ทายาทตัวร้ายกับนายดาราตัวซ่วย

                                                                   <ROY>
 
 
 
 
 
   ตั้งแต่ที่ผมมาเป็นดารา นี้แล้วผมก็ต้องรับภาระอันยิ่งใหญ่แต่ก็ไม่ถึงที่สุดหรอก เพราะผมยังมีอีกภาระหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า
แต่ผมไม่สนใจมันหรอก เพราะผมไม่ได้ต้องการมันสักหน่อย อะไรก็ไม่รู้อยู่ๆจะให้เราเป็นทายาทงี้เง่าพรรณนั้นน่ะ
 
 
 
"หยวน...."
 
 
"(เงียบ)"
 
"หยวน"
 
"(ยังคงเงียบ)"
 
"หยวน!!!!"
 
"ห่ะอะไรเรอะ"
 
"ฉันเรียกนายตั้งนาน เหม่ออะไรละเนี๊ย"
 
"ปล่าวไม่มี"
 
"แน่น่ะ"
 
"แน่สิ"  คนที่มานั่งถามผมก็คือ จื่อหง  ผมคงจะคิดอะไรมากเกินไปเลยไม่ได้ยินเสียงของเขา
"นายนี้คงจะว่างมากสิน่ะ ถึงมานั่งเหม่อได้"
 
"หมายความว่าอะไร"
 
"นู๊นไง"
 
 
 
 
ร่างบาง มองไปตามที่ด็กหนุ่มชี้ให้ดู  ก็เห็นหน้า ผู้จัดการกำลังทำหน้าโกรธอยู่ พอร่างบางเห็นสายตานั้น
ก็รีบลุกขึ้นทันที่ ไม่รอช้า รีบวิ่งขึ้นรถไปโดยไม่คิดชีวิต
 
 
 
"นายช้าาน่ะหยวน" สายตาของผู้พูดอยู่ข้างหน้ามีพลังเป็นอย่างมาก
 
"ขอโทษครับมั่วแต่คิดอะไรเลย"  น่ากลัวจังเลยผู้จัดการนิ
 
"ครั่งนี้ฉันให้อภัยละกันแต่ไม่มีครั่งที่สองหรอกน่ะ"
 
"ครับ! "  อะไรกันอะ แค่เหม่อแป๊ปเดี๋ยวเอง
 
"เหม่ออะไรอยู่ละกันหยวน"    ในขณะที่ร่างบางกำลังจะผ่อนหายใจเฮือกใหญ่ก็มีหนุ่มคนที่นั่งด้วยข้างๆตั้งแต่เมื่อกีนี้ทักขึ้น 
 
"หืม"   ผมหันไปมองคนที่ทักผมมา  เขาคือจุนไคนี้เองคนที่ลากผมเข้าวงการโดยที่ยังไม่ได้เตรียมใจอะไรเลย
 
"เป็นอะไรของนาย"   เขามองด้วยสายตาเป็นห่วง 
 
"เอิ่มปล่าวหรอกแค่คิดถึงอะไรเก่าๆน่ะ"   อย่าทำตาแบบนั้นมัน..... น่ารัก
 
"แฟนเก่าสิน่ะ"  เขาพูดพร้อมท่าทางเหมือนจะงอน
 
"อยากจะบอกตามตรงน่ะตลอด15ปีมาเนี๊ยฉันยังไม่มีแฟนสักคน"
 
"โห้  น่าสงสารจัง"   เขาพูดแล้วเอามือมาลูบหัวเบาๆ
 
"พูดยังกับว่านายเคยมีแฟนยังงั่นแหละ"
 
"อย่างน้อยฉันก็เคยมีละน่า"
 
"ไอ้คนหลายใจ"
 
"อ้าวไหงพูดงั่นละ"
 
"เกิดมาต้องรักแค่คนเดียวสิ จะรักทำไหมหลายคน"
 
"ฉันยังไม่พูดเลยน่ะว่า ฉันชอบหลายคน"
 
"แต่นายก็เคยมีแหนแปลว่านาย ต้องเป็นคนหลายใจเหอะ!"
 
"พูดงี้เดี๋ยว...."
 
"เดี๋ยวอะไร"
 
"เดี๋ยวจูบสะหรอก"
 
"ไอ้บ้า" ..
 
"แหนะๆ"
 
 
"อะไร ไปทำงาน"   พอดีถึงที่หมายผมเลยรอดตัวไป   โอ๊ยทำไหมต้องใจเต้นแรงขนาดนี้ด้วย
 
--------------------------------------------------------------------------------------