แอบรัก

 
ตอนที่ 59

 
………….ต่อ………………
  หลังจากที่ฉันบอกให้ยัยแก้วหยุดพูดถึงเรื่องพี่ป๊อปมันก็หยุดค่ะ แต่ฉันเนี่ยนั่งเหม่อลอยจนไม่เป็นอันจะเรียนอาจารย์เลยบอกให้ฉันแบกสมุดไปส่งที่ห้องพักครู
 
  ความจริงมันก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะถ้ามันไม่ติดอยู่ที่ว่าต้องผ่านหน้าห้องพี่ป๊อป..
 
  ยิ่งอยากจะลืมๆไปแล้วด้วยแต่ก็กลัว..กลัวเหมือนทุกๆครั้ง ถ้าจู่ๆเผลอเจอพี่ป๊อปแล้วเผลอใจไปให้พี่เขาอีกครั้งจะทำยังไง..ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก
 
  ฉันเดินขึ้นมาบนตึกเตรียมจะตรงไปยังห้องพักครูและนั่นก็ทำให้ฉันผ่านหน้าห้องพี่ป๊อปในทันที..และฉันก็หยุดชะงักอยู่แค่ตรงนั้น
 
“ยัยฟาง…แกต้องทำได้สิวะ..อย่ามองเด็ดขาดเลยนะ!” ฉันคอยพร่ำบอกกับตัวเองก่อนจะตั้งสติแล้วตัดสินใจมุ่งหน้าออกไป โดยที่ไม่หันไปทางห้องพี่ป๊อปเลยฉันพยายามฝืนทำและคิดว่าฉันต้องทำได้..ทว่า..
 
“อ้าว!ฟาง!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังฉันและฉันก็จำมันได้ดี..เสียงนี้ที่ฉันได้ยินตอนที่แก้วอยู่กับแฟนเขา
 
“พี่โมะ!” ไม่รู้โชคดีหรือโชคไม่เข้าข้างฉัน กะไว้ว่าจะรีบๆเดินออกไปให้เร็วแต่กลับเจอพี่โมะกับพี่เขื่อนจนได้
 
“มาทำอะไรหรอ..” พี่โมะถามฉันฉันเลยได้เพียงแค่มองลงที่มือของฉันกำลังถือสมุดเป็นชั้นๆ
 
“อ่อ ไปห้องพักครูนี่เอง..นึกว่ามาหาไอป๊อปมัน..แล้วเคลียร์กับมันแล้วยังอ่ะ” อันนี้พี่เขื่อนพูด..ฉันมองไปที่พี่ทั้งสองแล้วส่ายหัวเป็นคำตอบ
 
  พี่โมะกับพี่เขื่อนหันหน้าเข้าหากันแล้วหันมาทางฉันอีกที
 
“ไม่เจอมันอีกหรอ..อะไรของมันวะ?ไหนบอกจะปรับความเข้าใจกับฟางไง?” ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมามองพี่ทั้งสองแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
 
“นั้นฉันขอตัวไปส่งสมุดก่อนนะคะ” ฉันไม่รอคำตอบจากพี่โมะและพี่เขื่อน ฉันเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
 
 
  ฉันเดินมาจนถึงหน้าห้องพักครูในที่สุด ถอดรองเท้าไว้หน้าห้องแล้วผลักประตูเข้าไปในห้องทันที
 
“ขออนุญาตค่ะ..หนูมาส่งสมุดอาจารย์วิทย์ค่ะ” ฉันต้องเอ่ยแบบนี้ทุกครั้งตามมรยาท อาจารย์ทุกคนหันมาทางฉันแล้วพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ฉันจะเดินไปยังโต๊ะครูวิทย์ในทันที
 
  แต่เมื่อฉันเตรียมท่าจะออกเพียงเท่านั้น…
 
“เดี๋ยวสิ..เธอชื่อธนัญธรณ์รึเปล่า”
 
“คะ? อ่อ ค่ะหนูเอง” ฉันถูท้ายทอยแก้เก้อ
 
“ฉันฝากเอาสมุดนี่ไปห้องสมุดให้หน่อยสิ” อาจารย์สาวใส่แว่นหนาเตอะชี้ไปยังสมุดเล่มหนาที่อยู่บนโต๊ะข้างๆ
 
“อ่อ ได้ค่ะ” ฉันจึงยิ้มรับ และไปหยิบหนังสือนั้นมาก่อนจะเดินออกจากห้องพักครูไป
 
“เฮ้อ!” เหนื่อยจริงๆ!นึกว่าจะได้พักทำใจสักหน่อยนี่ต้องเดินไปห้องสมุดอีกหรอ!จะบอกให้ค่ะว่าห้องสมุดมันอยู่ใกล้จากตึกนี่ซะที่ไหน
 
   ฉันเดินจนมาถึงประตูห้องสมุด…แต่เอ๊ะ ทำไมถึงเปิดค้างไว้นะ…แต่ก็เอาเถอะ รีบๆเก็บสมุดจะได้รีบๆไป
 
“พะ..พี่ป๊อป ฮึก สัญญากับจินนี่ได้มั้ย..ฮึก ฮือ”
 
   โอ๊ะ เสียงนั่น…
 
“หื้ม?”
 
“พี่ป๊อปจะต้องคิดถึงจินนี่..ฮึก พี่ป๊อปต้องไปหา ฮึก จินนี่บ้างนะ”  พี่ป๊อปค่อยผละออกแล้วปาดน้ำตาของจินนี่ออกเล็กน้อยก่อนจะวางมือบนกลุ่มผมของเธอแล้วยีมันเบาๆ
 
   แบบนี้…มันหมายความว่ายังไงกัน..
 
“ครับๆ สัญญาเลยว่าฉันจะคิดถึงจินนี่..คิดถึงทุกวันเลย”
 
   คิดถึงทุกวันเลยงั้นหรอ….พี่ป๊อปกับจินนี่…ฉันไม่เข้าใจ?
 
 “ค่ะ..จินนี่รักพี่ป๊อปนะ”
 
“ฉันก็รักจินนี่เหมือนกัน..” พี่ป๊อปพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอจนจินนี่เบิกตากว้าง
 
ตึง!
 
  O_O!! บ้าจริง!
 
“ขะ..ขอโทษ..”  ฉันรีบก้มเก็บสมุดประมาณสิบเล่มให้เข้าที่รวบๆใส่อ้อมอกอย่างเร่งๆ พลันน้ำตาก็เริ่มคลอ ให้ตาย! ทำไมถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้นะ
 
   พี่ป๊อปและจินนี่ยืนมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันหันไปมองพี่ป๊อปอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจวางสมุดกว่าสิบเล่มไว้บนโต๊ะใกล้ๆแถวนั้น….
 
“เดี๋ยว!”  พี่ป๊อปเข้ามารั้งแขนฉันไว้
 
“….”  ฉันเงยหน้ามองพี่ป๊อปอย่างสงสัยเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
 
   จะรั้งฉันไว้ทำไม…
 
“เธอได้ยินอะไรไปบ้าง”  พี่ป๊อปเค้นถามฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
 
   โกรธใช่มั๊ยล่ะ…ที่ฉันเข้ามาขัดจังหวะแบบนี้..
 
“ปะ…เปล่า” ฉันตอบแล้วพยายามสะบัดมือแขนให้หลุดจากพี่ป๊อปแตมันก็ทำได้ยากลำบากจริงๆ
 
“โกหก! เธอสงสัยอะไรเห็นอะไรหรือไม่เข้าใจอะไรก็บอกฉัน..ถามฉันมาสิ!”
 
“….”
 
“ยัยบื้อ! เงียบทำไมวะ! ถ้าเธอเข้าใจผิดฉันจะอธิบายทุกอย่างก็ได้ คือที่จริงแล้วฉันกับจินนี่เราไม่ได้…”
 
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันไม่ได้อยากรู้”  ฉันพูดแทรกทันที ฉันควรจะตัดใจจากพี่ป๊อปซะ…
 
   แล้วนี่อะไร?! ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย!
 
“ฟาง…”
 
“ปล่อยฉัน” ฉันแหงนหน้ามองพี่ป๊อปทั้งน้ำตา
 
“ไม่”
 
“ปล่อย”
 
“ไม่”
 
“อย่ามายุ่งกับฉัน! ปล่อนฉันสักที!!!”  ฉันอดทนอดกลั้นไม่ไหวจึงเผลอตะหวาดใส่พี่ป๊อปอย่างโมโหและเสียใจในเวลาเดียวกัน
  
  ทำไมต้องทำเหมือนมีใจให้กันด้วย…ให้ความหวังการแบบนี้ คนถูกกระทำมันเจ็บนะ…
 
“…”  พี่ป๊อปเงียบลงแล้วค่อยๆปล่อยมือออกจากข้อมือของฉัน
 
   ฉันหันไปมองทางจินนี่ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นิ่งๆ…คงจะสะใจมากสินะ ที่ฉันต้องเป็นคนแพ้และถอยออกมาแบบนี้…
 
“โชคดีนะ…ในที่สุด…พี่ป๊อป…ก็เลือกเธอ”  ฉันหันไปพูดกับจินนี่ด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่ฉันก็ฝืนยิ้มให้อย่างเจ็บสุดๆ
 
   มันเหมือนตัวเองกำลังเสียของที่รักที่สุดไป…
 
“ใครบอกเธอ?” ฉันทำท่าว่าจะเดินออกไปถ้าไม่ติดตรงที่จินนี่พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
 
“….”  ฉันหันไปมองจินนี่ด้วยแววตาสงสงสัย
 
“ฉันควรจะดีใจใช่มั๊ยล่ะ…ถ้าพี่ป๊อปเลือกฉัน..”
 
“….”
 
“แต่..คนที่พี่ป๊อปเลือกน่ะ..”
 
“….”
 
“ไม่ใช่ฉัน”
 
   อึก! หมายความว่าไง…ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปกำลังจะจูบจินนี่อยู่แล้วนิ…
 
“….”
 
“พี่ป๊อปน่ะ..เขาชอบ…”
 
“จินนี่” 
……………….ต่อ……………..
   ผมได้แต่ยืนมองหน้าฟางกับจินนี่สลับกันไปมา และสิ่งที่จินนี่พูดมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นรัวแรง
“พี่ป๊อปน่ะ….เขาชอบ…” 
 
“จินนี่” ผมรีบเอ่ยขัดขึ้นมาในทันที
 
   ก็ถ้าจินนี่พูดออกไปก็คงเป็นผมที่ต้องเจ็บ…จะให้ผมพูดออกไปได้ยังไงความรู้สึกน่ะ..ในเมื่อฟางไม่ได้เลือกผม
 
“พี่ป๊อป..ทำไม…”
 
“ไม่มีประโยชน์หรอก…จินนี่กลับไปเรียนได้แล้วนะ เดี๋ยวฉันไปส่ง” ผมควรจะทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั๊ย…
 
   ผมเห็นหน้าฟางดูจะผิดหวังเล็กน้อย…หรือผมคิดไปเอง? ฟางคงไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรหรอก เพราะฟางไม่ได้ชอบผมแล้ว… 
 
   สุดท้ายผมก็เลือกที่จะหนีหน้าฟาง…มันรู้สึกเจ็บจริงๆถ้ามองหน้าคที่เขาไม่ได้รักเราเลย…อ่า…ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี่เองสินะ
 
   ผมเดินมาส่งจินนี่ที่ตึกสอง แน่นอนว่ามีนักเรียนหญิงแก๊งแฟนคลับเม้าส์มอยกันกระจาย…แต่ผมสนใจซะที่ไหนล่ะ
 
“ขึ้นเรียนได้แล้วล่ะ”
 
