แอบรัก

ตอนที่26

 
“โอ้ย!”
 
   ด้วยแรงกระชากของผมทำให้ฟางเข้ามาแนบชิดอกของผมอย่างจัง ผมก้มมองเธอพร้อมหัวใจที่กระตุก เมื่อเห็นหยาดน้ำตาใสของฟางที่ไหนรินอาบแก้มตัวเอง
 
“เป็นอะไร..” ผมถามด้วยเสียงอ่อน แต่ฟางได้แต่ก้มหน้าแล้วส่ายหน้าไปมา
 
   มันทำให้ผมหงุดหงิด!!!!
                                   ……………..ต่อ…………….
 
   ไม่รู้อะไรทำให้ฉันต้องหลบสายตาพี่เขาตลอดเวลาในการซ้อม..อาจเพราะฉันไม่อยากเห็นใบหน้าที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบเมื่อครู่..คิดแล้วฉันก็ยิ่งเจ็บปวด
 
“เป็นใบ้รึไงฮะ”
 
   พี่ป๊อปถามฉัน..ส่วนฉันได้แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ และความเงียบของฉันอาจทำให้พี่ป๊อปโกรธเมื่อจู่ๆพี่ป๊อปก็กระชากฉันเข้าไปอย่างแรง
 
“โอ้ย!” 
 
   แน่นอนว่าฉันเจ็บจากแรงกระชากนั่น แต่มันทำให้ฉันแนบชิดกับพี่ป๊อปมากขึ้นไปอีก ซึ่งฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตา พร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของฉัน..ตอนนี้ฉันกำลังอ่อนแอ
 
  บ้าชะมัด..
 
“เป็นอะไร..”  ฉันยังคงส่ายหน้าเป็นคำตอบ…และเพลงยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ทว่า..
 
   แกร้ก!
 
“โอ้ย!”  เสียงจากข้อเท้าของฉันที่มันพลิกไปเมื่อครู่ ทำให้ร่างของฉันล้มลงไปกับพื้นอย่างจัง…
 
“เป็นอะไรมั้ย!”  ฉันมองดูเสี้ยวหน้าพี่ป๊อปที่กำลังขมวดคิ้วเป็นปม และมันทำให้ฉันรู้สึกเข้าข้างตัวเอง..ว่าพี่ปีอปเป็นห่วงฉัน
 
“ฉันไม่เป็นไร..”
 
“โกหก!ดูก็รู้เท้าเธอบวมขนาดนี้ ยังจะมาปากเก่งอีก!” พี่ป๊อปดุฉันเสร็จ ฉันก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาพร้อมใจที่เต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้
 
“อ๊ะ!พะ..พี่ป๊อป!”  ก่อนที่ขาของฉันจะถูกรวบด้วยแขนพี่ป๊อป จนร่างของฉันแนบกับอกพี่ป๊อป..
 
“อยู่นิ่งๆสิ”
 
“ตะ..แต่ฉันหนักนะ..”  พี่ป๊อปยังอุ้มฉันไว้อย่างเดิม…อีกทั้งยังกระชับการอุ้มฉันให้แน่นขึ้นไปอีก
 
“แน่สิก็เธอเป็นพยูนนี่..”  จะผิดมั้ยถ้าฉันอยากจะต่อยหน้าพี่ป๊อปยันผนังห้องซะตอนนี้ =_=
 
“แล้วอาจารย์ไปไหนแล้วล่ะ..”  จะว่าไปฉันก็ไม่เห็นอาจารย์มาสักพักแล้วล่ะค่ะ ตั้งแต่แรกเริ่มเลยก็ได้
 
“ฉันจะไปรู้หรอยัยบื้อ..ฉันก็ซ้อมอยู่กับเธอเนี่ย”  ฉันคงบื้ออย่างที่พี่ป๊อปบอกจริงๆนั่นแหละนะ-_-‘
 
 
  ไม่นานพี่ป๊อปก็พาฉันมาถึงห้องพยาบาล แน่นอนว่าตลอดทางที่เดินมาผู้คนก็หันมาให้ความสนใจเราสองคนเป็นพิเศษบ้างก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึก บ้างก็เอาลงโซเชี่ยวและคงจะติดท๊อปในกระทู้ แต่ใครจะรู้ว่าฉันน่ะ…
 
 
  ดิ้นตลอดทางเลยล่ะ!!!!!
 
 
“ปล่อยเถอะพี่ป๊อป..คนมองใหญ่เลยเห็นป่ะเนี่ย!” ฉันก็พูดแบบนี้มาตลอดทางนั่นแหละค่ะ แต่พี่ป๊อปไม่แม้แต่จะได้ยินมันเลยด้วยซ้ำ..จะว่าง่ายๆคือเข้าหูซ้ายโผล่หูขวาเฉย
 
“แล้วไง ฉันไม่เห็นสน”  น้ำเสียงพี่ป๊อปเต็มไปด้วยความเรียบเฉย
 
“แต่ฉันสนนะ!”
 
 
“เธอควรดีใจไม่ใช่หรอที่ฉันอุ้มเธอเนี่ย..ไม่สิตอนนี้เธอไม่ได้ชอบฉันแล้วนี่..”  พี่ป๊อปพูดแบบนี้หมายความว่าไง..พี่เขาอยากให้ฉันชอบพี่เขาหรือพี่เขาอยากให้ฉันเลิกชอบกันแน่..
 
 
   ใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ฟางล่ะงง…
 
 
“หมายความว่าไงที่ฉันไม่ได้ชอบพี่แล้ว” 
 
   นี่ฉันพูดอะไรไป ฉันพูดจบก็รีบเอามือปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว และฉันคิดว่าฉันคงตาฝาดหรือไม่ก็หูแว่วที่เห็นพี่ป๊อปยิ้มและหัวเราะออกมาน้อยๆ
 
   ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องตาฝาดไปแน่ๆ
 
 
“ก็เธอชอบไอมินไม่ใช่รึไง”
 
“พี่มิน? ฉันน่ะหรอชอบพี่มิน..บ้า!”  ฉันเบ้หน้าหนีด้วยความหงุดหงิด ฉันชอบพี่เขามานานแค่ไหนใครๆก็รู้ จะให้ไปชอบคนอื่นง่ายๆแบบนั้นได้ยังไง
 
  แต่ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็ดีสิ..
 
   ….ฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บแบบนี้
 
“แล้วเธอชอบฉันอยู่รึไง”
                           ……………..ต่อ……………..
 
  นี่ผมกำลังยิ้มออกมาอย่างนั้นหรอ…ตั้งแต่ยัยนั่นบอกว่าไม่ได้ชอบไอมินมัน แต่ก็นะ..ผมอาจจะยิ้มที่ผมชนะไอมินมันก็ได้..ไม่มีอะไรสักหน่อย
 
“แล้วเธอชอบฉันอยู่รึไง” 
 
   ไม่รู้อะไรทำให้ผมถามฟางออกไปแบบนั้น แต่ผมกำลังตั้งตาฟังคำตอบของยัยนั่น…จนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ก็ถึงห้องพยาบาลพอดี
 
“เอ่อ..”
 
“เป็นอะไรครับ..”  อาจารย์หมอถามสภาพฟาง…ซึ่งฟางก็อธิบายตั้งแต่แรกเริ่มจนจบ..ผมก็ได้แต่พยักหน้าตาม บางทีแค่บอกว่าเท้าแพลงก็คงจะจบแล้วล่ะมั้ง
 
“ก็คงเท้าแพลงน่ะครับ…เดี๋ยวหมอจะใส่เฝือกในระยะเวลาสั้นๆนะครับ..แต่ไม่กี่วันก็คงจะหาย”
 
  คุณหมอพูดจบแกก็ลงมือทำแผลให้ฟาง ผมเห็นยัยนั่นหลับตาและเอื้อมมือมาจับมือผม แน่นอนว่าผมไม่ได้สะบัดมือนั้นออก แต่ผมกลับค่อยๆบีบมือฟางอย่างช้าๆเพื่อผ่อนคลายให้…
 
  นี่ผมกำลังเป็นอะไร…
 
                                     ……………………………………..
 
“อะไรกันเนี่ยจริญญา วิศวะ ทำไมเป็นแบบนี้..ก่อนหน้านี้ก็ยังทำได้ดีนี่!” อาจารย์สาวมองดูทั้งสองด้วยความเหนื่อยใจ
 
“ผมขอโทษครับ”
 
“แก้วขอโทษค่ะ แต่อาจารย์ถ้าจะให้สอนปุ๊ปทำได้ปั๊ปเลยนี่ก็คงไม่ได้หรอก” แก้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย!
 
“จริญญา!พอเลยๆ ไปพักก่อนไป ฉันล่ะเหนื่อยกับพวกเธอจริงๆ ทำให้ได้เหมือนคู่อื่นบ้างสิ! จริงสิ คู่ธนัญธรกับภาณุเขาก็ไปได้ดี แล้วเธอสองคนเป็นเพื่อนสนิทกับสองคนนั้นไม่ใช่หรอ..แล้วทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ..”
 
“แต่อาจารย์คะ..”
 
 
“ไม่ต้องเถียงเลยแก้ว เธอนั่นแหละตัวดีเลย..นึกถึงงานหน่อย ฉันจะปล่อยให้พวกเธอซ้อมกันเองและถ้าฉันเข้ามาแล้วพบว่า!..พวกเธอยังทำไม่ได้นะ!มีเรื่องแน่!”
 
   อาจารย์สาวหน้าโหดออกไปจากห้อง ทิ้งให้ทั้งสองอยู่ภายในห้องกันสองคน
 
“…”
 
“…”
   และก็ยังคงเกิดความเงียบอยู่เหมือนเดิม…
 
“ขอโทษนะ ที่ทำให้แก้วต้องอึดอัดแบบนี้..เพราะพี่ใช่มั้ยแก้วถึงทำไม่ได้”
 
“ก็ใช่น่ะสิ…”  แก้วพูดจบก็หันไปมองร่างสูงที่หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
 
“ถ้าพี่ทำให้แก้วลำบากใจ พี่จะเปลี่ยนคู่ให้เอง”  โทโมะเอ่ยด้วยเสียงเรียบก่อนจะเดินออกจากห้อง ทิ้งให้แก้วยืนเดียวดายอยู่ตรงนี้ ทว่าแก้วรู้สึกว่ามันอึดอัดในใจมากพอแล้ว..
 
  เธอควรจะปลดปล่อยบ้าง…
 
“พี่ก็ทิ้งฉันไว้แบบนี้อยู่เรื่อย!” คำพูดของแก้วทำให้คนที่ทำท่าจะเดินออกไปหันกลับมามองร่างเล็ก
 
“…”
 
“พี่ก็ชอบ..ชอบปล่อยให้ฉันต้องอยู่คนเดียว..พี่ก็ทิ้งฉันไว้เหมือนเดิม แล้วเมื่อไหร่..เมื่อไหร่พี่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักที”
 
  หัวใจของโทโมะเต้นแรงขึ้น มองดูแผ่นหลังบางของแก้วที่เริ่มสั่นเทาเล็กน้อย
 
 
“ทำไมพี่ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม…ไหนพี่เคยบอกว่าพี่จะจีบฉันไปเรื่อยๆ…”
 
“…”
 
“แล้วทำไมพี่ถึงยอมแพ้ง่ายๆแบบนั้น…”
 
“…”
 
“ที่ฉันไม่พูด…ไม่ใช่ไม่รู้สึกนะ”
 
“…”
 
“ฉันเอง..ก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่เท่าไหร่หรอก งี่เง่าชะมัด”
 
“แก้ว…”  โทโมะเอ่ยเสียงอ่อน แก้วหันกลับมายังหน้าประตู..พร้อมกับเห็นร่างสูงที่ยังคงไม่ออกไปไหน..
 
“พี่โมะ..”
 
“…”
 
“ทำไมยังไม่ไป..อ๊ะ!”  แก้วแทบหงายหลังเมื่อจู่ๆร่างสูงก็ดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่น
 
“พี่ขอโทษ…พี่ขอโทษนะแก้ว”
 
“…”
 
“พี่จะไม่ทิ้งแก้วไว้อีกแล้ว…พี่จะกลับมา..กลับมาจีบแก้วอีกครั้ง”  เพียงเท่านั้นร่างเล็กก็เผยยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนจะตีเข้าที่แขนแกร่งอย่างแรง
 
“…ไอบ้า!”
 
“พี่ขอจีบแก้วใหม่นะ”  โทโมะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างเล็กเรื่อยๆ
 
“…จีบให้ติดล่ะ”  แก้วพูดขึ้น ก่อนจะเกิดเสียงหัวเราะดังขึ้น แค่นี้..เพียงเท่านี้ล่ะที่เขาทั้งคู่ต้องการ
 
                                ………………………………………

 
อื้อหืออออ เรียกว่าดึกไปนิสนึง555 ขอโต้ดดดดด อ้อ พุ่งนี้อาจจะมาอัพให้ปนะมาณเที่ยงๆนะเออ ใครรอได้ก็รอนะ อิอิ อยากให้ทุกคนรอTT 
 
ตอนหน้าป๊อปฟางพาฟินอีกสักรอบ 5555 อยากบอกว่ากำลังใจดีมากๆ เห็นปุ๊ปรู้สึกเหมือนมีแรงบางอย่างจากนั้นก็ตั้งโต๊ะและแต่งทันที555 รักเลยอ้ะ!
 
เม้นนนนบอกกันหน่อยยยย ตอนนี่เราอยากจะรู้ว่าใครบื้อกันแน่ระหว่างพี่ป๊อปกับฟาง555
 
บายส์ ขอบคุณงับ