ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go)
เขียนโดย DreamAngels
วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.38 น.
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 20.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) หวง ห่วง หวง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตั้งแต่ชินโดเดินออกไปผมก็ไม่มีสติในการคิดเรื่องอื่นเลย...ผมชอบชินโด ชอบมาแล้วตั้งไม่รู้กี่ปี แต่เขาก็คิดกับผมแค่เพื่อนอยู่ดีนั่นแหละ มันเสียใจนะ
ก๊อกๆๆ
"คุณคิริโนะครับ ไม่ทราบว่าตื่นรึยังครับ"
"..." ตอบดีมั้ย แล้วแกล้งเป็นว่าเพิ่งตื่น
"คานาเมะ!" เสียงชินโดตะโกนมา "อย่าไปปลุกคิริโนะสิ"
"ขออภัยครับคุณหนู"
แอดดด
"ไม่เป็นไร" ผมเลยลุกไปเปิดประตูจนได้-- แต่ว่า...
ชินโดรีบวิ่งมาหาผมแล้วผลักกลับเข้าไปในห้อง
"นายบ้ารึปล่าวที่ออกไปสภาพแบบนั้น!" เขาทำท่าหัวเสีย
"ทำไมหรอ?"
"นาย...ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย-//-" ชินโดหันหน้าหนี "ไปใส่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วเดี๋ยวลงไปทานข้าวกัน"
"อ้ะ...จริงสินะ แหะๆ โทษที"
"อืม" ชินโดหันหลังแล้วกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน ชินโด"
"หืม?" เขาหันกลับมาทำหน้างงๆ
"เสื้อฉันล่ะ?" ผมก้มหน้างุด
"ใส่เสื้อฉันซะสิ เสื้อนายขาดไปหมดแล้ว"
"ดะ...ได้สิ" ผมรีบหันหลังให้เขา เสื้อของเขาเนี่ยนะ .////.
"เร็วหน่อยซะล่ะ"
"อื้อ"
หลังจากที่ผมใส่เสื้อเรียบร้อยแล้วผมก็รีบออกมาจากห้องของชินโด ใครจะไปรู้กันล่ะว่าในห้องของชินโดจะมีของพรรคนั้นอยู่ด้วย อุปกรณ์ทรมาณทั้งแส้ทั้งชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด-///- รสนิยมของเขาไม่น่าเป็นแบบนี้นี่ TT
"เสร็จแล้วหรอคิริโนะ" ชินโดยิ้มให้
"อืม" ผมพยักหน้า "ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นหรอ"
"...ไม่มีอะไรน่าไปคิดถึงหรอก นายแค่ประมาทไปน่ะ"
"งั้นหรอ...นายช่วยไว้สินะ" ผมยกมือมาหมุนปอยผมเล่น
"ก็...นายเป็นเพื่อนฉันนี่" ชินโดยื่นมือออกมา "ไปทานข้าวกันได้แล้วล่ะ"
"อ่า นั่นสินะ" เป็นเพื่อนงั้นหรอ? น่าสมเพชตัวเองจัง...
ผมกับชินโดทานอาหารเย็นกันจนอิ่ม ระหว่างมื้ออาหารเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย ความจริงแล้วผมไม่กล้าสบตาเขาเองต่างหาก นึกถึงแต่ตอนนั้นที่เขาเอาหน้ามาไซร้ซอกคอของผม แค่คิดก็หน้าแดงอีกแล้ว ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของเขาเท่านั้นเอง...
"ฉันเป็นห่วงนายน่ะ" จู่ๆชินโดก็พูดออกมาระหว่างที่เรานั่งดูหนังด้วยกัน
"?!?"
"อย่าเชื่อใจใครง่ายๆสิ" เขาขยับหนุนหัวลงมาที่ตักผม "ความจริงแล้วฉันก็กลัวว่าไอ้คาริยะมันจะทำอะไรนายไปบ้าง นายจะเป็นอะไรมั้ย"
"คือว่า..."
"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ...ฉันเป็นห่วง..." เขาพูดก่อนหลับตาลงไป ผมกลัวเขาตื่นเลยไม่กล้าขยับตัว วันนี้เขาคงเหนื่อยมากจริงๆ ทั้งช่วยผม ทั้งอุ้มผมมาที่บ้าน ก็สำหรับเขาฉันเป็นเพื่อนคนสำคัญนี่ แค่เพื่อนคนสำคัญ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