แอบรัก

 

ตอนที่ 59

 

………….ต่อ………………

  หลังจากที่ฉันบอกให้ยัยแก้วหยุดพูดถึงเรื่องพี่ป๊อปมันก็หยุดค่ะ แต่ฉันเนี่ยนั่งเหม่อลอยจนไม่เป็นอันจะเรียนอาจารย์เลยบอกให้ฉันแบกสมุดไปส่งที่ห้องพักครู

 

  ความจริงมันก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะถ้ามันไม่ติดอยู่ที่ว่าต้องผ่านหน้าห้องพี่ป๊อป..

 

  ยิ่งอยากจะลืมๆไปแล้วด้วยแต่ก็กลัว..กลัวเหมือนทุกๆครั้ง ถ้าจู่ๆเผลอเจอพี่ป๊อปแล้วเผลอใจไปให้พี่เขาอีกครั้งจะทำยังไง..ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก

 

  ฉันเดินขึ้นมาบนตึกเตรียมจะตรงไปยังห้องพักครูและนั่นก็ทำให้ฉันผ่านหน้าห้องพี่ป๊อปในทันที..และฉันก็หยุดชะงักอยู่แค่ตรงนั้น

 

“ยัยฟาง…แกต้องทำได้สิวะ..อย่ามองเด็ดขาดเลยนะ!” ฉันคอยพร่ำบอกกับตัวเองก่อนจะตั้งสติแล้วตัดสินใจมุ่งหน้าออกไป โดยที่ไม่หันไปทางห้องพี่ป๊อปเลยฉันพยายามฝืนทำและคิดว่าฉันต้องทำได้..ทว่า..

 

“อ้าว!ฟาง!” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังฉันและฉันก็จำมันได้ดี..เสียงนี้ที่ฉันได้ยินตอนที่แก้วอยู่กับแฟนเขา

 

“พี่โมะ!” ไม่รู้โชคดีหรือโชคไม่เข้าข้างฉัน กะไว้ว่าจะรีบๆเดินออกไปให้เร็วแต่กลับเจอพี่โมะกับพี่เขื่อนจนได้

 

“มาทำอะไรหรอ..” พี่โมะถามฉันฉันเลยได้เพียงแค่มองลงที่มือของฉันกำลังถือสมุดเป็นชั้นๆ

 

“อ่อ ไปห้องพักครูนี่เอง..นึกว่ามาหาไอป๊อปมัน..แล้วเคลียร์กับมันแล้วยังอ่ะ” อันนี้พี่เขื่อนพูด..ฉันมองไปที่พี่ทั้งสองแล้วส่ายหัวเป็นคำตอบ

 

  พี่โมะกับพี่เขื่อนหันหน้าเข้าหากันแล้วหันมาทางฉันอีกที

 

“ไม่เจอมันอีกหรอ..อะไรของมันวะ?ไหนบอกจะปรับความเข้าใจกับฟางไง?” ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมามองพี่ทั้งสองแล้วเอ่ยเสียงเรียบ

 

“นั้นฉันขอตัวไปส่งสมุดก่อนนะคะ” ฉันไม่รอคำตอบจากพี่โมะและพี่เขื่อน ฉันเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

 

 

  ฉันเดินมาจนถึงหน้าห้องพักครูในที่สุด ถอดรองเท้าไว้หน้าห้องแล้วผลักประตูเข้าไปในห้องทันที

 

“ขออนุญาตค่ะ..หนูมาส่งสมุดอาจารย์วิทย์ค่ะ” ฉันต้องเอ่ยแบบนี้ทุกครั้งตามมรยาท อาจารย์ทุกคนหันมาทางฉันแล้วพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่ฉันจะเดินไปยังโต๊ะครูวิทย์ในทันที

 

  แต่เมื่อฉันเตรียมท่าจะออกเพียงเท่านั้น…

 

“เดี๋ยวสิ..เธอชื่อธนัญธรณ์รึเปล่า”

 

