แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
71) แอบรัก ตอนที่71
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแอบรัก ตอนที่ึ71
“นี่เธออยากอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยหรอ..แต่งงานกันเลยมั้ย เดี๋ยวไปสู่ขอพรุ่งนี้เลย”O//O
“ตลกมั้ยพี่ป๊อป!”
“ไม่แกล้งก็ได้..ถ้าไม่อยากกลับหอก็ไปนอนบ้านฉันดีกว่าที่นี่นอนไม่สบายหรอก” มันก็จริงค่ะ..แต่ฉันก็ไม่อยากให้พี่ป๊อปอยู่คนเดียวนี่
“..แต่พี่ป๊อป”
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอก..หรือว่าเธอจะให้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนเอามั้ย”
..........…….ต่อ…...…………
ด้วยความที่ผมไม่อยากให้ฟางมานอนที่แคบๆแบบนี้ผมก็เสนอให้ฟางไปนอนบ้านผมเพราะฟางไม่อยากไปนอนที่หอ ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าความจริงแล้วมันไม่ได้มีแค่นั้น..
ผมก็เป็นผู้ชายคนนึง..แล้วยิ่งนอนเบียดกันอีก
..ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรด้วย
ถ้าฟางท้องขึ้นมาจะทำไง?
ไอสัด!!!!
“พี่ป๊อป!คิดอะไรอ่ะ ฉันนอนที่นี่แหละขืนไปนอนห้องพี่ป๊อปคงไม่ปลอดภัยแน่” มันก็จริงว่ะ!..แต่โซฟามันแคบนี่หว่า
“แน่ใจหรอ..ถ้าดึกๆฉันทำอะไรเธอขึ้นมา เธอไม่กลัวหรอ” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าฟางอีกครั้ง แต่ไม่นานหน้าผมก็หันไปอีกทางตามแรงผลักของฟาง
“พอได้แล้ว!!!!!!ไปอาบน้ำเลยนะ!เลิกเล่นได้แล้วพี่ป๊อป!ถ้าไม่อยากให้ฉันอยู่ด้วยนะฉันจะไปหาพี่มินเลย!” อะไรนะ!!!แค่นั้นผมก็รู้สึกถึงแรงบีบที่มือของผม หึงครับ!หึง!!
“เธอเลิกคิดเรื่องนั้นได้เลย!!!”
“ก็รีบไปอาบน้ำสิ!เลิกเล่นได้แล้วดึกแล้วพี่ป๊อป..” ฟางเริ่มพูดเสียงเบาลงผมเลยตัดสินใจเข้าไปอาบน้ำในที่สุด
ทำไมผมถึงรู้สึกกลัวยัยนี่ขึ้นมาวะ…
เช้าวันใหม่กับเวลาที่ผ่านไปอย่างโกหก ผมกับฟางยืนรออยู่หน้าโรงพยาบาลเตรียมรับพ่อกลับบ้าน ใช่ครับ วันนี้เป็นวันที่พ่อจะได้กลับบ้านสักทีหลังจากที่อยู่โรงพยาบาลนานถึงหนึ่งสัปดาห์เต็มและดูเหมือนพ่อจะอาการดีขึ้นมากๆด้วย
“มาเร็วจังเลยนะ” พ่อเอ่ยทักผมทันทีที่ออกมาจากห้อง และผมก็ต้องรีบเข้าไปช่วยพยุงพ่อไว้มั่น ก็มันอดเป็นห่วงไม่ได้นี่..พ่อยิ่งเป็นคนที่ชอบอวดเก่งอยู่ด้วยใครๆก็รู้ทั้งนั้น
“พ่อเดินช้าๆสิ เดี๋ยวก็ได้เป็นลมกับพอดีผมเป็นห่วงนะครับ” ผมดุพ่อนิดหน่อย ก่อนที่ท่านจะหันมายิ้มให้ผมและฟางที่ถือกระเป๋าให้ผมอยู่
“หึ ปากหวานจังนะป๊อปปี้ ตั้งแต่ฉันเป็นพ่อแกมานี่ไม่เคยได้ยินสักคำ เพิ่งมาได้ยินก็วันนี้แหละ”
“พ่อก็..ต่อจากนี้ผมจะพูดดีกับพ่อแล้วไม่ต้องห่วง” ผมพูดแล้วยิ้มรับ แต่สายตาของพ่อกลับไปมองฟางนั่นสิ
“ฉันเป็นห่วงฟางมากกว่า”
“หื้ม? ห่วงหนู?ทำไมหรอคะคุณลุง” ไม่ต้องสงสัยครับฟางเรียกพ่อผมว่าลุง ตอนแรกผมกะจะให้ฟางเรียกว่าพ่อเหมือนกัน แต่ฟางไม่ยอมเรียก..เพราะยังไม่แต่งงานกัน
เซ็งสุดๆบอกเลย
“ถ้าไอป๊อปมันไปพูดกับคนอื่นแบบนี้..ฟางก็คงแย่เลยสิ”
“พ่อ!..ผมไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า”
“อ้าว!ก็ฉันพูดจริง”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ..หนูไม่ให้ใครแย่งพี่ป๊อปไปหรอก! แต่ถ้าพี่ป๊อปเป็นคนรุกล่ะก็..หนูจะอัดให้น่วมเลย” พูดซะเสียวสันหลังเลยว่ะ…ผมหันไปหาฟางที่มองค้อนใส่ผมอยู่ตอนนี้
ไม่นานเราก็ขึ้นรถจนกลับมาถึงบ้าน ระหว่างทางผมไม่ได้คุยหรอกครับมีแต่ฟางกับพ่อที่คุยกันถูกปากถูกคอไปหมด เหมือนส่วนเกินเลยแท้ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเหมาะที่จะเป็นลูกสะไภ้ที่สุด
เวลาล่วงเลยจนถึงวันสอบปลายภาค….
