้ายเกินไปแล้วฟาง" เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป พอร่างสูงลับตาไปฟางก็ปล่อยน้ำตาที่กลั้นไว้ออกมาทันที น้ำตาแห่งความเจ็บปวด...
"ใครกันแน่ที่ใจร้าย ฮึก นายกลับมาทำไมป๊อป นายจะกลับมาหาฉันทำไม..."
23.00น.
"นายจะไปไหน" ฟางถามชายหนุ่มที่แต่งตัวเตรียมจะออกไปข้างนอก ป๊อปปี้ไม่ยอมพาเธอไปส่งที่บ้านแถมยังโทรบอกที่บ้านเธออีกว่าเขาจะดูแลเธอเองไม่ต้องเป็นห่วง ทำแบบนี้มันกักขังกันชัดๆ
"คืนนี้ฉันมีแข่ง"
"เมื่อไรนายจะเลิกใช้ชีวิตแบบนี้ซะทีป๊อป" ฟางพูดด้วกับเขาด้วยความเป็นห่วง ทุกครั้งที่เขาไปแข่งรถก็ไม่ต่างอะไรกันกับการเอาชีวิตไปแขวนอยู่บนเส้นดายหรอก มันพร้อมที่จะตายได้ทุกเมื่อ
"เธอนอนไปเถอะดึกแล้ว"
"ฉันไปด้วย!"
"เธอพูดอีกทีสิฟาง"
"ฉันจะไปกับนาย!"
"ไม่มีทาง!" ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป ฟางเห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งตามเข้าไปทันที
"หลบไปฟาง"
"นายก็ให้ฉันไปด้วยก่อนสิ"
"นี้เธอประสาทกลับหรือไง"
"ก็ฉันกลัวนายจะตายนิ"
"เมื่อตอนเย็นเธอยังบอกว่าเกลียดฉันอยู่เลย ตอนนี้จะมาห่วงกันหรือไง"
"ไม่รู้และ" ฟางว่าพลางเปิดประตูรถเขาก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่ง "เป็นอันตกลงนะ"
"ยัยบ้า!" ป๊อปปี้ยิ้มพลางส่ายหน้ากับความดื้อลั่นของเธอ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป
สนามแข่งรถ
ป๊อปปี้เอาเสื้อคลุมมาคลุมให้ฟางเพราะเสื้อที่เธอใส่มามันบางจนแทบจะเห็นข้างในอยู่แล้ว ไหนจะกางเกงขาสั้นนั้นอีก
"ขอบคุณนะ" ฟางขอบคุณเขาป๊อปปี้ยิ้มบางๆ ให้เธอก่อนจะเดินมาจูงมือเธอเข้าไปข้างใน
"ว้าว! ดูสิวันนี้เขาพาใครมา" พวกที่คุมสนามแข่งรถออกปากแซวป๊อปปี้ที่จูงมือฟางมา
"วันนี้ฉันแข่งกับใคร"
"คนนั้นไงคู่แข่งนายเพื่อน" ป๊อปปี้มองขึ้นข้างบนตามที่พวกนั้นชี้
"ไอ้เนม!"
"หวัดดี ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" ชายคนที่ชื่อเนมพูดขึ้นก่อนจะเดินลงมาข้างหน้าป๊อปปี้
"จะแข่งก็รีบแข่งวันนี้ฉันรีบกลับ"
"จะรีบกลับไปกินของหวานที่นายพามาด้วยหรือไง" เนมว่าพลางมองไปที่ฟาง ป๊อปปี้รีบดันฟางไปอยู่หลังเขาทันที สายตาหมอนั้นแทบจะกินยัยนี้เขาไปอยู่แล้ว!
