Racing out รักครั้งนี้ขอเดิมพันด้วยรัก
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.58 น.
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2558 23.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 1
ไอเอสไฮสคูล
ห้อง 6B
"เป็นไงว่ะไอ้ป๊อป เมื่อคืนแข่งรถชนะหรือป่าวว่ะ" โทโมะเดินมาตบบ่าป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ในห้องเรียน
"แล้วมึงคิดว่ากุจะแพ้มั้ยละ" เขาย้อนกลับ
"เออ! กุรู้มึงเก่ง!" โทโมะตอบพลางหมั้นไส้ไอ้เพื่อนตัวดีของเขา
ป๊อปปี้แข่งรถมาตั้งแต่อายุ 15 เขามักจะไปแข่งรถเพื่อเอาเงินมาใช้อยู่บ่อยๆ ไม่ใช่ว่าบ้านมันจะจน พ่อมันก็เป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศ แต่มันชอบคิดว่ามันต้องหาเลี้ยงตัวเองโดยไม่พึ่งพ่อของตน
"เห้ย! ไอ้ป๊อปเมียมึงมาหา"
เสียงของเขื่อนดังขึ้น ป๊อปปี้มองออกไปที่หน้าห้องเรียนมีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่
"พิมมีอะไรหรือป่าว" เขาพูดขึ้นเมื่อเดินมายืนตรงหน้าหญิงสาว
"เย็นนี้ไปกินข้าวกันนะค่ะ"
"ผมไม่ว่าง"
"ป๊อปค่ะ พิมเป็นคู่หมั้นป๊อปนะป๊อปควรมีเวลาให้พิมบ้าง"
คำพูดของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เขาทนกับผู้หญิงคนที่พ่อหามาให้มาตั้งแต่สองปีที่แล้ว เธอเป็นคุณหนูไฮโซ พ่อแม่มีหน้ามีตาในสังคม เธอชอบมาเกาะแกะเขาเสมอ วางท่าว่าเป็นเจ้าของเขา
"ไม่ว่างก็คือไม่ว่าง ถ้าพิมอยากไปก็ไปเองผมขอตัว" ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเรียนของเขา
"มึงก็ชอบไปขัดใจเขา" เขื่อนแซวป๊อปปี้เมื่อเห็นพิมกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจอยู่ที่หน้าห้องเรียนก่อนจะเดินออกไป
"ก็กุไม่ชอบ"
"แล้วผู้หญิงแบบไหนที่มึงชอบว่ะ หรือว่าต้องเรียบร้อย หวานๆ แบบยัยฟางห้องหนึ่ง"
"อย่าพูดชื่อยัยนั้นให้ฉันได้ยินอีก" เขาพูดขึ้นแล้วลุกออกไป
"อะไรว่ะแซวนิดหน่อยก็ไม่ได้ หวงหรือไงว่ะ" เขื่อนตะโกนไล่หลัง
"มึงก็ชอบปากเสียอยู่เรื่อย มึงก็รู้ว่าไอ้ป๊อปมันไม่ชอบให้พูดถึง" โทโมะเดินเข้ามานั่งลงข้างเขื่อนพลางกินแซนวิชในมือ
"แต่นี้มันก็จะสามปีแล้วนะโว้ย ไอ้ป๊อปยังไม่ลืมอีกหรอว่ะ"
"มันไม่มีวันลืมฟางได้ลงหรอก"
Poppy Talk
"แก้วเดี๋ยวฟางไปซื้อข้าวก่อนนะ แก้วเอาอะไรมั้ย"
"ไม่อ่ะ แล้วนี้ยัยเฟย์ไม่มาโรงเรียนหรอฟาง"
"ยัยเฟย์มาสายนะ วันนี้ตื่นสาย"
"แล้วกัน งั้นฟางไปซื้อเถอะแก้วรอตรงนี้และ"
"จ๊ะ"
ผมมองตามร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินไปต่อแถวซื้อข้าว เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง เธอน่ารัก อ่อนหวาน แล้วที่สำคัญเธอคืออดีตคนรักของผม
สามปีก่อนเราสองคนคบกัน เธอเป็นผู้หญิงคนแรกในชีวิตผม ผมรักเธอมาก มากกว่าตัวผมด้วยซ้ำ ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอ แต่เธอก็เลือกที่จะทิ้งผมไป
"นี้จ๊ะแก้ว ฟางซื้อขนมมาเผื่อ" ฟางพูดพลางวางจานข้าวกับขนมลงที่โต๊ะ
"ขอบใจจ๊ะ ฟางเมื่อกี้แก้วเห็นป๊อปเขามองเธอนะ" แก้วพูดก่อนจะชี้ให้ฟางดูป๊อปปี้ที่นั่งอยู่มุมหนึ่งของโรงอาหาร
"กินข้าวกันดีกว่าแก้ว เดี๋ยวเข้าห้องสาย" ฟางเปลี่ยนเรื่อง
"ถ้าฟางยังรักเขาอยู่ แล้วฟางบอกเลิกเขาทำไม"
"ฟางทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาแก้ว"
"แต่ป๊อปมัน..."
"เลิกพูดถึงเขาได้มั้ยฟางขอ" ฟางพูดขึ้นเมื่อเธอไม่อยากจะรับรู้อะไรเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว
"อะ...อืม"
Poppy End
....................................................................................................................
เจอกันตอนหน้านะจ๊ะ
อย่าลืมเม้น โหวตให้ด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
