แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) แอบรัก ตอนที่36
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่36
…………………….ต่อ……………………..
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
การแสดงของผมและจินนี่จบลงอย่างสวยงามถึงแม้ว่าการแสดงผมจะไม่ค่อยถ่ายทอดความรู้สึกทางสีหน้าก็เถอะ แต่ถึงยังไงก็เรียกเสียงกรีดได้ดีเลยทีเดียว
ผมและจินนี่เดินลงมาจากเวทีก่อนที่สายตาของผมจะผละมองไปยังไอมินที่ดูเหมือนจะดูรุกรี้รุกรนแปลกๆ เหอะ! สงสัยจะตื่นเต้นได้แสดงคู่กับยัยนั่น
“พี่ป๊อปเหนื่อยมั๊ยคะ เดี๋ยวจินนี่ไปเอาน้ำมาหานะ” จินนี่ว่าจบก็เดินเลี่ยงผมออกไป
จะว่าไป ตอนนี่ก็ถึงคิวของไอมินกับฟางแล้ว ทำไมยัยนั่นยังไม่มาอีกวะ?
แล้วยังไง?! มันไม่ใช่เรื่องอะไรของกูสักหน่อยนี่หว่า! จะสนใจไปทำไม?! เออ! กูไม่ได้สนใจสักนิดเว้ย!
“ไอป๊อปมึงเห็นฟางบ้างรึเปล่า” ไอมินเดินเข้ามาถามผม
“ทำไม?” ตอนแรกก็กะว่าจะปฏิเสธอยู่หรอกนะ แต่ก็แค่..อยากรู้เรื่องนิดหน่อย
“ฟางยังไม่มาเลยไอเหี้ย กูชัก…รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
อ้าวห่ารากแล้วไง…ยัยนั่นหายไปไหนฟร้ะ!…
“กูไม่รู้ กูยังไม่ได้เจอยัยนั่นที” ผมตอบเสียงเรียบเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หัวใจผมกลับร้อนรุ่มยัยบื้อเอ๊ยยยยย
เมื่อผมบอกแบบนั้นมันก็พยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะเดินออกไป ดูเหมือนไอมินจะรุกลี้รุกลนเป็นพิเศษ ก็แหง่ล่ะเต้นคู่กันนี่..ชิส์
“พี่ป๊อปน้ำคะ” จินนี่เอาน้ำมาให้ผม
เดี๋ยวนะ…ก่อนหน้านี้จินนี่ไปห้องแต่งตัวมา…ผมว่าจินนี่น่าจะรู้อยู่บ้าง
“จินนี่”
“คะ?”
“ก่อนหน้านี้เธอไปห้องแต่งตัวมาใช่รึเปล่า”
“….ค่ะ”
“แล้วจินนี่เห็น…ฟางบ้างไหม” ที่ผมถามก็แค่อยากรู้เฉยๆหรอกนะ ไม่ได้สนใจอะไรเลย
ไม่เล้ยยย....
“….มะ…ไม่เห็น” ทำไมต้องทำน้ำเสียงตะกุกตะกักแบบนั้นด้วยวะ..
ผมว่ามันชักยังไงๆอยู่…ผมหรี่ตามองจินนี่อย่างจับผิด ซึ่งเธอกลับหลบหน้าผมแล้วดูเหมือนปากสั่นมือสั่นอีกด้วย
“พะ…พี่ป๊อปมองจินนี่แบบนั้นทำไม”
“จินนี่…เธอทำอะไร”
“…เปล่านะ จินนี่ไม่ได้ทำอะไร”
“จินนี่…”
“…..”
“คิดจะทำอะไรน่ะฮะ” ผมจับข้อมือของจินนี่แล้วบีบมันเบาๆเพื่อนเคียดคั้นเอาความ
“ปล่อยนะ ในสายตาพี่ป๊อปจินนี่ดูเลวขนาดนั้นเลยหรอคะ?!”
“….” ผมนิ่งเงียบ จะให้ผมปฏิเสธผมก็พูดไม่ได้หรอกนะ
“หึ จินนี่ไม่ได้ทำอะไรยัยนั่นสักหน่อย..แล้วก็….ปล่อยจินนี่เดี๋ยวนี้นะ” จินนี่สะบัดมือออกจากการเกาะกุมของผม
“ถ้าจินนี่คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้ฉันชอบเธอได้ล่ะก็…”
“….”
“เปลี่ยนความคิดซะเถอะ” ผมมองจินนี่อย่างสื่อตามความรู้สึกตรงและผมก็รู้ว่าจินนี่คงเจ็บปวด
แต่จะทำไงได้..ผมพูดความจริงและตรง จินนี่จะต้องยอมรับความจริงซะบ้างไม่อย่างนั้นมันจะทำให้เธอยิ่งเจ็บปวด
ผมเดินเบี่ยงจินนี่ออกไปทันที ทำยังไงผมก็ชอบจินนี่ไม่ได้หรอก…
……………………
“เพราะแก…เพราะแกคนเดียว! บ้าเอ๊ย!” จินนี่ซัดแก้วน้ำในมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วกำมือของตัวเองแน่นอนเลือดซึม
“ฉันไม่ยอมหรอกนะ…”
เพราะป๊อปปี้ต้องเป็นของเธอคนเดียว..ถึงแม้ต้องแลกด้วยชีวิตของใครคนนั้น…เธอก็จะยอมทำ
………………………….