……………….ต่อ………………
และวันนี้ฉันก็นัดพี่ป๊อปมาติวหนังสือด้วยกันแต่ดูเหมือนจะยากเย็นแสนลำบาก เพราะแทนที่ฉันจะได้อ่านของฉันด้วยกลายเป็นว่าฉันต้องมานั่งสอนติวให้พี่ป๊อปแทนซะได้
“นี่เธอสอนยังไงน่ะฮะ ฉันไม่เข้าใจ” พี่ป๊อปเอ่ยขัดขึ้นขณะที่ฉํนกำลังตั้งใจติวแบบสุดๆ
“ก็มันยากนี่ ฉันเพิ่งมอห้า พี่ป๊อปอ่ะมอหก เรียนเหมือนกันซะที่ไหน” พูดไปก็เซ็งไป
“ก็แล้วทำไมล่ะ ฉันไม่เข้าใจๆๆๆๆๆ เธออยากเห็นฉันติดศูนย์รึไง”
“ชิส์ งั้นก็อย่าบ่นสิคะ”
“จะไม่ให้ฉันบ่นได้ยังไงในเมื่อเธอ…”
“นี่! จะพูดอีกนานมั๊ยฮะ? แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ฉันจะได้ติวให้เล่า! เดี๋ยวก็ไม่ติวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย” โมโหชะมัด! เอาแต่บ่นฉํนว่าฉันตั้งแต่บรรทัดแรกยันหน้าที่สองก็ยังไม่เลิกบ่น รำคาญนะเว้ย!!
“น…นี่เธอ…”
“จะติวไม่ติว?!”
“ตะ…ติวครับ”
“ก็อยู่เงียบๆสิคะ…ฉันจะได้ติวให้” พี่ป๊อปบางทีก็ดูน่าสงสาร ช่วงนี้ดูเหมือนพี่ป๊อปจะกลัวฉันจนผิดหูผิดตา นี่ฉันโหดไปงั้นหรอ?
ฉันก็ได้แต่นั่งติวพี่ป๊อปไปอยู่แบบนั้นทั้งๆที่ของตัวเองยังม่ได้จับมาอ่านเลยสักตัว นี่ถ้าฉันสอบตกคนแรกที่เป็นสาเหตุก็คงหนีไม่พ้นพี่ป๊อปหรอก
“ตรงนี้ๆ ก็….._@)($0@#$^%$”
“….”
“)!@$*&@$&....” ฉันหยุดกลางคันเมื่อรู้ถึงสายตาที่เอาแต่จ้องมองฉันอยู่อย่างนั้น…
…………ต่อ…………….
ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าผมไม่ฟังที่ฟางอธิบายเลยสักนิด ความจริงผมไม่ได้ดูโง่หรือเรียนไม่รู้เรื่องหรอกนะครับ ผมน่ะไม่อยากจะโม้ว่าผมเก่งอันดับต้นๆของสายชั้น ถึงแม้ผมจะชอบโดดเรียนหรือหลับในเวลาเรียน แต่เวลาสอบเมื่อไหร่ผมก็ทำได้เต็มทุกที
ผมเอาแต่จ้องหน้าฟางอยู่แบบนั้น..มุมข้างๆของยัยบื้อแฟนผม^^ มันดูสวยน่ามองจนผมไม่อาจที่จะละสายตาไปไหนได้
“มองอะไร” ฟางหันมาถามผมหลังจากที่ถูกจับได้ว่าถูกแอบมอง
“เปล่า”
“ก็เห็นๆอยู่ว่าเอาแต่มอง…ฉันอยู่” แม้ประโยคหลังจะเบาแต่ผมก้ได้ยินมัน
“รู้แล้วจะถามทำไม?” ผมก็ย้อนกลับไป
“ก็..ก็ถ้าเอาแต่มองแบบนี้ เนื้อหามันจะเข้าสมองมั๊ยล่ะ”
“มันไม่เข้าตั้งแต่เธอมานั่งข้างๆฉันแล้วล่ะ”
เสี่ยวสัด! กูไปเอาคำพูดมาจากไหนวะ?!
“บะ..บ้า” เออครับ ฟางก็เขินผมก็เขิน โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูจะบร้าาาา
“นี่ฟาง” ผมเอ่ยเรียกฟางเมื่อหัวสมองผมกลับคิดอะไรบางอย่างออก
“คะ?”
“เดี๋ยวเราก็คงต้องห่างกันแล้ว…เธอ…จะยังเหมือนเดิมรึเปล่า” ไม่รู้หรอกครับว่าทำไมผทถึงพูดออกไปแบบนั้น..
ผมแค่รู้สึกกลัวเมื่อต้องห่างจากฟาง ก็ในเมื่อผมเรียนใกล้จบแล้ว และหลังสอบปลายภาคครั้งนี้เราก็ต้องห่างกันเพราะผมต้องเข้าเรียนมหาลัย ผมก็แค่กลัวว่าหัวใจของฟางอาจจะไม่มีผมอีก..
“….”
“พอฉันเข้ามหา’ลัยเธอก็ต้องเรียนต่อที่นี่…แล้วหัวใจของเธออาจจะเปลี่ยนไปก็ได้” หัวใจผทกระตุกวูบแปกๆ เมื่อฟางไม่ยอมตอบผม เธอเอาแต่จ้องตาผมอยู่อย่างนั้น
“….”
“…..”
“…ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ” ฟางเอ่ยขึ้นพร้อมเผยรอยยิ้มหวาน
“….”
“ถึงตัวเราจะห่างไกล..แต่ใจเราไม่เคยห่างกันนะ”
O/////O!!! เหี้ยเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินกว่านี้ก็คงบนเรือนหอแล้วล่ะครับบบบบบบ เขินชิบหายวายวอดเลยสัด!
“หึ ไปหัดจำคำพูดเลี่ยนๆแบบนี้มาจากไหนฮะ” ว่าจบผมก็นึกหมั่นใส้เลยดึงฟางให้มานั่งบนตักผมซะเลย
ผมทำแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วแฃะตอนนี้ที๋โรงเรียนก็เริ่มมืดจึงไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่นัก ความจริงตอนนี้เราก็คบกันมาได้ร่วมสามอาทิตย์แล้ว เร็วใช่มั๊ยล่ะครับ
“ก็เปล่าสักหน่อย ฉันพูดตามความจริงต่างหาก” ฟางพูดไปเขียนโน้ตไปในเวลาเดียวกัน
“ขอให้มันจริงอย่างที่พูดก็แล้วกัน” ผมวาดแขนทั้งสองข้างกอดเอวบางที่นั่งบนตักผมตอนนี้แล้วเอามือผสานกันไว้
“พี่ป๊อป นั่งแบบนี้มันไม่สะดวก แล้วจะอ่านหนังสือรู้เรื่องได้ยังไง” ฟางทำหน้ามุ่ยใส่ผมแต่ก(ยังยอมนั่งบนตักผมอยู่ดี
“เธอน่ะสอนไม่รู้เรื่องยังไงฉันก็เรียนไม่รู้เรื่องอยู่ดี”
“พี่ป๊อป!”
“….”
“…..”
เราทั้งสองคนเงียบลงในทันทีที่ผมจ้องตาของฟาง ฟางเองก็จ้องตาของผม…มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้เราทั้งคู่ค่อยๆเชื่อมดึงใบหน้าของกันและกันให้เข้าใกล้มากขึ้น….
“ไอป๊อป!” หะ….เหี้ยยยย! ใครวะ!
ผมและฟางสะดุ้งผละออกจากกันเมื่อมีเสียงปริศนาเอ่ยเรียกชื่อผม และเมื่อผมหันไปผมก็เจอกับ…
“ไอมิน” มึงอีกแล้วหรอออ?!!!!!
ฮัลโหลลลลลล ขอเสียงคนรอหน่อยยยย มาอัพช้ามากๆเลยใช่มั๊ยทุกคน5555 ขอบอกก่อนว่าเรื่องนี้ใกล้จบแล้วน่าจะอีกประมาณสองตอนนะฮะ ติดตามเม้กันเยอะๆ ใครรอลุ้นตอบจบฟินตัวแตกก็เป็นได้5555
เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ปล. เรื่องใหม่กำลังจะอัพอีกไม่นานนน ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนร้าาา (เรียกว่าแหวกแนวกับเรื่องนี้อย่างสิ้นเชิง5555)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
