มารักกันไหมเธอ

 
 
 
 
          kaew
 
          นายโทโมะมันเดินข้างฉันมาติดๆเลย...ถ้าเดินเฉยๆจะไม่ว่าเลยนะแต่เนี้ยอะเบียดอยู่นั้นแหละไม่รู่จะเบียดทำไม....พอเข้ามาในร้ายพวกนายโทโมะก็นั้งตรงข้ามพวกฉันโดยที่มีนายโทโมะนั้งตรงข้ามฉันและนายป๊อปปี้ก็นังตรงข้ามยังฟางนายเขื่อนก็ตรงข้ามยัยเฟย์....แต่ที่ฉันสักเกตูเนี้ยสิคือนายเขื่อนมองยัยเฟย์ไม่กระพิบตาเลย...เช่นเดียวกับนายป๊อปปี้และนายโทโมะที่จ้องยัยฟางกันฉันตาไม่กระพิบเลย...มันจะมองงอะไนนักหนาเนี้ย...แต่พอฉันจองนายนี้สักพักนึงภาพที่ฉันโดนหอมแก้มก็ขึ้นมาในหัวฉันเลย 
 
          "แก้วตื่นได้แล้วถึงแล้ว"ไร้การตอบลับ
 
          "แก้วตื่นๆ"แล้วนายนั้นก็ก้มลงมาจังหวะตอนที่ฉันกำลังจะพิกตัวหันไปหานายนั้นเลยทำให้จมูกนายนั้นโดนแก้มฉันเต็มๆเลย
 
          ตึ้งๆ เสียงไลน์ฉันเข้าทำเอาฉันสดุ้งเลยก็กำลังเหม่อเลย
 
 
          tomo "เป็นไร...ทำไมเงียบ..แล้วหน้าแดงทำไมอย่าบอกนะว่าเธอคิดถึงเรื่องที่ฉัน...เธออะ"อร๊ายยนายโทโมะจะจุดทำไมฉันอยากจะฆ่านาย...แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยโอ๊ยฉันเป็นอะไรของฉันเนี้ย
 
          kaew "ป่าวไม่ได้เป็นอะไร..แล้วใครหน้าแดง...หน้าฉันไม่แดงนะแล้วเรื่องอะไรฉันจำไม่ได้"ฉันแกล้งเป้นจำไม่ได้ไปงั้นแหละ...ก็ฉันไม่รู้จะพูอย่าไงนิ
 
          tomo"หรอ...ใครก็ไม่รู้หน้าแดงอะ...อะไรนะเธอจำไม่ได้หรอฉันตื่นความจะำให้เอาไหม"นายนั้นตอบมาฉันอ่านเสร็จก็เงยหน้าไปมองนายนั้นแต่มันทำหน้ากวนฉันอยู่อ่า
 
          kaew "หยุดๆ....ฉันไม่อยากเถียงกับนายแล้ว"ฉันตอบไปแล้วก็เก็บโทรสับไปทันทีฉันขี้เกลียดเถียงอะ...เพราะยังไงเถียงไปก็ไม่ชนะแล้วนะเถียงทำไม
 
 
          faye
          ฉันนั้งลงตรงข้ามนายเขื่อนอะแต่ตอนนี้ฉันกับนายเขื่อนกำลังนั้งสบตากันอยู่แต่นั้งไปนั้งมาฉันก็นึกถึงตอนที่อยู่บนรถกับนายนั้น
         
 
          koen "เฟย์ๆ ตื่นได้แล้วคับ"โอ๊ยเสียงใครมารบกวนการนอนของฉันเนี้ย
 
          koen"ไม่ตื่นพี่หอมแก้มนะ"หะหอมแก้มเลยหรอ...ได้ยินดังนั้นก็รับลืมตาขึ้นมาเลยค่าา...พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะหน้านายเขื่องอยู่ใกล้กันมากดีนะที่ฉันตื่นมาก่อนไม่งั้นโดนหอมแก้มแน่
 
          faye "ตื่นแล้วๆ...ฟะ..เฟย์ว่าเราไปกันเหอะ"แล้วฉันก้รีบลงจากรถเลย
 
 
          พอได้ฉันสติแล้ว..อยู่ดีๆนายเขื่อนก็พูดแบบไม่มีเสียงประมาณว่าคิดถึงเรื่องบนรถอยู่หรือป่าว
          ทำเอาฉันหน้าแดงเลย
 
 
          fang
 
          ฉันนั้งสักพักแล้วและก็สังเกตุเห็นายหมีนั้นมันมองฉันตลอด....มันมองฉันทำไมเนี้ย
 
          fang" นินาย...เลิกมองหน้าฉันได้แล้ว"ฉันส่งข้อความทางไลน์ไปหาไอ้หมีบ้านิมันอ่านค้าาาแต่ไม่ตอบกลับเงยหน้ามาแล้วมองฉันด้วยหน้าตาที่น่าฆ่าทิ้งมาก
 
          fang "นินายไม่ได้ยินหรือยังไงว่าให้เลิกมองหน้าฉันอะ"ฉันก็ส่งข้อความไปอีกเผื่อมันจะฟังฉันบ้าง
 
          poppy "ไม่"โห่ตอบมาคำเดียวสั้นๆเอาฉันพูดไม่ออกเลยจ้า...
 
           โอ๊ยไม่อยากจะเถียงแล้วฉันเลยหันไปสั้งอาหารทันที่...หึฉันสั้งมาไม่ยั่งเลยแหละ..แต่คนที่ดูชอบที่สุดก็คงหนีไม่พ้นยัยเพื่อนสองคนของฉันนี้แหละ....พออาหารมาว่างที่โต๊ะแล้วดูท่าทางพวกนายป๊อปปี้จะตกใจเล็กน้อยกับอาหารที่มาว่างไว้ตรงหน้าพวกนั้น...หึคงไม่คิดสินะว่าพวกฉันจะกินเยอะขนาดนี้55555คนสวยทำอะไรก็ดีทุกอย่างแหละ
          "โห่...นี้แน่ใจนะว่าพวกเธอจะกินหมด"นายป๊อปปี้ถามพวกฉัน
 
          "ไม่ต้องห่วง...หมดแน่..และนายต้องเป็นคนจ่ายเงินด้วยนายป๊อปปี้"หึๆฉันจะกินให้ตังนายหมดตูดเลย
 
 

 
 
 
เป็นไงบ้าง....ไม่สนุกเลยใช่ไหมอะ
 
ถ้าสนุกก็อย่าลืมเม้นบอกกันด้วยน้า...ฝากติดตามด้วยน้า