“คะ? อ่อ ค่ะหนูเอง” ฉันถูท้ายทอยแก้เก้อ

 

“ฉันฝากเอาสมุดนี่ไปห้องสมุดให้หน่อยสิ” อาจารย์สาวใส่แว่นหนาเตอะชี้ไปยังสมุดเล่มหนาที่อยู่บนโต๊ะข้างๆ

 

“อ่อ ได้ค่ะ” ฉันจึงยิ้มรับ และไปหยิบหนังสือนั้นมาก่อนจะเดินออกจากห้องพักครูไป

 

“เฮ้อ!” เหนื่อยจริงๆ!นึกว่าจะได้พักทำใจสักหน่อยนี่ต้องเดินไปห้องสมุดอีกหรอ!จะบอกให้ค่ะว่าห้องสมุดมันอยู่ใกล้จากตึกนี่ซะที่ไหน

 

   ฉันเดินจนมาถึงประตูห้องสมุด…แต่เอ๊ะ ทำไมถึงเปิดค้างไว้นะ…แต่ก็เอาเถอะ รีบๆเก็บสมุดจะได้รีบๆไป

 

“พะ..พี่ป๊อป ฮึก สัญญากับจินนี่ได้มั้ย..ฮึก ฮือ”

 

   โอ๊ะ เสียงนั่น…

 

“หื้ม?”

 

“พี่ป๊อปจะต้องคิดถึงจินนี่..ฮึก พี่ป๊อปต้องไปหา ฮึก จินนี่บ้างนะ”  พี่ป๊อปค่อยผละออกแล้วปาดน้ำตาของจินนี่ออกเล็กน้อยก่อนจะวางมือบนกลุ่มผมของเธอแล้วยีมันเบาๆ

 

   แบบนี้…มันหมายความว่ายังไงกัน..

 

“ครับๆ สัญญาเลยว่าฉันจะคิดถึงจินนี่..คิดถึงทุกวันเลย”

 

   คิดถึงทุกวันเลยงั้นหรอ….พี่ป๊อปกับจินนี่…ฉันไม่เข้าใจ?

 

 “ค่ะ..จินนี่รักพี่ป๊อปนะ”

 

“ฉันก็รักจินนี่เหมือนกัน..” พี่ป๊อปพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอจนจินนี่เบิกตากว้าง

 

ตึง!

 

  O_O!! บ้าจริง!

 

“ขะ..ขอโทษ..”  ฉันรีบก้มเก็บสมุดประมาณสิบเล่มให้เข้าที่รวบๆใส่อ้อมอกอย่างเร่งๆ พลันน้ำตาก็เริ่มคลอ ให้ตาย! ทำไมถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้นะ

 

   พี่ป๊อปและจินนี่ยืนมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันหันไปมองพี่ป๊อปอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจวางสมุดกว่าสิบเล่มไว้บนโต๊ะใกล้ๆแถวนั้น….

 

“เดี๋ยว!”  พี่ป๊อปเข้ามารั้งแขนฉันไว้

 

“….”  ฉันเงยหน้ามองพี่ป๊อปอย่างสงสัยเต็มไปด้วยคำถามมากมาย

 

   จะรั้งฉันไว้ทำไม…

 

“เธอได้ยินอะไรไปบ้าง”  พี่ป๊อปเค้นถามฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

 

   โกรธใช่มั๊ยล่ะ…ที่ฉันเข้ามาขัดจังหวะแบบนี้..

 

“ปะ…เปล่า” ฉันตอบแล้วพยายามสะบัดมือแขนให้หลุดจากพี่ป๊อปแตมันก็ทำได้ยากลำบากจริงๆ

 

“โกหก! เธอสงสัยอะไรเห็นอะไรหรือไม่เข้าใจอะไรก็บอกฉัน..ถามฉันมาสิ!”

 

“….”