“พี่ป๊อปทำไมล่ะคะ? ทำไมถึงไม่ยอมบอกฟางไปว่าพี่ป๊อปคิดยังไง”
 
“ไม่จำเป็นหรอก…คนที่ฟางเลือกน่ะไม่ใช่ฉัน”
 
“อะไรกัน?! ยัยฟางไปเลือกใคร? บ้าไปแล้วรึไง”
 
“อย่าว่าเขาเลยน่า…ถึงยังไงตอนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ได้”
 
“…พี่ป๊อป”  จู่ๆจินนี่ก็คว้ามือผมมากอบกุมเอาไว้แล้วเงยหน้ามองผม
 
“จินนี่อยู่ข้างพี่ป๊อปนะ…ถ้าฟางไม่เลือกพี่ป๊อป…อย่างน้อยจินนีก็เห็นพี่ป๊อปเป็นที่หนึ่งเสมอ”
 
“….”
 
“พี่ป๊อป…ชอบจินนี่ไม่…”
 
“จินนี่…ฉันว่าเราพูดเรื่องนี้หลายรอบแล้วนะ ทำไมไม่เข้าใจสักที”  ผมเองก็ไม่เข้าใจจินนี่เลยสักนิด คือเธอต้องการอไรยังไง? แต่ในสายตาของผม จินนี่คือน้องสาวเท่านั้น
 
   ผมค่อยๆแกะมือจินนี่ออกจากมือของผมในทันที
 
“….”
 
“ฉันชอบเธอไม่ได้…ก็คือไม่ได้”
 
“..รู้แล้วน่า ทำไมต้องตอกย้ำกันด้วย” จินนี่มุ่ยหน้าใส่ผม 
 
    มันทำให้ผม…
    คิดถึงฟาง…
 
“ฉันจะกลับแระ งั้นฉันไปก่อนนะ” ผมโบกมือลาจินนี่ซึ่งจินนี่เองก็ยอมโบกมือลาผมตอบ
 
“น้องสาวของฉัน!” ผมตะโกนบอกออกไปเพื่อให้ทุกคนได้ยิน รวมถึงจินนี่ที่ควรจะเข้าใจให้ชัดเจนที่สุด…
 
   ผมกำลังอกหัก….
 
   ผมเหมือนคนกำลังจะตาย…ทำไมฟ้าดินถึงต้องลงโทษผมขนาดนี้…โว้ยยยยยยยยยย กูดราม่าอะไรเนี่ย
 
  ปัง!
 
   เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นเรียกสติผมได้เป็นอย่างดีพร้อมกับใบหน้าของไอเพื่อนสองตัวที่เสือกมามีบทตอนกูกำลังดราม่า -_-
 
“ทำหน้ามุ่ยเป็นหมามุ่ยเชียวนะมึง”  ไอสัดเขื่อน ==
 
“หมามุ่ยพ่อง! กูกำลังคิดอะไรเพลินๆ”  เออครับ ตอบแบบนี้พระเอกดี
 
“หน้ามึงนี่เพลินมาก -_-“
 
   อ้าว ไอนี่!
 
“อือ..กูพึ่งอกหัก”
 
“พวกกูรู”
 
“รู้? ได้ไงวะ?”
 
“มึงครับ นั่นสมองหรือกระดองเต่า ทั้งโง่ทั้งอืดเลยไอห่า”
 
   ด่ากูอีก==
 
“กูรู้มาจากแฟนกู…ได้ข่าวว่าโดนฟางปฏิเสธมาล่ะสิ” ไอโทโมะพูดครับ
 
“….”
 
“เงียบ? มึงเงียบรอให้หมาหอนหรอสัด”
 
“แล้วพวกมึงจะให้กูพูดอะไร -_-” 
 
   เข้าใจบ้างป่ะครับ! เรื่องมันเศร้าถ้าเล่าเดี๋ยวดราม่าน่ะฮะ!
 
