แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) แอบรัก ตอนที่25
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่25
………………………ต่อ……………..
พี่มินเดินจับมือฉันอีกแล้ว…ถึงฉันจะรู้ว่าพี่มินคิดยังกับฉันก็จริง แต่ฉันก็ยังไม่ชินอยู่ดี ตอนที่จินนี่เดินมาคล้องแขนพี่ป๊อปฉันก็ยอมรับว่าฉันเจ็บ…
ถึงแม้ฉันจะรู้อยู่หรอกนัก ว่าจินนี่กับพี่ป๊อปไม่ได้เป็นอะไรกัน..
“ฟาง”
“…”
“ฟาง!”
“ห้ะๆ!”
“คิดอะไรอยู่ ฉันเรียกตั้งนานไม่ยอมหันหน้ามาหาฉันเลย”
“ไม่มีอะไรหรอกคะ ฉันแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
“อ๋อ…แล้วนี่หิวรึเปล่า”
“ก็…นิดหน่อยน่ะค่ะ แต่เดี๋ยวฉันต้องไปซ้อมต่ออีก”
“งั้นเดี๋ยวฉันซื้อน้ำมาให้แล้วกันนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะ เดี๋ยวฉันไปซื้อเองก็ได้”
“ไม่ต้องหรอก ฉันจะไปซื้อ”
“งั้นก็…ฝากด้วยแล้วกันนะคะ”
ฉันเริ่มรู้สึกว่านานวันฉันยิ่งเถียงอะไรพี่มินไม่ได้เลยจริงๆ พี่มินเดินออกไปซื้อน้ำให้ฉํนโดยที่ฉันนั่งอยู่คนเดียว
“มองหน้าฉัน”
“แต่ว่า…”
“จ้องสิ”
ฉันพยายามเงยหน้าจ้องตากับพี่ป๊อป…
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ตอนนั้นหัวใจฉันเต้นแรงจริงแฮะ…พี่ป๊อปจ้องตาฉันนิ่งราวกับน้ำแข็งมันดูเยือกเย็นเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่ในเวลาเดียวกันมันกลับรู้สึกอ่อนโยนเหมือนกัน…
“โอ๊ะ” สายตาฉันดันไปสะดุดกับภาพๆหนึ่งใต้ต้นไม้..
ฉันจำแผ่นหลังนั้นได้ดี…
นั่นพี่ป๊อป…
“นี่ๆแก แบบนี้ต้องแอบถ่ายนะ”
“จะดีหรอแก มันแบบ..น่าเกลียดอ่ะ”
“เห้ยแต่นั่นมันพี่ป๊อปแบล้กลิสเลยนิ ต้องดังแน่ๆอ่ะแก”
“ดูเหมาะสมกันดีนะ”
เสียงเจี้ยวจ้าวของผู้หญิงสองคนที่เม้าส์กันไปมา และในเนื้อความนั้นมันมีพี่ป๊อปด้วย…ฉันลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินตรงดิ่งไปยังใตต้นไม้นั้น..
อึก….ไม่จริงใช่มั๊ย…
พี่ป๊อป…
“จะ…จูบหรอ?” ฉันมองภาพตรงหน้าคือภาพของพี่ป๊อปที่กำลังจูบกับจินนี่อยู่…
ฉันรู้สึกถึงหัวใจที่ถูกบีบรัดแน่นจนมันเจ็บ…เจ็บจนแทบทนไม่ไหว…
พี่ป๊อป…ชอบจินนี่จริงๆน่ะหรอ…
“ฮึก…” ฉันปิดปากตัวเองแน่น ไม่อยากจะให้เสียงร้องไห้หลุดออกไป
“อื้อ!” แต่แล้วฉันกลับรู้สึกถึงแรงของใครบางคนที่ดึงฉันออกจากตรงนั้นในที่สุดและปิดปากฉันแน่น
…………………ต่อ………….
ผมหลับตาแน่นกับรสจูบของจินนี่ มันเร่าร้อนไม่ใช่เล่น..ผมยอมรับว่าผมเคลิบเคลิ้มกับจูบนี้…แต่ว่าทำไม…หน้าของยัยนั่นถึงลอยเข้ามา…
“อ้ะ”
ผมผลักจินนี่ให้ออกห่างในทันที บ้าจริง เมื่อกี้ผมทำอะไรลงไปเนี่ย..
“พี่ป๊อป…ทำไม…”
“พอเถอะจินนี่ อย่าทำแบบนี้เลย” ผมเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวและที่สำคัญไปกว่านั้น
ผมไม่ได้รักเธอ…
“ทำไมกัน! เมื่อกี้พี่ป๊อปยังเคลิ้มอยู่เลยนะ!”
“จินนี่ทำแบบนี้มันไม่ได้ทำให้ฉันชอบเธอขึ้นมาหรอกนะจินนี่!”
“พี่ป๊อป…”
“ฉันขอโทษ…แต่ฉันคิดกับจินนี่แค่น้องสาวเท่านั้น”
“ไม่! คอยดูเถอะฉันจะฟ้องพ่อ!”
“และวันนี้…ฉันคงไปหาคุรเจณภพอย่างที่จินนี่บอกไม่ได้หรอก”
“ทำไมคะ! คิดจะหนีหน้าจินนี่งั้นสิ”
“ไม่ใช่! ที่ฉันไม่ไปคือฉันไม่ว่าง จบนะ” พูดจบผมก็ขยี้ปากตัวเองอย่างแรงและเดินออกไปทันที
ผมทำบ้าอะไรลงไป…ผมไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ ทำไมหัวใจผมถึงกระตุกขึ้นมาซะเฉยๆ เหมือนมันกำลังหมดแรง..หรือเป็นอะไรบางอย่าง
“โถ่เว้ย!” ผมเตะฝุ่นบนพื้นจนฟุ้ง ผมหวังว่าเมื่อกี้..คงจะไม่มีข่าวลงในเว็บโรงเรียนหรอกนะ
…………………ต่อ…………………
“อื้อ อ่อยอั้นอ๊ะ! (ปล่อยฉันนะ)” ใครกันนะที่มาจับฉันไปแบบนี้!
และสุดท้ายบุคคลปริศนาก็ยอมปล่อยฉัน..
“พี่มิน…”
“จะยืนมองภาพแบบนั้นทำไมกัน”
“….”
“รู้ว่าเจ็บก็ยังจะมองอยู่ได้”
“…ฮึก..ฮึก”
เพียงแค่ฉันนึกถึงพี่ป๊อปกับจินนี่ เรี่ยวแรงฉันก็แทบจะไม่มี นี่ฉันคงเลยคำว่าชอบมาแล้วใช่มั๊ย…ตอนนี้มันกลายเป็นคำว่ารักแล้วใช่มั๊ย….
O///O พี่มิน..ดึงฉันเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว และน้ำตาที่กักั้นไว้มันก้ไหลออกมาจนล้น ดวงตาฉันบวมช้ำมากขึ้น แต่ฉันกลับรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อยเพียงแค่พี่มินกอดลูบหลังฉัน…
“ฮึก..ฮืออ..ฮื้อออ” ฉันแทบไม่มีแรงเลยจริงๆ ถ้าไม่ได้อ้อมกอดของพี่มิน ป่านนี้ฉันคงล้มไปแล้ว
“อย่าร้องไห้เลยนะ….ฉันจะเป็นคนที่อยู่ข้างๆเธอเอง…ไม่ต้องห่วงนะ”
“ฮึก ฮืออออ ฮืออออ” ฉันกำชายเสื้อของพี่มินจนมันยับยู่ยี่
ไม่ไหว…
ฉันรับมันไม่ไหวจริงๆ…
เจ็บเหลือเกิน….
……………………………….
ตอนนี้เป็นช่วงคิวของโทโมะและแก้วที่ต้องทำการซ้อมเต้นโคฟเว่อร์เช่นเดียวกัน พวกเขาดูเหมือนจะกล้าๆกลัวๆกันไม่น้อย
“พวกเธอไม่มองหน้ากันแบบนั้นมันจะเต้นได้ยังไง! มองหน้ากันสิ”
“พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้แก้วต้องฝืนตัวเองมากขนาดนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันถือว่ามันเป็นงาน”
ทั้งคนพูดและคนฟังต่างเจ็บไม่น้อย มันต้องเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนอันนี้พวกเขาก็ไม่รู้…
“ใกล้กันกว่านั้นอีก นี่โทโมะเธอต้องรวบแขนกอดแก้วไว้จากมางด้านหลังจากนั้นก็ดึงให้แนบอก”
อาจารย์ตะโกนขึ้นมาบอกอย่างเหลืออดเพราะทั้งที่โ?โมะออกจะเต้นเก่งมากๆด้วยซ้ำแต่ทำไมถึงได้ดูแย่ขนาดนี้…
อาจเพราะคู่เต้น…
“ขอโทษนะ..” โทโมะต้องยอมทำตามที่อาจารย์สั่งทุกอย่าง
เขารวบกอดแก้วไว้จากทางข้างหลังแล้วดึงร่างของหญิงสาวให้มาแนบอกจนแก้มของทั้งคู่แนบชิดกัน…โทโมะกระชับอ้อมกอดนั้นแน่นขึ้น
คิดถึงเหลือเกิน…
เขาอยากจะกอดแก้วไว้ให้นานที่สุด…โอกาสแบบนี้ไม่ไช่มีง่ายๆ ซึ่งแก้วเองก็พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้น้ำตาไหล เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนี้…
เธอเองก็คิดถึงโทโมะมาก…
“คัท!” อาจารย์สาวตะโกนบอก
“ดีมาก พวกเธอไปพักได้”
โทโมะและแก้วผละออกจากกันแม้ว่าต่างคนต่างไม่อยากทำก็ตาม…
แก้วไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับโทโมะเลยสักนิดมันอึดอัดแปลกๆ…
“….”
“….”
ทั้งคู่ไม่รู้จะพูดอะไรกันเลยสักคำ จึงตัดสินใจเดินแยกกันออกไป..
ทำถูกแล้วใช่มั๊ยนะ…(แก้วคิด)
…………………………………….
ตอนนี่ก็ได้เวลาเข้าฉากของผมกับฟางแล้วล่ะ…ผมไม่แม้แต่จะสบตากับจินนี่เลยสักครั้ง ผมเดินขึ้นไปรอยัยนั่นบนเวที แต่สิ่งที่ผมเห็นคือฟางกำลังเดินมากับไอมิน…
มันอีกแล้วหรออออออ!
“ไหวแน่นะฟาง”
“อื้ม พี่มินไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“งั้น…เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอกนะ”
ทำไมไอมินต้องถามฟางว่าไหวรึเปล่าด้วยวะ แล้วทำไมยัยนั่นต้องไม่ไหว? เป็นอะไรอีก..
เมื่อฟางเดินขึ้นมาบนเวทีเพื่อซ้อมอีกครั้ง ผมสังเกตเห็นได้ว่าตายัยนั่นบวมๆผิดปกติ ร้องไห้งั้นหรอ… แล้วจะร้องไห้เรื่องอะไร…
หรือว่า…
ไม่จริงหรอก! ฟางไม่ได้เห็นสักหน่อย!
“มาช้าจังเลยนะ มัวแต่ไปเดินชมนกชมไม้กับไอมินอยู่รึไง”
“….”
“หึ ไม่ตอบแบบนี้คงจะจริงใช่มั๊ยล่ะ”
“…”
“ที่แท้..เธอก็ตกหลุมรักไอหมอนั่นแล้วสินะ”
“…”
ผมรู้สึกกระวนกระวายหัวใจพิลึก ฟางไม่ยอมตอบโต้ผมกลับสักคำถามเดียว…หัวใจผมเต้นแรงแต่มันกลับรู้สึกปวดหนึบ..
ให้ตายเถอะ ผมไม่ชอบมันเลยจริงๆ
“เริ่มซ้อมได้!” เสียงอาจารย์ดังขึ้น
ผมและฟางต้องเดินไปด้วยกันแล้วไปยืนกลางเวที เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับท่วงท่าที่ผมเริ่มขยับตามเสต็ปเดิม เมื่อถึงท่อนที่ผมต้องเข้ามาใกล้ฟางผมกลับรู้สึกถึงแววตาที่มองมาที่ผมอย่างตัดพ้อ
และพอถึงท่อนที่ผมต้องดึงฟางเข้ามากอดแล้วแนบหน้าใกล้กัน…ดวงตาแดงกล่ำและบวมช้ำแบบนั้นมันผ่ายการร้องไห้มากชัดๆ
“เป็นอะไรของเธอ” ผมถามพร้อมกับเต้นไปด้วยในคราเดียวกัน
“….”
“เป็นไบ้รึไงฮะ”
“….”
ผมชักจะเริ่มโมโหจนพอถึงท่อนที่ผมต้องกระชากฟางเข้ามาใกล้ ผมก็กระชากจนแรงแต่ดูเหมือน่ามันจะแรงเกินไป..
“โอ้ย!”
ฮัลโหลลลลล มาแล้วนะงับ!!!! อีพี่ป๊อปเมื่อไหร่จะรู้สึก.. ไอบ้าเอ๊ยยยยย กำลังจายหายหมดแว้วTTT อยากจะร้องไห้ แต่ถึงยังไงก้ดีใจที่เข้ามาอ่านแต่ไม่เม้นTT ไม่เป็นไรเราจะแต่งต่อไป
อย่าพึ่งเกลียดไอพี่ป๊อปกันนะ บางทีก็น่าสงสาร...
ฝากด้วยนะฮะ
รักเม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ชอบโหวตตตตตตตตตตตตตตตตตต
ติดใจก็ติดตามมมมมมมมมมมมมมม
และอย่าลืมแนะนำนะแจ้ะ
บายส์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
