Grabbed a bad heart รักร้ายคว้าหัวใจนายสุดเถื่อน!

                                There's a girl that give a shit.                                 ~มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แคร์คุณที่สุด~
"กวินปล่อยฉันนะ"
"แกกลับไปก่อนนะกันฉันขอตัวผู้หญิงคนนี้ไว้ก่อน"กวินหันไปบอกโทโมะ ฉันหันไปหาโทโมะแล้วฝืนยิ้มออกมา โทโมะเขาคงไม่ช่วยฉันหรอก
ไม่มีวัน...
"หึ อยากได้งั้นหรอ"
"ให้ฉันได้ไหมหละ~"
"ปล่อยมือแกออกไปซะ ไอ้กวิน-_-^"
"เอ๋?"
"ฉันจะก็ต่อเมื่อแกปล่อยมือแก้วและแกต้องปล่อยเดี๋ยวนี่"
"หืม? ไหนยังบอกยกผู้หญิงคนนี้ให้ฉันอยู่เลย~"
"โทษว่ะ ฉันเปลี่ยนใจแล้วยัยนี่เป็นของฉันเพราะฉะนั้นอย่ามายุ่ง -_-^" โทโมะดึงฉันออกมา แล้วลากฉันไปที่รถ ฉันได้แต่มองแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้ม
"มัวคิดอะไรฮะ เอากุญแจรถมาดิ-_-^" ฉันส่งกุญแจไปให้ โทโมะรีบวิ่งไปที่คนขับทันที ตอนนี้หน้าฉันแดงแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้-///-
"จะเหม่ออีกนานไหม จะไม่ลงจากรถหรือไง-_-"
"หะ..หาที่นี่ที่ไหนเนี่ยฉันรู้สึกคุ้นๆ =__=,"
"บ้านฉันไงยัยบ้าสมองเสื่อมหรือไง -_-;"
"แล้วฉันต้องมาบ้านนายทำไมหรอ =_='"
"โอ้ย! รู้งี้ทิ้งไว้กับไอ้กวินมันดีกว่า"
"อ่าวหนูแก้วสวัสดีลูก"แม่โทโมะทัก ฉันรีบไหว้ทันที
"พ่อมันหมายความว่าไงกินข้าวหนะ-_-"
"พ่อไม่รู้ว่าลูกจะกลับเร็วหนิ"
"โทโมะเขามาพร้อมกันหนูนะคะ กะว่าจะมาทานข้าวที่บ้านนี้หากคุณพ่อโทโมะไม่ว่าอะไร^^"
"ได้เลยลูก ป้าแจ่มเตรียมอาหารด้วย"พ่อโทโมะหันไปสั่งป้าที่ยืนอยู่ข้างๆระหว่างกันข้าวบรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ เพราะมีฉันกับโทโมะแค่สองคน =___=; ฉันไม่รู้จะพูดอะไรสักนิด เชื่อว่าล้านเปอร์เซ็นถ้าฉันเอ่ยปากพูด เขาต้องด่าฉันแน่ๆ
"เธอรู้ไหมว่าฉันเกือบฆ่าคนที่โกหกฉันด้วย เล่นมันเกือบเข้าโรงบาล"อยู่ๆโทโมะก็พูดขึ้นมา ทำเอาฉันเสียวสันหลังแวบๆ =__=;;
"แล้วตอนนี้เขาเป็นยังไงมั้ง"
"โชคร้ายที่ไม่ตาย-_-"
"นายจะบอกว่าถ้าโชคดีนายจะเล่นให้เขาตายหรอ-[ ]- "
"ประมาณนั้น"
"ฮะฮะ TOT"ท่าทางมื้อนี้ฉันต้องกินข้าวด้วยน้ำตาแน่ๆ กินข้าวเสร็จฉันก็ไปลาพ่อโทโมะแล้วขอตัวกลับทันที ปกติฉันจะดีใจมากเลยที่โทโมะมาส่งที่รถ
แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่า..น่ากลัว
"ที่จริงนายไม่ต้องมาส่งฉันก็ได้นะโทโมะ^^;"
"ใครบอกว่าฉันมาส่งเธอ"โทโมะพลักฉันนอนลงบนกระโปรงรถ เขาโน้มตัวลงมาแล้วกระซิบเบาๆว่า
"ฉันมาฆ่าเธอต่างหาก" โทโมะยิ้มมุมปากก่อนจะง้างมือขึ้นสุด ฉันรีบหลับตาทันที
โอ้ยย! เจ็บ ไม่เจ็บนี้หว่าา...
ฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นโทโมะยืนล้วงกระเป๋ามองฉันอยู่ อ้าวเขาไม่ได้จะต่อยฉันหรอกหรอ
"นี่"เขาควงกุญแจเล่น นี่เขาจะทำอะไร เล่นมายากลเรอะ
"อย่ามาทำหน้าเอ๋อๆใส่ฉัน ฉันแค่จะบอกว่าพ่อคืนกุญแจรถให้แล้ว -_-"
"จริงหรอ>_<"
"เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันอารมณ์ดี จะเลื่อนวันเชือดไปก่อน-_-"โทโมะพูดแล้วเดินเข้าบ้าน
"โทโมะฝันดีนะ!"ฉันตะโกนไล่หลังเขา แต่เขาไม่หันกลับมามองสักนิด แต่เขายกมือขึ้นแล้วทำท่าประมาณว่ากลับๆไปเถอะ =__='
วันรุ่งขึ้น
โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล~ตอนนี้ฉันมาถึงทะเลแล้ว ทะเลใสแถมยังสวยอีกตั้งหาก สงสัยต้องเล่นซะหน่อย
"แก้วมานี่หน่อยลูก"
"อะไรหรอค่ะแม่"
"จำได้ไหมที่แม่ว่าจะมีเซอร์ไพร์ลูก"
"จริงด้วยแม่บอกแก้วมาเลยสิคะ >_<"
"แต่นแต้น~ ชอบไหมลูก"
"แม่ค่ะนี่มัน.."ฉันรับกล่องที่มาให้อย่างงุนงง นี่มันเครื่องเพชรของแม่นี่ แม่ให้ฉันทำไมกัน
"แม่ให้เป็นของขวัญวันหมั้นของลูกกับโทโมะจ้ะ"
"ขอบคุณค่ะแม่"
หลังจากคุยกับแม่เสร็จฉันก็ไปเปลี่ยนชุดเตรียมว่ายน้ำทันที ฉันใส่ชุดคลุมแล้วเดินไปที่ทะเลบรรยากาศดีจังถ้าได้มาเดินกับโทโมะคงดีแน่เลย
"หุ่นไม่ดียังจะใส่ชุดว่ายน้ำอีก -_-"
"กรี๊ดดก โทโมะตกใจหมด =__=;"ฉันกำลังจะถอดผ้าคลุมออก แต่อยู่ดีๆโทโมะก็โผล่มายังกับผี จนฉันใส่เสื้อคลุมแทบไม่ทัน
"ไม่ต้องทำเป็นปิด ต่อให้เธอโชว์ให้เห็นหมดฉันก็ไม่อยากมอง-_-"
"ฉันไม่ได้จะโชว์ให้นายดูซะหน่อย :( "
"ฉันก็ไม่ได้หวัง-_-"
"นี่เรามาแข่งว่ายน้ำกันไหม ^^"
"เธอพูดบ้าอะไรของเธอฮะ -_-"
"ก็แข่งว่ายน้ำไง ไม่ได้แข่งอะไรบ้าๆซะหน่อย -.-"
"เธอกำลังกวนฉัน -_-^"
"นี่โทโมะ อย่าปาทรายสิ มันเข้าตา #_#"
"ฉันเปลี่ยนใจเลื่อนวันเชือดเธอเป็นวันนี้ละกัน"โทโมะกำทรายขึ้นมา ฉันรีบวิ่งนี่ แฮะๆเหนื่อยๆ จริงสิฉันวิ่งลงน้ำก็หมดเรื่อง!
"ยัยบ้าลงน้ำทำไมขึ้นมาเดี๋ยวนี้!"
"ไม่อ่ะ นายไม่ลงมาหรอ"ฉันโบกมือให้โทโมะ ฉันเห็นโทโมะเตะทรายอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินหันหลังกลับไป อะไรหว่าไม่สนุกเลย -.- ฉันเดินเข้าฝั่งทันทีที่เท้าฉันแตะพื้นทราย โทโมะก็วิ่งมาทางฉันไม่ให้ฉันได้ตั้งตัว ก็ยกฉันลอยขึ้นเหนือพื้นทันที
"โทโมะปล่อยฉันนะฉันขอโทษ TOT"
"วันนี้คือวันเชือดของเธอแก้ว"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"
ร่างของหญิงสาวถูกชายหนุ่มหมุนไปรอบๆโดยมีพ่อแลพแม่ของทั้งสองยืนมองดูจากอีกฝั่ง มองเห็นภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างมีความสุข
"ท่าทางสนิทกันดีจังนะคะ"แม่ของแก้วพูดขึ้นขณะกำลังมองโทโมะที่จับแก้วโยนไปรอบๆในสายตาแม่แก้วคงเห็นว่าโทโมะกำลังกอดแก้วหมุนไปรอบๆละมั้ง(?)
"เห็นด้วยผมหละอดยิ้มไม่ได้ แทบจะอดใจรอให้ถึงวันหมั้นไม่ไหวเลย"
"กรี๊ดดด โทโมะฉันจะอ้วกแล้วนะ TOT"เสียงของแก้วดังขึ้น มาเรียกเสียงหัวเราะของพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายอีกรอบ เห็นทีคราวนี้ต้องเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นและหละมั้ง(?)
 
 
เม้นกันหน่อยนะจ้ะ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน ถ้าเม้นเยอะๆจะอัพหลายๆตอน