“ไอมิน…มันโชคดีชะมัด ที่ได้ฟางเป็นแฟน”  เออ! มึงตอบย้ำกูเข้าไป!
 
“…..”
 
“นี่พวกกูไม่ได้ตอกย้ำมึงนะเว้ย อย่ามองกูแบบนั้น”  -_-
 
“กูไม่อยากพูดถึงแล้วว่ะ…ยัยบื้อเอ้ยยย!!!!” ผมยีหัวตัวเองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว!
 
  ยัยนั่นเข้ามาอยู่ในหัวสมองผมเข้ามาอยู่ในโลกของผมไปซะหมด ไปที่ไหนก็เจอแต่หน้าฟาง!เจอแต่หน้ายัยบื้อ!ยัยบื้อ!ตลอดๆ! แม่งเอ๊ยยยย  
 
  พออยากจะไล่ให้ออกไปจากหัวผม..มันก็ไม่ไป!แถมยังหลอกหลอนผมอยู่ทุกวัน กะจะเปนส่วนหนึ่งในชีวิตเลยรึงายยยยยยยยฟร้ะ!
 
“มึงสิบื้อ!แล้วมึงยังไม่พูดขอโทษอะไรฟางอีก?” หืม?ผมหันไปมองโทโมะแล้วขมวดคิ้วจนเป็นปมใหญ่ ไม่นานักผ่ามือหนาๆของมันก็ตีเข้าที่หัวผมอย่างจัง
 
  ป๊าบ!
 
“ไอสาดดดด!!!มึงตีหัวกูทำไมเนี่ย!” ผมลูบหัวตัเวเองเจ็บจี้ด!!!
 
“ก็มึงโคตรโง่เลยว่ะ! ฟาย! มึงยังไม่ได้บอกชอบฟางเลยใช่มั๊ย?!” อันนี้เป็นของไอเขื่อนครับ =_= คือผมต้องบอกด้วยหรอวะ?ก็ฟางไม่ได้ชอบผมแล้วนี่หว่า..บอกไปทำไม?
 
“แล้วกูจะบอกทำไมวะ..ก็ฟาง..”
 
  ป๊าบ! อีกครั้งครับไอสัดเขื่อน!!ตบหัวผม!
 
“เหี้ยยยย!!ไอเขื่อน!!!มึงตบหัวกูทำม๊ายยยย!หัวนะเว้ยไม่ใช่นางร้ายละครภาคค่ำ!ตบกันจัง!”
 
“ตีหัวบื้อๆของมึงไง!ไม่บอกเขาแล้วเขาจะรู้หรอวะ..แล้วยิ่งมึงเงียบแบบนี้เขาก็เจ็บตายห่าพอดี!”
 
“ก็ยัยนั่นไม่ได้เลือกกู...”
 
“มึงแน่ใจได้ไง..ว่าฟางไม่ได้เลือกมึง” ผมหันขวับไปทางด้านหลัง เสียงนั่นไม่ใช่เสียงไอโมะและไอเขื่อน
 
 
“ไอมิน..”
 

 
  ทุกคนTT คือเราขอโทษด้วยนะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TT คือโรงเรียนเปิดงานก็เยอะแยะไปหมด เค้าเลยมาอัพช้ามากกกอ่ะ TT เค้าจะพยายามมาอัพให้เร็วกว่านี้อีกนะ..
 
   แต่อย่าเพิ่งหนีหายกันไปก่อนนร้าาา ฮืออออ เค้ายังมาอัพให้ทุกคนได้อ่านกันอยู่จ้าาา วันนี้เลยอัพให้เยอะอยู่นะ? 
 
  ต้องขอกราบงามๆสำหรับคนที่ยังคงติดตามเรื่องนี้และคนที่อ่านเรื่องนี้กันด้วยนะจ้ะ!! ชอบกันบ้างรึเปล่าอ่ะ 55555 
อย่าลืม!!!!
  >> เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน <<
  >> โหวตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต <<
  >> ไลค์โลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด <<
  >> ติดตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม <<