ทายาทตัวร้ายกับนายดาราตัวซ่วย

<Roy>

 

 

 

เช้าวันใหม่กับที่นอนใหม่ และห้องใหม่ แถมยังเป็นจังหวัดใหม่
อะไรจะใหม่เยอะขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าฉันจะเป็นทายาท พันล้าน อย่าให้ใครรู้จะดีกว่า
ใช่ชีวิตแบบนี้แหละดีแล้ว= =

 

 

"หยวนๆ ตื่นได้แล้ว" เสียงเคท

"อ่าตื่นแล้ววววว"

"เสียงลากยาวเชียวแน่ใจว่าตื่น"

"อ่า ตื่นแล้ว ขอ5นาที"

"ห่ะ! ตื่นแล้วก็ตื่นเลยสิยังจะมาขอ5นาทีอีก= ="

"โอ๊ยก็ได้แปปหนึ่ง "

"จะรอน่ะ"

 

10 นาที่ผ่านไป

 

"เสร็จยัง"

"เสร็จแล้ว"

"ช้าจังเลยผู้ชายอะไรแต่งตัวช้ายังกับเต่า"

"แหมเป็นชุดเลยน่ะ ยังไม่ได้สั่งเลย"

"เอ่อๆ ไปได้แล้ว"

"ครับๆ"

 

 

และเคทก็ลากผมขึ้นรถเมล์ แล้วก็ลากมาจนถึงโรงเรียน

 

 

 

"วู่ 7.45 ทัน"

"เคทหนึ่งปีที่ไม่เจอกันเธอกลายเป็นสาวห้าวตอนไหน"

"พูดมากน่า ป่ะไปเรียนกัน"

"แล้วฉันอยู่ห้องไหนละเนี๊ย"

"นู๊น บอร์ดประกาศชื่อนักเรียน แต่นายพึ่งสมัครเมื่อวานคงยังไม่มีชื่ออะ งั่นก็คงจะเลือกห้องตามใจชอบเลยละ"

"งั่นก็ดีเลยสิ"

"งั่นไปอยู่ห้องกับฉันแล้วกัน แต่มันยากน่ะเอ่อ"

"ห่ะเธอน่าจะรู้น่ะว่าฉันเรียนเป็นยังไง"

"ฮ่าๆ ฉันว่าหนึ่งปีนี้เธอคงเก่งขึ้นอะ"

"อ่านะ" ตรงไหนกันเล่า TT

"ไปกันเถอะ"

"อืม" ม่ายยยยยยยยย

 

 

สักพักเคทก็ลากผมเดินขึ้นเดินลง แถวอาคาร จนมาถึง เกรด11 คลาสS

 

"O_o คลาสSหมายความว่าไง"

"ก็คลาสพวกหัวกระทิไง"

"ห่ะ!!!!!"

"ตกใจอะไร เธอต้องทำได้อยู่แล้ว"

"อ่า" ม่ายยยได้ๆเลยตั้งหากTT

"เดี๋ยวฉันไปพูดกับครูแปปน่ะ"

"อืม" เศร้า สงสัยจะอยู่ห้องนี้ได้ไม่เกินสัปดาห์ ไม่สิคงไม่เกินวันสองวันก็ถูกเตะออกจากห้องไปอยู่คลาสธรรมดาแน่ๆTT

"มาละ"

"ไปพูดอะไรกับคุณครูเรอะ"

'ไม่บอกว่าเธอจะอยุ่ห้องนี้น่ะ"

"ห่ะ!!!"

"อะไร"

"อ๋อปล่าว"

'ป่ะเข้าห้องกัน"

"อืม"

 

พอผมเดินเข้าห้องมา ถึงกับตกใจในสมาชิกในห้องมีตั้ง4 คนถ้าไม่รวมผมกับเคท

 

"ห่ะ!มีแค่หกคนเองเรอะทั่งห้อง"

"เจ็ดต่างหาก"

"อ่าวเรอะ"

"อันที่จริงมีอยุ่แค่หกคนนั้นแหละแต่รวมนายเป็นเจ็ดไง"

"แล้วใครอีกคน"

"คนที่นายรู้จักดีเลยละ"

"ห่ะ?"

 

 

"เอาละจ๊ะ ก่อนจะเริ่มชั่วโมงแรกเรามีนักเรียนใหม่มาคนหนึ่ง เชิญออกมาแนะนำตัวจะ"

"ผมเรอะครับ"

"จ๊ะ"

 

แล้วผมก็เดินอย่างไร้เรี่ยวแรง ออกไปหน้าห้อง= =

 

"สวัสดีครับผม." ปัง!!! ผมยังไม่ทันได้พูดชื่อ ก็มีใครสักคนเปิดประตูห้องเรียนด้วยความแรงจนทุกคนหันหน้าไปที่ประตูห้อง

"ขอโทษครับที่มาสาย" คนคนนั้นใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง พอมองต่ำลงมา เสื้อผ้าที่เปียกเหงื่อ

ทำให้มองเห็นร่างที่ดูเซ็กซี่ในตัวของเค้า เสียงหายใจอย่างเป็นจังหวะ
เอ๊ะ พอมองดีๆแล้วนั้นมัน จ...จุนไค!!!!

 

"หวังจุนไค มาสายตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกเลยน่ะ"

"ขอโทษจริงๆครับพอดีมีงานเข้าน่ะครับ"

"โอเคจ๊ะ มีงานก็ช่วยไม่ได้ ไปนั่งที่สิ"

"ครับขอบคุณมากครับ"

"เอ้าถึงไหนแล้วจ๊ะ ต่อเลยจ๊ะ"

"อ๊ะ ผมหวังหยวนครับหรือจะเรียกหยวนเฉยๆก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"หวังหยวน ไปนั่งที่ได้จ๊ะ"

"ครับ"

"เรามาเรียนชั่วโมงแรกกันเลยน่ะจ๊ะ เปิดหนังสือวิชาคณิตหน้า3เลยจ๊ะ"

 

 

แล้วผมก็นั่งเรียนไปจนถึงเที่ยง

 

"เคทไปกินข้าวกันเตอะ"

"อ่าๆ เดี๊ยวจัดของให้เรียบร้อยก่อนสิ"

"อื้ม-3-"

"เคทนี้ใครเรอะ" อยู่ๆผู้หญิงในห้องคนหนึ่งก็เดินเข้ามาทัก

"อ๋อเพื่อนเราน่ะ"

"เหอะ อวดดีพาเพื่อนมาเรียนที่แบบนี้เลยเรอะ" อะไรกันคำพูดเหยียดหยามนิ

"อืม"

"เป็นแค่เด็กทุนแท้ๆ งั่นเพื่อนของเธอก็คงเป็นเด็กทุนเหมือนกันใช่ไหมละ "

"โห้อีกแล้วเรอะฉันละเบื่อพวกเด็กทุนที่เข้ามาเรียนที่นี้ได้จังเลย" แล้วเพื่อนผู้หญิงอีกคนก็แซกขึ้น

 

นี้มันอะไรกันน่ะคำพูดที่เหยียมหยาม ว่าเราจน ถึงถึงที่สุดแบบนี้น่ะ
ถามว่าทำไหมผมถึงทนฟังได้ เพราะก่อนจะเข้ามาที่นี้ เคทบอกไว้ว่า

'ไม่ว่าคนในโรงเรียนจะพูดใส่เรายังไง ให้อดทนไว้น่ะหยวน อย่าไปมีเรื่องเด่ดขาด'

ผมก็ไม่รุ้หรอกทำไหมแต่ผมก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะ

 

 

"พวกเธอไม่มีอะไรทำรึไง ถึงได้ไปหาพูดให้คนอื่นแบบนั้น" อยู่ๆจุนไคก็เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น

"จุนไค พวกนี้น่ะ"

"หรือพวกเธอ อยากไปหา ผ.อ ละ"

"ชิส์ ฝากไว้ก่อนเถอะ"

 

แล้วพวกเธอก็เดินไปด้วยอารมณ์ เซงๆ

 

"ช่วยฉันทำไหม"

"ฉันแค่ไม่ชอบเห็นใครถูกพูดให้แบบนั้นน่ะ"

"งั่นเรอะ แต่ก็ขอบใจน่ะ" เค้าดูเขินนิดๆตอนผมขอบคุณเค้า

"อื้มๆ ไม่ไปกินข้าวเรอะ"

"อ๋อใช้ ป่ะเคท"

 

 

แล้วผมก็ลากเคทมาโรงอาหาร แต่เดี๋ยวก่อน

 

"เคท"

"หืม?"

"โรงอาหารอยู่ไหนหงะ"

"อ้าวไม่รุ้หรอกเรอะ"

"จะไปรู้ได้ยังไงก็พึ่งมาแค่สองครั่งอะ"

"ฮ่าๆ ไปกันทางนี้"

"อืม"

 

 

พอผมซื้อข้าวเสร็จก็มานั่ง ที่โรงอาหาร

 

"เคท"

"หืม"

"เล่ามาเลย เมื่อกี่หมายความว่าไง"

"อืม โรงเรียนนี้น่ะ มันจะแบ่งตามระดับ ชนชั่นในธุระกิจ"

"ธุระกิจเรอะ"

"ใช่ ชนชั่นแรก พวกลูกเจ้าของบริษัท ใหญ่ๆ เช่นโรงแรม เสื้อผ้าแฟชั่น"

"บริษัทใหญ่?"

"ใช่ ชนชั้นเป็นพวกที่มีหุ่นใหญ่อยู่ในมือ ถึงแม้จะไม่ได้รับช่วงต่อแต่ก็มีหุ้นใหญ่ในมือ"

"พวกถือหุ้น"

"ใช่ ช่วยชนชั้นสุดท้าย เด็กทุนอยากพวกเรา ชนชั้นล่างสุด"

"ห่ะ!! มีแค่นี้เรอะ"

"อันที่จริงมีอีกชนชั้นหนึ่ง"

"หืม"

"ชนชั้นทายาท เป็นทายาทพันล้านอะไรพวกนี้น่ะ แต่เนื่องจากไม่มีใคร ชนชั่นบริษัทจึงสูงสุดในตอนนี้น่ะ"

"อ๋อ " เห้ยก็เรานี้หว่า= =

"ตามนั้นแหละ"

"แล้วจุนไคละ"

"อ๋อลืมไปเลย ยังมีอีกชนชั้นหนึ่งที่เหนือกว่าเรานิดหน่อย เป็นชนชั้นลูกคนดังคนมีชื่อเสียง"

"คนดัง?"

'ก็อย่างเช่นพวกลูกทนาย อัยการ และพวกมีชื่อเสียงน่ะ"

"แล้วทำไหมจุนไคถึงพูดอย่างงั่นได้ละ"

"ไม่รู้เหมือนกันอะ ไปถามเองละกัน"

"เอ้า สะงั่น"

"ป่ะๆ ไปเรียนเถอะ"

"อืม"

 

 

พอเลิกเรียนผมก็ ไปที่บริษัท TF เพื่อจะไปทำงาน

 

"เอ้ามาแล้วเรอะ"

"ครับ/ค่ะ"

"ไปคิดมารึยัง"

"เอ่อคือ"

"ว่าไง??"

"เค้าตกลงครับ" เสียงจุนไคพูดขึ้น

"ฉันยัง" เอ๊ะ ถ้าผมเป็นดาราก็จะเลื่อนระดับชนชั้นขึ้นไปได้ระดับหนึ่ง ก็สามารถช่วยเคทได้ด้วย

แถมไม่ต้องไปทนฟัง นางพวกนั้นเหยียมหยาบด้วย

 

"จริงเรอะ ดีจริงๆเลย"

"เอ่อครับ"

 

ผมก็ต้องตามน้ำไปก่อนละ ผมไม่รู้ว่าชีวิตดาราเป็นไงอะดิ จะรอดรึปล่าวไม่รู้

 

 

-----------------------------------------------------------------------------
ต้องขอโทษด้วยที่หายไปตั้ง13วันสำหรับเรื่อง ทายาทน่ะค่ะ แต่ว่าจะขอบอกอย่างหนึ่งไว้ก่อนสำหรับคนติดตามน่ะค่ะ
อีกหนึ่งอาทิตน์หวายก็จะเปิดเทอมแล้ว ซึ่งเมื่อเปิดเทอม กว่าหวายจะมาร้านเน็ตได้ก็ ต้องเสาร์-อาทิตย์ค่ะTT
ต้องขอโทษล่วงหน้าด้วย แต่หวายจะพยายามลงหลายๆตอนต่ออาทิตย์น่ะค่ะ 55+ นิยายตอนละอาทิตย์
และก็เรื่องโลกความฝัน หวายกำลังคิดอยู่ว่าจะทำต่อดีรึปล่าวหรือจะจบเลยเพราะไม่ค่อยมีเวลาแล้ว
ก็ฝากเม้นและติดตามด้วยน่ะค่ะ