Racing out รักครั้งนี้ขอเดิมพันด้วยรัก
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.58 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 2
"ขอโทษค่ะ" ฟางเอ่ยขึ้นเมื่อเธอชนกับชายคนหนึ่ง
"เธอสบายดีนะ"
"ป๊อป.."
"วันหลังก็อย่าเดินซุ่มซ่ามอีกละ" เขาบอกก่อนจะยื่นหนังสือที่ตกให้เธอ
"อืม ขอบคุณนะ"
ฟางมองตามร่างสูงที่เดินออกไป เขาดูผอมลงจากเมื่อก่อนใบหน้าเขาดูโทรมลงคงจะเป็นผลมาจากการพักผ่อนน้อย เธอรู้ว่าเขาชอบออกไปแข่งรถตอนดึกๆ มันเป็นสิ่งเดียวที่เขารักและทำมาตลอดสามปีหลังจากที่เลิกกับเธอ
"ไปไหนมาว่ะไอ้ป๊อป" เขื่อนถามขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้หายไปนาน
"ห้องน้ำ"
"เออมึงรู้เรื่องยัง มาสเตอร์เขาจะเอาทีมเราไปแข่งบาสงานประจำปี"
"แล้วไง"
"เชี้ยนี้! มึงจำไม่ได้หรอว่ะปีที่แล้วพวกเราเกือบแพ้ทีมไอ้เนมแล้วนะโว้ย"
"ก็คนมันขี้โกง" ป๊อปปี้พูดพลางนึกถึงงานประจำปี ปีที่แล้วที่พวกเราลงแข่งบาสแล้วเกือบแพ้ทีมคู่แข่ง "ปีนี้ยังไงพวกเราก็ต้องชนะ"
"แล้วมีอีกเรื่องที่กูต้องบอกมึง"
"อะไรว่ะ"
"ปีนี้ยัยฟางถูกส่งไปเป็นของพนัน"
โครม!!!
ร่างสูงทีบโต๊ะลงกับพื้นก่อนจะเดินออกไป การแข่งงานประจำปีมันถูกจัดขึ้นทุกปี และในแต่ละปีแต่ละโรงเรียนต้องส่งผู้หญิงมาเป็นของพนัน แล้วถ้าใครชนะถึงจะได้ตัวผู้หญิงกลับไป แต่ถ้าแพ้ก็ต้องเสียให้ฝ่ายตรงข้าม เขาลงแข่งมาทุกปีแต่ก็ไม่ได้สนใจของพนันซะเท่าไรเพราะผู้หญิงพวกนี้เต็มใจไปเป็นของพนันกันทั้งนั้น แต่ทำไมปีนี้ถึงมีชื่อฟาง ใครเป็นคนส่งยัยนี้ไปกันแน่!
"ฟาง! แกเห็นข่าวแล้วใช่มั้ย" แก้ววิ่งเข้ามาหาฟางที่โต๊ะ
"อืม ฟางไม่รู้ว่าใครส่งชื่อฟางไป"
"ต้องเป็นพวกยัยจินนี่แน่ๆ" เฟย์พูด
"เขาจะทำไปทำไมละเฟย์"
"เธอรู้ใช่มั้ยว่าเพื่อนยัยนั้นเป็นคู่หมั้นป๊อป ฉันรู้ว่ามันหมั้นไส้เธอมันอยากจะส่งเธอไปให้พวกซีอาร์"
"ใช่! ถ้าป๊อปแพ้เธอโดนพวกนั้นเอาตัวไปแน่ฟาง ปีที่แล้วถ้ารู้ตัวช้ากว่านั้นอีกนิดพวกมันก็คงจะชนะ"
"ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากไปเป็นของพนันในงานแข่งประจำปีหรอก"
"ทฤษฎีนี้ใช้ไม่ได้กับคนอื่นหรอกฟาง ปีก่อนๆ แต่ละคนก็เต็มใจกันทั้งหมดผู้หญิงพวกนั้นไม่เหมือนเธอ เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น"
"แต่ชื่อฟางถูกส่งไปแล้ว"
โครม!
เสียงประตูดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงของป๊อปปี้จะเดินเข้ามาลากฟางออกไป
"ป๊อปนายจะทำอะไร!" ฟางพูดพลางสะบัดแขนออกจากมือร่างสูง แต่เขากลับจับเธอแน่นขึ้น
"........"
"นายจะพาฉันไปไหน"
"ถ้าเธอพูดอีกคำฉันส่งเธอไปนอนบนเตียงฉันแน่!"
ป๊อปปี้ขับรถมาจอดในคอนโดของเขาก่อนจะเดินมาเปิดประตูลากฟางเข้ามาในห้องของเขา
"นายพาฉันมานี้ทำไม"
"ฉันจะส่งเธอไปอยู่เชียงใหม่จนกว่าจะจบงานประจำปี"
"นายจะบ้าหรอ! ทำแบบนั้นได้ไง"
"เธออยากไปเป็นของพนันนักหรือไง!"
"ไม่มีใครอยากจะเป็นของพนันหรอกป๊อป"
"งั้นก็ทำตามที่ฉันบอก"
"นายเป็นอะไรกันแน่ อยู่ดีๆ ก็มาพาฉันหนีงานประจำปี นายก็รู้ว่าถ้าโรงเรียนไม่ส่งของพนันไป พวกนายจะเดือดร้อน"
"ฉันไม่สน ฉันส่งเธอไปให้พวกนั้นไม่ได้จริงๆ"
"งั้นนายก็แข่งให้ชนะ"
"แล้วถ้าฉันแพ้ละ! เธอจะให้ฉันทนเห็นเธอไปเป็นของพวกมันงั้นหรอ"
"ป๊อปนายลืมอะไรไปหรือป่าว"
"......"
"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน..."
"เธอไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นฟาง เธอไม่เหมือนพวกผู้หญิงที่ถูกส่งไปปีก่อนๆ เธอไม่ใช่"
"หรืออาจจะใช่"
"ฟาง!" ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางเสียงดัง เมื่อเธอยั่วโมโหเขา
"อย่าพยายามเลยป๊อป เรื่องของเรามันกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้หรอก" ฟางพูดขึ้นเมื่อเขาเห็นร่างสูงเป็นห่วงเธอออกหน้าออกตา เธอรู้ว่าเขายังไม่เลิกรักเธอ และการที่เขาพาเธอมานี้ คงจะเป็นสิ่งที่ยืนยันว่าเขายังรักเธอ
"นั้นสินะ ทำเท่าไรมันก็ไม่เหมือนเดิม" ป๊อปปี้พูดพลางนั่งลงบนโซฟา "มันไม่มีวันเหมือนเดิมแล้วจริงๆ"
"ป๊อปมันผ่านมาสามปีแล้วนะ ป๊อปควรไปเจอคนอื่นที่ดี..." ฟางพูดพลางเอื้อมไปจับมือป๊อปปี้ แต่เขากลับขยับหนีเธอ
"เลิกไล่ฉันไปหาคนอื่นซะที!" ป๊อปปี้แทรกขึ้นมาเมื่อเขารู้ว่าเธอจะพูดว่าอะไร "เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอแล้วเธอไล่ฉันไปหาคนอื่นทำไมฟาง"
"ชั่งมันเถอะป๊อป ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก"
"งานประจำปี ปีนี้ของพนันมันต้องไม่ใช่เธอฟาง" ป๊อปปี้พูดพลางเดินเข้าห้องนอนไป
"อย่าเอาแต่ใจได้มั้ย คนอื่นจะเดือดร้อนนะ" ฟางตะโกนไล่หลังเขา ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้! ถ้าโรงเรียนไม่ส่งของพนันไปพวกที่แข่งบาสต้องเดือดร้อนแน่
............................................................
ขอกำลังใจด่วนๆ เลยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
