แอบรัก

 

ตอนที่ 70

(เปิดเพลงได้เข้าสู่โลกมโนกันต่อเลย555) 

“…เป็นแฟนกับฉันนะ”

 

“O___O” ฉ…ฉันหูฝาดไปใช่รึเปล่า!

 

“ตกลงมั๊ย”

 

“พี่ป๊อป…”

 

“ถ้าเธอปฏิเสธ..ฉันจะจูบเธอแล้วจับเธอข่มขืนแม่งเลย”

 

“บ้า!”  ให้ตายเถอะ พูดอะไรของเขานะ น่าเกลียดที่สุด

 

“งั้นก็ตอบมาสิ…เป็นแฟนกับฉันได้ไหม”

 

“….” 

 

   ตอนนี้ตำตอบเดียวในใจของฉันก็คงเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด…

 

   และมันก็ตรงกับใจมากที่สุด…

 

“อื้ม ค่ะ”

 

“หึ  ฉันคิดอยู่แล้วล่ะว่าเธอต้องตอบตกลง”

 

“หะ…เห้ย!!!! พี่ป๊อป!” ฉันร้องตกใจเมื่อจู่ๆพี่ป๊อปก็ยกตัวของฉันแขนก็กอดเอวฉันไว้ส่วนฉันก็ยังคงคล้องคอเขาอยู่แบบนั้น  พี่ป๊อปเหวี่ยงร่างของฉันไปมาอย่างแรง..

 

  ให้ตายเถอะ…

 

“นี่! ฮ่าฮ่า ปล่อยฉันลงนะ ฮ่าฮ่า”

 

“ตัวยังหนักเหมือนเดิมเลยว่ะ ฉันบอกแล้วไงว่าให้ลดน้ำหนักน่ะฮะ!”

 

“ไอบ้า! ถ้าหนักก็ปล่อยสิ”

 

“ฮู้ววววววว 5555”  พี่ป๊อปเหวี่ยงฉันด้วยความเร็วแสง นี่ถ้าไม่โอบรอบคอเขาไว้นะป่านนี้คงปลิวไปแถวชายแดนแระ

 

   แต่มันก็มีความสุขนะ..

 

   ในที่สุด…วันที่ฉันหวังก็มาถึง

 

   วันที่เราได้เป็นแฟนกัน…

 

 

  ไม่นานพี่ป๊อปก็ยอมปล่อยฉันลงและเราก็ผละออกจากกัน…

 

“ไปหาพ่อกันเถอะ” พี่ป๊อปคว้ามือฉันมาจับไว้แน่นราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปไหน

 

“ค่ะ” ฉันตอบ ก่อนที่เราสองคนจะกุมมือกันเดินไปถึงห้องของคุณภาคินโดยเร็ว

 

แกร๊ก

 

“กลับมาแล้วคร้…เห้ย! มาได้ไงเนี่ย!”  ช็อค!! ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อพบกับพี่โทโมะพี่เขื่อนและแก้วยืนเรียงรายกันเป็นแถว

 

“บินมามั้ง”

 

………………ต่อ……………

 

  ผมได้แต่ยืนงงอยู่อย่างนั้นก็เมื่อผมเปิดประตูออกมาฉันก็พบกับไอเพื่อนเลวสองงตัวกับแก้วที่ยืนอยู่ข้างเตียงของพ่อผม

 

“บินมามั้ง”

 

“แล้วนั่น…ฮันน่อววววว ยังไงๆคร้าบบบ”  ไอเขื่อนจ้องมาที่มือของผมและฟางด้วยสายตาที่เหี้ยมาก ผมรู้สึกเหมือนฟางพยายามจะแกะมือออกจากผมแต่ผมก็บีบมันไว้แน่นจนรู้สึกชื้น

 

“ก็แฟนกู…หนักหัวมึงมั๊ย?”