 

“ยัยบื้อ! เงียบทำไมวะ! ถ้าเธอเข้าใจผิดฉันจะอธิบายทุกอย่างก็ได้ คือที่จริงแล้วฉันกับจินนี่เราไม่ได้…”

 

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันไม่ได้อยากรู้”  ฉันพูดแทรกทันที ฉันควรจะตัดใจจากพี่ป๊อปซะ…

 

   แล้วนี่อะไร?! ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย!

 

“ฟาง…”

 

“ปล่อยฉัน” ฉันแหงนหน้ามองพี่ป๊อปทั้งน้ำตา

 

“ไม่”

 

“ปล่อย”

 

“ไม่”

 

“อย่ามายุ่งกับฉัน! ปล่อนฉันสักที!!!”  ฉันอดทนอดกลั้นไม่ไหวจึงเผลอตะหวาดใส่พี่ป๊อปอย่างโมโหและเสียใจในเวลาเดียวกัน

  

  ทำไมต้องทำเหมือนมีใจให้กันด้วย…ให้ความหวังการแบบนี้ คนถูกกระทำมันเจ็บนะ…

 

“…”  พี่ป๊อปเงียบลงแล้วค่อยๆปล่อยมือออกจากข้อมือของฉัน

 

   ฉันหันไปมองทางจินนี่ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นิ่งๆ…คงจะสะใจมากสินะ ที่ฉันต้องเป็นคนแพ้และถอยออกมาแบบนี้…

 

“โชคดีนะ…ในที่สุด…พี่ป๊อป…ก็เลือกเธอ”  ฉันหันไปพูดกับจินนี่ด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่ฉันก็ฝืนยิ้มให้อย่างเจ็บสุดๆ

 

   มันเหมือนตัวเองกำลังเสียของที่รักที่สุดไป…

 

“ใครบอกเธอ?” ฉันทำท่าว่าจะเดินออกไปถ้าไม่ติดตรงที่จินนี่พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

 

“….”  ฉันหันไปมองจินนี่ด้วยแววตาสงสงสัย

 

“ฉันควรจะดีใจใช่มั๊ยล่ะ…ถ้าพี่ป๊อปเลือกฉัน..”

 

“….”

 

“แต่..คนที่พี่ป๊อปเลือกน่ะ..”

 

“….”

 

“ไม่ใช่ฉัน”

 

   อึก! หมายความว่าไง…ก็เมื่อกี้พี่ป๊อปกำลังจะจูบจินนี่อยู่แล้วนิ…

 

“….”

 

“พี่ป๊อปน่ะ..เขาชอบ…”

 

“จินนี่” 

……………….ต่อ……………..

   ผมได้แต่ยืนมองหน้าฟางกับจินนี่สลับกันไปมา และสิ่งที่จินนี่พูดมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นรัวแรง

“พี่ป๊อปน่ะ….เขาชอบ…” 

 

“จินนี่” ผมรีบเอ่ยขัดขึ้นมาในทันที

 

   ก็ถ้าจินนี่พูดออกไปก็คงเป็นผมที่ต้องเจ็บ…จะให้ผมพูดออกไปได้ยังไงความรู้สึกน่ะ..ในเมื่อฟางไม่ได้เลือกผม

 

“พี่ป๊อป..ทำไม…”

 

“ไม่มีประโยชน์หรอก…จินนี่กลับไปเรียนได้แล้วนะ เดี๋ยวฉันไปส่ง” ผมควรจะทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั๊ย…

 

   ผมเห็นหน้าฟางดูจะผิดหวังเล็กน้อย…หรือผมคิดไปเอง? ฟางคงไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรหรอก เพราะฟางไม่ได้ชอบผมแล้ว… 

 

   สุดท้ายผมก็เลือกที่จะหนีหน้าฟาง…มันรู้สึกเจ็บจริงๆถ้ามองหน้าคที่เขาไม่ได้รักเราเลย…อ่า…ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี่เองสินะ

 

   ผมเดินมาส่งจินนี่ที่ตึกสอง แน่นอนว่ามีนักเรียนหญิงแก๊งแฟนคลับเม้าส์มอยกันกระจาย…แต่ผมสนใจซะที่ไหนล่ะ

 

“ขึ้นเรียนได้แล้วล่ะ”

 

“พี่ป๊อปทำไมล่ะคะ? ทำไมถึงไม่ยอมบอกฟางไปว่าพี่ป๊อปคิดยังไง”

 

“ไม่จำเป็นหรอก…คนที่ฟางเลือกน่ะไม่ใช่ฉัน”

 

“อะไรกัน?! ยัยฟางไปเลือกใคร? บ้าไปแล้วรึไง”

 

“อย่าว่าเขาเลยน่า…ถึงยังไงตอนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ได้”

 

“…พี่ป๊อป”  จู่ๆจินนี่ก็คว้ามือผมมากอบกุมเอาไว้แล้วเงยหน้ามองผม

 

“จินนี่อยู่ข้างพี่ป๊อปนะ…ถ้าฟางไม่เลือกพี่ป๊อป…อย่างน้อยจินนีก็เห็นพี่ป๊อปเป็นที่หนึ่งเสมอ”

 

“….”

 

“พี่ป๊อป…ชอบจินนี่ไม่…”

 

“จินนี่…ฉันว่าเราพูดเรื่องนี้หลายรอบแล้วนะ ทำไมไม่เข้าใจสักที”  ผมเองก็ไม่เข้าใจจินนี่เลยสักนิด คือเธอต้องการอไรยังไง? แต่ในสายตาของผม จินนี่คือน้องสาวเท่านั้น

 

   ผมค่อยๆแกะมือจินนี่ออกจากมือของผมในทันที

 

“….”

 

“ฉันชอบเธอไม่ได้…ก็คือไม่ได้”

 

“..รู้แล้วน่า ทำไมต้องตอกย้ำกันด้วย” จินนี่มุ่ยหน้าใส่ผม 

 

    มันทำให้ผม…

    คิดถึงฟาง…

 

“ฉันจะกลับแระ งั้นฉันไปก่อนนะ” ผมโบกมือลาจินนี่ซึ่งจินนี่เองก็ยอมโบกมือลาผมตอบ

 

“น้องสาวของฉัน!” ผมตะโกนบอกออกไปเพื่อให้ทุกคนได้ยิน รวมถึงจินนี่ที่ควรจะเข้าใจให้ชัดเจนที่สุด…

 

   ผมกำลังอกหัก….

 

   ผมเหมือนคนกำลังจะตาย…ทำไมฟ้าดินถึงต้องลงโทษผมขนาดนี้…โว้ยยยยยยยยยย กูดราม่าอะไรเนี่ย

 

  ปัง!

 

   เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นเรียกสติผมได้เป็นอย่างดีพร้อมกับใบหน้าของไอเพื่อนสองตัวที่เสือกมามีบทตอนกูกำลังดราม่า -_-

 

“ทำหน้ามุ่ยเป็นหมามุ่ยเชียวนะมึง”  ไอสัดเขื่อน ==

 

“หมามุ่ยพ่อง! กูกำลังคิดอะไรเพลินๆ”  เออครับ ตอบแบบนี้พระเอกดี

 

“หน้ามึงนี่เพลินมาก -_-“

 

   อ้าว ไอนี่!

 

“อือ..กูพึ่งอกหัก”

 

“พวกกูรู”

 

“รู้? ได้ไงวะ?”

 

“มึงครับ นั่นสมองหรือกระดองเต่า ทั้งโง่ทั้งอืดเลยไอห่า”

 

   ด่ากูอีก==

 

“กูรู้มาจากแฟนกู…ได้ข่าวว่าโดนฟางปฏิเสธมาล่ะสิ” ไอโทโมะพูดครับ

 

“….”

 

“เงียบ? มึงเงียบรอให้หมาหอนหรอสัด”

 

“แล้วพวกมึงจะให้กูพูดอะไร -_-” 

 

   เข้าใจบ้างป่ะครับ! เรื่องมันเศร้าถ้าเล่าเดี๋ยวดราม่าน่ะฮะ!

