วงวนแห่งรัก

........บ้านไวท์........
หลังจากเมื่อคืนที่ผมคิดบัญชีกับไอ้เงินไปหลายรอบ...วันนี้เงินมันเลยป่วย...ผมสะดุ้งตื่นเพราะ
ได้ยินมันพร่ำพ้อว่าหนาว...ผมจึงดอกมันไว้ด้วยผ้าห่มผืนเดียว...ความร้อนจากตัวมัน...กระจายสู่
ตัวผมจนตอนนี้...ผมเริ่มรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้...
"กะ...กัส..ปะ..ปล่อย...เงินก่อน...."ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรุ้สึกที่ระบบไปหมดทั้งตัว...กัส
ลงโทษผมแบบเดิม ๆ เหมือนทุกครั้งที่กัสทำ...ผมรักมันแต่ผมก็คงทนให้มันทำกับผมแบบนี้ต่อไป
ไม่ได้...อย่างน้อยก้เพื่อตัวผมเอง...
"กูปวดหัว...เพราะมึงเลยไอ้สัตว์...แม่งไม่สบายจนกูต้องพลอยติดหวัดไปด้วย...แล้วนี่...มึงเป็น
ไงบ้าง...เจ็บ..ปวด..หรือเวียนหัวรึเปล่า...."
"ก็ยังปวดอยู่...อะ..โอ๊ย!!..." 
"อ้าว!!!...เดินไหวไหม...มา...กูจะพามึงไปเอง...มึงจะเข้าห้องน้ำใช่ไหม.." ผมเห็นมัน
พยายามเดินไปตรงทางห้องน้ำ..แต่อาจจะเป็นเพราะความเจ็บ...ทำให้มันทรุดลง...ตอนนี้มันอยู่
ในสภาพเดียวกับผมคือไม่ได้ใส่อะไรนอกจาก...บ็อกเซอร์ตัวเดียว....
"พรึ่บ!!!!...นี่คลุมเอาไว้...เสร็จแล้วมึงเรียกกู..." กัสเดินเอาผ่าห่มาคลุมตัวผม...ทำให้ผมเห็น
หน้ามันชัดขึ้น...หน้าที่ซีดๆ ริมฝีปากที่แห้งสนิท...กัสมันคงป่วยเพราะผมจริง ๆ ...
"กะ..กัส..เสร็จแล้ว....นี่..อย่า..มะ..ไม่ต้องอุ้ม...กัส..ตึง..." กัสเดินมาที่ผมแล้วอุ้มผมไปที่เตียง
"อยู่นิ่ง ๆ...กูหนาว...เพราะมึงเอาผ้าห่มไป...พรึบ!!." ผมหนาวเพราะมันเอาผ้าหม่ไป...และผมก็
อยากกอดมันเพื่อนคลายหนาว...ผมจึงอุ้มมันมาที่เตียงแล้วม้วนมันกับผมไว้ด้วยผ้าห่มผืน
เดียวกัน...เหมือนหนอนที่ม้วนตัวอยู่ในใบไม้ชะงั้น...ความร้อนที่สัมผัสถึงกันละกันมันช่วยให้หาย
หนาวได้จริง ๆ ...
"กัส...ละ...ปวดหัวรึเปล่า...อึบ" ผมโผล่หน้ามาถามกัสด้วยความยากลำบากเพราะผ้าห่มมันผืน
ใหญ่กัสก็รัดและรั้งผมกับลำตัวของกัสไว้.......ผมไม่รู้หรอกว่ากัสมันทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร...แต่
ผมรู้ว่าหัวใจของผม ร่่างกายของผม...ทุกอย่างของผม..เป็นของกัสแล้ว...
"ปวดหัวนิดหน่อย...เดี๋ยวทานยาก็หาย...แต่ตอนนี้กูขอนอนกอดมึงก่อน...มึงก็นอนพักได้
แล้ว...เมื่อคืนเจอศึกหนักไม่ใช่เหรอ..หึ..หึ.."
"เงิน..ค่อยยังชั่วแล้ว...เดี๋ยวเงินไปเตรียมข้าวไว้ดีกว่านะ...กัสจะได้ทานยา...นะ"
"ไม่ต้อง...กูไม่หิว...อ่อ...กูขอเวลาอีก 10 นาที...เดี๋ยวกูพามึงไปเลี้ยงข้าว"
"ห๊ะ!!!...เลี้ยงข้าว...กัสเนี่ยนะจะเลี้ยงข้าว.." ผมแปลกใจที่กัสพูดออกมาแบบนั้น...เพราะเท่าที่
ผมรู้จักกัสมา...ยังไม่เคยมีสักครั้งที่กัสเลี้ยงข้าวผม...นอกจากเสี้ยงสังสรรค์กันสามคน...
"เออ..กูบอกจะเลี้ยงไง...หรือมึงไม่อยากกิน.."
"กินสิ..กัสเลี้ยงทั้งที..."
...........ร้านอาหาร.......
"กัส...เงินไม่อยากกินไอ้นี่อะ..." คนตรงหน้าผมมันเอ่ยพร้อมกับชูปลาหมึกชิ้นใหญ่มาให้ผม
ดู...แววตาความสุข...ความสดใสของมันตรึงใจผมได้เสมอ...จะเป็นอะไรไหมถ้าผมอยากเก็บทุก
อย่างที่เป็นมันไว้กับผมแบบนี้ตลอดไป...
"ก็แค่ปลาหมึก...กิน ๆ เข้าไปเถอะ..กลัวอ้วนรึไง..."
"มันคาว..เงินไม่ชอบนิ..นะ..นะ..กัสกินมันหย่อย...อย่าทิ้งเลยนะ..นะ.."
"งั้นเอางี้...เดี๋ยวเปลี่ยน...กัน...อะ.." 
"เอาอย่างนั้นเหรอ...กัสชอบกินไม่ใช่เหรอ...เงินไม่เปลี่ยนก้ได้นะ..."
"ไม่ต้องพูดมากได้ป่ะ...เอานี่กินของกู...ขะ..ของกัส..ก็ได้"
กัส...ทำตัวแปลกมากวันนี้...ไม่มีการเหวี่ยงหวีนหรืออารมณ์เสียใส่ผมเลย...แถมกัสไม่พูดหยาบ
กับผมแล้ว...ผมดีใจมาก....ในที่สุดผมก็ได้เปลี่ยนกัสให้เป็นคนใหม่...ใน...แบบที่ผม
ต้องการ...ถึงแม้มันจะยังไม่ดีมาก...แต่มันดีแล้วสำหรับผม...
"เดี๋ยวกู..อ่อ..กัส..ขอไปห้องน้ำหน่อย..."
"อืม...เงินรอตรงนี้นะ..."
"ไอ้เงิน!!!!...." หลังจากกัสไปเข้าห้องน้ำได้สักพัก...เสียงผุ้ชายคนหนึ่งตะโกนเรียกผมดังลั่น..
"ฟิน!!" ผมไม่นึกเลยว่าจะเจอคนคนนี้ที่นี้...ฟินคือเพื่อนสนิทของกัส...และเคยเป็นแฟนกับกัส..
"มา...กับไอ้กัสเหรอ...."
"ใช่..กัส..ไปห้องน้ำอะ...เดี๋ยวก็คงมา"
"เงินเป็นเพื่อนสนิทกัสใช่ไหม...รู้ไหมว่าตอนนี้กัสยังคบอยู่กับ  เฟิน  อยู่รึเปล่า"
"คะ..คบ..อยู่" ใช่สินะ...กัสยังมีเฟินอยู่...ผมลืมความจริงข้อนี้ไปได้ยังไง...
"แล้ว...เงินละ...ยังคบอยู่กับคนเดิมไหม"
"ผมแค่คบเป็นเพื่อน...ไม่ได้คับเป็นแฟนแบบกัส"
"อ้าว!!เหรอ...ก็เห็นกัสมันบอกว่าเงินมีแฟนแล้ว..."
"เหรอ...กัสคงอยากให้ผมกับวิวคบกันมั้ง..."
"แล้วตกลงจะคบไหมล่่ะ...คือ...ผมอยากรู้ไว้เผื่อจะได้ไม่ตกข่าว..." ผมไม่รู้ว่าฟินอยากรู้เรื่องผม
กับแฟนไปทำไม...แถมท่าทางที่ฟินกำลังข่มขู่ผม...ด้วยการเดินมาประชิดตัวผมพร้อมกับดันให้
หลังผมติดผนัง...
"ไม่ใช่เรื่องอะไรของมึง!!..ไอ้ฟิน!!!...ปล่อยเพื่อนกู...เดี๋ยวนี้!!!"
"กัส!!!" ผมตกใจที่กัสตะโกนลั่นจนตอนนี้ทุกคนหันมามองที่เราเป็นจุดเดียวกัน...
"หึ..หึ..ทำไม...หวงเพื่อน...หรือกลัวกูกันแน่ว่ะ..ไอ้กัส.."
"กูไม่เคยกลัวมึง...และกูขอเตือนถ้ามึงยังมายุ่งกับกูและเงินอีก...มึงเจอดีแน่"
"555... มึงก็ดีแต่ขู่แบบนี้และว่ะ...คนอย่างมึงจะมีปัญญาทำอะไรได้...แค่เรื่องหัวใจตัว
เอง...มึงก็ยังไม่ชัดเจนเลยว่ะ...มึงมีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่ดี ๆ ไม่ชอบ...กลับมาชอบไอ้นี่!!!! "  
 ฟินพูดพร้อมกับเดินตรงมาที่ผมเพื่อ...เปิดปกเสื้อผม...ที่มันเต็มไปด้วยร่องรอยแดงเต็มไป
หมด...มันคือบัญชีที่เงินประทับไว้บนตัวผมเมื่อคืน...
"พรึ่บ!!!..รอยความเลว...ความน่าสมเพศของมึง..ไอ้เงิน...มันน่ารังเกรียจว่ะ..ุและถ้ากูเดาไม่
ผิด..รอยนี้คงเป็น...." เพราะเงินเข้ามาระหว่างผมกับกัส...เข้ามาทำล้ายความรักของผม...ผม
พยายามกลับไปทำทุกอย่างใหกัสกลับคืนมาแต่กัสกลับไม่กลับมา. ..ผมจึงอยากแก้แค้นและ
ประจานความเลวของไอ้คนที่มาแย่งความรักผม...และวันนี้ผมทำสำเร็จแล้ว...สะใจริงๆ 
"หยุดพูดสักที!!!!...แค่นี้ผมก็อาย...และเจ็บปวดมาพอแล้ว...งะ..เงิน..ขอโทษที่แย่งกัสมาจาก
ฟิน...ขอโทษที่ทำให้ความรักของฟินต้องจบลงแบบนี้...ขอโทษนะกัส..." ผมเป็นคนทำให้กัส
เลิกกับฟิน...เป็นคนทำร้ายความรักของฟิน...วันนี้ฟินก็กลับมาแก้แค้นผมสินะ...ความอับอายที่ผม
เผชิญในวันนี้...มันทำให้ผมอยากหายตัวไปจากตรงนี้...ผมจึงตัดสินใจวิ่งออกไปด้าน
นอก...ท่ามกลางคนที่มามุงดูความเลวของผม...ผมทนไม่ไหวกับความรักแบบนี้...มันคงถึงเวลา
แล้ว...
"เงิน!!!!!!" น้ำตาเงินที่ไหลรินต่อหน้าผมและคนอื่น ๆ ที่มุงดู...ผมทำให้เงินเจ็บปวด...ทำให้เงิน
ต้องอับอาย...ผมควรทำยังไงดี...ทั้งๆ ที่วันนี้ผมพยายามทำดีกับมัน...อยากให้มันมีความสุข
บ้าง...ผมรู้ว่าเงินรักผม...รู้ว่าทำไมเงินถึงไม่กล้าขัดใจผม...แต่ผมกลับตอบแทนความรักของเงิน
ด้วยการกระทำบ้า ๆ แบบนั้น....ต่อไปนี้ผมสัญญาว่าผมจะชัดเจน...จะไม่ทำให้เงินเสียใจ...ขอแค่
เงินรอผม...และเชื่อใจผม...