มารักกันไหมเธอ

9.5

เขียนโดย nutpao

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 12.11 น.

  31 ตอน
  43 วิจารณ์
  35.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 12.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) poppy&tomo งอน ..6

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

          "มาๆกินกันเลยดีกว่าเนอะพี่ฟางแก้ว"ยัยเฟย์พูดเมื่ออาหารมาเสริฟจนครบ...นิน้องฉันหรอเนี้ยตามันเป็นประกายเลยเมื่อเห็นอาหารตรงหน้า

 

          "อะฟาง...แก้วตักให้"ยัยแก้วตักอาหารให้ฉันมันก็เป็นปรกติอยู่แล้วแหละเพราะยัยแก้วมันตักให้ฉันทุกครั้งเดียวนะมีอยากอย่างที่แปลกไปนายโทโมะที่นั้งอยู่ตรงข้ามแก้ว...ทำไมนายโทโมะทำหน้าเหมือนไปพอใจเลยอะ...พอหันมาหานายป๊อปปี้มันมองฉันเหมือนอยากจะกลืนกินฉันไปทั้งตัว....คนสวยทำอะไรผิดT_T

 

          "เอ่อ..แก้วขอบคุณนะ"ฉันหันไปขอบคุณแก้วและก็ตั้งหน้าตั้งตากินเพื่อนพยายามหลบสายตาของไอ้หมีบ้านั้น

 

          poppy

          

          ตอนนี้ผมกำลังจะตักอาหารเลยแต่ก็ต้องหยุดเพราะ...ยัยแก้วมันตักอาหหารให้ฟางแล้วดูสายตายัยแก้วสิ...ไม่ได้นะฉันมีสิทธิ์คนเดียว..ผมเลยหันไปหาไอ้โทโมะเพื่อจะว่ามันนั้นแหละที่ยอมให้คนที่มันชอบมาทำแบบนี้กับฟาง....แต่พอหันไปก็เจอกับไอ้โทโมะที่กำลังสงสายตาหงุดหงิดให้แก้ว     

          ผมเลยทำมั้งสงสายตาไปหายัยเตี้ยนิ...บอกได้เลยว่าผมหึงมาก

 

          "ขอตัวนะ"ผมกับไอ้โมะพูดพร้อมกันและก็เดินออกไปพร้อมกันแต่ไปคนละทางก็ทนไม่ได้อะเดียวก็ตักอาหารให้กัน...ยิ้มให้กัน..พูดหวานใส่กัน

 

          fang

 

          พอฉันนั้งไปสักพักโดยที่มียายแก้วบริการอยากดี...และสายตาของไอ้หมีที่สงมาให้ฉัน

อยู่ดีๆไอ้หมีก็เป็นไรก็ไม่รู้เดินออกไปพร้อมๆนายโทโมะ.....ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่ไอ้หมีบ้านั้นไปนานแล้วนะทำไมไม่มาสักที่ฉันเลยตัดสินใจส่งข้อความทางไลน์ไปหานายนั้น

 

          fang "นายทำอะไรอยู่.."มันอ่านแต่ไม่ตอบ

 

          fang"ทำไมไม่เข้ามาสักที่"แต่ก็ยังเหมือนเดิมอ่านแล้วไม่ตอบ

 

          fanf"นินายทำไมอ่านแล้วไม่ตอบ...อยู่ไหนจะไปหา"ฉันถามกับไปด้วยอารมณ์โกรธเล็กน้อย

 

          poppy"อยู่ที่รถ"พอนายนั้นตอบมาฉันก็เลยออกไปหานายนั้นทันที...ไอ้หมีบ้าเป็นอะไรของมันนะ

 

          

 

          kaew

 

          ฉันนั้งตักกับข้างให้ฟางตามปรกติที่ฉัรเคยทำ....แต่ทำไมสายตาของนายโทโมะที่มองฉันมันหงุดหงิดอย่างนั้นอ่า...อยู่ดีๆนายโทโมะก็เดินออกไปพร้อมนายป๊อปปี้แต่ไปคนละทาง...ฉันก็ไ่ได้สนใจอะไร....แต่นานแล้วนะทำไมนายโทโมะยังไ่ม่มาอีกเนี้ยไปไหนนะฉันเริ่มมองหานายนั้นแต่ไม่เจอก็เลยขอตัวออกมาเดินตามหานายนั้น....โดยที่มียัยฟางขอตัวไปหานายป๊อปปี้ก่อนแล้ว

 


 

 

เอาแล้วไง...ความเคยชินทำให้คนที่ยังไม่ชินโกรธไปแล้ว

ฝากติดตามกันด้วยน้า....รู้ว่ามันไมสนุก

แต่สัญญาว่าจะแต่งให้จบน้าา

และก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะค่ะ

 

 

 

          

          

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา