วงวนแห่งรัก

............ร่าน am i to bar.........

"แค่กๆๆๆ.." อาการปวดหัวของผมช่วงนี้มันมาบ่อยมา ๆ เลย...อาจเป็นเพราะผมนอนดึก...

"ไม่สบายเหรอไวท์...เห็นไอตลอดเลย...ไหวไหม"

"ปวดหัวนิดหน่อยครับ...แต่อีกครึ่งชั่วโมงก็จะหมดเวลางานแล้ว...ไวท์ทนได้..."

"อย่าฝืนเลย...พี่ว่า...เดี๋ยววันนี้ไวท์กลับบ้านก่อน...แล้วพรุ่งนี้ถ้าไม่ไหวก็หยุดได้นะ..."

"ขอบคุณพี่มากนะครับ" 

ผมเก็บกระเป๋าเตรียมตัวจะกลับแต่...

"ปึก!!!...เห้ย!!...มึงอย่าหนีนะ...ถ้ามึงไม่อยากตาย...ส่งเงินในลิ้นชักมาให้กู" คนแปลกหน้าคน

หนึ่งใช้ปืนจี้หัวผมแล้วดันให้ผมเข้าไปที่โต๊ะแคชเชีย...พนักงานคนอื่นถูกมันจับมัดรวมกับ

"ดะ..เดี๋ยวผมหยิบให้...แต่ต้องไปเอากุญแจบนห้องเก็บของก่อน..." ความจริงกุญแจไม่ได้อยู่ที่ผม

หรอก...อยู่ที่พี่เค้าอีกคนหนึ่ง...ซึ่งเค้ากลับไปแล้ว...ผมจึงหลอกให้มันขึ้นไปข้างบนเพื่อจะขังมัน

ไว้...

" งั้น...มึงขึ้นไปเอามาให้กู...กูให้เวลามึงไม่เกิน 10 นาที...อย่าดุกติกนะเวั้ย..."

"ผมไม่ตุกติกหรอก...แต่คุณต้องขึ้นไปกับผม...เพราะมันสูง...ผมหยิบไม่ถึง"

ยังไม่ทันที่ผมจะพามันขึ้นไปข้างบนเสียงใครบางคนตะโกนเรียกผม...

"ไวท์!!!!.." ผมเห็นร้านเงียบผิดปกติ...และเมื่อลอบมองเข้ามาพบว่า พนักงานคนอื่นถูกมัด

ไว้...ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน...ยิ่งตอนนี้ไวท์กำลังอยู่ในอันตราย...ผมจึง...

"ขิง..ขิงโทรไปแจ้งตำรวจนะ...แล้วจำไว้อย่าออกมาเด็ดขาด..อยู่ในรถ..เข้าใจไหมครับ"

ผมอดห่วงขิงไม่ได้...กลัวว่าขิงจะโดนลูกหลงจึงให้รออยู่ที่รถ...

"กัป...ระวังตัวด้วยนะ...ขิงรอกัปอยู่นะ..."

"ครับ...."

.............ภายในร้าน...........

"โอ๊ย!!...ปึก...ปึก..มึงเรียกคนช่วยเหรอ...ไอ้สัตว์...ปึก...ปึก.." โจรมันคงนึกว่าผมโทรเรียกกัป

มาช่วยมันจึงใช้ด้านปลายปืนทุบตรงท้ายทอยผมอย่างแรง...จนผมล้มลง...แถมมันยังกระทืบลง

มาตรงช่วงท้อง..อีกหลายครั้ง...ภาพกัปที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน...พร้อมกับไม่หน้าสามที่ถือมา..

มันพร่าเลือนจนผมมองแทบไม่เห็นเพราะความเจ็บ...

"แน่จริงมึงมาตัวต่อตัวกับกู...อย่าหน้ากลัวเมียดิว่ะ...ทิ้งปืนลงแล้ว...มึงคงไม่เอาเปรียบ

กู........เพราะป๊อด..."

"หึ...หึ.มึงคิดผิดแล้วที่มาท้ากู..."

หลังจากนั้นผมเห็นกัปสู่กับมันด้วยมือเปล่า...กัปพอสู้ได้..แต่ก็เจ็บตัวมากเหมือนกัน...ผมพยายาม

ลุกขึ้น...แล้วตรงไปหยิบปืน...แต่วินาทีนั้นผมเห็นโจรอีกคนหนึ่งกำลังเข้าไปในรถกัป...และขิง

กำลังอยู่ในอันตราย...ด้วยความตกใจ...ผมจึงยิงปืนขึ้นฟ้า...เพื่อขู่

"ปัง!!!...กัป..ปะ..ไป..ช่วยขิงก่อน...ไปสิ" เสียงปืนที่ดังขึ้นเนื่องการไวท์ยิงขู่...ไวท์บอกให้ผม

ไปช่วยขิงก่อนผมจึงวิ่งไปที่รถ...แต่มันสายเกินไป...

"ปัง!!!..ปัง!!!

"ขิง!!!!...ไม่นะ!!!...ตื่นสิขิง...ตื่น...ไหนบอกว่าจะรอผมไง....ขิง"

ร่างของขิงตอนนี้นิ่งสนิท...ขิง...เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก...ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่ดีพอ...แต่ขิง

ทำให้ผมรู้ว่าสำหรับขิงแล้ว..ผมดีพอที่สุด...ความรัก...ความเอาใจใส่ของขิง...มันทำให้ผมอยาก

ตอบแทนความรักของขิงบ้าง...แต่ผมกลับทำมันไม่ได้...

"กัป...ไวท์ขอโทษนะ...ไวท์ทำมันไม่สำเร็จ..ขอโทษที่ช่วยรักษาความรักของกัปไว้ไม่ได้...ปัง!"

เสียงปืนที่ดังขึ้นตรงหน้าผมมันเฉี่ยวแขนผม..แต่ความเจ็บของผมมันคงไม่สามารถแทบได้กับ

ความเสียใจของกัป...ผมจึงพยามลุกขึ้นเดินไปที่โทรศัพท์...แล้วกดเบอร์เงิน...

"เงิน..ชะ..ช่วยไวท์ด้วย...ตึง..ตู๊ดๆๆๆๆๆ"

"ไวท์!!!!...อยู่ไหน...เกิดอะไรขึ้น..ไวท์" เสียงไวท์ที่เอ่ยบอกผมมันช่างแผ่วเบาจนผมแทบจะไม่

ได้ยิน...เบอร์ที่โทเข้ามาเป็นเบอร์ของร้านที่ไวท์ทำงานอยู่..มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน...

"ใครโทรมา...มีอะไรรึเปล่า"

"ไวท์...กะ..กำลังตกอยู่ในอันตราย...กัส..เงินเป็นห่วงไวท์...เสียงไวท์มัน...มันฟังไมดีเลย...."

"เดี๋ยวกัสไปดูเอง...เงินอยู่รอฟัวข่าวที่นี่...ดีกว่า..."

"ให้..เงินไปด้วย..นะ...นะ..นะกัส...เงินไม่อยากอยู่คนเดียว.."

"กริ๊ง  กริ๊ง ...." เสียงโทรศัพท์บ้านดัง...ผมจึงเดินไปรับสาย...พบว่า...เจ้าหน้าที่จากโรงพยา

บาลโทรมาบอกว่าตอนนี้ไวท์ปลอดภัยแล้ว...ผมกับเงินจึงรีบตรงไปยังโรงพยาบาลทันที.....

...........จบตอนแล้วอย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ..............^^