 

“ไอมิน…มันโชคดีชะมัด ที่ได้ฟางเป็นแฟน”  เออ! มึงตอบย้ำกูเข้าไป!

 

“…..”

 

“นี่พวกกูไม่ได้ตอกย้ำมึงนะเว้ย อย่ามองกูแบบนั้น”  -_-

 

“กูไม่อยากพูดถึงแล้วว่ะ…ยัยบื้อเอ้ยยย!!!!” ผมยีหัวตัวเองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว!

 

  ยัยนั่นเข้ามาอยู่ในหัวสมองผมเข้ามาอยู่ในโลกของผมไปซะหมด ไปที่ไหนก็เจอแต่หน้าฟาง!เจอแต่หน้ายัยบื้อ!ยัยบื้อ!ตลอดๆ! แม่งเอ๊ยยยย  

 

  พออยากจะไล่ให้ออกไปจากหัวผม..มันก็ไม่ไป!แถมยังหลอกหลอนผมอยู่ทุกวัน กะจะเปนส่วนหนึ่งในชีวิตเลยรึงายยยยยยยยฟร้ะ!

 

“มึงสิบื้อ!แล้วมึงยังไม่พูดขอโทษอะไรฟางอีก?” หืม?ผมหันไปมองโทโมะแล้วขมวดคิ้วจนเป็นปมใหญ่ ไม่นานักผ่ามือหนาๆของมันก็ตีเข้าที่หัวผมอย่างจัง

 

  ป๊าบ!

 

“ไอสาดดดด!!!มึงตีหัวกูทำไมเนี่ย!” ผมลูบหัวตัเวเองเจ็บจี้ด!!!

 

“ก็มึงโคตรโง่เลยว่ะ! ฟาย! มึงยังไม่ได้บอกชอบฟางเลยใช่มั๊ย?!” อันนี้เป็นของไอเขื่อนครับ =_= คือผมต้องบอกด้วยหรอวะ?ก็ฟางไม่ได้ชอบผมแล้วนี่หว่า..บอกไปทำไม?

 

“แล้วกูจะบอกทำไมวะ..ก็ฟาง..”

 

  ป๊าบ! อีกครั้งครับไอสัดเขื่อน!!ตบหัวผม!

 

“เหี้ยยยย!!ไอเขื่อน!!!มึงตบหัวกูทำม๊ายยยย!หัวนะเว้ยไม่ใช่นางร้ายละครภาคค่ำ!ตบกันจัง!”

 

“ตีหัวบื้อๆของมึงไง!ไม่บอกเขาแล้วเขาจะรู้หรอวะ..แล้วยิ่งมึงเงียบแบบนี้เขาก็เจ็บตายห่าพอดี!”

 

“ก็ยัยนั่นไม่ได้เลือกกู...”

 

“มึงแน่ใจได้ไง..ว่าฟางไม่ได้เลือกมึง” ผมหันขวับไปทางด้านหลัง เสียงนั่นไม่ใช่เสียงไอโมะและไอเขื่อน

 

 

“ไอมิน..”

 

---

 

  ทุกคนTT คือเราขอโทษด้วยนะ แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง TT คือโรงเรียนเปิดงานก็เยอะแยะไปหมด เค้าเลยมาอัพช้ามากกกอ่ะ TT เค้าจะพยายามมาอัพให้เร็วกว่านี้อีกนะ..

 

   แต่อย่าเพิ่งหนีหายกันไปก่อนนร้าาา ฮืออออ เค้ายังมาอัพให้ทุกคนได้อ่านกันอยู่จ้าาา วันนี้เลยอัพให้เยอะอยู่นะ? 

 

  ต้องขอกราบงามๆสำหรับคนที่ยังคงติดตามเรื่องนี้และคนที่อ่านเรื่องนี้กันด้วยนะจ้ะ!! ชอบกันบ้างรึเปล่าอ่ะ 55555 

อย่าลืม!!!!

  >> เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน <<

  >> โหวตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต <<

  >> ไลค์โลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด <<

  >> ติดตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม <<