ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go)

9.8

เขียนโดย DreamAngels

วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.38 น.

  21 ตอน
  22 วิจารณ์
  63.60K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 20.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) หวง ห่วง หวง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ตั้งแต่ชินโดเดินออกไปผมก็ไม่มีสติในการคิดเรื่องอื่นเลย...ผมชอบชินโด ชอบมาแล้วตั้งไม่รู้กี่ปี แต่เขาก็คิดกับผมแค่เพื่อนอยู่ดีนั่นแหละ มันเสียใจนะ

ก๊อกๆๆ

"คุณคิริโนะครับ ไม่ทราบว่าตื่นรึยังครับ"

"..." ตอบดีมั้ย แล้วแกล้งเป็นว่าเพิ่งตื่น

"คานาเมะ!" เสียงชินโดตะโกนมา "อย่าไปปลุกคิริโนะสิ"

"ขออภัยครับคุณหนู"

แอดดด

"ไม่เป็นไร" ผมเลยลุกไปเปิดประตูจนได้-- แต่ว่า...

ชินโดรีบวิ่งมาหาผมแล้วผลักกลับเข้าไปในห้อง

"นายบ้ารึปล่าวที่ออกไปสภาพแบบนั้น!" เขาทำท่าหัวเสีย

"ทำไมหรอ?"

"นาย...ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย-//-" ชินโดหันหน้าหนี "ไปใส่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วเดี๋ยวลงไปทานข้าวกัน"

"อ้ะ...จริงสินะ แหะๆ โทษที"

"อืม" ชินโดหันหลังแล้วกำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน ชินโด"

"หืม?" เขาหันกลับมาทำหน้างงๆ

"เสื้อฉันล่ะ?" ผมก้มหน้างุด

"ใส่เสื้อฉันซะสิ เสื้อนายขาดไปหมดแล้ว"

"ดะ...ได้สิ" ผมรีบหันหลังให้เขา เสื้อของเขาเนี่ยนะ  .////.

"เร็วหน่อยซะล่ะ"

"อื้อ"

     หลังจากที่ผมใส่เสื้อเรียบร้อยแล้วผมก็รีบออกมาจากห้องของชินโด ใครจะไปรู้กันล่ะว่าในห้องของชินโดจะมีของพรรคนั้นอยู่ด้วย อุปกรณ์ทรมาณทั้งแส้ทั้งชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด-///- รสนิยมของเขาไม่น่าเป็นแบบนี้นี่ TT

"เสร็จแล้วหรอคิริโนะ" ชินโดยิ้มให้

"อืม" ผมพยักหน้า "ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นหรอ"

"...ไม่มีอะไรน่าไปคิดถึงหรอก นายแค่ประมาทไปน่ะ"

"งั้นหรอ...นายช่วยไว้สินะ" ผมยกมือมาหมุนปอยผมเล่น

"ก็...นายเป็นเพื่อนฉันนี่" ชินโดยื่นมือออกมา "ไปทานข้าวกันได้แล้วล่ะ"

"อ่า นั่นสินะ" เป็นเพื่อนงั้นหรอ? น่าสมเพชตัวเองจัง...

     ผมกับชินโดทานอาหารเย็นกันจนอิ่ม ระหว่างมื้ออาหารเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย ความจริงแล้วผมไม่กล้าสบตาเขาเองต่างหาก นึกถึงแต่ตอนนั้นที่เขาเอาหน้ามาไซร้ซอกคอของผม แค่คิดก็หน้าแดงอีกแล้ว ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของเขาเท่านั้นเอง...

"ฉันเป็นห่วงนายน่ะ" จู่ๆชินโดก็พูดออกมาระหว่างที่เรานั่งดูหนังด้วยกัน

"?!?"

"อย่าเชื่อใจใครง่ายๆสิ" เขาขยับหนุนหัวลงมาที่ตักผม "ความจริงแล้วฉันก็กลัวว่าไอ้คาริยะมันจะทำอะไรนายไปบ้าง นายจะเป็นอะไรมั้ย"

"คือว่า..."

"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ...ฉันเป็นห่วง..." เขาพูดก่อนหลับตาลงไป ผมกลัวเขาตื่นเลยไม่กล้าขยับตัว วันนี้เขาคงเหนื่อยมากจริงๆ ทั้งช่วยผม ทั้งอุ้มผมมาที่บ้าน ก็สำหรับเขาฉันเป็นเพื่อนคนสำคัญนี่ แค่เพื่อนคนสำคัญ...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา