มารักกันไหมเธอ

          poppy

          "เราควรที่จะหยุดหรือป่าวว่ะ...ฝนเมื่อพวกเธอก็ยังมีคนที่เธอรักอยู่แต่กับเราพวกเธอก็แค่รู้สึกดีด้วยเท่านั้นเอง"ไอ้โทโมะพูดขึ้น...นี้มันจะยอมแพ้หรอไม่ได้นะ

          "เราควรจะหยุดหรอว่ะไอ้โมะ"ไอ้เขื่อนพูดพร้อมทำเสียงที่อ้อนล้ามาก

          "พวกเราจะหยุดไม่ได้นะเว้ย...ในเมื่อพวกเราทำให้พพวกเธอรู้สึกดีกับพวกเราได้มันก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีไม่ใช่หรอว่ะ..บางทีถ้าเรายังเดินหน้าต่อไปมันอาจจะทำให้พวกเราได้ความรักกลับมาก็ได้นะ.."ผมบอกเพื่อนชายของผมไป..พยายามมาขนาดนี้แล้วไม่ยอมถอยไปง่ายๆหรอก

          "เออนั้นดิ..แล้วถ้าพวกเราถอยออกมาพวกเราก็ไม่ได้ต่างอะไรจากพวกนั้นเลยสิที่เขามาทำให้สามสาวรู้สึกดีด้วยแล้วก้จากไป..ทำให้พวกเธอต้องปวดใจขนาดนี้..ฉันไม่ยอมทำร้ายความรู้สึกของแก้วหรอกนะ..พยายามต่อไปยังไงก็มีสิทธิ์ที่จะได้ใจมากกว่าไม่ได้อะไรเลยนะ"ไอ้โมะพูดมีเหตุผม

          "ใช่..พวกเราต้องทำให้สามสาวลืมความเจ็บปวดพวกนี้ออกไปและต้องทำให้เธอมีความสุขมากๆและห้ามทำให้เธอเสียใจเป็นอันขาดเพราะพวกเธอเจ็บมามากแล้ว

          "สุ้เว้ย"ไอ้โมะและไอ้เขื่อนพูดพร้อมเดินเขาไปในห้องสองห้อข้างหน้าเขาเป็นห้องที่แก้วและเฟย์นอนอยู่

          "ใช่ฉันต้องสุ้สิ..ฉันจะทำให้เธอลืมเขาให้ได้ฟางฉันสัญญาฉันจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีก

          และก็หวังว่าการที่พวกผมตัดสินใจเดินต่อมันจะทำให้พวกผมได้ใจเธอมานะ

          ผมเดินเขามาและล้มตัวนอนลงข้างๆฟางและดึงเธอเขามากอดอยากเบามือ

          "ฉันจะทำให้ยัยกระต่ายอย่างเธอลืมำอ้นั้นและหันมาชอบหมีน้อยอย่างฉันให้ได้...ฉันรักเธอนะยัยกระต่าย"พูดจบผมก็กระชับกอนนั้นในแน่นขึ้นพร้อมกับหลับตาและก็หลับไป

          tomo

          "แก้ว..ฉันจะทำให้เธอลืมเขาให้ได้นะฉันไม่อยากให้เธอต้องมาเจ็บเพราะคนแบบนั้นอีกแล้ว"ผมเดินเขามาและพูดกับเธอโทยที่เธอยังคงหลับ

          ผมล้มตัวลงนอนกับเธอและก็ดึงเธอมากอด..ต่อไปนี้ผมจะไม่ย้อมให้ใครมาทำร้ายแก้วตาดวงใจของฉันอีก..ฉันรักเธอนะยัยแก้วใจ"ผมพูดจบและหลับลงในที่สุด

          koen

          "เฟย์ต่อไปนี้เขื่อนจะจับมือเฟย์และจะไม่ปล่อยไปไหนเลยนะ..เขื่อนจะทำให้เฟย์ลืมเขาให้ได้ฉันรักเธอนะเฟย์...รักมากด้วย..ฉันจะทำให้เธเอรักฉันให้ได้และจะไม่มีวันทำให้เธอต้องเสียใจอีก...เขื่อนรักเฟย์นะ ฝันดีครับ"ผมพูดกับร่างบางพร้อมกับหลับลงไปในที่สุด

          หวังว่าในสิ่งที่พวกฉันทำไปทั้งหมดคงจะได้ใจพวกเธอกลับมานะ..พวกฉันจะไม่ทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตาอีก

ในที่สุดพวกเขาก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อทั้งๆที่แถบจะไม่มีแรงที่จะเดินต่อไป....

เจอกันตอนหน้านะ ถ้าชอบก็ฝากเม้นฝากไลค์ด้วยนะ