 

“เฮ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”  เอาเลย! พวกมึงโห่กูแซวกูให้พอใจเลยยยเพราตอนนี้กูกำลังอารมณ์ดี

 

“แหมมมมมม่ ในที่สุดก็เปิดตัวสักทีนะ ฉันลุ้นแทบแย่แล้ว” แก้วพูดขึ้นครับ

 

“คราวนี้มึงก็ไม่ต้องเที่ยวถามใจตัวเองวันละสามสิบรอบหลังอาหารสามมื้ออีกนะ ว่าเป็นเหี้ยอะไร 5555”

 

“โด่ ไอเขื่อน ก็ตอนนั้นกูยังไม่รู้ใจตัวเองนิ ว่ากู…รู้สึกยังไง”  ผมหันไปมองฟางที่ยืนก้มหน้าด้วยความเขิน ความจริงตอนนี้ผมก็เขินจะแย่อยู่แล้วว

 

“ป๊อปฟางมาหาฉันหน่อยสิ”  เสียงของพ่อผมเอ่ยขึ้น ผมกับฟางมองหน้ากันอย่างงงๆก่อนจะยอมเดินไปยืนข้างเตียงของพ่อ

 

“ว่าไงครับ”

 

“ป๊อปปี้..ฟาง..” พ่อผมจับมือของผมข้างหนึ่งกับมือของฟางข้างหนึ่งมารวมกันเป็นหนึ่งเดียวก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

 

“รักกันจริงๆใช่มั๊ย…ไม่ได้แสดงหรือต้องการประชดฉันใช่มั๊ย”

 

“ครับ เรารักกัน”  ผมหันไปมองฟางที่มองมาที่ผมนิ่งแต่แล้วเธอก็เผยรอยยิ้มที่แกล้งผมให้หัวใจเต้นแรงซะนี่

 

“ค่ะ รักค่ะ”

 

“ถ้ารักกันก็ต้องเข้าใจกันให้มาก รักในวัยเรียนมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่นักแต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเช่นกัน อายุของแกกับฟางก็ถือว่าน้อยอยู่ จะทำอะไรก็ให้อยู่ในขอบเขตและที่สำคัญ…”

 

“…”

 

“อย่าปล่อยเนื้อปล่อยตัว” พะ…พ่อ!

 

   พ่อผมหันไปมองฟางด้วยสายตานิ่งเรียบจึงทำห้ผมไม่สามารถที่จะขัดอะไรได้  ฟางทำเพียงแค่เผยยิ้มสดใสน่ารักแล้วตอบสิ่งที่ทำให้ผมต้องยิ้มตาม..

 

“ค่ะ ครั้งแรกของหนู…จะต้องหลังแต่งงานเท่านั้นค่ะ”  ฟางไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองผมเลย ก็รู้หรอกว่าเขินน่ะ

 

“ดีแล้วล่ะ…แกก็เหมือนกันนะป๊อปปี้” พ่อหันมามองผมตาเขม็ง

 

  แหมะ! ทำยังกับผมเป็นคนหื่นอย่างนั้นแหละ?!

 

“หัดห้ามใจตัวเองไว้บ้าง คำว่าสุภาพบุรุษน่ะจำใส่สมองซะก็ดี”

 

“โถ่ พ่ออ่ะ ผมไม่ใช่เป็นคนแบบนั้นสักหน่อย”

 

“หรอออออออออออออออออออออออออออออ” ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนแต่เป็นเสียงของไอเพื่อนเวรทั้งสองคน

 

   สัด!

 

“ทำตามที่ฉันบอก แล้วความรักของแกกับฟางจะยืนยาว”

 

“โหพ่อ ยังกับจะแต่งงานอย่างนั้นแหละ -_-“

 

“นี่แกรักจริงหวังแต่งป่ะเนี่ยป๊อปปี้” อะ…อ้าว

“ก็…หวังสิครับ”  แม้ประโยคหลังจะเบาแต่ผมก็คิดว่าฟางคงจะได้ยินมัน

 

“หึ รักกันนานๆล่ะ แกก็อย่าทำให้ฟางต้องร้องไห้มากนัก มันจะลำบากเวลาง้อรู้รึเปล่า” พ่อผมตบที่มือผมกับฟางที่กำลังถูกจับรวมกันอยู่

 

   เมื่อตกดึก ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านจนเสร็จสรรพส่วนพ่อผมก็หลับไปแล้วล่ะครับ…

 

“เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ จะกลับหอมั้ยเดี๋ยวฉันไปส่ง” ผมลุกขึ้นยืนแล้วส่งมือให้ฟางที่นั่งอยู่กับโซฟา และคำตอบของฟางมีเพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ

 

“ไม่กลับ..ฉันอยู่เป็นเพื่อนพี่ป๊อปเอง”

 

“ไม่เอา”

 

“หื้ม?ทำไมคะ ไม่อยากให้ฉันอยู่ด้วยหรอ” เลิดทำสายตาแบบนั้นสักทีได้มั้ย!!!กูขอตายก่อนดีกว่า!

 

“ไม่ให้อยู่เป็นเพื่อนให้อยู่เป็นแฟนสิยัยบื้อ” ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยยีหัวฟางเบาๆก่อนที่ผมจะหยุดชะงักเมื่อฟางจับเข้าที่มือของผม

 

“พี่ป๊อป..”

 

“มีอะไรหรอ”

 

“พี่ชอบฉันจริงๆหรอ..ไม่ใช่ความรู้สึกชั่ววูบไม่ใช่แค่แกล้งฉันเพื่อเอาชนะคนอื่น..ใช่มั้ย” ผมรู้ว่าฟางกังวลแต่ผมก็อยากที่จะพูดความจริง..พูดในสิ่งที่ผมอยากจะพูด

 

  ผมย่อตัวลงให้หน้าเราเท่ากัน ก่อนจะเลื่อนมือเข้ากอบกุมมือของฟางไว้ทั้งสองข้าง เราทั้งสองสบตาได้สักพักผมก็เผยยิ้มของผมให้เธอ..

 

“กลัวหรอ..” ฟางพยักหน้าตอบผมเหมือนเด็ก..แล้วอน้ำตาที่กำลังคลออยู่นั่นแหละทำให้ผมรู้

 

“อื้ม..กลัว..กลัวว่าถ้าพรุ่งนี้แล้วพี่ป๊อปจะไม่เหมือนเดิม..พี่ป๊อปอาจจะเปลี่ยนไปอีกก็ได้” ไม่นานน้ำตาของฟางก้ไหลรินอาบแก้มทั้งสอง และผมก้ไม่ชอบเห็นภาพฟางแบบนี้เลยสักนิด..ผมเลยเลื่อนมือตัวเองขึ้นเกลี่ยน้ำตาข้างแก้มของเธออย่างเบามือ

 

  ผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อนเลยนะเนี่ย…

 

  ก็มีแค่ยัยนี่..มีแค่ฟางคนเดียว..

 

“ขอโทษนะฟาง..ที่ผ่านมาฉันทำให้เธอเจ็บปวดตลอด ทำให้เธอต้องเสียน้ำตาเพราะฉันอยู่ทุกครั้ง..” ผมพูดไปพลางเกลี่ยน้ำตาของฟางที่ดูจะไหลมาเรื่อยๆ อีกทั้งฟางยังส่ายหน้าไปมาตอนผมพูดอีก

 

“ไม่..” และเป็นผมที่ส่ายหัวให้ฟาง..

 

“ฉันโง่มาตลอด..ฉันยอมรับว่าที่ผ่านมา เป็นเพราะฉัน..ไม่กล้าพอ ฉันไม่อยากคิดว่าฉัน..ไปชอบเธอ แต่พอเธอไปกับคนอื่น..ฉันก็แทบจะบ้าทุกครั้ง”

 

“พี่ป๊อป..”

 

“แต่ต่อจากนี้..ฉันจะดูแลเธอเอง..และไม่ยอมให้ใครต้องมาแย่งเธอไปอีกแล้วนะ” ผมเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มให้ฟางด้วยใจที่เบาหวิว พอนึกถึงเมื่อก่อนเพราะผมที่ทำให้ฟางต้องร้องไห้..เพราะผมคนเดียว

 

……….ต่อ…………

 

  ฉันกังวล..ฉันกลัวจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่พี่ป๊อปขอฉันเป็นแฟน..ฉันดีใจก็จริงที่ฉันเองก็ไม่แน่ใจ..ไม่แน่ใจว่าพี่ป๊อปจะหันมาชอบฉันจริง บางทีพี่ป๊อปอาจจะแค่แสดง..แกล้งให้ฉันตกหลุมรักเล่นๆ หลอกให้ฉันรัก..เหมือนครั้งก่อนๆ

 

  ฉันก็กลัวใจตัวเอง..ว่าบางทีถ้าฉันเสียพี่ป๊อปไปอีก แล้วฉันจะทำยังไง

 

  ฉันเลยตัดสินใจถามพี่ป๊อป..ถามทั้งน้ำตาแต่คำถามของฉันที่อยากจะเอ่ยออกมาก็กลืนกลับลงคอไปหมดเมื่อฉันได้ยินคำตอบของพี่ป๊อปที่บอกกับฉัน

 

“แต่ต่อจากนี้..ฉันจะดูแลเธอเอง..และไม่ยอมให้ใครต้องมาแย่งเธอไปอีกแล้วนะ” มันทำให้ฉันใจเต้นแรงอีกครั้ง..ฉันตื้นตันและดีใจที่พี่ป๊อปพูดมันออกมา

 

“พี่ป๊อป..ไม่ได้โกหก”

 

“นี่เธอเห็นฉันเป็นคนชอบโกหกหรอ” และมันจะดีกว่านี้ถ้าพี่ป๊อปไม่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนจมูกเราชนกัน

 

“นี่..ออกไปเลยนะ”

 

“ทำไม..ไม่ชอบหรอ” ใครจะชอบบ้าง!!!!!ใกล้กันขนาดนี้เลยนะ

 

“ไม่ชอบสักหน่อย..ถอยออกไปเลยนะพี่ป๊อป” และฉันก็ทำหน้าโกรธใส่พี่ป๊อป พี่ป๊อปเลยถอยตัวออกห่างในที่สุด

 

“อ่ะๆ ก็ได้ๆ ตกลงจะนอนที่นี่หรอฟาง ไปนอนที่บ้านฉันดีกว่ามั้ย” ฉันมองไปรอบๆมันก็ไม่ได้แย่อะไรเลยสักนิดมีโซฟาที่ฉันก็นอนได้อยู่..แต่ถ้านอนกันสองคน

 

“..เอ่อ ไม่อ่ะ ฉันไม่อยากให้พี่ป๊อปอยู่คนเดียว”

 

 

“นี่เธออยากอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยหรอ..แต่งงานกันเลยมั้ย เดี๋ยวไปสู่ขอพรุ่งนี้เลย”

 

 

---

 

อุ้อิ้ >< คือเป็นไงบ้างอ่าาาาาาแกรรรรร!!! มุ้งมิ้งพอมั้ยต้องการอีกรอตอนหน้า ขอสปอยไว้ก่อนว่าอาจจะต้องเตรียมซื้อหมอนมาจิกกันกระจายเลย 5555

 

  เรื่องนี้ใกล้จบแล้วตอนนี้ไรท์กำลังรอกำลังใจแต่งเรื่องใหม่อยู่อ่ะ5555

 

  เรื่องใหม่กำลังแต่งโปรดรอสักนิดนะ555555

  

  อย่าลืมเม้นนนนนนนนน โหวตตตตตตต กดถูกใจจจจจจจจจจ ให้เค้าด้วยนะตัวเอง5555