ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ

          
          ตอนนี้พวกผมก้ไปส่งพวกนั้นแล้rและกำลังจะไปส่งฟางที่บ้านพร้อมกับไอ้โมะและไอ้เขื่อนเพราะว่าแก้วเฟย์ต่ไปนี้ก็จะมานอนบ้างฟาง...แต่ก็มาคนละคับนะตอนนี้ในรถมีแค่ผมกับฟางและไม่มีใครคุยกับใครเลย...เธอจะโกรธผมไหมเนี้ย..ที่ยอมให้จินนี้มาเกาะแกะผมแบบนี้
 
          และตอนนี้พวผมก็มาส่งพวกเธอที่บ้าแล้วพอเธอกำลังจะลงเธอก็แค่พูดว่า ขอบคุณ และก็เดินลงไปเลยนี้ฟางโกรธผมใช่ไหม..ผมก็หันไปหาเพื่อนทั้งสองคนของผมเพื่อหวังว่าเธอจะช่วยแต่ก็เป็นแบบเดียวกันเลยพวกผมก็เลยนัดกันมากินเบียร์กับที่ผับแห่งหนึ่งเพื่อจะระบายความเครียจสักหน่อย
 
          พอมาถึงผับพวกผมก็สั่งเบียร์มากิน..บอกได้เลยว่าตอนนี้พวกผมกินกนเหมือนมันเป็นน้ำหวานที่กินเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ...ผมเล่นตัดสินใจโทรไปหาผมหลายสายมากและผมก็ยังกดโทรไปอีกก็อาจจะเป็นเพราะอารมณ์รวมทั้งอาการเมาของผมแล้ว..เพื่อนของผมก็เหมือนกัน..พวกมันก็กระน่ำโทรหาแก้วและเฟยืแต่ก็ยังไงมีใครรับจนโทรมาเป็นชั่วโมงอยู่ดีๆเธอก็รับสายผม
 
          "โทรมาทำไมตั้งหลายสายห่ะ..คนจะนอนแล้วนั้นเสียงอะไรทำไมมันดังอย่างนี้อะ"
 
          "ก็อยุ่ที่ผับ..กำลังกินเบียร์อยู่..โอ๊ยๆๆๆเป็นไรว่ะเนี้ย "อยู่ดีๆผมก็ปวดหัวขึ้นมา
 
          "นินายปวดหัวหรอ..อยู่ผับไหนบอกมาเดียวพวกฉันไปหา"เธอถามผมด้วยเสียงเป็นห่วงทำเอาตอนนี้ผมดีใจมากเลย
 
          "ผับที่พวกฉันมากันบ่อยนั้งแหละ"พอผมพูดจบเธอก็ตักสายผมทิ้งไปเลย
 
          ผมหันไปหาเพื่อนของผมที่ยิ้มออกมาหลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ
 
          "ไง..พวกมึง"ผมถามออกไปพวกนั้นหันมามองและก็ยิ้ม
 
          "เฟย์กำลังมาหากูว่ะ...หลังจากที่กูแกล้งเมาหนักดูเธอจะเป้นห่วงมากเลย"ไอ้เขื่อนพูพร้อมยกแก้วเบียร์เข้าปาก
 
          "กูก็เหมือนกัน..แก้วเป็นห่วงกูบอกว่าให้ค่อยอยู่ตรงนั้นนะเดียวเธอาหา"ไอ้โมะพูดอย่างอะรมณดี
 
          "ของกูก็เหมือนกัน..แต่กูไม่ได้แกล้งนะเว้ยอยู่ดีๆก็ปวกหัวฟางเลยจะมาหากู"ผมก็บอกพวกนั้นไปและนังกินเบียร์อยากมีความสุขต่างจากตอนแรกที่เดินเขาร้าน
 
          "นินายป๊อปปี้..ตายหรือยังละห่ะ..กินบ้าอะไรขนาดนี้เครียจอะไรขนาดนี้ห่ะนี้มันเบียร์นะไม่ใช่น้ำผึ้งที่นายจะมากินเป็น10ๆขวกแบบนี้..ถ้านายไม่เป็นห่วงตัวเองก้เป็นห่วงความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงนายมั้งเหอะ..ถ้านายเป็นอะไรไปขึ้นมาจะทำอย่างไร"พอฟางเดินมาก็บ่นๆๆๆให้ผมแต่ผมกลับยิ้มออกมาอยากดีใจที่เธอเป้นห่วงผมและก็หันไปหาเพื่อนผมซึ่งดูแล้วพวหเราก็ไม่ได้ต่างอะไนกันเลย
 
          "ก็ฉันอยากกิน..กินให้มันลืมๆไปเลยว่าหึงเะอมากแค่ไหน..จบไหม"ผมตอบเธอไปพร้อมกับกำลังจะยอกเบียรืขึ้นมากินอีก
 
          "นี้ยังจะกินอีกใช่ไหม..งั้นได้"อยู่ดีๆฟางก็ดึเพื่อนของเธอให้มายืนข้างๆเธอพร้อมพูดออกมาว่า
 
          "งั้นหัวใจที่พวกฉันตกลงกันว่าจะให้พวกนายเป็นคนดูแลพวกฉันก็คงต้องคิดดูใหม่แล้วสิ...เพราะพวกนายห่วงกินเบียร์มากกว่าความรู้สึกของพวกฉัน"จบคำพูนั้นทำเอาพวกผมมามองหน้าก็แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
 
          "มะ..ไม่กินแล้ว....พวกเธออย่าเปลี่ยนใจนะพวกฉันไม่กินมันแล้วไม่เอาไม่เปลี่ยนใจนะ"ฉันพูไปพร้อมกับดันแก้วเบียร์ของพวกผมให้ออกห้างตัวของพวกผมเลย
 
          ยัยพวกนั้นขำกับการกระทำของพวกผมอย่างดัง
 
          "กลับบ้านไหวหรือป่าวไปนอนบ้านฟางก่อนไหมเพราะดุแล้วถ้าขับรถไปเองพวกนายก็คงไม่มีโอกาสได้ดูแลหัวใจฉันแล้วและคงจะสิ้นใจสะก่อน"ฟางพูดพร้อมยิ้มให้อย่างสนใสพวกผมได้แต่พยักหน้ารับก็จริงอย่างที่เธอพูเพราะตอนนี้ก็เมามากเลยแหละ.....เดียวค่อยมาเอารถพรุ่งนี้ก็ได้เพราะผมสนิทกับเจ้าของผับนี้
 
          ตอนนี้พวกผมนั้งรถของฟางเพื่อมานอนที่บ้านเธอโดยมีฟางเป็นคนขับรถ...เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอขับรถเพราะปรกติเธอไม่เคยขับรถมาให้พวกผมเห็นเลยและก็ไม่เคยบอกด้วยว่าขับรถเป็นหรืออาจจะเป็นเพราะผมไม่เคยถามด้วยแหละ
 
 

 
อร๊าย...ยอมให้ใจแล้วจะเป็นยังไงต่อไปจะมีคนมาขัดขวางความรักพวกพวกเธออีกไหมอย่าลืมติดตามกันต่อไปนะ...
 
ถ้าชอบก็ฝากเม้นฝากไลค์ด้วยนะ