"หุบปากหมาๆ ของนายไปซะ! คืนนี้ฉันจะพนันกับแกสองแสน"
"กระเป๋าหนักไม่เบานิ แต่ฉันอยากได้ผู้หญิงคนนั้นแทนแกจะว่าไง"
"ไม่มีทาง! ฉันแข่งแค่เงินเท่านั้นอย่าอื่นฉันไม่สน" ป๊อปปี้พูดพลางวางถุงเงินลงบนโต๊ะ "จะแข่งหรือไม่แข่ง"
"โอเคสองแสนก็สองแสน" เนมพูดพลางวางเงินลงบนโต๊ะเช่นเียวกันกับป๊อปปี้
"เงินครบ ประจำทีได้เลย" คนคุมสนามบอกหลังจากนับเงินที่ทั้งสองเอามาพนันแล้ว
"อยู่ตรงนี้ห้ามไปไหน ถ้าฉันกลับมาแล้วไม่เจอเธอรู้ใช่มั้ยว่าเธอจะโดนอะไร" ป๊อปปี้สั่งฟาง
"ฉันไม่ไปไหนหรอก นายเองก็ระวังตัวดีๆ ละกัน"
"ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงที่เธอให้ฉัน" ป๊อปปี้เดินเข้ามาหอมแก้มฟางก่อนจะเดินออกไป
"ขอให้นายปลอดภัยกลับมานะป๊อป" ฟางว่าพลางนั่งลงข้างสนาม มันเหมือนสามปีที่แล้วไม่มีผิด เวลาที่เขาไปแข่งรถทีไร เธอจะต้องจิตตกเป็นห่วงเขาทุกที
รถสองคันเข้าประจำที่ ที่จุดสตาร์ทคนที่ทำที่ปล่อยรถให้สัญญาณทั้งสองไม่นานรถทั้งสองคนก็วิ่งออกจากจุดสตาร์ทรถสีแดงของป๊อปปี้นำรถสีเขียวของเนมประมาณหนึ่งช่วงตัว
"ฝีมือแบบนี้ไปหัดมาใหม่นะไอ้หนู" ป๊อปปี้พูดพลางเปลี่ยนครัชเพื่อเร่งความเร็วขึ้น
"ใจร้อนไปไอ้ป๊อป" เนมว่าก่อนจะขับรถขึ้นมาปาดหน้าป๊อปปี้แล้วขับแซงเขาไป
"Damn!!" ป๊อปปี้สถบออกมาอย่างอารมณ์เสียที่เนมขับมาปาดหน้าเขานี้ถ้าเขาเบรกไม่ทันก็คงจะชนไปแล้ว
"อีกแค่ครึ่งไมล์เท่านั้น แกไม่มีทางทันฉันหรอก" เนมยิ้มอย่างผู้ชนะแต่เขาก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อป๊อปปี้ขับรถขึ้นมาแซงเขา "เป็นไปได้ไง! รถมันไม่มีทางเร็วขนาดนั้น"
"วิน!!!" ป๊อปปี้ตะโกนลั่นเมื่อเขาขับเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก
พลั่ก!!
ร่างสูงของป๊อปปี้ล้มไปตามแรงต่อยของเนม
"ป๊อป!" ฟางรีบเขามาพยุงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้น ร่างสูงสวนหมัดกลับทันที
"มึงเป็นบ้าอะไรของมึงไอ้เนม!"
"มึงโกงกูไอ้ป๊อป!"
"กูไม่ได้โกงมึง มึงมันอ่อนเองตั้งหาก"
"เชี่ยป๊อป!" เนมทำท่าจะต่อยป๊อปปี้อีกรอบแต่คนคุมสนามแถวนั้นออกมาห้ามเขาทั้งสองคนไว้ก่อน
"นี้มันเรื่องอะไรกันลุกขึ้นมาต่อยกันทำไม"
"เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่ไอ้ป๊อป!" เนมชี้หน้าป๊อปก่อนจะเดินออกไป
"เป็นบ้าอะไรของมัน" คนคุมสนามพูดพลางส่ายหน้าก่อนจะเอาถุงเงินส่งให้ป๊อปปี้ "นี้ของนายเพื่อน"
"ขอบใจแล้วเจอกัน" ป๊อปปี้พูดแล้วจูงมือฟางออกมา
............................................................
ชอบแบบนี้กันมั้ยอ่า
ขอกำลังใจด้วยน้า
อย่าลืมเม้น
อย่าลืมโหวต
อย่าลืมแนะนำ
เจอกันตอนหน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