การแสดงต่อไป เตรียมพร้อมชมโคฟเว่อร์ในชุดที่3 นำแสดงโดย นายมิณทร์ ยงสุวิมลนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกห้องห้า ร่วมกับ นางสาวธนันธรณ์ นีระสิงห์มอห้าห้องสอง
เสียงประกาศชื่อดังขึ้นแต่ตอนนี่ฉันจะทำยังไง…ฉันจะออกไปยังไงก็ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันมีแค่กางเกงขาสั้นกับชุดซับในเกาะอกสีดำแบบนี้… -///-
(แบบนี้นะครัช ><)
“ยัยบื้อ!” เสียงนั้น!!! พี่ป๊อปหรอ?!
“พะ..พี่ป๊อป” ฉันเสียงสั่นนี่พี่ป๊อปมาตามฉันที่นี่หรอ?
“ทำบ้าอะไรของเธออยู่ฮะ! ทำไมไม่ออกมา!” พี่ป๊อปตะโกนเข้ามา ฉันได้แต่ยืนตัวสั่น ให้ตายเถอะ! ฉันจะออกไปได้ยังไงกันเล่า!
“ฉันออกไปไม่ได้!” ฉันตะโกนกลับออกมา
“ทำไมจะออกมาไม่ได้?!”
“ไม่ได้ก็ไม่ได้สิ! T///T”
“ แต่นี่มันถึงคิวของเธอแล้ว! ออกมาเดี๋ยวนี้เลย!”
“ก็ฉันบอกอยู่ไงเล่าว่าออกไม่ได้อ่ะ!”
ขอโทษนะครับ นางสาวธนันธรณ์ เชิญขึ้นเวทีด้วยครับ อยู่รึเปล่า….
“ไม่ได้ยินรึไงฮะ! เขาประกาศเรียกชื่อเธอแล้ว!”
รู้แล้วน่า TT จะย้ำอะไรกันนักหนา
“ฉันได้ยินแล้วน่า!”
“ถ้าเธอไม่ออกฉันจะถีบประตูเข้าไปแล้วนะเว้ย!”
หะ..เห้ยๆ!
“อย่านะพี่ป๊อป! หะ..ห้ามนะ!”
“….หนึ่ง..”
“ไม่ได้นะ!” โอ้ยยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย
“…สอง..”
“ม๊ายยยยยย”
“สาม!”
ปัง!
“O///O!” <หน้าพี่ป๊อป
“O[]O!” <หน้าฉัน
…………………….ต่อ……………..
ผมยืนสตั๊นไปสามวิ
1
2
3
เหี้ยยยยยยยยยยยย
“ทะ…ทำไมเธอ…O_O”
“ก็บอกอยู่ว่าห้ามเข้าห้ามเข้าอ่ะ T_T”
“โถ่เอ๊ยย” ผมล่ะเหนื่อยใจเมื่อผมเห็นยัยนั่นเอามือทั้งสองข้างปิดเนื้อปิดตัวของตัวเอง
เฮ้ออ! ผมถอดเสื้อของตัวเองออกให้กับยัยนั่นที่ยืนนิ่งดูเหมือนจะเขินจนตอนนี้หน้าแดงไปหมดซึ่งผมเอง
…ก็แดงครับ-///-
“ใส่ซะ” ฟางหยิบเสื้อของผมไปแล้วเอาคลุมตัวของตัวเอง ตอนนี้ผมก็เหลือเพียงแค่เสื้อกล้ามสีดำตัวเดียวเท่านั้น
“ขอบคุณคะ” ฟางเงยหน้ามองผมแค่แว๊บเดียวแล้วก็หลบสายตา
นางสาวธนันธร….ออกมาได้แล้วครับ…ครูจะนับหนึ่งถึงสาม…
หนึ่ง…
“….” ผมหันไปมองที่ฟางยัยนั่นดูตกใจและแววตาสั่นไหว
“…ไม่” ฟางส่ายหัวไปมา ผมก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงไม่ขึ้นเวที..
สอง…
“….”
“…..”
สาม…!
“มากับฉัน” ผมคว้ามือของฟางไว้แล้วพาเดินออกไปทันที
“พี่ป๊อปฉันไม่ไปนะ!” ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ผมเดินลากฟางอย่างเดียว
หยุดไว้แค่นี้ ณ บัดนาววววว ฮัลโหลลล ขอเสียงคนรอและคนเม้นหน่อยฮับ>< อยากอัพให้จอดูจำนวนเม้นแป๊ป ขอสักห้าเม้นนะตัววว >< ตอนหน้าฉากฝิ่นเอ้ยฟินรอยู่ อิอิ ยังไงก็ฝากด้วยนร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ขอบคุณที่อ่านและรอคับผม
สู้ๆ! เฮ้ออTT เม้นหาย
บายส์ๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
